Αλέξης Παπαχελάς: Το μήνυμα Ερντογάν προς το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Οσο περίεργο και αν ακούγεται, οι τελευταίες κινήσεις και δηλώσεις του Ερντογάν απευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά στο αμερικανικό «βαθύ κράτος». Στους Αμερικανούς αξιωματούχους, δηλαδή, που στελεχώνουν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Πεντάγωνο και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Τι τους λέει ο Τούρκος πρόεδρος; Οτι «με αυτά που κάνατε αυξάνετε την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και θα οδηγήσετε σε μια κρίση που θα σκάσει στο δικό σας κεφάλι».

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά ευήκοα ώτα στην Ουάσιγκτον. Κάθε κίνηση αναβάθμισης ή διεύρυνσης της αμερικανικής παρουσίας στην Ελλάδα έχει συναντήσει την παθιασμένη αντίδραση σημαντικού μέρους της αμερικανικής γραφειοκρατίας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Η πρώτη κρίσιμη μάχη δόθηκε για το αν θα συμπεριληφθούν η Αλεξανδρούπολη και η Σκύρος στη συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις. «Είστε τρελοί; Θα θυμώσουν οι Τούρκοι και θα ευθυνόμαστε εμείς αν βάλουμε βάσεις εκεί», επέμεναν οι απολογητές των τουρκικών θέσεων. Τελικά κέρδισαν το μπρα ντε φερ για τη Σκύρο, αλλά το έχασαν για την Αλεξανδρούπολη, η οποία αποδείχθηκε αργότερα πολύτιμη για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.

Μία ακόμη μάχη δόθηκε γύρω από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο και την ομιλία του στο Κογκρέσο. Υπήρξε έντονη αντίδραση όταν σχεδιαζόταν και πάλι, με το επιχείρημα ότι θα προκαλέσει την οργή της Αγκυρας. Οπως και συνέβη, καθώς η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας άρχισε αμέσως μετά. Αν δεν μεσολαβούσε πάντως η έντονη παρασκηνιακή παρέμβαση κορυφαίων παραγόντων της ομογένειας στο άμεσο περιβάλλον του προέδρου Μπάιντεν, η επίσκεψη και η ομιλία ίσως να μην είχαν γίνει ποτέ.

Αν τα πράγματα φτάσουν στα άκρα κάποιο βράδυ στο Αιγαίο, τότε θα εκτυλιχθεί το πιο σημαντικό μπρα ντε φερ στην Ουάσιγκτον.

Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται, όμως, ότι χάνει το εσωτερικό παιχνίδι στα ισχυρά κέντρα εξουσίας στην αμερικανική πρωτεύουσα. Οι δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ γίνονται όλο και πιο αυστηρές απέναντι στην Τουρκία. Η άρση του εμπάργκο στην πώληση στρατιωτικού υλικού στην Κύπρο ήταν μια κίνηση υψηλού συμβολισμού που «πόνεσε» την Τουρκία.

Ο Τούρκος πρόεδρος αυξάνει την πίεση, αλλά ταυτόχρονα κάνει ό,τι μπορεί για να χάσει πολύτιμους συμμάχους. Οι συνευρέσεις με το dream team των αντιδυτικών ηγετών προφανώς και δεν τον βοηθούν. Ακόμη και οι πιο παραδοσιακοί υποστηρικτές της Τουρκίας στο Πεντάγωνο αρχίζουν να αμφισβητούν την αξιοπιστία της ως συμμάχου. Παζαρεύει όμως σκληρά ο Ερντογάν και ο «χορός» όσων υποστηρικτών του έχουν απομείνει συνεχίζει μονότονα να φωνάζει ότι «δεν πρέπει να χαθεί η Τουρκία. Οχι άλλες κινήσεις που θα την ωθήσουν στα άκρα».

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι αν όντως τα πράγματα φτάσουν στα άκρα κάποιο βράδυ στο Αιγαίο, τότε θα εκτυλιχθεί το πιο σημαντικό μπρα ντε φερ στην Ουάσιγκτον. Δεν θα κρατήσει πολύ, ενδεχομένως μόνο λίγες ώρες. Εκείνη τη στιγμή όμως θα έχει τεράστια σημασία τι θα εισηγηθούν όσοι θα καθίσουν γύρω από τον Μπάιντεν στο μακρύ τραπέζι του Situation Room στα υπόγεια του Λευκού Οίκου. Οπως ακριβώς συνέβη το 1964, το 1967, το 1974, το 1987, το 1996…

Καθημερινή

spot_img

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δεν νομίζω ότι συγκρίνονται οι καταστάσεις του 1964, του 1967, του 1974, του 1987 και του 1996, με αυτό που συμβαίνει σήμερα,.
    Γιατί τότε κανείς στα υπόγεια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Λευκού Οίκου δεν θεωρούσε αναξιόπιστη την Τουρκία κι όλοι την εκλάμβαναν σταθερή σύμμαχο και παράγοντα σταθερότητας της αρχιτεκτονικής ασφαλείας που σχεδίασαν.

    Τώρα όμως οι ίδιοι έχουν επίγνωση του που τραβάει η Τουρκία κι ανακαλούν στην μνήμη τους την Τουρκία του 1914-1918 και την Τουρκία του 1939-1945, γνωρίζοντας πως ο ρόλος της είναι απόλυτα διαταρρακτικός στην αρχιτεκτονική ασφαλείας που έχουν χαράξει.

    Ούτε το 1919, ούτε το 1946, ούτε το 1964 ή το 1967 ή το 1974 ή το 1987 ή το 1996 η Τουρκία διακατεχόταν από τις νεοοθωμανικες και παντουρκικες της ονειρώξεις κι ούτε επιδίωκε -τουλαχιστον εμφανώς και δηλωμένα- να αναδειχθεί σε παγκόσμια δύναμη κι ανεξάρτητο πόλο , που έχει το δικαίωμα να δρα ανεξάρτητα κι ανταγωνιστικά προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

    Μέχρι τότε την Τουρκία την κυβερνούσαν οι πειθήνιοι κοσμικοί – πολλές φορές στρατιωτικοί μέσω οραξικοπηματων- και το ισλαμοφασιστικο στοιχείο , που την τελευταία 20ετια έχει κυριολεκτικά ανδρωθεί μέσα στην Τουρκία , βρισκόταν σχεδόν σε υπολανθανουσα κατάσταση στην οποία πλέον δεν μπορεί τόσο εύκολα να επανέλθει, μήτε αυτό, μήτε οι ηγεσίες του, μήτε οι γενιές που ανατράφηκαν με αυτό.

    Απορώ πως όλα αυτά ο συγγραφέας του άρθρου δεν τα βλέπει !

    Σημασία δεν έχει βέβαια εάν τα βλέπει αυτός, αλλά το ότι εκεί κάτω στα
    σκοτεινά υπόγεια των ΗΠΑ , τα μάτια τους είναι ανοιχτά κι από ότι φαίνεται αντιλαμβάνονται καλύτερα από αυτόν κι ερμηνεύουν τα πράγματα και τόσα χρόνια -για τους δικούς τους λόγους και τους δικούς τους σχεδιασμούς – τα άφησαν να εξελίσσονται, διαμορφώνουν μην σημερινή κατασταση στην Τουρκία , που μέρα με την μέρα αντρώνει συγχρόνως και πολλαπλασιάζει στις ΗΠΑ τις σχεδόν ανυπαρκτες στο παρελθόν αντιτουρκικες φωνές.

    Τώρα ασχέτως με το τι πιστεύει ο συγγραφέας του άρθρου, υπάρχουν ίσως κάποιοι στην Ελλάδα που ακόμα σκέφτονται ότι μια “συνεννόηση” με την Τουρκία και μια ένωση δυνάμεων , θα συγκροτούσε μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη στην περιοχή.
    Σκέφτηκαν όμως ποτέ το ενδεχόμενο εάν στο τέλος τους μείνει ένα πουκάμισο αδειανό και σχισμένο στην θέση της σημερινής Τουρκίας , τι θα γίνει?

    Γιατί και στην Ουκρανία κάποτε πολλοί επένδυσαν στην εδαφική σταθερότητα της και στην σημαντική γεωστρατηγική της σημασία κι ιδού τα αποτελέσματα!

    Κι η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι σκέφτονται στα βαθιά λαγούμια του Αμερικανικού κράτους, γιατί δεν του επιτράπηκε και δεν έφτασε ποτέ ως εκεί.

    Ας μην θεωρούμε τίποτα ως δεδομένο.
    Οι αλληλουχίες των δικών μας σκέψεων δεν συμπίπτουν κατ’ανάγκην με τους ειρμούς των βαθέων σκέψεων κάποιων άλλων.
    Γιατί εάν ποτέ συνέπιπταν, θα ήμασταν εμείς τώρα στην θέση μιας υπερδύναμης όπως οι ΗΠΑ.

    Ας αρχίσουμε να διορθώνουμε πρώτα τα μέχρι σήμερα αδιόρθωτα κι ας ξεκινήσουμε από την συγκρότηση ενός Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας , που θα αποτελέσει μια αρχή για το δικό μας Βαθύ Ελληνικό Κράτος , όπου ο καθένας -αν του δοθούν τα περιθώρια – θα απευθύνει προς αυτό τις εισηγήσεις του κι ας αφήσουμε τις βαθιές σκέψεις που αφορούν άλλους σε αυτούς.
    Με τους Καλχηδες, τους Τειρεσίας και τους επηρεαστές κοινής γνώμης , είδαμε ως τώρα τα αποτελέσματα. Πάμε ποτέ από εδώ και πότε από εκεί.
    Άντε το πολύ πολύ και να δούμε κανένα survivor!!!

  2. Ο κ. Παπαχελάς είναι συνήθως καλά πληροφορημένος. Στην ανωτέρω ανάλυση του όμως βασίζεται σε δεδομένα που είναι τα περισσότερα παρωχημένα και σε αρκετά σημεία θα συμφωνούσα με την κα Παπαδοπουλου . Ως προς την Αλεξανδρούπολη οι πληροφορίες επί των οπαίων στηρίχθηκε για να κάνει την αναφορά του είναι παντελώς λανθασμένες.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα