Ανάσα από τη …NASA;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Κώστας Μπλιάτκας απο τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής

Φέτος έχουμε επέτειο δυνατή. Μισός αιώνας από την πρώτη απόβαση του ανθρώπου στη Σελήνη . ‘’Η Ελλάδα γίνεται μέλος του γκρουπ των ελάχιστων χωρών που έχουν κατεβάσει δικό τους όχημα στη Σελήνη» λέει ο κ. Παππάς. Περιμένουμε την πρώτη δήλωση του δικού μας αστροναύτη. Να θυμίσω απλώς ότι ο Νιλ Άρμστρονγκ είπε την ιστορική φράση: “Ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα”. Έχω μια αγωνία…

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έσπασε το κρατικό μονοπώλιο της ραδιοφωνίας και βγήκαν στον αέρα πρώτα τα προγράμματα των δημοτικών ραδιοφώνων της Αθήνας (9,84 FM) και της Θεσσαλονίκης (FM100) για να ακολουθήσουν αμέσως ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί κάποιοι από τους οποίους ακόμα και σήμερα λειτουργούν και απαντέχουν.
Αυτή η ‘’άνοιξη’’ της ραδιοφωνίας που αιφνιδίασε τότε την ‘’ξύλινης’’ ορθοφωνίας και παραδοσιακά ‘’ελεγχόμενη’’ από το γκοβέρνο ΕΡΤ , δημιούργησε θέσεις εργασίας για δημοσιογράφους, μουσικούς παραγωγούς , τεχνικούς, στελέχη διοικητικής και οικονομικής διεύθυνσης , διαφημιστές. Βέβαια όπως συμβαίνει συχνά στην ψωροκωσταινίτσα , η υπερβολή ήταν και σ αυτή την περίπτωση παρούσα: ο κάθε ‘’βελούδινος’’ ντι τζέϊ με τα τραγούδια που έπαιζε και ‘’άϊ λάβ γιου μπέϊμπι’’ που εκσφενδόνιζε, βαφτίστηκε …πρωτοπόρος της ελεύθερης ραδιοφωνίας . Ας πρόσεχαν όμως οι κυβερνήσεις που είχαν ως φέουδό τους τα κρατικά ΜΜΕ.
Ο δαιμόνιος σκιτσογράφος και σκηνογράφος της πόλεώς μας Γιώργος Ακοκαλίδης , συνεργάτης της δικιάς μας ‘’Θεσσαλονίκης’’ και δημιουργός μαζί με τον Τάσο Αποστολίδη των κόμικς του Αριστοφάνη, είχε σκαρώσει τότε μια από τις καλύτερες –για μένα- γελοιογραφίες του. Ένα ανθρωπάκι περικυκλωμένο από δεκάδες δημοσιογράφους με μικρόφωνα και κάμερες φωνάζει: ‘’Τι τρέχει βρε παιδιά; Πρώτη φορά βλέπετε άνθρωπο που δεν δουλεύει σε ραδιόφωνο;’’
Ξέρετε εμείς οι παλιοί δημοσιογράφοι –παλιό άλογο σε καινούργια περπατησιά δυσκολεύεται- την Κυριακή κρατάμε την αγαπημένη μας συνήθεια να διαβάζουμε πίνοντας καφέ τα Κυριακάτικα φύλλα. Το τσιγάρο πολλοί το κόψαμε αλλά η ‘’ιεροτελεστία’’ συμπληρώνεται με απόλαυση τραγουδιών από βινύλιο. Όχι παίζουμε!
Στη συνέχεια πιάνουμε το τηλέφωνο και μιλάμε με τους φίλους για την πολιτική επικαιρότητα, για τα ματς της Κυριακής και για τα πολιτιστικά. Τελευταία το τηλέφωνο χτυπάει πιο επίμονα ενώ και στα email σημειώνεται ‘’συνωστισμός’’. Τη διαφορά την κάνουν οι φίλοι και οι γνωστοί που θέτουν υποψηφιότητα για δημοτικοί, περιφερειακοί, διαμερισματικοί και ξέρω ‘γω τι άλλο , σύμβουλοι.
‘’Ξέρεις, κατεβαίνω με τον Βούγια’’ ή ‘’με έπεισε ο Ζέρβας’’ , ή ‘’θέλω να βοηθήσω τον Ταχιάο’’ ή ακόμα και ‘’κατεβαίνω με την Νοτοπούλου’’. Έχει το ενδιαφέρον της η συνομιλία. Άλλοι –και είναι μακράν οι πιο συμπαθείς- είναι αμήχανοι καθώς ακόμα αμφιβάλουν για την επιλογή τους, άλλοι σε μαλώνουν που δεν κατάλαβες ακόμα ότι ο δικός τους υποψήφιος δήμαρχος είναι ο πιο ικανός και τέλος είναι και αυτοί που δεν τους έπιανε το μάτι σου για συμμετοχή στον δημόσιο βίο. Τι ωραία έκπληξη!
Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στον Γιώργο Ακοκαλίδη και να του προτείνω να επαναφέρει το ‘’ανθρωπάκι’’ του που όπου κι αν είναι θά ‘ χει γεράσει. Να το δούμε μέσα σε ένα δάσος από δημοσιογράφους, κάμερες, μικρόφωνα και smart phones να φωνάζει: ‘’Τι τρέχει; Πρώτη φορά βλέπετε άνθρωπο που δεν κατεβαίνει στις δημοτικές εκλογές; ’΄

Για εξηγηθώ γρήγορα, αυτά για μένα είναι ευχάριστη έκπληξη. Λίγο η απλή αναλογική που σου ανοίγει σαν μουστάρδα την όρεξη και σου αυξάνει τις πιθανότητες εκλογής, λίγο η κόπωση από τα social media και νά την πετιέται, η απόφαση για συμμετοχή στις εκλογές.

Βέβαια η είδηση που αξίζει να συζητήσει κανείς με τους ιερούς παλιούς φίλους είναι η απόφαση βουλευτή να παραιτηθεί –Ω, ναι! Επιτέλους!- σπάζοντας τη θλιβερή μονοτονία του ‘’τρουπώματος’’ για τα εφτά χιλιάρικα.
Τη παραίτηση του Γιώργου Αμυρά και την παράδοση της βουλευτικής έδρας του στο ‘’Ποτάμι’’ καλωσόρισε και ο Σταύρος Θεοδωράκης που είναι σε σαφή υποχώρηση και σε κάποιους ήδη λείπει ως κόνσεπτ και ‘’ατμόσφαιρα’’ μέσα σε ένα πλήθος συμφεροντολόγων και εραστών της κωλοτούμπας.
«Επιτέλους να και ένας που κάνει το αυτονόητο. Φεύγει και πριν πάει επισήμως σε άλλο κόμμα παραδίδει την έδρα στο Ποτάμι, στους ψηφοφόρους του Κινήματός μας στη Β’ Αθηνών», σχολίασε ο επικεφαλής του Ποταμιού στο Twitter.

Βέβαια να μην ξεχάσω να χαιρετήσω με μια βαθειά ανθρώπινη συγκίνηση και τον απαιτούμενο διαστημικό σεβασμό την εξαγγελία του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής που είπε ότι «η χώρα μας θα πατήσει στη Σελήνη με δικό της όχημα, που θα κατασκευαστεί από Έλληνες επιστήμονες’’. Δήλωση συνεργασίας υπέγραψαν στις ΗΠΑ, ο Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός (ΕΛΔΟ) με τη NASA.

Αν δεν το θυμηθήκαμε, φέτος έχουμε επέτειο δυνατή. Μισός αιώνας από τον Νιλ Αρμστρονγκ και τη πρώτη απόβαση του ανθρώπου στο φεγγάρι.
‘’Η Ελλάδα γίνεται μέλος του γκρουπ των ελάχιστων χωρών που έχουν κατεβάσει δικό τους όχημα στη Σελήνη» λέει ο κ. Παππάς.
Και βέβαια είναι λογικό να περιμένει κανείς την πρώτη δήλωση του δικού μας αστροναύτη από τη Σελήνη. Να θυμίσω απλώς ότι ο Νιλ Άρμστρονγκ είπε την ιστορική φράση: “Ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα”.
Έχω μια αγωνία…

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Μαύρη Επέτειος(πού ό ναουσαίος αρθρογράφος δείχνει νά μή θέλει νά τήν ξέρει...)... Μαύρη Επέτειος(πού ό ναουσαίος αρθρογράφος δείχνει νά μή θέλει νά τήν ξέρει...)...

    Επετειακά τινα(μαύρα, τών διαχρονικών εβραίων σφαγέων μας)
    τής 22ας Απριλίου 1822, τότε
    τού Ολοκαυτώματος τής Ηρωϊκής Πόλεως τής Ναούσης, όπως:

    από τό πρωτότυπο τού «Les Turcs et la Turquie contemporaine»,
    σελίδες 285-286,
    έκδοση 1859,
    τής βιβλιοθήκης τού Πανεπιστημίου τού Χάρβαρτ :
    «Comme dans la Cassandrie, le premiere massacre appartint aux Turks, dans l’ardeur de la victoire;
    mais après eux vinrent les Juifs, qui les surpassèrent en cruautés; ils abattaient comme des boeufs
    les captifs sans armes et sans dèfense.
    Chaque victime était frappée d’un coup de massue, et le poignard des juifs leur coupait ensuite la gorge. Les Femmes ne furent pas épargnées; on les traitait comme les hommes, puis on leur ouvrait
    le ventre pour en arrancher les entrailles. Quelques-unes ont trouvé la mort dans les flammes; les juifs mettaient le feu à leurs vêtements pour jouir du spectacle d’un auto-da-fé(Portuguese auto da fé, literally, act of the faith, Merriam-Webster dictionary βλέπε καί https://en.wikipedia.org/wiki/Auto-da-f%C3%A9 σσ).
    Les juifs faisaient preuve d’imagination en inventant les supplices les plus raffinés. Ils plaçaient
    la mère au-dessous de l’arbre sur lequel ils faisaient brûler son enfant garrotté; puis ils alloumaient
    ses vêtemens en lui disant: « Allez, sainte martyre, allez rejoindre votre fils auprès de votre Jèsus! »,
    εδώ: https://archive.org/details/lesturcsetlatur00nikogoog/page/n299
    «Όπως και στην Κασσάνδρα, η πρώτη σφαγή έγινε από τους Τούρκους μέσα στην ορμή της νίκης, αλλά μετά από αυτούς ήρθαν οι Εβραίοι οι οποίοι τους ξεπέρασαν σε φρικαλεότητες, έσφαζαν σαν μοσχάρια τους αιχμαλώτους οι οποίοι ήταν άοπλοι και ανυπεράσπιστοι. Χτυπούσαν τα θύματα με ρόπαλο και στη συνέχεια τους έκοβαν το λαιμό. Ούτε οι γυναίκες γλύτωσαν, τις μεταχειρίστηκαν όπως τους άντρες. Κάποιες βρήκαν τον θάνατο στις φλόγες, οι Εβραίοι έβαζαν φωτιά στα ρούχα τους για να έχουν ένα θέαμα σαν την καύση στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης.
    Οί Εβραίοι επινοούσαν απίστευτα μαρτύρια. Έβαζαν τη μητέρα κάτω από το δένδρο στο οποίο έκαιγαν το δεμένο της παιδί, έπειτα άναβαν φωτιά στα ρούχα της λέγοντάς της:
    “Άντε, αγία μάρτυρα, πήγαινε να βρεις το παιδί σου κοντά στον Ιησού σας”.»

    κι ακόμη:

    Λάμπρος Κουτσονίκας:
    «Οι δε θρασύδειλοι εχθροί του Χριστιανισμού Ιουδαίοι της Θεσσαλονίκης τρέχοντες, αυθορμήτως εγένοντο δήμιοι, σφάζοντες ως ζώα τους ανθρώπους. Φρίκη κατελάμβανε πάσαν ψυχήν ζώσαν δια τας τρομερωτάτας ανοσιουργίας αυτών, και εν τούτοις ουδεμία των βαρβάρων εκείνων ψυχών ελάμβανε το ελάχιστον αίσθημα οίκτου».
    «Απομνημονεύματα αγωνιστών 1821», τόμος 6ος, σελίδα 91

    Χρήστος Στασινόπουλος:
    «Κατά την καταστροφή της Νάουσας, τον Απρίλιο του 1822, από τον Αβδούλ Αμπούδ, εξακόσιοι Εβραίοι, που ακολουθούσαν το ασκέρι του αιμοβόρου Τούρκου πασά, αποτελέσανε πραγματικό σώμα δημίων και βασανιστών. Απερίγραπτα είναι τα όσα έκαναν στον άμαχο πληθυσμό της μαρτυρικής αυτής πόλεως».
    «Λεξικό Ελληνικής Επαναστάσεως 1821», τόμος Β, σελίδα 65, λήμμα «Εβραίοι»

    Σπυρίδων Τρικούπης:
    «Πάμπολλοι δε Εβραίοι ένοπλοι και πολύδιψοι χριστιανικού αίματος παρηκολούθουν τον τουρκικόν στρατόν ως εκούσιοι δήμιοι. Ούτοι έλκοντες έξω της πόλεως τους Χριστιανούς τους ερροπάλιζαν κατακέφαλα, και πίπτοντας κατά γης τους έσφαζαν ως βόας».
    «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως», τόμος Β’, κεφάλαιο ΚΘ, σελίδα 174

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα