Ανεχόμαστε περιορισμό των δικαιωμάτων μας για ένα υπέρτερο καλό ή διότι ο εξουσιαστικός λόγος διαμόρφωσε συνθήκες ηγεμονίας προς τις οποίες υποτασσόμαστε;
Δεν μπορεί να μας παραχωρήσει, ο εξουσιαστικός λόγος, την πολυτέλεια να μην θεωρείται η σημερινή κατάσταση συνηθισμένη αξιοποιώντας τη δυνατότητα που του δίνει το Σύνταγμα;
Γιατί επιμένει να ταυτίζει τους περιορισμούς με κανονικότητα;
Πρέπει να προσέξετε την ψευδαίσθηση ότι η διοίκηση έχει την αναγκαία επιστημονικότητα. Ότι δηλαδή οι αποφάσεις της λαμβάνονται με επιστημονικά κριτήρια και πολιτικά αποβλέπουν στο κοινό καλό. Δεν λαμβάνονται έτσι. Το script κατά τη γνώμη μου είναι:
1. Χώρισε επιβραβεύοντας με πτυχία και θέσεις τους μη δικούς μας από όλους τους άλλους στην αρχή με τυχαίο τρόπο (νέα ελίτ), και μετά με κληρονομιά των θέσεων.
2. Καλλιέργησε συναίσθημα απροσδιόριστου, μελλοντικού και οπωσδήποτε αβάσιμου λόγω τερατολογικής υπερβολής κινδύνου, που αν δεν αμοιφθούν οι δικοί μας δε θα σταματήσει.
3. Υποτίμησε κάθε συνήθεια, διαπίστωση, μέτρηση και παρατήρηση που κάνουν οι άλλοι για να απορρίψουν και να θεραπεύσουν τον παραπάνω υπερβολικό κίνδυνο, επικαλλούμενος τους ειδικούς που εσύ ανέδειξες αρχικά τυχαία.
4. Μόλις καμφθούν αρκετά, περιόρισε ακόμα περισσότερο την κουλτούρα τους, εντάσσοντας τους πιο πιστούς σε εσένα στους δικούς, και καταστέλλοντας όσους απομείνουν.
Ένα συνεχές πρόγραμμα της στρατηγικής «διαίρει και βασίλευε» για τους άλλους, και «η ισχύς εν τη ενώσει» για τους δικούς μας.