Το κείμενο που δημοσιεύουμε, προέρχεται από την ιστοσελίδα του ρωσικού τηλεοπτικού σταθμού Vesti. Σ΄αυτό ο από πολλούς θεωρούμενος (ίσως όχι άδικα) ιδεολόγος του Πούτιν, ο σύγχρονος πολιτικός φιλόσοφος, αναλυτής και στρατηγικός αναλυτής, οι απόψεις του οποίου από πολλούς θεωρούνται φασιστικές σε συνέντευξη του, λέει το τι θα πρέπει να κάνει η Ρωσία στη συνέχεια.
Πρακτικά η ίδια η ομιλία Πούτιν στην τελετή προσάρτησης κατεχόμενων εδαφών της Ουκρανίας, εμπεριέχει ακριβώς στοιχεία της πολιτικής φιλοσοφίας Ντούγκιν σε σημείο που κατά την άποψή μου, μέρος της ίσως να έχει γραφεί από αυτόν.
Το δημοσιέυμα παρατίθεται αυτούσιο, σε δική μου μετάφραση.
Θράσος Ευτυχίδης
“Τίποτα τέτοιο δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής. Μετά από αυτό, όλα μπορούν να αναμένονται από τη Δύση. Δεν υπάρχουν πλέον εσωτερικοί περιορισμοί. Καθόλου. Μόνο μια αποφασιστική δύναμη μπορεί να συγκρατήσει το κακό. Οι λέξεις δεν λειτουργούν πια. Λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό για εμάς να καταλάβουμε τι συνέβη. Χωρίς υπονοούμενα και με όλο το θάρρος. Και να τι συνέβη: μια επίθεση στις στρατηγικές υποδομές της Ευρώπης. Οι σωλήνες των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream 1 και Nord Stream 2 έχουν ανατιναχθεί. Γι αυτό χρειαζόταν πρόθεση. Η πρόθεση προέκυψε Αλλά η πρόθεση από μόνη της δεν αρκούσε. Χρειάζονταν τεχνικές δυνατότητες.
Αυτές τις έχει ένας πολύ μικρός αριθμός χωρών. Μονάδες. Και ήταν απαραίτητο να σχεδιαστεί και να πραγματοποιηθεί η επιχείρηση. Πολύ δύσκολη. Με ανίχνευση. Σε μεγάλο βάθος. Τη νύχτα. Κρυφά. Να βρεθεί ένα κατάλληλο μέρος, να υπολογιστεί η ισχύς της έκρηξης, να τοποθετηθούν τα εκρηκτικά, να εγκατασταθεί επικοινωνία με αυτά και να εξαφανιστείς. Να προετοιμάσεις εκ των προτέρων μια μαζική εκστρατεία ενημέρωσης για να θέσεις την κοινή γνώμη σε λάθος δρόμο, κατηγορώντας τη Ρωσία και τον Πούτιν. Ακόμη και για μια τέτοια επιχείρηση, είναι απαραίτητο να υπάρχει ο υψηλότερος βαθμός αδίστακτου κυνισμού, γνωρίζοντας ότι οι εκρήξεις, μεταξύ άλλων απλών συνεπειών, θα προκαλέσουν και μια βαριά οικολογική καταστροφή.
Και όμως, το μέγεθος αυτού που συνέβη δεν αφορά τον σίδηρο και το φυσικό αέριο, ούτε τη ρύπανση της ατμόσφαιρας από μεθάνιο και τις ζημιές στη θαλάσσια ζωή. Πρόκειται για γεωπολιτική. Για να κατανοήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, απευθυνθήκαμε στον σύγχρονο στοχαστή, τον ιδρυτή της ρωσικής σχολής γεωπολιτικής, τον συγγραφέα εγχειριδίων γεωπολιτικής, καθηγητή Alexander Gelevich Dugin.
«Η γεωπολιτική είναι ένας κλάδος που εξετάζει την αντιπαράθεση δύο πολιτισμών, δύο στρατηγικών συνασπισμών, όπου στον ένα πόλο βρισκόμαστε εμείς, η Ευρασία, η Ρωσία, η καρδιά και στον άλλο πόλο βρίσκεται η ατλαντική κοινότητα, όπου, με τη σειρά του, ο πυρήνας είναι ο αγγλοσαξονικός κόσμος. Έτσι, από την άποψη της γεωπολιτικής, ο κύριος στόχος της παγκόσμιας ιστορίας είναι να εδραιώσει τον έλεγχο στις ενδιάμεσες περιοχές, σε αυτό που βρίσκεται μεταξύ του Ατλαντικού και της μεσογειακής μας γης, αυτή είναι μια μάχη για την Ουκρανία, αυτή είναι η μάχη για την Ευρώπη. Και τώρα η Ρωσία σε ενεργειακό επίπεδο, στο επίπεδο των αγωγών φυσικού αερίου της, επεδίωξε και εξακολουθεί να επιδιώκει να προσελκύσει την ηπειρωτική Ευρώπη στο πλευρό της σε αυτή τη γεωπολιτική αντιπαράθεση. Σύμφωνα με τους νόμους της γεωπολιτικής, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αγγλία αντιτίθενται επίσης σε αυτό σύμφωνα με τους νόμους της γεωπολιτικής. Και οι εκρήξεις που σίγουρα έστησαν οι Αγγλοσάξονες, νομίζω οι Αμερικανοί άμεσα, ίσως με τη συμμετοχή των Βρετανών, προκειμένου να αποκόψουν το τελευταίο πράγμα που μας συνδέει με την Ευρώπη. Από αυτή την άποψη, νομίζω ότι αυτή είναι επίσης μια συμβολική χειρονομία, αυτή είναι μια επιθυμία να αποκόψουμε τη Ρωσία από την ηπειρωτική Ευρώπη με τη βοήθεια της διεθνούς τρομοκρατίας – αυτή τη φορά στο επίπεδο της ενέργειας και της οικονομίας”, δήλωσε ο Ντούγκιν.
