REGIS DEBRAΥ: Εγκώμιον αγίων Εικόνων!

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Ευάγγελος Δ. Νιάνιος.

Ο Ρεζί Ντεμπρέ δεν είναι ιστορικός με ειδίκευση στο Βυζάντιο. Ασχολήθηκε με τον βυζαντινό πολιτισμό κατά τη διάρκεια της συγγραφής της διδακτορικής του διατριβής, – προ περίπου τριάντα ετών – με θέμα: «Η ζωή και ο θάνατος της εικόνας: μια ιστορία του βλέμματος στη Δύση». Και εντυπωσιάστηκε! Διατριβή για τη σύγχρονη τηλεοπτική εικόνα χωρίς αναφορά στην εικονομαχία που συντάραξε τη βυζαντινή αυτοκρατορία για σχεδόν δύο αιώνες δεν είναι δυνατόν να γραφεί. Η κρίση του είναι αδίστακτα υπέρ των Αγίων Εικόνων. Και αυτός ο κληρονόμος των Γάλλων Διαφωτιστών της αθεΐας πλέκει το εγκώμιο των εικονόφιλων Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας. Ολόκληρο το τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου του, με τίτλο Η σοφία του Χριστιανισμού είναι ένας ύμνος για το Βυζάντιο. Εχει μάλιστα ως μότο την πίστη του Πατριάρχη, Αγίου Νικηφόρου ότι «Αν καταργήσουμε την Εικόνα, εξαφανίζεται το σύμπαν και όχι ο Χριστός». Η βαθειά του εκτίμηση για το ελληνικό Βυζάντιο φαίνεται και από την πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό  L’ Express: Η [αρχαία] Ελλάδα συντρίφτηκε από τη Ρώμη, αλλά ήρθε το Βυζάντιο, που δημιούργησε έναν χιλιόχρονο ελληνικό πολιτισμό (https://www.anixneuseis.gr/?p=193517). Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον ίδιο:

 

Ο νεογέννητος Χριστός σε λίθινη σαρκοφάγο και όχι σε κούνια. Το μήνυμα του αγιογράφου είναι ότι Ιησούς δεν είναι το οποιοδήποτε μωρό, αλλά ότι πρόκειται να σταυρωθεί και να ταφεί.

Επικαιρότητα: η νέα θεότητα

«Η νέα θεότητα λέγεται επικαιρότητα: Η Ενσάρκωση στο ακρότατο όριό της. Η μικρή οθόνη δεν πάλλει το φως της ογδόης ημέρας, αυτό της αποκαλυπτικής όρασης που θα μας επιτρέψει επιτέλους να δούμε τον Θεό στην πληρότητά του… Εχει μετριότερους στόχους: φωτίζει τις επτά ημέρες της εβδομάδος ακτινοβολώντας μας πραγματικότητα. Η χριστιανική Εικόνα έλεγε: ο Θεός σας είμαι παρών. Η μεταχριστιανική Εικόνα : το παρόν είμαι ο Θεός σας». Οπου το πρώτο, είναι το του Χριστού «Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, ως τη συντέλεια του κόσμου» και το δεύτερο, είμαι ο άρχων του κόσμου τούτου, προσκυνήστε με… Η χριστιανική Εικόνα παραπέμπει υπερφυσικά στο Είναι από το οποίο και απορρέει, η καλλιτεχνική εικόνα το ανα-παριστά τεχνητά, η απευθείας εικόνα εκλαμβάνεται φυσιολογικά ως το Είναι. Μετά την ιδέα της οπισθοδρομικής προόδου και της βαλκανίζουσας παγκοσμιοποίησης, οφείλουμε να δεχτούμε την πραγματικότητα ενός άλλου παραδόξου: την ηλεκτρονική κοινωνία ως πρωτόγονη κοινωνία.

