του Δημήτρη Τσαϊλά, Υποναυάρχου ε.α.Με αυτή την πράξη επανέρχεται το σύγχρονο ερώτημα που πλανάται. Η χρησιμότητα της βίας που τόσο λάτρεψε ο Κλάουζεβιτς θα πεταχτεί στον κάδο των αχρήστων ή οι πολεμιστές των μελλοντικών πολέμων θα προτιμήσουν να είναι ύπουλοι και να ευνοήσουν την οικονομία της βίας και της αγριότητας;
Φανταστείτε ένα στρατιώτη εγκλωβισμένο στο πεδίο της μάχης. Δεν βρέθηκε εκεί για μια σημαντική συνάντηση που θα αύξανε την περιουσία του, αλλά για να πολεμήσει εναντίον του εχθρού. Δυστυχώς γι’ αυτόν το περιβάλλον δεν ήταν αυτό που νόμιζε ότι θα βρει, στην πραγματικότητα γίνεται μια κολοσσιαία μάχη μεταξύ δύο αντιπάλων στρατοπέδων όσο βρίσκεται εκεί. Οι πυροβολισμοί αντηχούν από κάθε κατεύθυνση. Οι στρατιώτες φωνάζουν, κλαίνε, πονάνε ενώ το αίμα χύνεται. Διάσπαρτα μέλη σωμάτων των στρατιωτών μετά από κάθε έκρηξη οβίδας πετάγονται παντού. Όταν σκοτεινιάζει, εκατοντάδες τραυματίες και σκοτωμένοι εγκαταλείπονται στο πεδίο των μαχών. Κάποιοι κλαίνε και οι άλλοι είναι απλά άψυχοι, νεκροί. Μια αιματηρή στρατιωτική εμπλοκή μεταξύ στρατών δύο ή πολλών κρατών. Αυτός ο τύπος πολέμου λέμε ότι έχει κανόνες που πρέπει να σέβονται όλοι οι εμπόλεμοι διαφορετικά, διαπράττουν εγκλήματα πολέμου.
Αν και αυτή η περιγραφή απεικονίζει σχεδόν πιστά τους πολέμους όπως τους φανταζόμαστε ωστόσο τα όπλα εξελίσσονται. Το ίδιο και ο χαρακτήρας του πολέμου, αν και η φύση του παραμένει αμετάβλητη. Αυτό σημαίνει ότι οι μελλοντικοί πόλεμοι είναι πιθανό να είναι διαφορετικοί από αυτό που γνωρίζουμε. Ωστόσο, πιστεύω ότι η βία και η αγριότητα του πολέμου ήταν, είναι και θα είναι κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα. Η τεχνολογία μάλλον θα παίξει σημαντικό ρόλο αλλά δεν θα κερδίσει απαραίτητα τους αυριανούς πολέμους παρά μόνο θα αλλάξει τον τρόπο που θα πολεμούν. Οι τρόποι και τα μέσα των μελλοντικών πολέμων θα είναι στοιχεία όπως οι πληροφορίες, η ιδεολογία και ο χρόνος. Αυτά θα είναι τα κύρια στοιχεία που θα οπλίσουν τους πολεμιστές του μέλλοντος για να πετύχουν τη νίκη. Οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα ενός μαχητή θα είναι πολύ χρήσιμο. Αυτοί θα είναι οι τρόποι και τα μέσα του αύριο και έχει ήδη ξεκινήσει από σήμερα και το βλέπουμε καθημερινά. Η διαρκής διαταραχή είναι μια εποχή όπου κανείς δεν νοιάζεται για τους κανόνες του πολέμου. Οι εμπόλεμοι δεν θα νοιάζονται για τον σεβασμό των νόμων περί εξοπλιστικών συγκρούσεων και διαπράττουν φρικαλεότητες και εγκλήματα πολέμου. Η προπαγάνδα και η εύλογη άρνηση θα είναι ισχυρότερες από τη δύναμη πυρός. Στο μέλλον, η νίκη μπορεί μερικές φορές να μην εξαρτάται από το ποιανού ο στρατός κερδίζει, αλλά από το ποιανού η ιστορία κερδίζει.
Είναι αστείο να εγκαλεί η Ρωσία την Ουκρανία για “τρομοκρατία” την στιγμή που η ίδια έχει ισοπεδώσει την δυστυχή χώρα. Άλλωστε από την στιγμή που η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία, κάθε πιθαμή ρωσικού εδάφους είναι νόμιμος στόχος για τα ουκρανικά όπλα.