«Ένας άνθρωπος του Πούτιν στην Ουάσινγκτον»

Έντονες αντιδράσεις και αναβρασμό στους ευρωπαϊκούς διπλωματικούς κύκλους, όπως και πληθώρα σχολίων στον γερμανικό Τύπο προκάλεσε για μία ακόμη φορά ο πρόεδρος των ΗΠΑ,Ντόναλντ Τραμπ, αφ’ ότου δήλωσε μεταξύ άλλων πως ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι ένας «δικτάτορας» που κυβερνά χωρίς εκλογές και πως, εάν δεν κινηθεί με τον σωστό τρόπο, ο Ουκρανός πρόεδρος σύντομα θα χάσει τη χώρα του.

«Στην Ουάσινγκτον βρίσκεται ένας άνθρωπος του Πούτιν» τιτλοφορείται σχόλιο του Γερμανικού Δημοσιογραφικού Δικτύου (RND), στο οποίο διαβάζουμε: «Πολλοί υποπτεύονταν πως αργά ή γρήγορα ο Τραμπ θα εγκαταλείψει την Ουκρανία. Τώρα όμως που πραγματικά συμβαίνει ακριβώς αυτό, η κοινή γνώμη είναι και πάλι συγκλονισμένη: διότι κανείς δεν φανταζόταν πως αυτό θα γίνει τόσο γρήγορα και με τόσο άσχημο τρόπο.

Τις τελευταίες ημέρες ο Τραμπ υιοθέτησε τέσσερα από τα βασικά αιτήματα των Ρώσων. Η Ουκρανία καλείται να παραδώσει τα εδάφη που έχει καταλάβει η Ρωσία. Πρέπει επίσης να αποδεχτεί πως δεν θα γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ. Πρέπει ακόμη να διεξάγει νέες εκλογές. Και τέλος σε περίπτωση ειρηνευτικής συμφωνίας δεν πρόκειται να έχει καμία στρατιωτική εγγύηση από τις ΗΠΑ – για αυτό ας φροντίσουν οι Ευρωπαίοι.

[…] Ο δυτικός κόσμος βρίσκεται στο ναδίρ της ιστορίας του. Για πρώτη φορά ένας Αμερικανός πρόεδρος συντάσσεται με τον Ρώσο ομόλογό του, όπως ένας υπηρέτης ακολουθεί τον αφέντη του: με έργα, με λόγια, ακόμη και υιοθετώντας το ίδιο το ύφος του, όπως και τη μακάβρια διαστρέβλωση των γεγονότων από τη Μόσχα».

«Η πραγματική απειλή έρχεται εκ των έσω»

«Ο Τραμπ τάσσεται πλέον στο πλευρό της Ρωσίας», συμφωνεί και η Süddeutsche Zeitung, προσθέτοντας πως «ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν έχει σημειωθεί μία τόσο μνημειώδης αλλαγή στρατοπέδου».

Σε περίπτωση που το αμερικανικό κατεστημένο στην Ευρώπη καταρρεύσει, «θα καταρρεύσει μαζί του και η ίδια η Ευρώπη», συνεχίζει η εφημερίδα του Μονάχου. «Αυτό φάνηκε και από τη σύνοδο στο Παρίσι τη Δευτέρα. Ούτε υπάρχει κάποια ηγετική δύναμη, που θα μπορούσε να διαδεχθεί την Αμερική, ούτε και μπορούν να συγκρατηθούν άλλο οι φυγόκεντρες δυνάμεις της ευρωπαϊκής κοινότητας.

[…] Ο Πούτιν ήθελε να διώξει τις ΗΠΑ από την Ευρώπη. Δεν θα μπορούσε όμως ποτέ να φανταστεί πως θα αναλάμβανε αυτό το καταστροφικό έργο η ίδια η Αμερική. Όταν ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Βανς απευθυνόταν προς τους Ευρωπαίους στη Διάσκεψη του Μονάχου, το είπε με απόλυτη ειλικρίνεια: η πραγματική απειλή έρχεται εκ των έσω».

