Το παιχνίδι του Πούτιν στην Ουκρανία

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -
Πώς η Μόσχα επιδιώκει να εκβιάσει παραχωρήσεις από το Κίεβο
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, σε ομιλία για την τέταρτη επέτειο της προσάρτησης της Κριμαίας από την Ρωσία, στη Μόσχα, τον Μάρτιο του 2018. ALEXANDER ZEMLIANICHENKO / POOL VIA REUTERS
Περίληψη:

Δεδομένου ότι η αβεβαιότητα και το χάος είναι τα κύρια μέσα της πολιτικής του Πούτιν, το Κρεμλίνο πιθανότατα θα επιλέξει να διατηρήσει το status quo στην ανατολική Ουκρανία, καθώς αυτό του επιτρέπει να κάνει απρόσμενα βήματα στην ουκρανική σκακιέρα.

Ο KONSTANTIN SKORKIN είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος με βάση του την Ρωσία.

Στα τέλη του 2013, ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ανέβαλε την υπογραφή συμφωνίας σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, και αντ’ αυτού επέλεξε να επιδιώξει στενότερους δεσμούς με την Ρωσία. Διαδηλωτές άρχισαν να μαζεύονται στην κεντρική πλατεία του Κιέβου, γνωστή ως Maidan. Εβδομάδες εντάσεων που διολίσθησαν στην βία κορυφώθηκαν με την ανατροπή του Γιανουκόβιτς στις 22 Φεβρουαρίου.

Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν [1], παρακολουθούσε με θυμό και μεγάλη ανησυχία. Αν υποθέσουμε ότι αυτό που είχε συμβεί στο Μαϊντάν προκαλούσε παρόμοιες διαμαρτυρίες στην Ρωσία;

11022019-1.jpg

Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, σε ομιλία κατά την διάρκεια μιας συγκέντρωσης και συναυλίας που σηματοδοτούν την τέταρτη επέτειο της προσάρτησης της Κριμαίας από την Ρωσία στην κεντρική Μόσχα, τον Μάρτιο του 2018. ALEXANDER ZEMLIANICHENKO / POOL VIA REUTERS
———————————————————————-

Ο Πούτιν άρχισε να αναφέρεται στην ουκρανική κυβέρνηση ως «χούντα» σε ομιλίες του. Ο όρος ανήκε στο λεξικό της σοβιετικής προπαγάνδας: Το Κρεμλίνο τον χρησιμοποιούσε για να περιγράψει τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής τις οποίες υποστήριξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η αναβίωση αυτής της γλώσσας από τον Putin σηματοδότησε μια απότομη πτώση στις σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Κιέβου. Τα ρωσικά κρατικά ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανέλαβαν ένα προπαγανδιστικό αφήγημα, στο οποίο οι νέες Αρχές της Ουκρανίας ήταν παράνομες και η Ρωσία δεν θα δίσταζε να «προστατεύει» τους ρωσόφωνους πολίτες της Ουκρανίας από αυτούς τους «φασιστές σφετεριστές».

Οι δράσεις στις οποίες προχώρησε η Ρωσία μετά την ανατροπή του Γιανουκόβιτς -η προσάρτηση της Κριμαίας [2] και η επιθετική στρατιωτική υποστήριξη των φιλορώσων αυτονομιστών στην ανατολική Ουκρανία- είναι γνωστές. Για τον Πούτιν, τέτοιες κινήσεις σηματοδότησαν την αναγέννηση της Ρωσίας ως μεγάλη δύναμη, έτοιμη να αγνοήσει την παγκόσμια γνώμη κατά την επιδίωξη των εθνικών συμφερόντων της. Και η πολιτική της Ουκρανίας του Πούτιν ήταν στην αρχή εξαιρετικά ικανοποιητική [3] εγχωρίως, επωφελούμενη από μια εξελιγμένη εκστρατεία τηλεοπτικής προπαγάνδας καθώς και από την αύξηση του λαϊκού ρεβανσιστικού αισθήματος.

Ο Πούτιν πέτυχε ένα ρεκόρ περίπου 86% στα ποσοστά της δημοφιλίας του τους μήνες μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Ως εκ τούτου, θεωρεί κάθε παραχώρηση στην Κριμαία μια «κόκκινη γραμμή» που δεν μπορεί να περάσει χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την λαβή του στην εξουσία. Η θέση αυτή αποκλείει την δυνατότητα συμφιλίωσης με το Κίεβο για το άμεσο μέλλον, δεδομένου ότι η πλειοψηφία των Ουκρανών δεν θα δεχτεί την απώλεια της χερσονήσου. Επιπλέον, με τις προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές να πλησιάζουν γρήγορα στην Ουκρανία, η Ρωσία βλέπει την ευκαιρία να ξαναφέρει την χώρα στην σφαίρα επιρροής της. Το Κρεμλίνο θέλει να επωφεληθεί από τον οξύ πολιτικό διχασμό στην Ουκρανία και, σε περίπτωση πιθανής αλλαγής στην εξουσία, να αναγκάσει το Κίεβο να προβεί σε παραχωρήσεις. Η Donbas, η αυτονομιστική περιοχή στην ανατολική Ουκρανία, η οποία ελέγχεται πλήρως από τη Μόσχα, θα παραμείνει το κύριο διαπραγματευτικό χαρτί της Ρωσίας σε αυτό το παιχνίδι.

