Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Αρκεί να κερδίσουν ψήφους στις ευρωεκλογές του 2024
Μακράν εμού κάθε ανεγκέφαλης και ανέφικτης υποδοχής ολόκληρης της μιζέριας του κόσμου των μεταναστών και των προσφύγων αλλά και της ακροδεξιάς θεωρίας της «Μεγάλης Αντικατάστασης» (δηλαδή του κινδύνου να μας αντικαταστήσουν δήθεν οι παράνομοι εισβολείς) η οποία σήμερα είναι διάχυτη στην δημοκρατική Ευρώπη. Παράδειγμα στη Γαλλία (της Λεπέν, του Ζεμούρ ακόμη και των δεξιών Ρεπουμπλικάνων), στην Ελλάδα (των Πατριωτών, της Ελληνικής Λύσης και της Νίκης) κι όχι μόνο. Είναι πάρα πολύ εύκολο για τους ακραίους να εμποτίζουν με αντι-μεταναστευτικό και αντι-προσφυγικό μίσος το μυαλό και τις ψυχές των άμυαλων ή ανενημέρωτων γηγενών που, δικαίως ή αδίκως, είναι σήμερα μακροχρόνια άνεργοι και επαγγελματικά αποκλεισμένοι, αφού δεν απέκτησαν τις απαραίτητες δεξιότητες για να μπορούν να μπουν στην αγορά εργασίας, όταν φυσικά θέλουν να εργαστούν. Το ίδιο εύκολο είναι και για τον εργατοπατερισμό ο οποίος δεν θέλει τον εν λόγω αλλοδαπό πληθυσμό να εισέλθει και να παραμείνει στη χώρα του «διότι πλήττει λέει τους μισθούς των γηγενών τους οποίους δεν προτιμούν οι εργοδότες αφού τους στοιχίζουν ακριβότερα». Κι ας μην μπορούν να κινηθούν : οι τοπικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις (τα χωράφια, οι κτηνοτροφικές μονάδες), τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία, οι οικοδομικές εργασίες και τα έργα υποδομών, κλπ. λόγω απροθυμίας ανέργων να εργαστούν σε αυτούς τους κλάδους. Δηλαδή υπάρχει προσφορά εργασίας, αλλά δεν υπάρχει αντίστοιχη ζήτηση εργασίας στους εν λόγω κλάδους.
Εν όψει των ευρωεκλογών του 2024 το υπαρκτό αυτό πρόβλημα αντί να συζητηθεί νηφάλια μεταξύ των κομμάτων για να εξευρεθούν οι αποτελεσματικότερες λύσεις και για τις 27 χώρες αλλά και για τους μετανάστες που βρίσκονται ήδη παράνομοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το πιθανότερο είναι να επικρατήσει η ψηφοθηρική υποκριτική μικροπολιτική της Δεξιάς και Ακροδεξιάς οι οποίες ξεχνάνε βέβαια τις χριστιανικές τους αξίες που υποτίθεται ασπάζονται, όπως ανέλυσε εύστοχα ο έγκριτος ανταποκριτής της εφημερίδας Libération, Jean Quatremer, στις 19-9-2023, με τίτλο : «Μετανάστευση : η δεξιά και η ακροδεξιά κυλιούνται μέσα στην κακοπιστία» (Immigration : la droite et l’extrême droite se complaisent dans la mauvaise foi).
«Ενώ εναπόκειται στα κράτη-μέλη να ελέγξουν τα σύνορά τους και τις αφίξεις μεταναστών στο έδαφός τους, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση που βρίσκεται συστηματικά κατηγορούμενη από τη δεξιά και την ακροδεξιά. Τελευταίο παράδειγμα: ο François–Xavier Bellamy, το φαβορί για να ηγηθεί στις ευρωεκλογές του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων, για την επικρατούσα κατάσταση στη Λαμπεντούζα», συνοψίζει ο εν λόγω αναλυτής.
Κάθε φορά που λαμβάνει χώρα μια «μαζική» απόβαση μεταναστών, όπως στη Λαμπεντούζα την περασμένη εβδομάδα, δεξιοί και ακροδεξιοί πολιτικοί βγάζουν το άχτι τους για την «Ευρώπη που απέτυχε» να αποτρέψει αυτήν την αφρικανική μετανάστευση που θα κυριεύσει την Ευρώπη. Η ενοχοποίηση της Ένωσης με κάθε τρόπο είναι μια αποδεδειγμένη μέθοδος μεταβίβασης του «μουντζούρη» σε μια ασώματη οντότητα που κανείς δεν είναι εκεί για να την υπερασπιστεί. Αλλά εδώ φτάνουμε στα ύψη της κακοπιστίας και της άγνοιας.
Θα πρέπει ήδη να γνωρίζουμε ότι τα κράτη και όχι η Ένωση είναι αυτά που ελέγχουν τα εξωτερικά τους σύνορα, καθώς πρόκειται για μια κυρίαρχη αρμοδιότητα, όπως ακριβώς και το δικαίωμα διαμονής. Ασφαλώς, οι 27 άρχισαν να εναρμονίζουν τους όρους ένταξης στην Ένωση από τη δεκαετία του 1980 και συνέχισαν να τους αυστηροποιούν, ιδιαίτερα μετά την κρίση του 2015. Έχουν κατασκευαστεί 1.200 km φυσικών τειχών από την Εσθονία έως την Ελλάδα, με την ευρωπαϊκή χρηματοδότησή τους να είναι μόνο θέμα μηνών. Ένα ευρωπαϊκό σώμα συνοριοφυλάκων 10.000 γυναικών και ανδρών (της FRONTEX) δίνει χείρα βοηθείας στα κράτη που το ζητούν. Κατασκευάστηκαν κέντρα υποδοχής στην Ελλάδα. Ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης έχει ανατεθεί ατυχώς σε χώρες που δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα (όπως, η Τουρκία, η Λιβύη, η Τυνησία, το Μαρόκο) και η χορηγούμενη κοινοτική αναπτυξιακή τους βοήθεια εξαρτάται από τον έλεγχο των συνόρων τους, δηλαδή να συγκρατούν τους μετανάστες προς την Ε.Ε..
Το περίφημο «Σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο» που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 από την Επιτροπή έδωσε μια νέα προοπτική. Το μόνο τμήμα του που εξακολουθεί να προκαλεί διαμάχες δεν είναι η κατασταλτική πτυχή του «Συμφώνου», αλλά αυτό που καθιερώνει μηχανισμούς αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών πρώτης γραμμής, όπως η Ελλάδα, και των εταίρων τους. Ομοίως, κανένας από τους 27 δεν θέλει να ακολουθήσει την Επιτροπή στην επιθυμία της να ανοίξει εκ νέου τα νόμιμα κανάλια μετανάστευσης προκειμένου να αποθαρρύνει τις παράνομες αφίξεις που μετατρέπουν τη Μεσόγειο σε νεκροταφείο. Εν ολίγοις, η Ένωση είναι σήμερα ένα νομικό και φυσικό φρούριο που καταδικάζει στην παρανομία όσους περνούν τα εμπόδιά της λαθραία.
Ευρωπαϊκές και χριστιανικές αξίες
Αλλά με κάθε άφιξη μεταναστών, η δεξιά και η ακροδεξιά ουρλιάζουν για την «ανικανότητα» της Ευρώπης και των κρατών που κατηγορούνται ότι θέλουν να «επιβάλλουν τη μετανάστευση», όπως έκανε ο François–Xavier Bellamy, τη Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2023 στο κανάλι LCI. Για τον ευρωβουλευτή των Ρεπουμπλικάνων (LR) «είναι απαραίτητο όταν πατάς το πόδι σου παράνομα στο ευρωπαϊκό έδαφος, να έχεις τη βεβαιότητα ότι δεν θα μπορέσεις να μείνεις εκεί μακροπρόθεσμα».
Λόγια του αέρα.
Αναρωτήθηκε γιατί ούτε ο Ζακ Σιράκ ούτε ο Νικολά Σαρκοζί δεν κατάφεραν να σταματήσουν τις αφίξεις, όπως και η Giorgia Meloni, η ακροδεξιά Ιταλίδα πρωθυπουργός που εξελέγη για αυτό το θέμα; Το ζήτημα είναι εξαιρετικά σύνθετο.
Πρώτον, οι χώρες από τις οποίες έχουν διέλθει οι μετανάστες γενικά δεν θέλουν να τους πάρουν πίσω.
Στη συνέχεια, συχνά δεν γνωρίζουμε την εθνικότητά τους και όταν συμβαίνει αυτό, η χώρα τους δεν τους θέλει πλέον, όπως ακριβώς και η Γαλλία που αρνείται να πάρει πίσω τους «μαχητές» του Ισλαμικού Κράτους.
Τι θα κάνουμε λοιπόν με αυτούς τους ξένους χωρίς χώρα ;
Τέλος, αν υποθέσουμε ότι αυτά τα μικροπροβλήματα επιλυθούν, θα είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν μαζικές απελάσεις που έχουν αφήσει άσχημες αναμνήσεις στην Ευρώπη και θα δώσουν μια θλιβερή εικόνα της Ένωσης.
Ονειρεύεται μήπως ο Φρανσουά-Ξαβιέ Μπελαμί έναν ναυτικό αποκλεισμό των αφρικανικών ακτών και ότι η Ευρώπη θα αφήνει τους μετανάστες να πνίγονται ;
Δεν τολμάμε να το πιστέψουμε, καθώς θα ήταν αντίθετο με τις ευρωπαϊκές –και τις χριστιανικές αξίες, τις οποίες η δεξιά και η ακροδεξιά ισχυρίζονται ότι ασπάζονται.
Εν τω μεταξύ, σιωπηρά, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, που έχουν γλιστρήσει μέσα από τις ρωγμές των ευρωπαϊκών συνόρων, είναι αυτοί που δουλεύουν στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, στα εστιατόρια, ή ακόμα και αυτοί που χτίζουν τα στάδια και τα κτίρια που θα επιτρέψουν στη Γαλλία να λάμψει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024!
Χρειάζεται και λίγη τσίπα.
Χρειάζεται και λίγη τσίπα, για να μην ανακατεύει κανείς τόσο λαϊκίστικα τον χριστιανισμό με την ασφάλεια ενός κράτους. Αν είσαι όντως χριστιανός, τότε δεν έχεις κράτος, σύνορα, έθνος. Είμαστε όλοι παιδιά τού ιδίου Θεού και τέρμα.-
Εφ’ όσον χρειάζονται και για όσο χρειάζονται, ευπρόσδεκτοι οι νόμιμοι (οικονομικοί) μετανάστες, όπως πήγαν και οι δικοί μας στην Γερμανία και αλλού. Δεν είναι και ούτε πρέπει να είναι ευπρόσδεκτοι οι λαθοεισβολείς, που με το έτσι θέλω εισβάλλουν κι εγκαθίστανται σε μία χώρα.
Η Μελόνι κάνει αυτό που τής επιβάλλει το καθήκον της, εν αντιθέσει προς τούς δικούς μας, που έκαμαν την χώρα ξέφραγο αμπέλι και με την αστεία ποινική νομοθεσία (λέγε ατιμωρησία) κατάντησαν την χώρα παιδική χαρά κάθε εισαγωμένου και εγχωρίου εγκληματία. Μπαίνουν μέσα Αφροασιάτες κυρίως, που δεν έχουν ταυτότητα, πιστοποιητικό υγείας, ποινικό μητρώο, που τελικά δεν ξέρομε ποιοι είναι. Αν αυτό είναι το ορθόν για τούς πολιτικά ορθούς, τότε καλύτερα να μην ακολουθούμε τις χριστιανικές διδασκαλίες.
Κείμενα απολύτως αφελή και λαϊκίστικα εκείνων που χαρακτηρίζουν λαϊκιστές τούς άλλους.
Η πράξη και όχι θεωρία της Μεγάλης Αντικατάστασης είναι εν εξελίξει. Γεννεσιουργός αυτής οι γνωστοί Ινδιάνοι οποίοι μέσω της κοσμικής τους θρησκείας του σοσιαλισμού έχουν βάλει μπρος την μπασταρδοποιηση και αντικατάσταση ναι του λευκού χριστιανού. Μονο οι φυσιοκρατες ηγέτες σαν τον Ορμπαν αντιστεκονται. Και όταν λέμε ακροδεξιά εννουμε το φυσιολογικό, το οποίο για το πάρα φύσιν φαινεται…ακραιο.