Κοιμόμουν πάνω σε πτώματα…

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΟΥ, ΓΙΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ ΣΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΣΛΑΝΙΔΗ

«Μάρτυρες… 100 χρόνια μετά» 

 

 

Η Αναστασία Καλαϊτζίδου με το σύζυγό της Παντελή Καλαϊτζίδη και τον εγγονό της Παντελή Σαββίδη στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στην Παναγία Σουμελά Βερμίου.

 

Η Αναστασία Καλαϊτζίδου, ήταν η γιαγιά του συναδέλφου και φίλου Παντελή

Σαββίδη. Γεννήθηκε στο χωριό Κιζίλκαγια της Τρίπολης το 1904 και πέθανε

στην Αξιούπολη του Κιλκίς, το 1996. Ήταν το μοναδικό κορίτσι από πέντε

αδέλφια. Επέζησαν μόνο δύο. Ο αδελφός της Αμοιράς απαγχονίστηκε από

τον Τοπάλ Οσμάν ενώ τα αλλά δύο αδέλφια της πέθαναν στις πορείες του

λευκού θανάτου…

Το 1916, όταν ήρθαν στον Πόντο οι Ρώσοι,  οι Τούρκοι βρήκαν ευκαιρία να

μας στείλουν όλους τους Έλληνες εξορία, είπε  η ίδια και συνέχισε: Μια μέρα

ήρθαν οι τσανταρμάδες στο χωριό μας και μας έβγαλαν έξω από τα σπίτια

μας. Κατέβασαν μέχρι και τους βοσκούς από τα βουνά. Τα παιδιά έκλαιγαν,

οι μεγάλοι φώναζαν, τα ζώα μούγκριζαν, ήταν σαν να έγινε Δευτέρα

Παρουσία… Μας οδήγησαν στην αρχή σε ένα γειτονικό χωριό και μετά μας

πήγαν στην Κερασούντα. Εκεί μας έβαλαν σε ένα ξυλουργείο ενός Έλληνα και

κοιμηθήκαμε. Την άλλη μέρα άρχισε  να χιονίζει και ξεκινήσαμε τη μεγάλη

πορεία μέσα στη χιονοθύελλα. Περάσαμε την Κουλάκαγια και την Εράσαι και

μας βάλανε σ’ ένα τσαΐρι να κοιμηθούμε. Ήμασταν  300 οικογένειες και

κουρασμένοι όπως ήμασταν μας πήρε ο ύπνος μέσα στα χιόνια. Όλη τη νύχτα

χιόνιζε και το  πρωί όταν ξυπνήσαμε είχαμε πάνω μας μισό μέτρο χιόνι…

Εκεί όλοι αρρωστήσαμε. Τα μικρά παιδιά άρχισαν να πεθαίνουν. Οι

τσανταρμάδες δεν μας άφηναν ούτε να τα θάψουμε. Φωνάζανε και

χτυπούσανε για να συνεχίσουμε την πορεία. Φτάσαμε σ’ένα χωριό που το

έλεγαν Εντρές. Σε αυτό το χωριό ήταν Αρμένιοι που τους είχαν σκοτώσει

όλους… Στα πηγάδια τους όπως μας έλεγαν είχαν ρίξει δηλητήριο και δεν μας

άφηναν να πιούμε νερό… Για να πιούμε νερό έπρεπε να πάμε σε ένα ποτάμι

μακριά από το χωριό. Ο  μικρός μου αδελφός  πέθανε εκεί και ο μεγαλύτερος

αδελφός  μου ο Αμοιράς, αποφάσισε να φύγουμε για να γλιτώσουμε οι

υπόλοιποι. Θάψαμε τον αδελφό μου, όπως – όπως, σε ένα ομαδικό τάφο και

φύγαμε.  Κάθε μέρα πέθαναν 15-20 άτομα. Περίπου 200 άτομα φύγαμε

κρυφά και από βουνό σε βουνό προσπαθούσαμε να γυρίσουμε στο χωριό

μας. Βρήκαμε ένα ποτάμι και  στις άκρες του ποταμού προχωρούσαμε

γρήγορα για να μην μας προλάβουν και μας βρούνε.. Σε αυτήν την

