Στο σχόλιο που θα ακολουθήσει θα προσπαθήσω να δείξω πως η επίσκεψη Δένδια στην Αγκυρα δεν έπρεπε να πραγματοποιηθεί. Και πως απο την στιγμή που πραγματοποιήθηκε έπρεπε να αποφευχθεί αυτό που συνέβη.Ορισμένα προλεγόμενα, πρώτα
1.-Ο υπουργός εξωτερικών είναι ο άνθρωπος που με τις κινήσεις του προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις της χώρας του με τη διεθνή κοινότητα.
2.-Με την επίσκεψη Δένδια διαφώνησα. Και, μάλιστα, έντονα. Δεν συμφωνώ με τη θέση ότι η Ελλάδα πρέπει να συζητά με την Τουρκία για όλα τα ζητήματα. Συζητά γι αυτά που αποδέχεται ως διαφορές.
3.-Δεν πιστεύω να υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να πίστευε πως η Τουρκία θα περιοριζόταν στα θέματα (θαλάσσιες ζώνες) που η Ελλάδα αποδέχεται για συζήτηση.
4.-Στις διεθνείς σχέσεις το να τεθούν ζητήματα ευρύτερα σε συνομιλίες επιπέδου υπουργών εξωτερικών δεν σημαίνει “και τι έγινε μωρέ”. Ανεξαρτήτως των θέσεων που θα διατυπωθούν εκατέρωθεν, το οτι κάποια ζητήματα, ανεπιθύμητα, τέθηκαν στις συνομιλίες έχει βαρύτητα.
5.-Στην προσπάθειά του να δείξει καλή διαγωγή στο εξωτερικό την ώρα που άρχισε η φθορά του, ο Ερντογάν είχε ανάγκη μια ελληνική επίσκεψη στο επίπεδο, μάλιστα, του υπουργού εξωτερικών. Μια εικόνα που δεν είχε λόγο να του προσφέρει η Ελλάδα.
6.- Για τους λόγους αυτούς, συν την εμπειρία πως όταν αποτυγχάνουν επισκέψεις σε υψηλό επίπεδο τα πράγματα επιδεινώνονται, εξέφρασα τις προηγούμενες ημέρες την διαφωνία μου στην επίσκεψη Δένδια. Και, μάλιστα, έντονα.
7.-Η επίσκεψη έγινε. Και ο Ερντογάν την εκμεταλλεύθηκε.
8.-Πάμε, τώρα, στην ελληνική πλευρά. Η στάση Δένδια ικανοποίησε το ελληνικό ακροατήριο. Ικανοποίησε και το δικό μου θυμικό. Το ερώτημα είναι τι επιδίωκε ο κ. Δένδιας και αν η εξέλιξη της επίσκεψής του θα ωφελήσει ή θα βλάψει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Διότι εν τέλει, αυτό μας ενδιαφέρει. Ο Υπουργός εξωτερικών δεν είναι το κατάλληλο πρόσωπο για την ενίσχυση του ηθικού της κοινωνίας. Είναι ο άνθρωπος του οποίου τα λεγόμενα λαμβάνονται κατά γράμμα υπόψη απο τη διεθνή κοινότητα. Τον ρόλο για την ενίσχυση του ηθικού ή την προβολή της εξωτερικής πολιτικής στο εσωτερικό μπορεί να τον αναλάβει η κυβερνητική εκπρόσωπος. Είναι άλλη η σημασία των δηλώσεών της.
9.- Νομίζω πως ο Δένδιας πήγε στην Άγκυρα με στόχο να πει αυτά που είπε. Σας υπενθυμίζω ότι πριν πραγματοποιήσει την επίσκεψη συναντήθηκε για την προετοιμασία της με τον πρωθυπουργό.
10.-Απο τις τρείς επιλογές, δεν πηγαίνω στην Άγκυρα, πηγαίνω σύμφωνα με τα διπλωματικά ειωθότα και πηγαίνω και λέω τις θέσεις μου όπως τις είπε ο Δένδιας, προτιμήθηκε η τρίτη. Προσωπικά, πιστεύω πως δεν έπρεπε να πάει. Την τρίτη επιλογή, αυτήν που έκανε η κυβέρνηση την φοβόμουν. Και ανησυχώ για τις συνέπειές της.
11.- Η επίσκεψη, κάθε επίσκεψη επισήμου σε μια χώρα, γίνεται όταν υπάρχουν οι προϋποθέσεις να βελτιωθούν οι σχέσεις. Δεν μπορώ να φανταστώ, παρά μόνο σε ακραίες περιπτώσεις πως στόχος μιας επίσκεψης μπορεί να είναι η αποτυχία της.
12.- Η επίσκεψη Δένδια, απέτυχε ως προς τον στόχο βελτίωσης των ε/τ σχέσεων. Απο αυτήν την άποψη η επίσκεψη ήταν φιάσκο. Αυτή η θέση μου προκάλεσε αντιδράσεις. Με τα παραπάνω δικαιολογώ και τον χαρακτηρισμό.
13.-Φοβάμαι πως οι δηλώσεις Δένδια είχαν ως αποδέκτη, περισσότερο το εσωτερικό ακροατήριο.
14.- Κουρασμένος και καταπιεσμένος ο κόσμος στην Ελλάδα απο την προκλητική και προσβλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, ένοιωσε ικανοποίηση απο τις δηλώσεις Δένδια. Το δικό μου ερώτημα είναι: είναι αυτός ο ρόλος ενός υπουργού εξωτερικών; Μήπως κάποιος άλλος έπρεπε να αναλάβει αυτόν τον ρόλο;
15.-Είχαμε μια αποτυχημένη εξέλιξη του ταξιδιού του Έλληνα ΥΠΕΞ στην Άγκυρα μετά απο μια αχρείαστη επίσκεψη.
16.-Σε σοβαρό επίπεδο υψηλής διπλωματίας και οφέλους της χώρας μπορεί να μου πει κανείς σε τι προώθησε το συμφέρον της χώρας; Όχι το θυμικό της κοινωνίας για το οποίο δεν είναι υπεύθυνος ο ΥΠΕΞ;
Κύριε Σαββίδη, συμφωνώ μαζί σας. Δεν είναι δουλειά τού ΥπΕξ να ενθαρρύνει το κοινό. Οι δηλώσεις έγιναν, όπως έγραψα και αλλού, on camera. Δεν ξέρομε τι ειπώθηκε στα παρασκήνια. Θα ήταν πολύ αφελές να πιστέψομε ότι ξάφνου άλλαξε η ελληνική εξωτερική πολιτική. Οι οριοθετήσεις, για παράδειγμα, των ΑΟΖ με Ιταλία και προπαντός με Αίγυπτο, ήσαν εις βάρος τής χώρας μας. Το ότι το ΥπΕξ δεν έστειλε στον ΟΗΕ τις ελληνικές συντεταγμένες, για να αντικρούσει το λεγόμενο τουρκο”λιβυκό” (δεν έχει επικυρωθεί από την Βουλή τής Λιβύης) μνημόνιο, είναι επίσης δείγμα απαράδεκτης κωλυσιεργίας, που δεν ξέρω πώς μπορεί να δικαιολογηθεί/εξηγηθεί. Ποιος ήταν τότε ΥπΕξ και ποιος πρωθυπουργός; Ακριβώς οι ίδιοι. Λοιπόν, ας αφήσουν το θέατρο κατά μέρος και ας κοιτάξουν να κάνουν όπως πρέπει την δουλειά τους.