(Το τέλος των ιδεολογιών και ο νέος πολιτικός πολιτισμός)
1.-Υπάρχει ένας νέος πολιτικός πολιτισμός μετά το τέλος των ιδεολογιών. Την ηγεσία των κομμάτων εκλέγει ένα σώμα που αποτελείται απο ολόκληρο τον λαό. Μπορεί να τίθενται κάποιες προϋποθέσεις, όπως στις σημερινές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, αλλά ξεπερνιόνται εύκολα. Δεν είναι τίποτε στην φόρμα που συμπληρώνει κάποιος με τα στιοχεία του, να δηλώσει ότι είναι φίλος του Κινήματος. Φίλοι είμαστε όλων των κομμάτων αφού αποτελούν τους πολιτικούς θεσμούς της κοινωνίας.
2.-Έτσι, καθίσταται ευθύνη όλης της κοινωνίας η διαμόρφωση του πολιτικού φάσματος.
3.-Δύο είναι σήμερα οι σταθεροί πολιτικοί σχηματισμοί. Ο χώρος της Νέας Δημοκρατίας που για ιστορικούς λόγους καλείται δεξιά και ο χώρος του ΚΚΕ που αποτελεί την πιο παραδοσιακή κομμουνιστική αριστερά. Ο Συριζα, μπορεί να έχει κρατηθεί ως σήμερα στο καθόλου ευκταφρόνητο ποσοστό του 21% αλλά δεν μπόρεσε να σταθεροποιηθεί ακόμη. Δεν έχει αποκτήσει γερά θεμέλια στον μη δεξιό χώρο. Και αυτό οφείλεται στην καιροσκοπική (οπορτουνιστική) τακτική της ηγεσίας του και του σκληρού πυρήνα του.
4.-Τον Συριζα δεν ευνόησε, μόνο, η συγκυρία της όξυνσης της οικονομικής κρίσης που πέρασε η χώρα. Τον ωφέλησε, τα μέγιστα, ο εκφυλισμός του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια της ύπαρξής του. Αλαζονεία, διαφθορά, εξουσιομανία, όλα τα κακά χαρακτήριζαν την ηγεσία του και πολλά απο τα μέλη και τα στελέχη του. Ένοιωθαν ότι η Ελλάδα υπάρχει γι αυτούς και είναι ιδιοκτησία τους. Η εγκατάλειψή του ήταν μια σοφή λαϊκή κίνηση. Ασχέτως αν το κόμμα που κυριάρχησε στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, ο Συριζα, δηλαδή, διακρινόταν για όλα αυτά τα αρνητικά συν πολλά άλλα. Αυτά, τα επιπλέον, που έφερε μαζί του ένας, δήθεν, ανανεωτικός, αριστερός χώρος ο οποίος διακρινόταν απο ένα σύμπλεγμα. Το εκδήλωσε κατα την άσκηση της εξουσίας.
5.-Αφού στο πολιτικό σκηνικό έχει σταθεροποιηθεί ο χώρος της δεξιάς, μένει να διαμορφωθεί ο χώρος του κέντρου. Και λέω κέντρου διότι η αριστερά θα διαμορφωθεί ως συνέπεια της σταθεροποίησης του κέντρου. Αριστερά θα είναι ό,τι θα απομείνει απο τον σημερινό Συριζα αφού αποχωρήσουν οι δυνάμεις του που θα επιδιώξουν μαζί με το ΠΑΣΟΚ μια νέα σύνθεση.
6.-Άρα, εκείνο που μένει είναι να διαμορφωθεί ο κεντρώος χώρος. Οι εκλογές, σήμερα, στο ΠΑΣΟΚ εκεί αποβλέπουν. Στην επανασύνθεση του κέντρου. Αυτό το διασθάνεται ο κόσμος που κινείται στον ευρύ αυτό χώρο, έστω και υποσυνείδητα. Νοιώθει πως το Κέντρο είναι απόλυτη αναγκαιότητα για να λειτουργήσει σωστά το πολιτικό σύστημα της χώρας. Γι αυτό και παρατηρείται αυτή η μαζική προσέλευση στις εκλογές.
7.-Το διακύβευμα, τώρα, είναι πως η μαγιά αυτή ανασύστασης του κεντρώου χώρου να μην χαλάσει, ανεξαρτήτως, του ποιός θα εκλεγεί αρχηγός. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Οι παλιές φαντασιώσεις περί σοσιαλισμού που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής έχουν εκλείψει. ‘Οποιος εμμένει σ αυτές δεν παρακολουθεί το κοινωνικό γίγνεσθαι. Το παιχνίδι, όπως έγραψα και άλλοτε παίζεται στον χαρακτήρα που θα έχει η μετάβαση στην μετά- ανθρώπινη εποχή. Ποιός είναι σήμερα ο προλετάριος; Και τι θα πει η παραδοσιακή αριστερά αν η δεξιά καθιερώσει ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, απλώς και μόνο για να έχουν οι άνθρωποι να καταναλώνουν;
8.-Ανεξαρτήτως, λοιπόν, του ποιος εκλεγεί, ο κόσμος που σήμερα ψήφισε αλλά και η υπόλοιπη κοινωνία απαιτούν μια νέα σύνθεση του κοινωνικοπολιτικού χώρου που θέλει να εκφράσει το ΠΑΣΟΚ. Χωρίς κανέναν αποκλεισμό. Ακόμη και εκείνων που καιροσκοπικά πήγαν στον Συριζα.
9.-Οι απαιτήσεις για κάτι τέτοιο είναι πολλές και σύνθετες. Αλλά θα πρέπει να ξεκινήσουν απο μια βασική αρχή. Ότι το Κίνημα δεν θα εξαρτηθεί απο το ποιος θα επιλεγεί ως αρχηγός του.
Τα πολύ ουσιαστικά υπόλοιπα, έπονται.
Η αναγκαιότητα αυτή διατυπώνεται απο το σύνολο του ελληνικού λαού.
Στη φωτογραφία στιγμιότυπο απο την σημερινή ψηφοφορία στο εκλογικό κέντρο της 25ης Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη.
Παντελής Σαββίδης
Εύστοχος τίτλος και ωραία ανάλυση, κ. Σαββίδη…. όμως το Κίνημα ΘΑ εξαρτηθεί απο το ποιος θα επιλεγεί ως αρχηγός, sorry.
Ένας νέο άφθαρτο πρόσωπο με όραμα και ένα τολμηρό συνεκτικό σχέδιο πολιτικών προτάσεων, μπορεί πράγματι να πάει μακριά το ΚΙΝΑΛ και να επαναπατρίσει κόσμο από τον ανεκδιήγητο Σύριζα.
We hope you chose wisely.
Εκείνο που είναι βέβαιο σήμερα είναι ότι ο Έλληνας αλλά και Ευρωπαίος βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση από ότι τη δεκαετία του 1970. Ανεργία μηδενική σχεδόν τότε, στα ύψη σήμερα πανευρωπαικά, χωρίς να υπολογίσουμε και την άγνωστη τότε μερική απασχόληση. Ο κόσμος τότε μπορούσε να ικανοποιήσει τα βασικά κοινωνικά αγαθά, (διατροφή, ρεύμα, θέρμανση), και όχι τα μή αναγκαία, (όποιος μπορούσε έπαιρνε αυτοκίνητο, αλλά υπήρχαν και τα μέσα μαζικής μεταφοράς). Και αυτό γιατί οι αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων υπερκάλυπταν τον υψηλό πληθωρισμό που υπήρχε τότε. Όλες οι δυτικές κυβερνήσεις είτε συντηρητικές είτε σοσιαλδημοκρατικές ακολουθούσαν την κευνσιανή πολιτική με μικρές παραλλαγές. Σήμερα ζούμε απλά την εποχή που σου στερεί το αναγκαίο και σου δίνει φθηνά το περιττό. Όταν ένας νέος σήμερα στην Ελλάδα αμοίβεται με 600 ευρώ και δέν μπορεί όχι να κάνει οικογένεια, αλλά να ζήσει τον εαυτό του και το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα όχι απλώς σφυρίζει αδιάφορο, αλλά θεωρεί τα παιδιά τεκμήριο, αυτός που θα αποκαλέσει τους πολιτικούς ανθέλληνες-εθνομηδενιστές είναι λαικιστής και οπαδός των θεωριών συνωμοσίας; Και δέν είναι τουλάχιστον ηλίθιος για να μήν πούμε ύποπτος αυτός που πιστεύει ότι με αυτό το πολιτικό σκουπιδαριό μπορεί η χώρα να επιβιώσει;
Για να μήν μιλήσουμε για το άκρον άωτον της διαστροφής που ζούμε σήμερα στα ήθη της χώρας μας: Έχω το δικαίωμα άν και άντρας να θέλω να με αποκαλούν γυναίκα και το αντίστροφο, δέν έχω όμως το δικαίωμα να απορρίψω μιά ιατρική πράξη στο σώμα μου, (εμβολιασμός). Κατά τα άλλα μιλάνε όλοι για Δημοκρατία, για Κέντρο, Δεξιά και Αριστερά και άλλα ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ, αφού ουσιαστικά τα κόμματα δέν διαφοροποιούνται σε τίποτα, στερούνται ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ και ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ και είναι μόνο μηχανισμοί βολέματος ημετέρων.