πορεία όποιος έζησε -έζησε και όποιος πέθανε – πέθανε… Φτάσαμε σε ένα

χωριό που ήσαν Ρωμαίοι και δεν μας έδωσαν να φάμε τίποτα. Νηστικοί

συνεχίσαμε και φτάσαμε σε ένα άλλο ρωμαίικο χωριό όπου ένας πλούσιος, ο

Αναστάς Αγάς έβαλε καζάνια και μας μαγείρεψαν να φάμε όλοι. Εκεί κάτσαμε

περίπου 15 μέρες και μετά φύγαμε. Γυρίσαμε στο χωριό μας και κρυφτήκαμε

στα σπίτια μας. Όσοι έβγαιναν από τα σπίτια τους έπιαναν και τους έστελναν

πάλι στην εξορία. Έλεγαν σεφιάτ-σεφιάτ(εξορία) και άντε πάλι εξορία. Μια

μέρα πιάσανε τον αδελφό μου τον Αμοιρά. Αναγκαστικά βγήκα και εγώ από το

σπίτι μας και πιάσανε και μένα. Με στείλαμε πάλι εξορία και δεν άντεχα άλλο.

Ήμουν τόσο κουρασμένη που έβαζα το κεφάλι μου πάνω στους πεθαμένους

και κοιμόμουνα… Κάθε μέρα, κάθε ώρα περίμενα να πεθάνω και εγώ… Ένα

βράδυ μας κλείδωσαν σε μια αποθήκη και τα τουρκόπουλα μας πετούσαν

φύλλα μουριάς από τα παράθυρα.  Εμείς ήμασταν τόσο νηστικοί που τα

τρώγαμε. Μαλώναμε μεταξύ μας ποιός θα πάρει το φύλλο που πετούσαν τα

παιδιά.  Τόση πείνα είχαμε… Πέθαναν πολλοί  γιατί δεν άντεξαν. Φτάσαμε

στην Τοκάτη και εκεί ένας πλούσιος Έλληνας μας τάιζε επί 1,5 μήνα. 

Το 1918 μας είπαν να γυρίσουμε στα χωριά μας. Κάναμε 20 μέρες πορεία  να

φτάσουμε στην Κερασούντα. Εκεί βρήκα έναν πατριώτη και τον ρώτησα για τα

αδέλφια μου που τα είχα χάσει. Τότε έμαθα ότι ο Αμοιράς ήταν στο Γιονοσλού

και είχε φούρνο. Μόλις πήγα και με είδε έκλαιγε σαν παιδί. Όπως μου είπε

ένας Τούρκος του έδωσε αλεύρι και έκανε ψωμί. Εκεί κάτσαμε δυο- τρεις

μήνες και ήρθε νέα διαταγή να γυρίσουμε στα χωριά μας. Τότε πολλοί έφυγαν

στη Ρωσία. Εγώ με τον αδελφό μου και τη νύφη μου γυρίσαμε στο χωριό  και

βρήκαμε Τούρκους στα σπίτια μας…Στις 29 Απριλίου του 1920, ο Αμοιράς

αποφάσισε να πάει στην Τρίπολη. Εκεί τον έπιασε ο Τοπάλ Οσμάν μαζί με

αλλού έξι Έλληνες και τους κρέμασε. Τον Τοπάλ Οσμάν τον ξέραμε γιατί

πουλούσε ψάρια. Μας μισούσε και έλεγε: «εγώ ρωμαίικο αίμα εάν δεν δω δεν

τρώω το φαγητό μου».

Έμεινα μόνη με τη νύφη μου. Ήμουν 16 χρονών και

ένας Τούρκος αστυνομικός ήθελε να με πάρει. Δυο φορές προσπάθησα να

αυτοκτονήσω μόνο με την ιδέα ότι θα με έπαιρνε Τούρκος. Δεν είχα κανένα να

με βοηθήσει. Όλα τα αδέλφια μου είχαν πεθάνει και μόνο ένας, ο Παύλος,

έφυγε στη Ρωσία και γλίτωσε. Τους συγχωριανούς μου, από 12 χρονών

παιδιά μέχρι 60, τους είχαν βάλει να κάνουν δρόμους… Με ένα κομμάτι ψωμί

οι περισσότεροι πέθαναν δουλεύοντας …

Όσοι είχαν χρήματα πλήρωναν μεγάλα ποσά σε Τούρκους που είχαν καΐκια

για να τους μεταφέρουν κρυφά στην Ρωσία ή στην Ελλάδα.