Ναι, αλλά τι μπορεί να γίνει για να αντιμετωπιστεί αυτό; Πώς πρέπει να αντιδράσει η Ρωσία;
«Πρώτον, η Ρωσία πρέπει να κερδίσει στην Ουκρανία. Όχι την Ουκρανία, αλλά στην Ουκρανία. Αν είμαστε αδύναμοι, αν ανταποκρινόμαστε μόνο και κάνουμε χειρονομίες καλής θέλησης, αυτό απλά δεν αρκεί. Οι αδύναμοι ηττημένοι ή οι χαλαροί, δείχνοντας την αδυναμία τους, δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από κανέναν στην παγκόσμια πολιτική, ειδικά στη γεωπολιτική – αυτό είναι ένα πολύ άκαμπτο μοντέλο. Αν δεν είμαστε ισχυροί, απλά δεν θα μπορέσουμε να προσφέρουμε τίποτα στη Δύση, την Ευρώπη ή τους συμμάχους μας. Μπορούν να είναι εταίροι μας μόνο αν είμαστε πολύ, πολύ ισχυροί, αυτάρκεις, πραγματικά γεωπολιτικά κυρίαρχοι”, δήλωσε ο Ντούγκιν.
Τι σημαίνει όμως για τη Ρωσία να είναι γεωπολιτικά κυρίαρχη;
«Η Ρωσία θα είναι κυρίαρχη εάν η Ουκρανία είναι είτε σύμμαχος είτε μέρος της – αυτή είναι η προϋπόθεση της κυριαρχίας μας. Τότε θα είμαστε υπολογίσιμοι. Επομένως, προκειμένου να ανταποκριθεί συμμετρικά σε αυτήν την τρομοκρατική επίθεση, η Ρωσία πρέπει να κερδίσει από κάθε άποψη. Και εκεί πρέπει να σκεφτείς. Όπως πολλοί προτείνουν τώρα στα κανάλια Telegram, απλά κόβοντας το καλώδιο οπτικών ινών, πραγματοποιώντας μια συμμετρική τρομοκρατική επίθεση δεν θα αλλάξει την κατάσταση. Η Δύση μας κατηγορεί ήδη ότι ανατινάξαμε τον δικό μας αγωγό φυσικού αερίου. Από αυτή την άποψη, σε καμία περίπτωση, κατά τη γνώμη μου, αν υποτιμήσουμε την κατάσταση, δεν πρέπει να κατανοήσουμε τη γεωπολιτική αντιπαράθεση, τον πόλεμό μας με τη Δύση στην κλίμακα και στον βαθμό που εκτυλίσσεται. Δηλαδή, πρέπει να συμμετάσχουμε σε αυτήν τη μάχη με έναν θανάσιμο εχθρό που δεν περιφρονεί κανένα μέσο, συμπεριλαμβανομένων των εκρήξεων αγωγών φυσικού αερίου. Αυτό, νομίζω, θα μας φανεί σαν λουλούδια μετά από λίγο. Τώρα μιλάμε σοβαρά για αυτό, η κλιμάκωση συνεχίζεται. Και πρέπει αμέσως να κινητοποιήσουμε όλους τους πνευματικούς, γεωπολιτικούς, διπλωματικούς, ηθικούς, πνευματικούς και τελικά θρησκευτικούς πόρους μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται μόνο για τον έλεγχο των εδαφών. Πρόκειται για τη μοίρα της ανθρωπότητας και αυτή τη φορά είναι σοβαρή. Και ο πολιτισμός που συναντήσαμε είναι πραγματικά μια πρόκληση για την ύπαρξη του ανθρώπου στη Γη, είναι ένας πολύ τρομερός εχθρός. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που στέκονται στην άλλη πλευρά των οδοφραγμάτων – πρόκειται για έναν πραγματικό, βαθύ οντολογικό, ιστορικό και θεμελιώδη εχθρό της ανθρωπότητας», τονίζει ο Αλεξάντερ Ντούγκιν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Dugin πιστεύει ότι η Ρωσία πρέπει τώρα να συνεργαστεί πολύ ενεργά διπλωματικά με χώρες που αποκαλεί «μη Δύση». Λοιπόν, στην πραγματικότητα, έτσι συμβαίνει, αν θυμηθούμε την πρόσφατη συνάντηση των χωρών SCO στο Ουζμπεκιστάν, όπου πέταξε ο Πούτιν, και τη συμμετοχή του Λαβρόφ στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Όσο για την ιδιαιτερότητα της στιγμής, αυτή έχει ως εξής:
«Έχουμε να κάνουμε με μια βάρβαρη, τρομερή δύναμη, δεν υπάρχουν πλέον κανόνες. Ως εκ τούτου, δεν λέω ότι η Ευρώπη δεν χρειάζεται να προμηθεύεται φυσικό αέριο ή δεν χρειάζεται να διατηρήθει αυτή η δυνατότητα. Πρέπει. Αλλά δεν μπορείτε να υπολογίζετε σοβαρά σε αυτό. Βρισκόμαστε σε μια εντελώς διαφορετική φάση της παγκόσμιας αντιπαράθεσης. Και πρέπει να γνωρίζουμε ότι, μέσω διαπραγματεύσεων, για τις οποίες πρέπει πάντα να είμαστε έτοιμοι και ανοικτοί, είναι απίθανο να μπορέσουμε να επιλύσουμε αυτήν την κρίση. Πρέπει να είμαστε δυνατοί, πρέπει να κερδίσουμε, πρέπει να κινητοποιήσουμε ολόκληρη την κοινωνία μας, όχι μόνο εκείνους τους ανθρώπους που, κατά τη διάρκεια της μερικής επιστράτευσης, έχουν πλέον πάει στο μέτωπο, για να υπερασπιστούν τη χώρα μας. Και είναι ήρωες. Αλλά πρέπει να αφυπνίσουμε την κοινωνία μας. Αυτή δεν έχει επιστρατευθεί. Δεν τους έχουμε εξηγήσει πλήρως, θα θέλαμε να το κάνουμε απαλά, δεν λειτουργεί απαλά, θα είναι δύσκολο. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να ξυπνήσουμε. Αυτός είναι ο κύριος πόρος. Φυσικά, αν η Ευρώπη ζητήσει φυσικό αέριο, θα τους το πουλήσουμε. Αλλά το να εξαρτάται από αυτή την υπόλοιπη σειρά του αγωγού φυσικού αερίου, την οποία ανά πάσα στιγμή οι ίδιοι Αμερικανοί κολυμβητές μπορούν να ανατινάξουν, δεν είναι σοβαρό. Ο κόσμος δεν μπορεί να εξαρτάται από τέτοια πράγματα. Και η αποφασιστικότητα αυτής της πλευράς είναι πολύ σοβαρή. Γελάσαμε πολύ μαζί τους, με τους επιζώντες του Μπάιντεν, με τον ναρκομανή Ζελένσκι και κοιτάξτε, παρ’ όλα αυτά, η Δύση μας επιτίθεται πολύ σκληρά. Και μερικές φορές πολύ αποτελεσματικά και οδυνηρά. Μου φαίνεται ότι αυτό το θέμα της γελοιοποίησης του εχθρού, έχει εξαντληθεί, πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά αυτή τη μάχη. Ξέρετε, είχαμε και χιουμορίστες το ’41: «Προσοχή, προσοχή, η Γερμανία έρχεται σε εμάς, με τσακωμούς, με φτυάρια, με καμπούρες γυναίκες»… Δεν ήταν όμως καμπούρες, ούτε τσαμπουκάδες, ούτε φτυάρια. Ήταν ο πιο ισχυρός στρατός του Ράιχ, τον οποίο σύντομα συναντήσαμε. Και καταφέραμε να κερδίσουμε μόνο όταν συνειδητοποιήσαμε ότι αυτές δεν είναι, δεν είναι γυναίκες με καμπούρα… Με τον ίδιο τρόπο, ένας τοξικομανής και ένας μισότρελλος γέρος που έχει επιβιώσει από το μυαλό του, η επικοινωνία με τα πνεύματα είναι ένα προσωπείο, πίσω από αυτό είναι η σιδερένια δύναμη του αγγλοσαξονικού και νατοϊκού πολιτισμού. Η Δύση, ο φιλελευθερισμός, η παγκοσμιοποίηση, αυτό είναι το αποτέλεσμα της ιστορίας τους τα τελευταία 500 χρόνια, αυτό είναι πολύ, πολύ σοβαρά, και αντιπροσωπεύουν μια ιδέα, την ιδέα τους, απολύτως ψευδή, απολύτως απάνθρωπη, και το πιο σημαντικό, στον κόσμο τους δεν έχουμε καμία θέση. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε καταδικασμένοι, απλά καταδικασμένοι από αυτούς. Και δεν θα μπορέσουμε να καταλήξουμε σε κανένα συμβιβασμό με αυτή την τρομερή σκοτεινή τερατώδη, κακή, σκληρή δύναμη. Πρέπει να κινητοποιηθούμε για αυτή τη θεμελιώδη, βαθιά αντιπαράθεση για να σώσουμε την ανθρωπότητα, να σώσουμε τη Ρωσία, να σώσουμε τον κόσμο, τελικά».
Πηγή: vesti7.ru
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ
