του Δημήτρη Τσαϊλά, Υποναυάρχου ε.α.
Η κατάρρευση του Συριακού Στρατού, φαίνεται να προέρχεται από έναν συνδυασμό εσωτερικών αδυναμιών και εξωτερικών πιέσεων που επιδεινώθηκαν με την πάροδο του χρόνου.
Με τα χρόνια, το καθεστώς του Άσαντ στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό σε πολιτοφυλακές, ομάδες που υποστηρίζονταν από το Ιράν και τους Ρώσους. Αυτή η εξάρτηση υπονόμευσε τη συνοχή, την ικανότητα και την ταυτότητα του τακτικού στρατού.
Η ανεξέλεγκτη διαφθορά και η κακή διαχείριση κούφωσαν την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα του στρατού. Οι πόροι εξαντλήθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν κακώς, αφήνοντας τους στρατιώτες ανεπαρκείς και αποθαρρημένους.
Η έλλειψη κατάλληλης ηγεσίας και εκπαίδευσης εμπόδισε την ικανότητα του στρατού να προσαρμοστεί σε σύγχρονα, αποκεντρωμένα σενάρια μάχης. Αυτά είναι κρίσιμα για αστικούς και ασύμμετρους πολέμους.
Το καθεστώς αντιμετώπισε προκλήσεις στη διατήρηση της τάξης λόγω των μαζικών λιποταξιών, της αποφυγής στρατεύσεως και της γενικής έλλειψης δημόσιας υποστήριξης για την πολεμική προσπάθεια.
Ενώ στηριζόταν σε ξένες δυνάμεις για να επωμιστεί το βάρος του πολέμου, ο συριακός στρατός αμέλησε να ανοικοδομήσει τη δομή ή τη στρατηγική του για να αντέξει ένα σενάριο όπου η εξωτερική υποστήριξη εξασθενούσε.
Καθώς η Ρωσία και το Ιράν έστρεψαν την εστίασή τους σε άλλες προτεραιότητες —είτε Ουκρανία, εσωτερικά ζητήματα ή διεθνής απομόνωση— η υλικοτεχνική, οικονομική και επιχειρησιακή τους υποστήριξη στον συριακό στρατό μειώθηκε.
Ομάδες ανταρτών, ιδιαίτερα η Hay’at Tahrir al-Sham (HTS), αξιοποίησαν την ευπάθεια του καθεστώτος. Η απόσυρση της ξένης υποστήριξης δημιούργησε ένα κενό εξουσίας που οι δυνάμεις των ανταρτών εκμεταλλεύτηκαν γρήγορα.
Η οικονομία της Συρίας βρίσκεται σε ερείπια για χρόνια λόγω των διεθνών κυρώσεων, των καταστροφών από τον πόλεμο και της εσωτερικής κακοδιαχείρισης. Στρατιώτες και αξιωματικοί αντιμετώπισαν δύσκολες οικονομικές συνθήκες, μειώνοντας περαιτέρω το ηθικό.
Η εκτεταμένη απόγνωση μεταξύ των αμάχων, σε συνδυασμό με στρατιωτικές ήττες, υπονόμευσαν περαιτέρω τη θέση του καθεστώτος και τη βούληση του στρατού να πολεμήσει.
Η ταχεία κατάρρευση αντικατοπτρίζει την πτώση του ελληνικού στρατού στο μέτωπο του Σαγγάριου, αποκαλύπτοντας συστημικές αδυναμίες από αυταρχικά, εξωτερικά εξαρτημένα καθεστώτα.
Η πτώση του Συριακού Στρατού υπογραμμίζει το μακροπρόθεσμο κόστος της διαφθοράς, της εξάρτησης από ξένους παράγοντες και της αποτυχίας επένδυσης στη θεσμική ανθεκτικότητα.