Δεν αρκεί στον Μερτς μία απλή νίκη

Η SZ αναφέρεται επιπλέον και στον γερμανικό προεκλογικό αγώνα και ειδικότερα στον κυβερνητικό συνασπισμό που θα κληθεί να σχηματίσει – κατά πάσα πιθανότητα η Ένωση CDU/CSU υπό τον Φρίντριχ Μερτς:

«Ο Μερτς υπόσχεται μία σαφή αλλαγή πολιτικής, αλλά και τον σχηματισμό μίας κυβέρνησης που δεν θα βρίσκεται μονίμως σε αντιπαράθεση. Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές της Κυριακής όμως φαίνεται πως ενδέχεται να του λείψει η σημαντικότερη προϋπόθεση για κάτι τέτοιο: ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα επιτρέπει έναν δικομματικό κυβερνητικό συνασπισμό. Ο τελευταίος συνασπισμός κατέρρευσε εξάλλου ακριβώς επειδή προϋπέθετε τη συνεργασία τριών κομμάτων».

Το σενάριο στο οποίο θα πρέπει να σχηματίσει συνασπισμό είτε με το SPD και τους Πρασίνους είτε με το SPD και το FDP «είναι καταστροφικό για τον Μερτς. Σε αυτήν την περίπτωση ο συνασπισμός θα αποτελείται στην πραγματικότητα κιόλας από τέσσερα κόμματα – μιας και υπάρχει και η CSU. Ένας τέτοιος συνασπισμός θα δυσκολευόταν από την πρώτη μέρα να κυβερνήσει τη χώρα τουλάχιστον εξίσου όσο ο προηγούμενος.

[…] Ο Μερτς πιστεύει πως, προκειμένου να μην ενισχυθεί περαιτέρω η AfD, θα πρέπει να υλοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερες από τις προεκλογικές του υποσχέσεις. […] Ακόμη και σε έναν τρικομματικό συνασπισμό όμως ο Μερτς θα μπορέσει να προχωρήσει σε σαφώς λιγότερες από τις εξαγγελίες του σε σχέση με το σενάριο μίας δικομματικής κυβέρνησης».

Οι νέοι στρέφονται στην Αριστερά

Η tageszeitung αναλύει από την πλευρά της τις προθέσεις των νεαρών ψηφοφόρων και τη στροφή τους μακριά από τα μεγάλα κόμματα.

Πολλοί από αυτούς φαίνεται να στρέφονται μακριά από τα συστημικά κόμματα. Και σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση «περίπου το 19% των ψηφοφόρων 18-29 ετών σκοπεύει να ψηφίσει την Αριστερά». Τα ποσοστά του κόμματος βελτιώνονται και πάλι αισθητά δείχνοντας πως «η μουμιοποιημένη παράταξη βιώνει μία μεγάλη αναγέννηση ως κόμμα των νέων».

Καλύτερα ποσοστά μεταξύ των νέων έχουν και τα άλλα μικρότερα κόμματα. «Καθοριστικό για αυτήν την εκλογική συμπεριφορά είναι το γεγονός ότι οι νεότεροι ζουν σε έναν διαφορετικό κόσμο από τους πιο ηλικιωμένους πολίτες», έχοντας μεγαλώσει «σε έναν κόσμο γεμάτο κρίσεις».

Σύμφωνα με την taz πάντως οι νέοι «δεν μετατοπίζονται προς τα δεξιά (όπως φάνηκε στις ευρωεκλογές) ούτε προς τα αριστερά (όπως φαίνεται τώρα), αλλά απλώς απομακρύνονται από την παλιά Ομοσπονδιακή Δημοκρατία». Απλώς θεωρούν πως «οι πολιτικές μέθοδοι της σοσιαλδημοκρατίας και της χριστιανοδημοκρατίας δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις ολοένα και περισσότερες κρίσεις».