του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ μέλος της ΠΓ της ΔΗ.ΠΟ.Σ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ»
Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι τους απερίσκεπτους πανηγυρισμούς “αναλυτών” και “στρατηγιστών” για την αμερικανική στήριξη στο East Med Act και προφανώς δεν συμμερίζομαι την μπακάλικη λογική της… Πυλωνολογίας…
Όσοι θεωρούν πως είναι ώρα για γιούχου και πως θα πρέπει να γιορτάσουμε αυτήν την εξέλιξη σφάζοντας κοκόρια, καλό θα είναι να σταθμίσουν δύο πράγματα…
- Πρώτον. Ότι το Ισραήλ είναι και θα παραμείνει η αμετάβλητη σταθερά του συγκεκριμένου ενεργειακού πρότζεκτ. Πρόκειται για έναν ισχυρό γεωπολιτικό ρόλο που οχυρώνεται και ΔΕΝ διακυβεύεται…
- Δεύτερον. Ότι η Τουρκία έθεσε θέμα δικαιωμάτων διέλευσης, μέσα στο αυθαίρετο περιβάλλον άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων που επιχειρεί να επιβάλει, και ΔΕΝ έθεσε ζήτημα κατάργησης του πρότζεκτ.
Αφού λοιπόν συνειδητοποιήσουμε επ ακριβώς τις παραμέτρους της συγκεκριμένης εξίσωσης, καλό θα είναι να έχουμε υπ όψιν μας, ότι το “κλου” της ιστορίας αναφορικά με την στάση όλων και κυρίως των Αμερικανών, ΔΕΝ είναι η υπογραφή του East Med Act, αλλά η δυναμική που θα προσλάβουν οι εξελίξεις στην Λιβύη, οι οποίες φυσικά δεν αφορούν στην εσωτερική της σταθερότητα, αλλά στην ενεργοποίηση γενικότερων ανατροπών σε ολόκληρη την λεκάνη της ΝΑ Μεσογείου και στην Μέση Ανατολή.
Αφήστε λοιπόν κατά μέρος τις βιαστικές χαρούλες, διότι σ αυτήν την πραγματικά κρίσιμη ιστορική συγκυρία, το “περιζήτητο” είδος είναι οι αναλώσιμοι, δηλαδή οι Ιφιγένειες, και όχι οι “πυλώνες” και δη με ρόλο πρωταγωνιστικό.
Σοβαρευτείτε και ξεκαβαλικέψτε όσοι σπεύσατε στο κάστινγκ διεκδικώντας πρώτη μούρη στην φωτεινή επιγραφή της παράστασης.
Προβλήματα έρχονται, και όχι μεγάλα σαλόνια που αναζητούν εναγωνίως πρωταγωνιστές…
Ο ενεργειακός ανταγωνισμός πάντως, δημιουργεί νέα στρατηγικά αδιέξοδα & προσδίδει άλλη διάσταση στις παραδοσιακές ανταγωνιστικές αντιθέσεις. Οι ενεργοποίηση αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος ΚΑΙ παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ με αφορμή τον Ρώσο – γερμανικό αγωγό, αν μη τι άλλο προϊδεάζει πως η συνολική κατάσταση σύντομα τίθεται εκτός ελέγχου, ενώ το σύνολο των μεταπολεμικών γεωστρατηγικών συμμαχιών, περνά μοιραία μέσα από ένα εκτεταμένο reset με απρόβλεπτες προεκτάσεις.
Όλα δείχνουν πως ο κόσμος βρίσκεται ήδη σε μια μεταβατική εποχή. Το νέο περιβάλλον των συγκρούσεων θα έχει πρωτόγνωρα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά και μόνο ανόητοι, αφελείς ή υποταγμένα ανδρείκελα, επιμένουν να προσεγγίζουν την νέα πραγματικότητα με εργαλείο τις παραδοσιακές ψυχροπολεμικές αντιλήψεις…
Από την άλλη μεριά…
Η αντιστροφή της Συνθήκης των Σεβρών για την οποία μίλησε ο Ερντογάν σημαίνει: Συρρίκνωση της Ελλάδας… Δραστική τροποποίηση του status σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή… Γεωπολιτική ηγεμονία της Τουρκίας στον ισλαμικό κόσμο… Αποκαθήλωση της Σαουδικής Αραβίας… Κλιμάκωση της στοχοποίησης απέναντι στην Γαλλία και την Ιταλία… Νέα γενοκτονία των Κούρδων… Επιδίωξη για συρρίκνωση του Ισραήλ…
https://www.youtube.com/watch?v=ZPz7sTkgBm0&t=530s
Ερωτήσεις:
Τι κατάλαβε απ’ όλα τούτα η ελληνική εξωτερική πολιτική και πως οργανώνεται η ελληνική ανταπάντηση;;;
Τι συνειδητοποίησαν απ’ όλα τούτα, τα επιτελεία των “συμμαχικών” μας ενώσεων ΕΕ – ΝΑΤΟ καθώς και οι “στρατηγικοί” μας σύμμαχοι;;;
Γιατί δεν υπήρξε καμία ανταπάντηση και από κανέναν;;;
Το να μιλά ο Ερντογάν για αντιστροφή των Σεβρών και αυτό να γίνεται αντικείμενο υποδοχής ως σοφιστικέ ανέκδοτο που απλά δεν το κατάλαβε κανένας, αποδεικνύει την απόλυτη γεωπολιτική γύμνια της σύγχρονης πολιτικής τάξης των χαρτογιακάδων και των λογιστών…
Η παρουσία τους συνιστά πρόβλημα και αυτό το πρόβλημα ΔΕΝ πρέπει να υποτιμηθεί…