Η Αναστασία Καλαϊτζίδου και η νύφη της, δεν είχαν χρήματα αλλά στάθηκαν

τυχερές γιατί πάνω στην απόγνωση τους συνάντησαν έναν Τούρκο, φίλο των

αδελφών της, ο οποίος τους έδωσε τα ναύλα για να φύγουν στην Ελλάδα.

Επιβιβάστηκαν σε ένα πλοίο αλλά και εκεί παραμόνευε ο κίνδυνος.

Πάνω στο πλοίο υπήρχε ένας Τούρκος δουλέμπορος, ο οποίος διάλεγε

κορίτσια και τα πουλούσε σε πλούσιους συμπατριώτες του. Ευτυχώς ο

καπετάνιος του πλοίου λυπήθηκε τα δύο κορίτσια και τα έκρυψε σε μια

αποθήκη του πλοίου. Έτσι κατάφεραν να φτάσουν στην Κωνσταντινούπολη

και να επιβιβαστούν σε ελληνικό πλοίο που τους μετέφερε στην Ελλάδα.

Στην αρχή μας πήγαν στα Επτάνησα αλλά εκεί ο κόσμος δεν μας ήθελε,

είπε η ίδια και κατέληξε: Είχαμε γεμίσει ψείρες πάνω στα βαπόρια. Τελικά

μας πήγαν στην Ακράτα και εκεί δουλεύαμε στις ελιές. Μετά από καιρό μας

βρήκε ο αδελφός μου ο Παύλος που ήρθε από τη Ρωσία και έμενε στην

Αξιούπολη. Έτσι πήγαμε και εμείς εκεί…

 

 

 

 

spot_img

7 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Μία απο τις πολλές ιστορίες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Αντί για παραμύθια μας έλεγαν τις δικές τους ιστορίες.

    • Ίσως τα παραμύθια να είναι πιο ευχάριστα, αλλά έτσι μαθαίνει κανείς από παιδί την φρίκη τής ζωής και αποκτά αντοχές, αν τα πράγματα τού έλθουν ανάποδα. Πάντως, η διήγηση τής γιαγιάς-Αναστασίας είναι συγκλονιστική.

  2. Τι έχει τραβήξει αυτή η ανθρωπότητα !! Μέσα σ’ ένα σύμπαν ανάξιο να φιλοξενεί νοήμονα ζωή ή ανέτοιμο στη καλύτερη περίπτωση….

    Αλλά και κάθε σπιθαμή χώματος που πατάμε και πάνω στο οποίο χτίζουμε την “ευτυχία” μας κρύβει από κάτω κόκαλα ανθρώπων (καιζώων) από αρχαιοτάτων χρόνων. Κοιμόμαστε και τώρα πάνω σε πτώματα , με τη μόνη διαφορά ότι έχουν ήδη αποσυντεθεί. Δεν είναι κόσμος τούτος !!Τα παιδιά έκλαιγαν,

    οι μεγάλοι φώναζαν, τα ζώα μούγκριζαν, ήταν σαν να έγινε Δευτέρα

    Παρουσία… Μας οδήγησα

    Εντύπωση κάνει το εξής που λέγεται από πολλούς :
    “Τα παιδιά έκλαιγαν, οι μεγάλοι φώναζαν, τα ζώα μούγκριζαν, ήταν σαν να έγινε Δευτέρα Παρουσία…”
    Αποτελεί αίνιγμα για μένα για ποιό λόγο η “Δευτέρα Παρουσία” συνδέεται με εικόνες φρίκης. Λογικά, η καθολική εν πνεύματι και Δόξα, παρουσία του Χριστού στον κόσμο , θα έπρεπε να συνδέεται με την παύση των θλίψεων όχι με την προσθήκη νέων θλίψεων πάνω στις ήδη υπάρχουσες. Υποσυνείδητος εθισμός στο δεδομένο της φρίκης σαν να μην υπάρχουν άλλες δυνατότητες ;

    Σοκαριστικό και το : “Τους συγχωριανούς μου, από 12 χρονών

    παιδιά μέχρι 60, τους είχαν βάλει να κάνουν δρόμους… Με ένα κομμάτι ψωμί

    οι περισσότεροι πέθαναν δουλεύοντας …”

    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥΤΟΣ !!!!

  3. ”Υστερα απο μακροχρονη παρατηρηση του τουρκικου λαου γνωριζω πια οτι οι Τουρκοι ειναι ανικανοι να διοικησουν χριστιανικους λαους μετα την Κεμαλικη εποχη των νεοτουρκων”.
    Τζωρτζ ΧΟΡΤΟΝ ,Αμερικανος πρεσβυς στην Σμυρνη το 1922.

  4. Απόψε, ημέρα της γενοκτονίας των Αρμενίων, αποφάσισε κι η ΕΡΤ να βάλει την Μαχαιριά του Φατίχ Ακίν. Προλόγισαν την ταινία ο αρμόδιος της ΕΡΤ και η Όλγα Κεφαλογιάννη. Κι οι δυο σχολίασαν θετικά τον Τούρκο σκηνοθέτη (που συμμετείχε και στη συγγραφή του σεναρίου και στην παραγωγή), που κόντρα στην πολιτική της χώρας του, γύρισε την σπαραχτική ταινία. Περίμενα ν’ακούσω “Δείτε την συνέλληνες, τα ίδια τράβηξαν και τ’ αδέρφια μας οι Πόντιοι…” Αντ’αυτού, κουβέντα για τους Πόντιους, μόνο για τους Αρμένιους τους πήρε ο πόνος…

  5. Ο Βυζαντινός ιερομόναχος λόγιος και ιστορικός και μετέπειτα Πατριάρχης (1065-1075) Ιωάννης Ξιφιλίνος, ευτυχώς, διέσωσε το γεγονός ότι οι σφαγιασθέντες στο νησί έφθασαν τις 240.000, αφού από αρχαίες πηγές μόνον ο Δίων ο Κάσιος αναφέρεται στην σφαγή αυτή στο περίφημο έργο του »ΒΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ». Πρώτη πηγή.

    Δεύτερη πηγή, του περίφημου Αγγλου ιστορικού Εντουαρντ Γκίμπον (γνωστού ελληνικά ως Γίββων) που έζησε από το 1737 έως 1794, ήτοι κατά την περίοδο του σκλαβωμένου ελληνισμού.
    Το κείμενο αυτό ανευρίσκεται στο μνημειώδες έργο του «Ιστορία της Παρακμής και Πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» και αναφέρεται, ακόμη, στο βιβλίο «Δίκη» («Trial») του Μπιλ Γκρίμσταντ, υπευθύνου των εκδόσεων «Αρυαν Πρες Ινκορπρέιτεντ, έκδοση 1973, Ουάσιγκτον ΗΠΑ.

    Ιδού η περικοπή.

    «Η ανθρωπότης μένει έκπληκτη από το ρεσιτάλ (σε τρεις πράξεις) των φοβερών κακουργημάτων των Εβραίων, εναντίον των ανυποψίαστων, γηγενών Ελλήνων, οι οποίοι τους θεωρούσαν φίλους.
    Οι Εβραίοι πρόδωσαν αυτή τη φιλία και έσφαξαν 220.000 Έλληνες στην Κυρηναϊκή και κατακρεούργησαν 240.000 Έλληνες στην Κύπρο, καθώς και μέγα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στην Αίγυπτο.

    Πολλοί των θυμάτων Ελλήνων, επριονίσθησαν στα δύο από τους Εβραίους
    σύμφωνα με την παράδοσή τους, ότι
    ο Δαυίδ επεκύρωσε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσεως με το παράδειγμά του.

    Κατά τις σφαγές αυτές των Ελλήνων, οι Εβραίοι καταβρόχθιζαν τις σάρκες των νεκρών,
    έπιναν το αίμα τους και κατέστρεφαν τα εντόσθια!…»

    Αυτά, όσο κι αν φαίνονται απίστευτα, υποβολιμαία ή υπερβολικά, γράφονται από έναν εκ των μεγαλυτέρων ιστορικών συγγραφέων του παρελθόντος… αφού
    τα έργα του ήταν, είναι και θα είναι μία εκ των σοβαροτέρων πηγών της Αρχαιότητας.
    (Αυτά από τις ιστορικές πηγές)
    https://www.pentapostagma.gr/2013/01/38-116.html

    https://www.youtube.com/watch?v=W6KsXT486JY

    Καλημέρα!

Leave a Reply to Επισκέπτης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα