Ξεπέρασε τον εαυτό του αυτή τη φορά ο Χριστοδουλίδης και επέδειξε το θάρρος να αντιταχθεί στην Τουρκία μέσα στην Ευρώπη. Νομίζω ότι αυτό είχε γίνει αναπόφευκτο. Η εμφάνιση του Χακάν Φιντάν στη σύνοδο κορυφής στο Λονδίνο για την Ουκρανία έβαλε αλάτι στην πληγή. Μπορεί να έχει χάσει το μυαλό της η Ευρώπη, η οποία περνάει έναν παραλογισμό ενάντια στη Ρωσία, όμως αυτό ήταν υπερβολικό. Γι’ αυτό ο Χριστοδουλίδης είπε εκείνο που έπρεπε να λεχθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Πώς μπορεί να λάβει μέρος στον στρατό ασφάλειας της Ευρώπης η Τουρκία, η οποία είναι κατοχική δύναμη σε έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αυτό ρώτησε. Πώς μια κατοχική χώρα μπορεί να αντιταχθεί σε μια άλλη κατοχική χώρα; Πού είναι η λογική σε αυτό; Αν η Ρωσία είναι κατοχική δύναμη στην Ουκρανία, μήπως δεν είναι και η Τουρκία κατοχική δύναμη στην Κύπρο; Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε στριμώξει και προηγουμένως με αυτό τον τρόπο την Κυπριακή Δημοκρατία. Την είχαν αναγκάσει να στηρίξει ενάντια στη Ρωσία τον ηγέτη της Ουκρανίας Ζελένσκι, ο οποίος δεν είπε έστω και μία κουβέντα ενάντια στην κατοχή στην Κύπρο. Την ώρα που αγκαλιάζει τον κατοχικό ηγέτη Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία, πώς μπορεί να στηρίζει τον Ζελένσκι, ο οποίος είναι εξοργισμένος με τον Πούτιν;
Ουσιαστικά σε τέτοια αντίφαση βρίσκονται όλοι. Και η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία. Και εκείνη τάσσεται στο πλευρό του κατοχικού Ισραήλ. Έστω και αν το Ισραήλ σκότωσε πενήντα χιλιάδες Παλαιστίνιους στη Γάζα, έστω και αν κατέχει τη Συρία, δεν λέγεται κουβέντα γι’ αυτό. Η κυπριακή κυβέρνηση μπορεί να επικρίνει την Τουρκία επειδή κατέχει την Κύπρο, όμως δεν μπορεί να επικρίνει την ίδια Τουρκία επειδή κατέχει και τη Συρία. Διότι για να την επικρίνει, πρέπει να επικρίνει και το Ισραήλ. Η Τουρκία είναι το Ισραήλ της Κύπρου. Ό,τι κάνει το Ισραήλ στη Συρία, το κάνει και η Τουρκία στην Κύπρο. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει μια στάση δύο μέτρων και δύο σταθμών. Δεν υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Παλαιστινίων που παραβιάζονται, τάσσεται στο πλευρό του παραβάτη Ισραήλ. Όταν άρχιζε η επίθεση στη Γάζα, η πρόεδρος της Κομισιόν της ΕΕ, Ούρσουλα φον ντερ λάιεν είχε αγκαλιάσει τον Νετανιάχου… Άλλωστε, το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιποι ηγέτες της ΕΕ. Έδωσαν ώθηση στον Νετανιάχου. Τον χάιδεψαν στην πλάτη. Και εκείνος πήγε και έκανε το έγκλημα της Γάζας, που θα περάσει στην Ιστορία ως γενοκτονία.
Ο Χριστοδουλίδης έθεσε υποσημείωση για την Τουρκία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όμως της έκανε καλό, ίσως χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Αν η Τουρκία αντιτάχθηκε στην αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία μέσα στον ευρωπαϊκό στρατό, αυτό θεωρείται μια καλοσύνη προς τον Ταγίπ Ερντογάν. Ένα σωσίβιο. Διότι ούτως ή άλλως, ο Ερντογάν δεν θέλει να επιχειρήσει κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό έστειλε στη θέση του τον Χακάν Φιντάν στη Σύνοδο Κορυφής του Λονδίνου. Όμως, πονοκεφάλιαζε με αυτή την απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προβληματιζόταν πώς θα ξεφύγει από αυτή την υπόθεση, χωρίς να τους θέσει απέναντί του. Διότι, ούτε τον Τραμπ θέλει να δυσαρεστήσει, ούτε τον Πούτιν. Μήπως ο τουρκικός στρατός θα πολεμήσει κατά του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία; Είναι δυνατόν; Αυτή τη φορά, δεν θα τον συγχωρέσει ποτέ ο Πούτιν. Επιπλέον, τι θα πει και ο Τραμπ, ο οποίος ετοιμάζεται να ενεργοποιήσει το ειρηνευτικό του σχέδιο στην Ουκρανία; Τέλος πάντων, ο Χριστοδουλίδης προσέτρεξε σε βοήθεια και τον ανακούφισε λίγο. Είναι αλήθεια πως είπε ότι «και έδαφος της ΕΕ στην Κύπρο βρίσκεται υπό την κατοχή της Τουρκίας», όμως, ώς εκεί θα είναι.
Δεν έμεινε και πολύ για τη διάσκεψη στη Γενεύη για την Κύπρο. Είναι η τελευταία βδομάδα. Η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή πλευρά κάθονται στο τραπέζι για πρώτη φορά με την αξίωση για δύο κράτη. Είμαι περίεργος να δω πώς θα αντιδράσουν σε αυτό τα Ηνωμένα Έθνη και η Βρετανία. Στο Κραν Μοντάνα, ο Αναστασιάδης είχε σηκωθεί από το τραπέζι και έφυγε. Ελπίζω να μην τον πάρει ως παράδειγμα ο Χριστοδουλίδης. Ας φύγει ο άλλος, αν θα φύγει. Εσύ, γιατί να φύγεις; Αν η πλευρά που έχει δίκαιο δεν μπορεί να υπερασπίζεται τα δικαιώματά της, ποιος μπορεί να το κάνει; Βρίσκεσαι υπό κατοχή εδώ και πενήντα χρόνια. Αν ακόμα δεν έμαθες, τι να σου πω εγώ;
