Tevin Andrews
Βρισκόμαστε αρκετές εβδομάδες στο 2025: η σκόνη από τις πυρκαγιές στην Καλιφόρνια πωλείται ήδη στους πλειοδότες, οι Ferrari και τα ταξί minibus κάνουν αγώνα στους δρόμους του Κέιπ Τάουν και η περίεργη υπόθεση της επιστροφής της Onijah Robinson στη Νέα Υόρκη παραμένει άλυτη… Όλα αυτά και άλλα τόσα ενώ η ανθρωπότητα βρίσκεται στο κατώφλι της εποχής των κβάντα.
Το συλλογικό μας δέος συχνά αιχμαλωτίζεται από λαμπερές καμπάνιες μάρκετινγκ, την τέλεια αντιγραφή και τη νηνεμία της φουτουριστικής ορολογίας. Ωστόσο, κάτω από αυτήν την γυαλιστερή επικάλυψη κρύβεται μια βαθύτερη, πιο ανθρώπινη αφήγηση που απαιτεί εξερεύνηση, μια ιστορία για τις ευθύνες και τα ηθικά προβλήματα.
Ας μεγεθύνουμε αυτό το εντυπωσιακό επίτευγμα για την ανθρωπότητα: μια ομάδα της Microsoft πήρε ένα υποατομικό σωματίδιο και, μέσω της έξυπνης επιστήμης, δημιούργησε το πρόσφατα ανακοινωθέν Majorana 1.
Αυτή η εξέλιξη, παράλληλα με την ανερχόμενη πραγματικότητα των εκατομμυρίων qubits που τροφοδοτούν κβαντικούς υπολογιστές, ανοίγει μια πύλη σε δυνατότητες που κάποτε περιορίζονταν στην επιστημονική φαντασία. Αλλά αυτό το ορόσημο είναι κάτι περισσότερο από μεμονωμένο θαύμα. σηματοδοτεί την αυγή ενός παραδείγματος όπου οι υπολογιστές θα μπορούσαν όχι μόνο να τσακίζουν τους αριθμούς αλλά και να μοντελοποιούν τους ίδιους τους νόμους της φύσης. Αυτή η πρόοδος υπόσχεται να επαναπροσδιορίσει τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε στο σύνολό της. Με το σκηνικό για αέναη τεχνολογική πρόοδο, τι βρίσκεται πέρα από τη γυαλιστερή επιφάνεια που χωράει στην παλάμη ενός ενήλικα χεριού;
Μπορούν αυτή και άλλες εξελίξεις να αξιοποιηθούν μέσω μιας νοοτροπίας ισότητας και κοινωνικού οφέλους;
Γνωρίζουμε καλά ότι η γνώση γι αυτές τις ανακαλύψεις είναι βουτηγμένη σε ιστορικές και πολιτιστικές αφηγήσεις, πολλές από τις οποίες φέρουν ανεξίτηλα σημάδια αποικιακής επιρροής και προκατάληψης. Καθώς ενσωματώνουμε την κβαντική τεχνολογία στον ιστό της σύγχρονης κοινωνίας, πρέπει να εξετάσουμε εξονυχιστικά τις ηθικές της επιπτώσεις. Καθώς οι κβαντικές τεχνολογίες ωριμάζουν, η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να συμμετέχει σε συνεχή διάλογο για να κατευθύνει αυτές τις καινοτομίες προς αποτελέσματα που είναι ηθικά ορθά και κοινωνικά επωφελή. Αυτή είναι μια μεταμορφωτική στιγμή που απαιτεί μια βαθιά επανεξέταση των αξιών μας.
Μας προκαλεί να περάσουμε στη λεπτή γραμμή μεταξύ του τεχνολογικού θαύματος και της ανθρώπινης ευθύνης. Αμφισβητώντας την ηθική αυτών των εξελίξεων και τις δυνατότητές τους να ενσαρκώσουν μια αποαποικιοκρατική νοοτροπία, καλούμαστε να φανταστούμε ξανά ένα μέλλον όπου η φαντασία, η δημιουργικότητα και η ηθική εκτιμώνται τόσο πολύ όσο τα κβαντικά bits και τα νέα υλικά. Καθώς ταξιδεύουμε σε αυτόν τον γενναίο νέο κόσμο, ας δεσμευτούμε όχι μόνο στην καινοτομία αλλά και στη στοχαστική διαχείριση του συλλογικού μας μέλλοντος, ένα μέλλον όπου κάθε τεχνολογικό άλμα συνδυάζεται με ένα εξίσου ισχυρό άλμα στον ηθικό προβληματισμό και την ανθρωπιστική πρόοδο.