«…το πέρασμα στον νέο οπτικό πολιτισμό αποτελεί μια βαθμίδα στην παγκόσμια ενοποίηση των βλεμμάτων με τίμημα τη διάλυση των εθνικών βιομηχανιών του φαντασιακού… Μετά το τέλος της επιρροής του γράμματος, τα έθνη βλέπουν ότι στερούνται το βλέμμα τους ώστε να βλέπουν όλα τον κόσμο με τα αμερικανικά μάτια».

«Το διακύβευμα –λέει ο Ντεμπρέ – ξεπερνά … τις κατά καιρούς εναλλακτικές λύσεις του επεμβατισμού και του απομονωτισμού του θείου Σαμ… Η αποκλειστικότητα της «διασκέδασης» ολόκληρου του κόσμου είναι υποχρέωση που απορρέει από την ηγεμονία. Το κάτι «παραπάνω» που δίνει τη δυνατότητα μετατροπής μιας οικονομικής πρωτοκαθεδρίας σε πολιτική ηγεμονία, είναι μια στρατιωτική δύναμη διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή από τη μια και το πυροβολικό των εικόνων από την άλλη».

«Νομιμοποιώντας, η πρώτη συνοδική απόφαση, την παράσταση της Χάριτος και της Αλήθειας μέσω της εικόνας του Χριστού, το 692, θεμελίωσε το δόγμα των εικόνων πάνω σε εκείνο της Ενσάρκωσης (έμπνευση του Ιωάννη Δαμασκηνού από τους νεοπλατωνικούς). Το ότι χρειάστηκε να περάσουν επτά αιώνες, να χυθεί πολύ αίμα, για να επιβεβαιωθούν θεολογικά οι επιπτώσεις του ιδρυτικού δόγματος, δείχνει σε τι δύναμη αδράνειας προσέκρουσε αυτή η ‘’αιρετική’’ διείσδυση της Σάρκας στο Θείο».

«Ο χριστιανισμός χάραξε την μοναδική μονοθεϊστική σφαίρα όπου… η εικόνα άπτεται καίρια της ουσίας του Θεού και των ανθρώπων. Το θαύμα δεν έγινε χωρίς δυσκολίες… Λίγο ακόμα και οι βυζαντινοί εικονομάχοι (και σε μικρότερο βαθμό οι καλβινιστές, οκτώ αιώνες αργότερα) να επαναφέρουν το απολωλός πρόβατο στο κοπάδι και υπό τον  νόμο. Αν «η παλιά ελληνική τεχνοτροπία», η περιφρονούμενη με πολύ ελαφρότητα από τον Βιζάρι τον Λατίνο ως «σκληρή, χονδροειδής και ρηχή», είχε υποκύψει, δεν θα υπήρχαν ούτε ο Τσιμαμπούε ούτε ο Τζιόττο. Αρα, χωρίς τους προγόνους της, η Δύση δεν θα είχε κατακτήσει τον κόσμο». Και δεν χαρίζεται στους δικούς του, τους Δυτικούς, τους επιλήσμονες της μεγάλης προσφοράς του Βυζαντίου: «Αθεοι και πιστοί αν ξεφύγαμε από τα αναμασήματα της καλλιγραφικής δοξολόγησης του Θεού, κατά τα πρότυπα των μουσουλμάνων, το οφείλουμε σε αυτούς τους «βυζαντινούς» για τους οποίους λέμε ελαφρά τη καρδία ότι συζητούσαν για το φύλο των αγγέλων. Χάρις στη δική τους λεπτολόγο διάθεση, η ασκητική φλόγα δεν έκαψε τη Δύση» [σ.τ.μ.: Άλλο ο δυτικός μοναχισμός και άλλο ο ορθόδοξος.].

