ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Τα «πράσινα» χέρια των ΗΠΑ στην Ευρώπη

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

της Diana Johnstone*

Η ηγέτις των Πρασίνων Ανναλένα Μπέρμποκ είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός της Γερμανίας και ευθυγραμμίζεται πλήρως με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ…

Η Aνναλένα Μπέρμποκ είναι ένα τέλειο προϊόν της Διατλαντικής επιλογής Ηγετών. Ανάμεσα σε δύο άλματα στο τραμπολίνο, πάντα ενδιαφερόταν για τις διεθνείς σχέσεις υπό αγγλοαμερικανικό πρίσμα, έχοντας αποκτήσει μεταπτυχιακό δίπλωμα διεθνούς δικαίου από τη London School of Economics.

Μυήθηκε στη διατλαντική διακυβέρνηση ως μέλος του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ, του Προγράμματος Νέων Ηγετών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και του Ευρωπαϊκού / Διατλαντικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ του Πράσινου Κόμματος.

Με αυτά τα εφόδια, ανέβηκε γρήγορα στο τιμόνι του Πράσινου Κόμματος, με πολύ μικρή πολιτική και χωρίς διοικητική εμπειρία.

Οι Πράσινοι είναι σε απόλυτη αρμονία με τη νέα ιδεολογική σταυροφορία της διοίκησης Μπάιντεν για να επανακαθορίσουν τον κόσμο με βάση το αμερικανικό μοντέλο. Συντονισμένοι με το Russiagate, και χωρίς καμία απόδειξη, οι Πράσινοι κατηγορούν τη Ρωσία για κακόβουλη παρέμβαση στην Ευρώπη, ενώ εκθειάζουν τη δική τους ευεργετική παρέμβαση στη ρωσική εσωτερική πολιτική στο όνομα μιας συγκεκριμένης θεωρητικής «δημοκρατικής αντιπολίτευσης».

«Η Ρωσία μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα αυταρχικό κράτος και υπονομεύει όλο και περισσότερο τη δημοκρατία και τη σταθερότητα στην ΕΕ και στην κοινή μας γειτονιά», υποστηρίζει το εκλογικό τους πρόγραμμα. Ταυτόχρονα, οι Πράσινοι «θέλουν να υποστηρίξουν και να εντείνουν τις ανταλλαγές» με το δημοκρατικό κίνημα στη Ρωσία, το οποίο λένε ότι «ενισχύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου»

«Ανθρωπιστικές επεμβάσεις»

Οι Πράσινοι τάσσονται υπέρ των αυστηρών κυρώσεων κατά της Ρωσίας και του πλήρους τερματισμού του Nord Stream 2: «Το έργο του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 δεν είναι μόνο επιβλαβές από άποψη κλιματικής και ενεργειακής πολιτικής, αλλά και γεωστρατηγικά – ιδίως για την κατάσταση στην Ουκρανία – και ως εκ τούτου πρέπει να σταματήσει.”

Οι Πράσινοι απαιτούν επίσης από τη ρωσική κυβέρνηση να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε με τις συμφωνίες του Μινσκ για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην ανατολική Ουκρανία, αγνοώντας ότι η κυβέρνηση του Κιέβου εμποδίζει τη λύση, αρνούμενη να εφαρμόσει τις συμφωνίες. Η Μπέρμποκ υποστηρίζει την «ανθρωπιστική παρέμβαση». Οι Πράσινοι λοιπόν προτείνουν την τροποποίηση των κανόνων των Ηνωμένων Εθνών για να καταστεί δυνατή η παράκαμψη του βέτο των μεγάλων δυνάμεων (που κατέχουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία) προκειμένου να καταφύγουν σε στρατιωτική επέμβαση για να «σταματήσουν μια γενοκτονία». Ο ενθουσιασμός της για την R2P** (η ευθύνη για προστασία, που χρησιμοποιήθηκε τόσο αποτελεσματικά στη Λιβύη για να καταστρέψει αυτήν τη χώρα) θα πρέπει να βρει χαρούμενη απήχηση σε μια διοίκηση του Μπάιντεν, όπου η Σαμάνθα Πάουερ*** καιροφυλακτεί για να σώσει θύματα .

Περιττό να πούμε ότι οι Πράσινοι δεν έχουν ξεχάσει το περιβάλλον και βλέπουν την «κλιματική ουδετερότητα» ως «μεγάλη ευκαιρία για τη γερμανική βιομηχανία». Η ανάπτυξη των «τεχνολογιών προστασίας του κλίματος» θα πρέπει «να δώσει ώθηση σε νέες επενδύσεις». Το πρόγραμμά τους προβλέπει τη δημιουργία ενός «ψηφιακού ευρώ», ασφαλών κινητών, «ψηφιακών ταυτοτήτων» και «ψηφιακών διοικητικών υπηρεσιών».

Πράγματι, η οικονομική ατζέντα των Πρασίνων μοιάζει πολύ με τη Μεγάλη Επαναφορά που υποστηρίζει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, με μια νέα οικονομία επικεντρωμένη στην αλλαγή του κλίματος, την τεχνητή νοημοσύνη και την ψηφιοποίηση όλων. Ο διεθνής καπιταλισμός χρειάζεται καινοτομία για την τόνωση των παραγωγικών επενδύσεων και η κλιματική αλλαγή παρέχει αυτό το κίνητρο. Ως νέος ηγέτης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, η Μπέρμποκ έμαθε σίγουρα αυτό το μάθημα.

Η Κωλοτούμπα του Γιόσκα Φίσερ

Πριν από 40 χρόνια, οι Γερμανοί Πράσινοι ζητούσαν τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου και καταδίκαζαν τις «εχθρικές εικόνες», αυτά τα αρνητικά στερεότυπα για τους πρώην εχθρούς της Γερμανίας. Σήμερα, οι Πράσινοι προωθούν τις «εχθρικές εικόνες» των Ρώσων και είναι οι κύριοι συντελεστές του νέου ψυχρού πολέμου.

Η Aνναλένα Μπέρμποκ δεν χρειάστηκε να προδώσει τα ιδανικά των Πρασίνων – είχαν ήδη προδοθεί σε μεγάλο βαθμό προτού ακόμη εισέλθει στο κόμμα πριν από 22 χρόνια από τον Γιόσκα Φίσερ.

«Βίοι παράλληλοι»: Ο Nord Stream θα έχει την τύχη του South Stream. Καραμανλής και Πούτιν προέβλεπαν να προμηθευόμαστε ρωσικό αέριο από το 2013 (!) αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου, ακολουθώντας υπερατλαντικές εντολές, ακύρωσε τη συμφωνία και έτσι η Ελλάδα προμηθεύεται ρωσικό αέριο μέσω Τουρκίας όμως…

Ένας πρώην ακροαριστερός καυγατζής, ο Γιόσκα Φίσερ χρησιμοποίησε τη λεκτική του ευχέρεια για να γίνει ο ηγέτης της «ρεαλιστικής» πτέρυγας των Γερμανών Πρασίνων. Ο διορισμός του ως Γερμανού υπουργού Εξωτερικών το 1998 καλωσορίστηκε με ενθουσιασμό από ανώτερους αξιωματούχους των ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι έχοντας εγκαταλείψει το γυμνάσιο πέρασε τα νιάτα του ως ακροαριστερός ακτιβιστής στη Φρανκφούρτη, όχι μακριά από τις αμερικανικές βάσεις. Τον Μάρτιο του 1999, αυτός ο άτυπος υπουργός απέδειξε την αξία του σύροντας τη Γερμανία και το «ειρηνικό» Πράσινο Κόμμα της στον πόλεμο των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Ένας αποστάτης είναι ιδιαίτερα πολύτιμος σε τέτοιες περιπτώσεις. Πολλοί Πράσινοι εχθρικοί στον πόλεμο εγκατέλειψαν το κόμμα, αλλά οι οπορτουνιστές συνέρρευσαν. Στους διστακτικούς, Ο Φίσερ διακήρυξε ότι έπρεπε να διεξαχθεί πόλεμος, γιατί «ποτέ ξανά Άουσβιτς! – εντελώς άσχετο με τα προβλήματα του Κοσσυφοπεδίου, αλλά ηθικά εκφοβιστικό.

Από τη μέντορά του Mαντλίν Ωλμπράιτ, ο Φίσερ έμαθε την τέχνη της περιστρεφόμενης πόρτας και το 2007 ίδρυσε τη δική του συμβουλευτική εταιρεία για να συμβουλεύει τις εταιρείες για το πώς να προσαρμοστούν στις πολιτικές συνθήκες διαφόρων χωρών. Ο καιροσκοπισμός μπορεί να είναι μια τέχνη. Δεχόταν επίσης προσκλήσεις για διαλέξεις με υψηλές αποδοχές, καθώς και τίτλους επίτιμου διδάκτορα από πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο – αυτός που δεν αποφοίτησε ποτέ από το γυμνάσιο. Από το νεανικό του σπιτάκι, μετακόμισε σε μια πολυτελή βίλα στο καλύτερο μέρος του Βερολίνου, με την πέμπτη κατά σειρά σύζυγό του.

Πλουτίζοντας, ο Φίσερ απομακρύνθηκε από την πολιτική και τους Πράσινους, αλλά η υποψηφιότητα της Μπέρμποκ φαίνεται να αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον του. Στις 24 Απριλίου, το Der Spiegel δημοσίευσε μια κοινή συνέντευξη του Φίσερ με τον ισχυρό πολιτικό του FDP Aλεξάντερ Γκραφ Λάμπσντορφ με τίτλο «Πρέπει να χτυπήσουμε τη Ρωσία όπου πραγματικά πονάει». Ο Φίσερ άφησε να εννοηθεί ότι η συνάντησή του με τον Λάμπσντορφ προεικόνιζε την πιθανή ένταξη του FDP σε έναν συνασπισμό των Πρασίνων.

Στροφή και στη Γαλλία

Στην άλλη πλευρά του Ρήνου, στη Γαλλία, οι Γάλλοι Πράσινοι, (EELV), έχουν επίσης επωφεληθεί από την απογοήτευση με καθιερωμένα κόμματα, ιδίως τους απειλούμενους με εξαφάνιση Σοσιαλιστές και τους αποδυναμωμένους Ρεπουμπλικάνους. Οι Πράσινοι έχουν κερδίσει πολλά δημαρχεία χάρη στα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Προκάλεσαν αναταραχή καταδικάζοντας τα χριστουγεννιάτικα δέντρα (θύματα της κοπής τους), Ο υποψήφιος του EELV για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2022, ο Γιανίκ Ζαντό, εμπνέεται από την τρέχουσα δημοτικότητα της Μπέρμποκ και σκέφτεται μεγαλεία. Σε μια στήλη της 15ης Απριλίου στη  Le Monde , ο Ζαντό προτείνει ότι η άνοδος στην εξουσία των Πρασίνων στη Γερμανία το φθινόπωρο του 2021, «εάν συνδυαστεί με αυτή των περιβαλλοντολόγων στη Γαλλία το 2022», θα συμβάλει στη δημιουργία των προϋποθέσεων για μια «αποφασιστικά ευρωπαϊκή» Κοινή εξωτερική πολιτική και αμυντική πολιτική… πλησιάζοντας τους Αμερικανούς.

«Πέρα από την Ευρώπη, η εκλογή του Τζο Μπάιντεν επιτρέπει τελικά την επανέναρξη του διατλαντικού διαλόγου, ιδίως για την αντιμετώπιση αυταρχικών καθεστώτων.”

Σύμφωνα με τον Ζαντό, τα αυταρχικά καθεστώτα “καταλαβαίνουν μόνο ένα πράγμα: τον συσχετισμό δυνάμεων” – το φθαρμένο κλισέ εξακολουθεί να επαναπροσδιορίζεται από δυνάμεις που θέλουν να δικαιολογήσουν τον δικό τους εθισμό στη δύναμη.

Ο Ζαντό παραπονιέται για “την αυξανόμενη επιθετικότητα των αυταρχικών καθεστώτων που κυβερνούν την Κίνα, τη Ρωσία και την Τουρκία“. Τους κατηγορεί ότι τροφοδοτούν μια «άνοδο των διεθνών εντάσεων», ότι προσπαθούν να «αποδυναμώσουν τις δημοκρατίες μας διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις» ή «αγοράζοντας τις βασικές μας εταιρείες» (Αυτό είναι αστείο, όταν θυμόμαστε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν κατά του Γάλλου παραγωγού πυρηνικής ενέργειας Alstom για να διευκολύνουν την αγορά τους από την General Electric).

*Ιρλανδικής καταγωγής (γεν. 1970) απόφοιτος των πανεπιστημίων Γέιλ και Χάρβαρντ, κάλυψε δημοσιογραφικά τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα. Διετέλεσε (2013-17) εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ και σήμερα διευθύνει την Υπηρεσία διεθνούς ανάπτυξης των ΗΠΑ.

«Αντιμέτωποι με αυτά τα αυταρχικά καθεστώτα, πρέπει να αντιδράσουμε τώρα», λέει ο Ζαντό. “Και αυτά τα θέματα εξωτερικής πολιτικής πρέπει να γίνουν ένα από τα κύρια θέματα των προεδρικών εκλογών του 2022“.

Αυτό που οι Γάλλοι και οι Γερμανοί Πράσινοι έχουν από κοινού είναι ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ο οποίος πέρασε και από τα δύο κόμματα, ωθώντας και τα δύο στα χέρια του ΝΑΤΟ και της Ουάσιγκτον. Αλλά μια διαφορά μεταξύ τους είναι ότι, ενώ οι Γερμανοί Πράσινοι είναι σε θέση να σχηματίσουν έναν συνασπισμό με τη δεξιά ή την αριστερά, ενώ οι Γάλλοι Πράσινοι ταυτίζονται πάντα με την αριστερά και η αριστερά έχει πολύ χαμηλές πιθανότητες να κερδίσει τις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Ο Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας του ανταγωνισμού μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρέπει να είναι ανταγωνισμός, ποτέ συνεργασία. Η Ευρώπη δεν βρίσκεται στον αγώνα, έχει χάσει εδώ και πολύ καιρό. Ο ρόλος της Ευρώπης είναι να είναι οπαδός τους, έτσι ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να μπορούν να είναι ο ηγέτης. Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι φιλοδοξούν να ηγηθούν των οπαδών, όπου κι αν τους οδηγεί η Ουάσιγκτον.

https://consortiumnews.com/2021/05/03/diana-johnstone-washingtons-gree…

*Η Diana Johnstone ήταν γραμματέας Τύπου της Πράσινης Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το 1989 έως το 1996. Στο τελευταίο βιβλίο της, Circle in the Darkness: Memoirs of a World Watcher (Clarity Press, 2020), αφηγείται βασικά επεισόδια της μεταμόρφωσης του κόσμου: Το γερμανικό πράσινο κόμμα, το οποίο άλλαξε από κόμμα ειρήνης σε κόμμα πολέμου. Μεταξύ των άλλων έργων του, παραθέτουμε το Η Σταυροφορία των τρελών, Γιουγκοσλαβία, ο πρώτος πόλεμος της παγκοσμιοποίησης (Le Temps des cerises, Παρίσι 2005) και, σε συνεργασία με τον πατέρα της, Paul H. Johnstone, From MAD to Madness: Inside Pentagon Nuclear War Planning (Clarity Press).

** Ευθύνη και Προστασία: Διεθνής κανόνας του ΟΗΕ, με τον οποίο καλύπτονται στρατιωτικές επεμβάσεις της Δύσης, τύπου Γιουγκοσλαβίας στα τέλη του 20ού αιώνα.

***Ιρλανδικής καταγωγής (γεν. 1970) απόφοιτος των πανεπιστημίων Γέιλ και Χάρβαρντ, κάλυψε δημοσιογραφικά τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα. Διετέλεσε (2013-17) εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ και σήμερα διευθύνει την Υπηρεσία διεθνούς ανάπτυξης των ΗΠΑ.

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Πηγή:https://www.legrandsoir.info/les-branches-vertes-de-washington-en-europe.html

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα