[Αριστερά και Δεξιά σην Ελλάδα, εκτός από την ταύτισή τους στα οικονομικά, ανταγωνίζονται σε «προοδευτικότητα», δηλ. στην περιθωριοποίηση της ορθόδοξης Εκκλησίας και τη συνακόλουθη διάλυση της κοινωνίας. Αυτό το είδαμε στην πρωτοφανή εθνική ομοψυχία που εκφράστηκε στη Βουλή κατά την αναγνώριση του γάμου των ομοφυλοφίλων και την αλλαγή φύλου σε ανήλικους. Πρόσφατα δείγματα της σύμπλευσης σε ενδοτισμό και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, είναι οι δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι αναγνωρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών και ότι θα εισαγάγει τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στη δημόσια εκπαίδευση για τους μουσουλμάνους κατοίκους της Θράκης. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν προλάβει ο κ. Τσίπρας θα το αποτελειώσει ο κ. Μητσοτάκης. Ε.Δ.Ν.]
του Patrice-Hans Perrier*
Ο πολιτικός επιστήμονας Aρνώ Ιμάτζ πιστεύει ότι «Η διαίρεση Δεξιά / Αριστερά είναι μια μάσκα που χρησιμεύει για να κρύψει μια άλλη διαίρεση, που σήμερα είναι απείρως σημαντικότερη: αυτή που αντιπαραθέτει ανθρώπους που έχουν ρίζες προς τις αυτόκλητες ελίτ του ξεριζωμού· αυτή που αντιπαραθέτει τους υπερασπιστές της εθνικής κυριαρχίας, της ταυτότητας και της εθνικής συνοχής προς τους υποστηρικτές της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» · αυτή που αντιπαραθέτει τους αποκλεισμένους της παγκοσμιοποίησης που απορρίπτονται στις περιαστικές περιοχές της χώρας […] προς τους προνομιούχους του συστήματος, την κυρίαρχη ολιγαρχία, την παγκοσμιοποιημένη άρχουσα τάξη ή την υπερτάξη που ζει στα όμορφα προάστια των μεγάλων πόλεων […] ».
Γελοιογραφία του Ρόμπερτ Μίνορ στη St. LouisPost-Dispatch του 1911. Ο Καρλ Μαρξ κρατώντας υπό μάλης το Κεφάλαιο γίνεται ενθουσιωδώς δεκτός στη Γουώλ Στριτ από γνωστούς στην εποχή τους χρηματιστές όπως οι Mόργκαν, Ροκφέλερ, Κάρνετζι, Πέρκινς. Πίσω ακριβώς από τον Μαρξ ο Τέντυ Ρούζβελτ, ηγέτης του προοδευτικού κόμματος…
Ντόρος να γίνεται…
Εν ολίγοις, οι υποστηρικτές της Αριστεράς κατηγορούν τους δεξιούς ότι είναι υπερβολικά συντηρητικοί, αρνούμενοι τις αναπόφευκτες αλλαγές που είναι η μοίρα των υπό διάλυση κοινωνιών μας. Στη Δεξιά, απορρίπτουν τα σχήματα που προτείνει μια Αριστερά που λυσάει να ανατρέψει τα πάντα για να ευνοήσει την εμφάνιση ενός «νέου ανθρώπου», ενός πολίτη μιας διαλυμένης κοινωνίας όπου μόνο οι οικονομικές σχέσεις αποτελούν κανόνα μέτρησης. Η μεταβλητή προσαρμογής, για να μιλήσουμε όπως κάποιοι οικονομολόγοι.
Στην Αριστερά, υποστηρίζουν μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη η οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί με την υπέρβαση των συνηθισμένων κοινωνικοπολιτισμικών διαχωρισμών που σηματοδοτούν τη χωρογραφία των πόλεων μας. Δεν υπάρχει όμως κανένα ιστορικό προηγούμενο, για αυτούς τους υποστηρικτές μιας ταξικής πάλης, που να δείχνει καλύτερη κατανομή των οικονομικών πόρων. Ωστόσο, δεν έχουμε παρά να ξύσουμε το αριστερό βερνίκι που επικαλύπτει αυτό το είδος πολιτικών σχηματισμών για να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ηγέτες τους δεν είναι παρά τυχοδιώκτες που ενδιαφέρονται μόνο για να πάρουν μια πολλά υποσχόμενη έδρα στο κοινοβούλιο.
Η Δεξιά είναι ξένη προς κάθε παρωδία και είναι χρόνια τώρα που οι κράχτες της έχουν ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων ό, τι μπορεί να σχετίζεται με τις αρετές ενός Χριστιανισμού, ο οποίος έχει γίνει μια θλιβερή απάτη. Η Δεξιά πιστεύει στην κυριαρχία της επιχείρησης, εμπλουτίζει το λόγο της με πατριωτικές αναφορές για να περάσει το χάπι μιας ανεξέλεγκτης ελεύθερης αγοράς. Υποστηρίζοντας τον καλύτερο έλεγχο των ανθρώπινων μετακινήσεων στα σύνορα, δεν προβάλλει αντίσταση σε πληθώρα συμφωνιών ελευθέρων συναλλαγών για να ανοίξει το δρόμο στο μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο. Αν προσάπτει στην Αριστερά ότι επιβάλλει τις ανεδαφικές ιδέες της στα πανεπιστήμια, η ίδια μας επιβάλλει τη δική της θρησκεία του χρήματος-βασιλιά.
Δικτατορία των αγορών
Συνειδητοποιούμε ότι αυτή η καινούρια Δεξιά, που κακώς ονομάζεται από ορισμένους ελευθεριακή, φαντασιώνεται το σχέδιο ιδιωτικοποίησης όλων των περιουσιακών στοιχείων ενός κράτους, το οποίο επί στρατηγού Ντε Γκωλ έπαιζε στρατηγικό ρόλο. Δεν λέει τίποτα γι’ αυτό: φαίνεται ότι η Αριστερά και η Δεξιά εκτοξεύουν ψευδοπροκλήσεις για να ‘’τσιμπήσουν’’ οι ψηφοφόροι, ενώ οι ολιγάρχες και οι τραπεζίτες προετοιμάζονται να ρευστοποιήσουν όλα τα περιουσιακά στοιχεία των αποδυναμωμένων εθνών μας.
Σήμερα η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ένα ιδεαλιστικό σενάριο που προωθείται από μια κάστα φωτισμένων ανθρώπων. Αντιθέτως, είναι ένα ιδιαίτερα καλά προετοιμασμένο σχέδιο, αποτελεσματικό και ρεαλιστικό. Οι αρχιτέκτονες του σκοπεύουν να σπάσουν όλους τους σηματοδότες που συγκροτούσαν τις κοινωνίες μας για αιώνες. Τίποτα δεν πρέπει να αντιτίθεται στα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου και η ανθρωπότητα πρέπει να γίνει αποθεματικό ανθρώπινου δυναμικού στη διάθεσή του ανά πάσα στιγμή. Και γι ‘αυτό είναι τόσο σημαντικό να διατηρηθεί η ψευδαίσθηση μιας μάχης αντίθετων ιδεών μιας Αριστεράς και μιας Δεξιάς πλήρως υποταγμένων στις επιταγές της υπερτάξης που κατευθύνει τα πάντα. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε. Οι πατριώτες που αγωνιούν για την επιβίωση του Εθνους τους έχουν χρέος να μην πέσουν στην παγίδα των κομματικών αυτοπροσδιορισμών.
*Δημοσιογράφος, με πανεπιστημικές σπουδές, αναλυτής.
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Ο κ.δημοσιογραφος , με πανεπιστημιακες σπουδες -σιγα τα ωα την σημερον ημεραν- , ειναι ηλιου φαεινοτερον οτι ειναι ενας σφοδρα εξαπατημενος και επανειλημμενως απο την Αριστερα της Γαλλιας (απο Μιτεραν και εξης) αριστερος και κατεβαινοντας στο πηγαδι της πολιτικης ανυποληψιας θελει να παρασυρει μαζι του και την Δεξια (το συγκεκριμενοποιει μαλιστα στην Ελλαδα με την Συμφωνια των Πρεσπων και με την Ευρωπαικες οδηγιες για την ισοτητα των δυο και του τριτου φυλου), αλλα αγνοει οτι στην Ελληνορθοδοξη Ελλαδα το 80% του Ελληνικου λαου ειναι αντιθετο με την Συμφωνια και ακομη δεν μιλησαν οι αμβωνες .
Μπορει στο ουδετεροθρησκο κρατος της Γαλλιας να υπαρχουν τα προβληματα που περιγραφει και σιγουρα η παγκοσμιοποιηση καλα κρατει και στην Ελλαδα , αλλα ο Ελληνορθοδοξος λαος της δεν θα την αποδεχεταικαι και μετα τον οπουρτονισμο του Συριζα στη κυβερνητικη του θητεια , θα επανελθει στην ”παραμονιαρικη ” θεση του οτι ειμαστε αναδελφο εθνος , αλλα και στην πιστη του οτι αυτο το Εθνος ειναι απο τον Θεο ταγμενο να σωσει ξανα την Ευρωπη και τον κοσμο ολοκληρο , περαν των στοιχειων του αρχαιου πολιτισμου του ,αλλα και με τον φοινικα του που θα ξαναγεννηθει, οπως μετα τα 400 χρονια της Τουρκοκρατιας.
Ρομαντικη αποψη , αλλα ουδεις μπορει να τη αποκλεισει εστω και με την επισημανση οτι οι παγκοσμιοποιητές -εσωτερικοι και εξωτερικοι- θα ”σκοτωσουν” τον αναγεννηθεντα Ελληνικο φοινικα.
ΟΜΩΣ δεν θα το θελησουν αυτο οι Ελληνες αμαχητι.
Εν καταληξει για να μη επικρατησει η προγραμματσμενη θολουρα προ των εκλογων.
Δεν θα ειναι σε καμια περιπτωση ο κ. Μητσοτακης συνεχεια του κ. Τσιπρα, γιαυτο οσοι ειναι αντιΣυριζα να επιλεξουν στις εκλογες αφοβως τον κ. Μητσοτακη ως πρωθυπουργο , για να διαψευσουν την ”προφητεια” του ”πληρωμενου”Γαλλου δημοσιογραφου .Εξ’αλλου η Ν.Δημοκρατια-Παραταξη ηταν , ειναι, και θα ειναι μια Λερναια Υδρα και με εσωτερικη αντιπολιτευση , που παντα εχει -αυτη που απουσιαζει πληρως απο τον Συριζα και τα Κομμουνιστογεννη κομματα – θα επιβαλλει την γραμμη της σε καθε αρχηγο της, για να σωσει την Ελλαδα μας , οπως εκανε το 1952, το 1974 ,το 1979 και το 2008.
Ο αθρογράφος έχει δίκιο και έχει διεισδύσει στην ουσία των πραγμάτων.
Η διαιρετική τομή αριστεράς-δεξιάς όχι μόνον δεν είναι “διαιρετική” αλλά διατηρείται ως τέτοια μόνον για τις ανάγκες του εκλογικού ανταγωνισμού.
Δηλαδή για να “αποφασίσει” το εκλογικό σώμα πια ελίτ θα κατέχει “ποιο” ποσοστό νομής της εξουσίας.
Η περιώνυμη ‘παγκοσμιοποίηση’ επί της ουσίας έχει ακυρώσει τις εθνικές κοινωνίες υπερβαίνοντας τον ίδιο τον φιλελευθερισμό και αξιώνοντας το νεοφιλελευθερο μοτίβο που διέρχεται και την αριστερά και την δεξιά.
Ενώ στην Γαλλία καλείται “κέντρο”.
Η συνισταμένη του (αριστερού και δεξιού) νεοφιλελευθερισμού είναι η αποδόμηση του εθνικού και του κοινωνικού ιστού, είτε μέσα από την κινητικότητα των ανθρώπων είτε μέσα από την κινητικότητα των κεφαλαίων.
Ειδικότερα προκρίνουν την πλήρη κατάργηση του κοινωνικού κράτους (το οποίο οι αριστεροί εξευτέλισαν προκειμένου οι δεξιοί να το θεωρούν “σπάταλο” δίχως καν να στέργει την κοινωνία της ανάγκης και τους απόμαχους τη ζωής) και την αποδόμηση του εθνικού πλούτου είτε από ιδεοληψία πολιτισμική (αριστερά) είτε οικονομίστικη (δεξιά).
Γι’ αυτό και προσέχουμε και στην εγχώρια πολιτική σκηνή ότι το απολίτικο “κέντρο” της περίφημης …καμπάνας των αγγλοσαξονικών συγγραμμάτων πολιτικής επιστήμης που περισσότερο μοιάζουν με εγχειρίδια ενιαίας σκέψης και οργουελικής διαστροφής των εννοιών για να τις χειραγωγούν οι ελίτ, χρησιμοποιείται από την λεγόμενη “δεξιά” ως αιτία για να δικαιολογήσουν ότι θα ακολουθήσουν τις πολιτικές της “αριστεράς” (εκποίηση του εγχώριου πλούτου βλ. υπερταμείο, εθνομηδενιστική εκπαίδευση, “εκσυγχονισμός” που σημαίνει ελιτίστικη αναπαραγωγή εις βάρος της κοινωνίας κ.ο.κ).
Θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση δέκα χρόνια μετά την είσοδό μας στο μνημόνιο όλα τα κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΟΤΑΜΙ κλπ) να ντρέπονται που υπάρχει διψήφιο ποσοστό ανεργίας, ραγδαία φτωχοποίηση και το μόνο στο οποίο εντρυφούν είναι στον άχαρο διαγκωνισμό μεταξύ ελιτισμού (ΝΔ) και λαϊκισμού (ΣΥΡΙΖΑ), όντας αμφότεροι έξω από τις ανάγκες της πραγματικής κοινωνίας και εντελώς υπεύθυνοι για μια δυναστική και απρόβλεπτη κρατική διοίκηση και μια κοινωνία υπονομευμένη ως το μεδούλι…
ΥΓ
Φυσικά τα κόμματα του πάλαι ποτέ υπαρκτού ή μεσοπολεμικού ολοκληρωτισμού είναι μια …χαρά εκεί στην γωνιά τους, να μην αποτελούν και “εναλλακτική” σε ένα ήδη ασφυκτικό περιβάλλον όπου δύσκολα ένα κόμμα της προκοπής θα προέκυπτε για να σέβεται τον εθνικό και κοινωνικό σκοπό.
*ποια ελίτ
ΥΓ 2
Καλό θα είναι αν όντως σεβόμαστε την Ορθοδόδοξη Χριστιανοσύνη να μελετήσουμε τι έλεγε ο κοσμοκαλόγηρος Παπαδιαμάντης για τα κόμματα και την διαρκή εξαπάτηση και διαίρεση των ανθρώπων προκειμένου να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους διασπώντας την ελληνική κοινωνία.
Υπήρξε ο βαθύτερος μελετητής της νεότερης κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής μας ζωής ο ‘Άγιος των Γραμμάτων’.
ΥΓ 3.
Η νεοφιλελεύθερη “Δεξιά” έχει συμβάλλει στην ανελευθερία της αγοράς όπως για παράδειγμα στον τομέα των υπηρεσιών όπου οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις τείνουν να βάλουν λουκέτο επειδή έχουν εισχωρήσει χωρίς κανόνες αντίστοιχες επιχειρήσεις από τα βαλκάνια στην χώρα και δίχως αποθεματικό πουλάνε υπηρεσίες.
Αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Η ίδια συνθήκη ευνοεί και την άνοδο των τιμών στα ράφια των υπεραγορών από τους μεσάζοντες ακριβώς λόγω της …ελευθερίας.
Και φυσικά τη νεοδεξιά αυτή επιλογή προκρίνει ένα αμάλγαμα νεοφιλελεύθερης αριστεροδεξιάς τύπου “αναρχοκαπιταλισμού” Ρ. Νόζικ.
Θα δείτε τις επόμενες ημέρες από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα επιταθεί η κοινωνική μηχανική περί των …δαπανηρών συντάξεων.
Άλλωστε όταν δεν έχουν σκοπό να αναδείξουν τον εθνικό πλούτο και να αξιώσουν επιτέλους την ανάπτυξη της χώρας με την συνδρομή της ΕΕ ειδάλλως να εγκαταλείψουν, θα το ρίχνουν συνέχεια το φταίξιμο στον …κλεμένο ψωμί του Γιάννη Αγιάννη οι σύγχρονοι ιαβέρηδες της κομματικής ζωής του τόπου.