Και όσοι από τους προοδευτικούς και εκσυγχρονιστές πιστεύουν ακόμα ότι το Βυζάντιο ήταν μια σκοτεινή θεοκρατία, ας ακούσουν και τον Ντεμπρέ:

«Oπως εξηγούσε περί το 820 ο συγγραφέας των Aντιρρητικών, [άγιος] Nικηφόρος, Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως, ο Πατήρ της Eικονολατρικής Εκκλησίας που εξορίστηκε από τον Λέοντα τον 5ο, ο εικονομάχος αυτοκράτορας ήθελε κατά κάποιο τρόπο όλες τις εξουσίες παρά την παγιωμένη διάκριση εγκόσμιου και πνευματικού, Aυτοκρατορίας και Eκκλησίας. O Nικηφόρος έβλεπε στην εικονομαχία αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα «ολοκληρωτικό πειρασμό», συνδεδεμένο με περιφρόνηση προς τη θεία υπόθεση της σωτηρίας». Όχι μόνο δεν υπήρξε ανάμειξη της Εκκλησίας στα του κράτους αλλά συνέβαινε το αντίθετο…Καιρός είναι να αναρωτηθούμε τουλάχιστο αν η επίθεση κατά της Εκκλησίας, με ποικίλες αφορμές, δεν κρύβει έναν «ολοκληρωτικό πειρασμό», προπαντός στις μέρες μας.

ΑΛΛΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Ο καλβινιστικός εικονοκλαστισμός… αντιπροσωπεύει τη δεύτερη Εικονομαχία της χριστιανικής Δύσης. Στηριζόμενη στο sola scriptura, δηλαδή όλα είναι συμβολικά, η Μεταρρύθμιση καταγγέλλει τις μαγικές ή αριθμητικές διαστροφές της χριστιανικής εικονογραφίας (η οποία στη γερμανική περιοχή, με τα ζωγραφισμένα ξύλινα αγάλματα, φτάνει σε ένα απίστευτο βαθμό παραίσθησης στις αρχές του 17ου αιώνα). Πρέπει να λατρεύουμε το Θεό, και όχι την εικόνα του, βροντοφωνάζει ο Λούθηρος… Ο Ερασμος είχε ήδη καταδικάσει την εκκλησιαστική τέχνη ως κρυφή παγανιστική ειδωλολατρία· και ο Αλφόνσο Βαλντές, γραμματέας του Καρόλου του 5ου, εξέχων καθολικός, αναγνωρίζει ότι η λατρεία των εικόνων των αγίων και της Θεοτόκου, «απομακρύνει από τον Ιησού Χριστό την αγάπη που οφείλουμε μόνο σε αυτόν». Η αντιμεταρρύθμιση επαναφέρει την εικόνα, την περιορίζει σε αριθμό, την παραφουσκώνει (τελικά ο προτεσταντισμός ενίσχυσε αυτό που ήθελε να εξασθενήσει) καθώς επιστρέφει σε ένα καθεστώς λιγότερο επικίνδυνο, σε μια λειτουργία απεικονιστική και όχι πλέον χαρισματική ή καθαρτική του ορατού. Η Εικόνα χάνει τα χαρακτηριστικά της, γίνεται εικόνα. Από εμφάνεια γίνεται παρουσιαστικό. Από υποκείμενο, είναι πλέον μόνο αντικείμενο. Ο οπτικός επανεξοπλισμός του καθολικού κόσμου μετά τη Σύνοδο του Τριδέντου γίνεται με περισσότερες εικόνες αλλά κατώτερη εικόνα απ’ ό,τι στο παρελθόν- λες και η Μεταρρύθμιση πέτυχε τουλάχιστον αυτή την diminution capitis. Η πασιφανής δυναμική άνοδος του καλλιτέχνη ως ατόμου που σφραγίζει επιδεικτικά την είσοδο στην εποχή της τέχνης – δες, μετά τον «θείο Μιχαήλ Αγγελο», την απονομή τίτλου ευγενείας στον Τισιάνο από τον Κάρολο τον 5ο – έχει ως αντίκτυπο μια πτώση της οντολογικής δύναμης, μια πτώση στην πραγματική παρουσία των δημιουργιών της. Η ομορφιά είναι μια μαγεία που ξεφεύγει ή την αρνούνται. Όπως το μουσείο είναι ο σκουπιδοτενεκές δοξασιών υποβαθμισμένων πολιτιστικά. Η τέχνη είναι ό,τι απομένει στον πιστό όταν οι άγιες εικόνες του δεν μπορούν να τον σώσουν.

Όταν ένας Ελληνας ή Ρωμαίος πολίτης, ένας πιστός του Βυζαντίου ή του Μεσαίωνα υψώνει τα μάτια του προς την ιερή ή θεία εικόνα δεν μπορεί παρά να τις ασπαστεί. Επειδή «το βλέμμα του Κυρίου πέφτει πάνω του»… Η ανακάλυψη της γεωμετρικής προοπτικής θα συντρίψει αυτή την ταπεινοφροσύνη. Θα καταστήσει το δυτικό βλέμμα περήφανο υπεροπτικό, και πρωτίστως για την οξυδέρκειά του.

Η παραδοσιακή Εικόνα δεν έχει βάθος. Το Βυζάντιο όντως, και εν μέρει και η λατινική Δύση κληρονόμησαν τις πλωτίνιες απαγορεύσεις οι οποίες χαρακτηρίζουν την εξαϋλωμένη φυσική των τελευταίων [αρχαίων] Ελλήνων στοχαστών. Ο Πλωτίνος (205 – 270) καταργεί το βάθος , επειδή είναι ύλη, όπως το χώρο και τη σκιά. Φέρνοντας τα πάντα σε πρώτο και μοναδικό επίπεδο, ευνοείς την διανοητική όραση της Ιδέας, του Θείου στην Εικόνα. Εντούτοις σκαρώνεται μια Τρίτη διάσταση. Όχι ως εξαπάτηση αλλά ως πραγματικότητα. Δεν περιέχεται στην ζωγραφισμένη επιφάνεια αλλά βρίσκεται ανάμεσα στην Εικόνα και στον θεατή της. Πρόκειται για την απόσταση που διατρέχουν οι ακτίνες – φορείς της θείας ενέργειας για να φτάσουν στον πιστό. Οι γραμμές φυγής κατευθύνονται προς το μάτι του θεατή.

Είναι κατάφωρη οπισθοδρόμηση, ένδειξη οπισθοδρόμησης της χριστιανοσύνης της Ανατολής σε σχέση με τη δυτική μη θρησκευτικότητα, αν στις ορθόδοξες λειτουργίες απαγορεύονται οι εικόνες και οι ήχοι μηχανικής προέλευσης; Δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε, λένε οι θεολόγοι της Ορθοδοξίας,  έναν χορό [ψαλτών] με ένα δίσκο, μια Εικόνα με μια φωτογραφία, ή μια τοιχογραφία με μια μεταξοτυπία, χωρίς να χάσει το τυπικό τη χαρισματική του ικανότητα. Η Εικόνα αποτελεί ζωντανή έκφραση της πίστης και μόνο ό,τι είναι ζωντανό μπορεί να απαντά στο Θεό, και να δέχεται τις απαντήσεις του. De te theologia narrator?

Η ορθόδοξη Εικόνα ήταν κατώτερη από ένα είδωλο, επειδή ήταν η διάμεσος της θεότητας, και όχι θεότητα η ίδια· αλλά ήταν περισσότερο από ένα σύμβολο, γιατί αναπαριστώντας ένα μοναδικό πρόσωπο (του Χριστού ή ενός αγίου), ήταν η ίδια μοναδική… Για τον προσευχόμενο, η όραση της Εικόνας οδηγούσε στη θέωση, και μ’ αυτή την πράξη αναζητούσε την ομοιότητα με κάτι που δεν ήταν από αυτόν τον κόσμο. Η όραση των εικόνων της επικαιρότητας μας οδηγεί μόνο προς τον βέβηλο κόσμο – αυτόν ακριβώς που η Εικόνα απαξιούσε να παραστήσει.

Ε.Δ.Ν.

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα