Οι σημερινές εκλογές στις ΗΠΑ μου θυμίζουν κάτι από τις ελληνικές εκλογές της δεκαετίας του ’60.Η εξέλιξη, τότε, της ελληνικής πολιτικής ζωής κατέληξε στη δικτατορία.
Εύχομαι να μην έχουν την ίδια τύχη και οι ΗΠΑ.
Για να επανέλθουμε στην σύγκριση, θυμάμαι αρχές του ’60 στο δημοτικό που οι δάσκαλοι μας έλεγαν πόσο προχωρημένος είναι ο πολιτικός πολιτισμός στις ΗΠΑ αφού ο ηττημένος συγχαίρει το νικητή.
Νομίζω οι όροι αντιστράφηκαν.
Στην Ελλάδα είναι πιο πιθανό να το δεις αυτό παρά στις ΗΠΑ.
Ας ελπίσουμε πως δεν θα μπούμε σε άλλες περιπέτειες εξαιτίας των επιλογών άλλου λαού. (Ποιος να το φανταζόταν ότι και αυτό θα συνέβαινε).
Ας μη το κακομελετάμε ,γιατί και στην Ελλάδα μπορεί να ξαναέρθει η πολιτική συγκυρία της 10ετίας του 1960 της συμπράξεως όλων των ”Δημοκρατικών” Δυνάμεων μετά τις εκλογές ”της βίας και νοθείας” του 1961 -με την ευγενική χορηγία -κατά πως φάνηκε-και της πέραν του Ατλαντικού Δυνάμεως , να ρίξουν την κυβέρνηση του Κων/νου Καραμανλή -λόγω της φιλευρωπαικής -φιλοΝτεγκωλικής- πολιτικής της από το 1961 και μετά τον Ιούλιο του 1965 ,λόγω της προετοιμαζομένης πολιτικής αστάθειας για την στρατιωτική δικτατορία του 1967,που ίσως να μη γινόταν και να επιβαλόταν τόσο εύκολα, άν δεν εξαγγέλετο ότι η κυβέρνηση των εκλογών της 28ης Μαίου 1967 θα ορκιζόταν όχι ενώπιον του Βασιλέως ,αλλά ενώπιον του λαού στην Πλατεία Συντάγματος.
Στις ΗΠΑ ,με τις 50 ομόσπονδες Πολιτείες και με εκλεγμένους με πολλά δικαιώματα κυβερνήτες δεν μπορεί να γίνει και να επιβληθεί Δικτατορία.
Η από το 1776 όμως Αμερικανική Δημοκρατία θα αντιδράσει-έστω και με τοπικούς εμφυλίους- για να επιβληθεί μετεκλογικώς στους εξτρεμιστές ,που λόγω ηλικίας δεν τους εκπροσωπούν αμφότεροι οι υποψήφιοι και ιδίως ο κ.Μπάιντεν .
Στην περίπτωση μάλλον ισχύει η ατάκα ”μάνα τα λεφτά είναι πολλά” ,ή, ο αγώνας είναι ζωής και θανάτου για τους φθαρμένους -από την εποχή του κυρίου και της κυρίας Κλίντον-Δημοκρατικούς. Αναμονή και υπομονή.