Είναι τόση η δημοσιογραφική αναλγησία μπροστά στην τραγωδία που σε κάνει να ντρέπεσαι.
57 νεκροί, άλλοι τόσοι αγνοούμενοι, κομμάτια νέων ανθρώπων δεξιά και αριστερά ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΥΚΑΙΡΕΊΑ για να εκσυγχρονισθεί ο σιδηρόδρομος. Είναι τραγωδία. Το ίδιο τραγική είναι η αθλιότητα ενός κράτους το οποίο περιλαμβάνει ως ιδεολογικούς αναπαραγωγούς του και δημοσιογράφους που ανέλαβαν το βρώμικο παιχνίδι.
Είναι για περιφρόνηση αυτό το κράτος. Αν δεν αλλάξει, ας αποσυντεθεί.
Τεράστια απέχθεια και καταισχύνη απέναντι σε έναν αμοραλισμό και μια δουλικότητα που δεν μπορούν να συγκροτούν χαρακτηριστικά κοινωνίας. Ας ανοίξει ο Ασκός.
Ιδίως, η εμμονή στον στόχο κατάληψης της εξουσίας με κάθε τίμημα και κάθε μέσο, δείχνει το βάθος της σκοπιμότητας μιας άθλιας ελίτ, ενός άθλιου πολιτικού κέντρου, ενός άθλιου αθηναϊκού κατεστημένου που περιλαμβάνει και δημοσιογράφους, ως δούλους του που αν δεν αποδομηθεί η καταστροφή επέρχεται με μαθηματική ακρίβεια.
Ή αλλάζουμε, ή καταστρεφόμαστε.
Και επειδή τίποτε δεν εγγυάται ότι θα αλλάξουμε οδεύουμε σε καταστροφή. Δεν υπάρχει καμιά δύναμη που να αντιστρέψει την φορά.
ΥΓ: Όποιος θεώρησε ως ευκαιρία την δολοφονία ανθρώπων για να υπάρξει σιδηρόδρομος στην Ελλάδα, ας αναλογιστεί τι θα έλεγε και τι θα έκανε αν στα θύματα περιλαμβάνονταν κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο.
Είναι εμετική η αναλγησία.
Π.Σαββίδης
Αγαπητέ Παντελή, ο σιδηρόδρομος είναι η ακτινογραφία της χώρας, ανέκαθεν ήταν η ακτινογραφία της χώρας. Διότι 24 ωρες το 24ωρο λειτουργεί σε συνθήκες που απαιτούν τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια, ώστε να αναδεικνύονται οι παθογένειες λειτουργίας του κράτους. Πελατειακές σχέσεις και ασφάλεια κυκλοφορίας, κυβερνητικός συνδικαλισμός που αντί να περιφρουρεί τη λειτουργία ενός ποιοτικού σιδηροδρόμου βολεύει τον εαυτό του και τα παιδιά του, προαγωγές και εξέλιξη μόνον με κομματικά κριτήρια. Όμως ο σιδηρόδρομος δεν είναι μια διοικητική υπηρεσία που και λάθος να γίνει, το έγγραφο ξαναγράφεται και οι συνέπειες είναι περιορισμένες. Ο σιδηρόδρομος απογυμνώθηκε εντελώς στο θέμα της ασφάλειας από το 2010, αρχής γενομένης από το 2008, με πρόσχημα το χρέος του. Αν ψάξεις στο αρχείο αθ βρεις κείμενα για τον σιδηρόδρομο που ανάρτησες μετά τον Μάρτιο του 2011, έθεταν ως πρώτο θέμα την ασφάλεια και την αδυναμία, Και στο υπουργείο υποδομών και Μεταφορών είχαν σταλεί εδώ ακι χρόνια έγγραφα με πρώτη επισήμανση την ασφάλεια. Τα έγραφες με ντοκουμέντα και σε θεωρούσαν γραφικό. Βέβαια πώς συμβαίνει να είναι ο σιδηρόδρομος να είναι μόνον αυτός η μαύρη τρύπα της χώρας; Έτσι είναι ολόκληρο το κράτος γιαυτό έγραψα ότι είναι η ακτινογραφία του. Απλά δεν έχει τις συνέπειες που τώρα υφίσταται η κοινωνία. Δεν έχει την εκατόμβη των νεκρών. Έχει άλλα με οκκτρες και αυτά συνέπειες. Την απογοήτευση και τον ξενητεμό της νεολαίας, της ανάδειξη της μετριότητας και των ανίκανων που διαχειρίζεται τα κοινά. Στο ατύχημα των Τεμπών αποτυπώνεται ολόκληρη η χώρα.
Αναφερθήκαν οι Ανιχνεύσεις στο μπλοκάκι, ας ρωτήσουν κι την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, πώς έκανε τις προσλήψεις συνοδών και μηχανοδηγών.
Ποιος τύπος ,ποιοι δημοσιογράφοι εκπληρώνουν την ενδελέχεια του λειτουργήματός τους ,- που με συνταγματική κατοχύρωση της ελευθερίας τους -υπηρετούν;;;.
Δεν οφείλουν να τηρούν απαρέγκλιτα τον χρυσό κανόνα του μέτρου και να μην ανταγωνίζονται τα κόμματα και τα αθλητικά σωματεία σε υπερβολές και οξύτητες ,ενώ θα έπρεπε να τα χαλιναγωγούν και να τα παραδειγματίζουν με την αντικειμενικότητα και την μετριοπάθεια τους;;;.
Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων- και τώρα και των ιστοτόπων- αρκούν για να ανεβαίνουν πολλοί Έλληνες-κυρίως νέοι- ”στα κεραμίδια” .
ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ”ΧΟΡΟΣ” ΚΡΑΤΑΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 45 ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΟΙΚΤΙΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΙΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
Για να συμπληρώσω τους αφορισμούς του άρθρου: εκτός από τους δουλικούς δημοσιογράφους δεν υπήρχαν και αποκαλυπτική δημοσιογραφία για να καταδειχθούν οι ελλείψεις ΠΡΙΝ γίνει το δυστύχημα;
Γιατί για αυτό νομίζω ότι η δημοσιογραφία καλείται, όχι μόνο φιλοσοφικά, τέταρτη εξουσία.
Μία διευκρίνιση: Το θέμα της ασφάλειας της κυκλοφορίας δεν αφορά μόνον τη σηματοδότηση και την τηλεδιοίκηση. Αφορά σφάλματα της σιδηροδρομικής γραμμής εξ αιτίας των οποίων έχουμε εκτροχιάσεις αλλά αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν αν εντοπιστούν έγκαιρα. Απαιτείται όμως προσωπικό για την άμεση αποκατάστασή τους πριν διέλθει η επόμενη αμαξοστοιχία. Αφορά κυρίως φυσικά φαινόμενα, όπως καταιγίδες διάρκειας, χιόνια, υψηλές θερμοκρασίες που επιφέρουν στρεβλώσεις στις σιδηροτροχιές. Στη διάρκεια έντονων καιρικών φαινομένων, όταν ο κόσμος μαζεύεται στα σπίτια του οι υπάλληλοι των ομάδων γραμμής, αρχιεργάτες και εργάτες ήταν στα επισφαλή σημεία της σιδηροδρομικής γραμμής, που γνώριζαν λόγω της πολύχρονης εμπειρίας τους, και παρακολουθούσαν την εξέλιξη του φαινομένου και την επίπτωσή του στην ασφάλεια της κυκλοφορίας. Αν αυτή ετίθετο σε κίνδυνο ενημέρωναν τον πλησιέστερο σιδηροδρομικό σταθμό και διακόπτονταν η κυκλοφορία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1996 παρασύρθηκε η γέφυρα Κομψάτου κοντά στον Ίασμο Κομοτινής, μήκους 85μ., το 1991 η γέφυρα του ποταμού Κόσσυνθου Ξάνθης, χωρίς να κινδυνεύσει κανείς. Διότι η κυκλοφορία είχε διακοπεί πολλές ώρες πριν, όταν το φαινόμενο είχε αρχίσει να καθίσταται ανεξέλεγκτο. Όμως αυτή η εγρήγορση απαιτούσε ένα μεγάλο αριθμό προσωπικού το οποίο ασχολείτο με τη συντήρηση της γραμμής και έργα αναβάθμισης της γραμμής. Το προσωπικό απομειούτο συν το χρόνω λόγω των μετατάξεων. Με το νόμο του 2010 για τη δήθεν εξυγίανση του ΟΣΕ το προσωπικό μηδενίστηκε. Αποτέλεσμα; Το 2015 εκτροχιάστηκε η εμπορική στη Γέφυρα πρωινές ώρες ενώ η παράσυρση της γραμμής είχε συντελεστεί προ πολλού. Δεν υπήρχε προσωπικό να ελέγχει τα εξέλιξη του φαινομένου. Το ίδιο είχε συμβεί στις 30/11/2012 στον Πολύστιτο Ξάνθης. Ενώ στο Άδενδρο λόγω έλλειψης σταθμάρχη είχαμε θρηνήσει και θύματα. Εξυπακούεται ότι με την εφαρμογή της νέας τεχνολογίας το θέμα της ασφάλειας προσέλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις