Γροιλανδία και Τραμπ: Η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία

Ίντριγκες, βασανιστικά διλήμματα, παρασκηνιακές συμφωνίες στα άδυτα, αλλά κυρίως στον προθάλαμο της εξουσίας… Με αυτή τη συνταγή η τηλεοπτική σειρά «Μπόργκεν», που προβάλλεται στη δημόσια τηλεόραση της Δανίας (DR 1) και στο Netflix και έχει ήδη συμπληρώσει τέσσερις σεζόν, αποτελεί πρότυπο για παρόμοιες σειρές, αλλά και σημείο αναφοράς για μία «νόρντικ» αισθητική που έχει επίσης καθιερωθεί ως πρότυπο στην σκηνοθετική προσέγγιση.

Ο τελευταίος κύκλος οκτώ επεισοδίων πραγματεύεται τη δύσκολη σχέση της Δανίας με τη Γροιλανδία. Εκ των πραγμάτων το θέμα γίνεται επίκαιρο μετά τις απειλές του νέου Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ότι θέλει να «αποκτήσει» τη Γροιλανδία, χωρίς να αποκλείει ακόμα και τη χρήση στρατιωτικής βίας για να πετύχει τον στόχο του. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ακόμη και ο δημιουργός του «Μπόργκεν», Άνταμ Πράις, δεν θα μπορούσε να φανταστεί μία τέτοια εξέλιξη όταν υπέγραφε τα νέα επεισόδια της επιτυχημένης σειράς.

Το επισημαίνει και ο ίδιος, μιλώντας στο Reuters. Ως σεναριογράφος, λέει ο Άνταμ Πράις, «πάντα σπρώχνεις την πραγματικότητα στα όριά της, η μυθοπλασία δεν μπορεί να είναι το ίδιο βαρετή με την πραγματικότητα. Αλλά όταν η πραγματικότητα γίνεται παράλογη, όπως συνέβη τις τελευταίες εβδομάδες με τις απαιτήσεις του Ντόναλντ Τραμπ για τη Γροιλανδία, τί άλλο να γράψουμε; Αν παρουσίαζα κάτι τέτοιο στο pitching για τη νέα σεζόν του ‘Μπόργκεν’ , οι περισσότεροι θα έλεγαν ότι τα έχω τελείως χαμένα, ότι έχω χάσει κάθε αίσθηση της πραγματικότητας».

«Δεν είναι πλέον φυσιολογικό…»

Η πραγματικότητα είναι ότι η νέα αμερικανική διοίκηση θέλει να αποκτήσει για προφανείς στρατηγικούς λόγους τον έλεγχο της Γροιλανδίας, η οποία σήμερα ανήκει στη Δανία. Ωστόσο, απολαμβάνει καθεστώς αυτονομίας, έχοντας μάλιστα αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από δημοψήφισμα το 1982.

Σύμφωνα με τους Financial Times, προ ημερών ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και η πρωθυπουργός της Δανίας Μέττε Φρέντρικσεν, είχαν τηλεφωνική επικοινωνία 45 λεπτών για το ζήτημα της Γροιλανδίας, η οποία έγινε σε υψηλούς τόνους και κατέληξε σε αδιέξοδο. Μετά από όλα αυτά, η Φρέντρικσεν εξαγγέλλει νέα εξοπλιστικά προγράμματα δισεκατομμυρίων για την Αρκτική, που περιλαμβάνουν την αγορά φρεγατών για το πολεμικό ναυτικό της Δανίας και τον εκσυγχρονισμό της δορυφορικής επιτήρησης και επικοινωνίας στην περιοχή. Παράλληλα, σπεύδει σε Βερολίνο, Παρίσι και Βρυξέλλες για διαβουλεύσεις και αναζήτηση συμμάχων στο ζήτημα της Γροιλανδίας.

«Εάν γράφαμε σήμερα το σενάριο για μία πολιτική μυθοπλασία, θα έπρεπε να γίνουμε πιο ακραίοι» τονίζει ο δημιουργός του «Μπόργκεν». «Διότι αυτό που φαινόταν φυσιολογικό πριν από πέντε χρόνια, δεν είναι πλέον φυσιολογικό…»

«Η Ευρώπη γίνεται πιο σέξι»

Το ζήτημα της Γροιλανδίας φαίνεται να οριστικοποιεί και μία αλλαγή νοοτροπίας στην Κοπεγχάγη. Η Δανία μπορεί να είναι ιδρυτικό μέλος του ΝΑΤΟ και μέλος της ΕΕ από το 1973, ωστόσο επέμενε επί δεκαετίες σε ένα ιδιότυπο καθεστώς «ουδετερότητας», έχοντας μάλιστα εξασφαλίσει μία σειρά από ρήτρες εξαίρεσης (οπτ-άουτ) από την κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας.

Τα πρώτα «ρήγματα» στην νοοτροπία της αυτο-απομόνωσης ήρθαν μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, οπότε οι Δανοί ενέκριναν με δημοψήφισμα τη συμμετοχή τους στην αμυντική συνεργασία της ΕΕ , άρα και στη «Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία» (PESCO) που προβλέπει την προώθηση κοινών εξοπλιστικών προγραμμάτων. Παράλληλα η πρωθυπουργός Φρέντρικσεν δεσμευόταν ότι οι αμυντικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού θα αυξηθούν, πλησιάζοντας τον στόχο του 2% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) που έχει θέσει το ΝΑΤΟ.

Είναι προφανές ότι οι Δανοί χρειάζονται την Ευρώπη περισσότερο από ποτέ και από εκεί αντλεί νέα έμπνευση και η μυθοπλασία του Άνταμ Πράις. Όπως εξηγεί ο δημιουργός του «Μπόργκεν», «στο τελευταίο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν φέρνουμε την Μπριγκίτε Νίμποργκ (σ.σ.: την πρωθυπουργό της Δανίας στην τηλεοπτική σειρά, την οποία υποδύεται η Σίντσε Μπάμπετ Κνούντσεν) πιο κοντά στις Βρυξέλλες, ίσως για να συνεχίσει εκεί την πολιτική σταδιοδρομία της. Θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον αν μπορούσαμε να δείξουμε, μέσα στην πλοκή, πώς να γίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση πιο σέξι, γιατί σήμερα νομίζω ότι πολύς κόσμος την θεωρεί κάτι απόμακρο…»

(Reuters, dpa)