Του Δημήτρη Τσαϊλά*
Αυτό σημαίνει άνοιγμα μιας ομπρέλας του ΝΑΤΟ στην αυτόνομη περιοχή των Κούρδων. Η τουρκική επιχείρηση «πηγή Ειρήνης» θα ζητήσει μάλλον ο Ερντογάν να συνεχίσει την παροχή διεθνούς ασφάλειας με βάση το ΝΑΤΟ για να εξασφαλίσει την παράδοση της περιοχής στην επιρροή της Τουρκίας. Βέβαια, για να επιτύχει αυτό το έργο ο Ερντογάν θα αποδεχθεί με κάποιον τρόπο και την απομάκρυνση των S400!!!
Εκείνο που δεν ξέραμε μέχρι τώρα, ήταν ότι ο Πρόεδρος Τράμπ είναι διατεθειμένος να προωθήσει αυτή την πολιτική υπέρ των προσωπικών του συμφερόντων, σύμφωνα με όσα του καταμαρτυρούν οι πρώην συνεργάτες του. Τα συμφέροντα αυτά εξακολουθούν να είναι συγκεκαλυμμένα, αλλά ο Τράμπ έδωσε εξετάσεις στις επιθυμίες του Ερντογάν και αγνόησε τα σημαντικά συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ, ιδίως για την προστασία των Κούρδων στη Συρία και τη συνέχιση της αξιοποίησής τους για την καταπολέμηση κάθε αναβίωσης του Ισλαμικού Κράτους. Όπως και με την Ουκρανία, το Κογκρέσο είναι ως επί το πλείστον ενωμένο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Επιθυμούν την επιβολή των κυρώσεων για την Τουρκία.
Τι θα μπορούσε να δώσει ο Τράμπ στον Ερντογάν αυτή τη φορά; Ο Τούρκος Πρόεδρος θέλει πολλά περισσότερα εκτός από την έκδοση του αντιπάλου του, Fethullah Gulen, του 78χρονου κατοίκου της Πενσυλβανίας, τον οποίο ο Ερντογάν κατηγορεί ότι σχεδίασε την απόπειρα του πραξικοπήματος το 2016. Θέλει επίσης να αποφύγει τις κυρώσεις και να πείσει τον Τράμπ να επιστρέψει η Τουρκία στο πρόγραμμα των F35. Όποιος στοιχηματίσει υπέρ του Ερντογάν μάλλον θα κερδίσει, αφού εκτιμάται ότι θα ικανοποιήσει κάποιες ή όλες του τις επιθυμίες, χωρίς σαφή ανταλλάγματα. Αυτό άλλωστε είναι το γενικό πλάνο που επιδεικνύει ο Trump όταν συναλλάσσεται με ισχυρούς ηγέτες τους οποίους θαυμάζει και μπορεί να υπάρχουν και άλλα ακόμη άγνωστα επιχειρηματικά ή οικονομικά συμφέροντα.
Φυσικά οι Αμερικανοί πρόεδροι συχνά λαμβάνουν αποφάσεις για την εξωτερική πολιτική με βάση τα εσωτερικά πολιτικά συμφέροντα. Δεν υπάρχει τίποτα νέο σε αυτό. Ωστόσο, ο Πρόεδρος Τράμπ είναι πιο ξεκάθαρος. Τίποτα άλλο δεν φαίνεται να έχει σημασία και δεν τον περιορίζει από την απαίτηση για εδραίωση της προεδρίας του, ακόμη και αν παρανομεί. Η “κατάχρηση εξουσίας” είναι σχεδόν πολύ καλή ετικέτα για αυτή τη συμπεριφορά του.
Τα τελικά ερωτήματα που διαμορφώνονται είναι:
Θα αποδεχτεί η Ρωσία αυτή τη διαδικασία; Θα επιτρέψει η Ρωσία στη Δύση να ξανα-εγκαταστήσει στη Συρία τον έλεγχο; Ποιά ανταπόκριση των συμμάχων θα επαναφέρει την Τουρκία στη Δύση;
* Ο Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Senior recercher of Strategy International και Member of Institude for National and International Security.
Επειδη ο κ. Τραμπ , -εστω και ως φυσικος αρχηγος του ΝΑΤΟ- δεν εκπροσωπει τους αλλους (28) του ΝΑΤΟ , που εχουν και δικαιωμα ΒΕΤΟ (αλλα κ.Μακρον) , δεν πρεπει να θεωρουμε δεδομενο οτι θα απαιτησει και θα επιβαλει την εκ μερους του ΝΑΤΟ ”προστασια” της ζωνης μεταξυ της Τουρκιας και της Συριας , ζωνη που ανεφερε η κα Μεκελ για να εξασφαλισει ,προφανως , απο εθνοκαθαρση τους ”συμμαχους ” ολης της Δυσης Κουρδους της περιοχης εκεινης.
Οσο για την Ρωσια αναγκαστικως θα δεχθει τους κυανοκρανους του ΟΗΕ , για να προστατευσει και τον συμμαχο της Συρο προεδρο κ.Ασσαντ.
Η Μουσουλμανικη Μεση Ανατολη δεν ειναι Βαλκανια.
Με δεδομένο ότι το πορτοκαλί καρτούν θα επανεκλεγεί άνετα, βλέπω να έχει κρατήσει την amazing moment για το 2ο ημίχρονο.
Τώρα αυτό θα είναι έξοδος από το ΝΑΤΟ ή καμιά επίθεση στην Κίνα στην ψύχρα, διότι κάτι άκουσε κάπου το αυτί του γαμπρού του όταν έτρωγε μπακλαβά στην Κων/πολη ή κάπως έτσι ας πούμε κλπ, μένει να το δούμε.
Θα ζήσουμε μεγάλες φάσεις, με το άτομο, είναι σίγουρο.