ΕΝΑ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ

Η Μόσχα βλέπει τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας στα τέλη Μαρτίου ως ευκαιρία για αλλαγή της πολιτικής πορείας στο Κίεβο. Η ρωσική αισιοδοξία χρονολογείται από το 2004, όταν οι Ουκρανοί είχαν εκτοπίσει μια διαφορετική κυβέρνηση φιλική προς τη Μόσχα μέσω διαδηλώσεων γνωστών ως Πορτοκαλί Επανάσταση. Ο φιλοδυτικός ωφελημένος αυτού του κινήματος, ο πρόεδρος Βίκτορ Γιούσενκο, κυβέρνησε μόλις πέντε χρόνια πριν οι Ουκρανοί απογοητευθούν από τον ρυθμό των μεταρρυθμίσεων και προχωρήσουν για να εκλέξουν τον Γιανουκόβιτς το 2010.

Η κατάσταση σήμερα είναι εντυπωσιακά παρόμοια. Ο σημερινός πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις ελπίδες των ψηφοφόρων. Πολλοί Ουκρανοί πιστεύουν ότι έχει κάνει λίγα για να καταπολεμήσει την διαφθορά ή να αυξήσει το βιοτικό επίπεδο, τα ποσοστά δημοφιλίας του είναι καταστροφικά χαμηλά [4] τουλάχιστον από το 2016, αν όχι πριν, και στις δημοσκοπήσεις [5] βρίσκεται πολύ πίσω από τους άλλους δύο πρωταγωνιστές υποψηφίους. Ο Ποροσένκο προσπάθησε απελπισμένα να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος, για παράδειγμα πιέζοντας για μια αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας [6], ανεξάρτητη από το Πατριαρχείο της Μόσχας, αλλά η δημοτικότητά του παραμένει χαμηλή. Ανοιχτά φιλορώσοι υποψήφιοι, ωστόσο, είναι επίσης μη δημοφιλείς στην Ουκρανία από την εποχή των γεγονότων του 2014.

Προς το παρόν, ένας από τους πρωταγωνιστές της κούρσας προς την προεδρία είναι η Γιούλια Τιμοσένκο, μια έμπειρη και χαρισματική βετεράνος της ουκρανικής πολιτικής σκηνής, η οποία επί του παρόντος καθοδηγεί τόσο τις λαϊκιστικές όσο και τις φιλοευρωπαϊκές τάσεις και είναι ιδιαίτερα επικριτική κατά του Ποροσένκο. Το Κρεμλίνο την αντιμετωπίζει πιο ευνοϊκά απ΄ όσο τον νυν πρόεδρο, παρά το γεγονός ότι εκείνη επικρίνει δημοσίως την πολιτική του Ποροσένκο προς την Ρωσία ως ανεπαρκώς αυστηρή. Ο Πούτιν την γνωρίζει πολύ καλά από τον ρόλο της στην διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας Ρωσίας-Ουκρανίας για το φυσικό αέριο το 2009, που αποδείχθηκε ωφέλιμη για τη Μόσχα. Στα μάτια του Πούτιν, ο κυνισμός και η προθυμία της Τιμοσένκο να διαπραγματευτεί στο παρασκήνιο, την καθιστούν έναν καλό δυνητικό εταίρο, παρά την ρητορική της κατά της Ρωσίας. Πράγματι, έχει εκφράσει την προθυμία της να διεξάγει συνομιλίες με την Ρωσία με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου.

Αλλά η Τιμοσένκο δεν είναι η μόνη σοβαρή υποψήφια. Ο Volodymyr Zelenskiy, ένας κωμικός ηθοποιός και νεαρός λαϊκιστής, ανακοίνωσε τον περασμένο μήνα ότι θα επιδιώξει επίσης την προεδρία, εισάγοντας ένα βαθμό τυχαιότητας και απρόβλεπτου στις εκλογές. Ο Zelenskiy πήρε το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις του Ιανουαρίου [5] και θα μπορούσε να βρεθεί στον δεύτερο γύρο με την Τιμοσένκο. Έχει δηλώσει ότι είναι έτοιμος να ξεκινήσει απευθείας διαπραγματεύσεις με την Ρωσία για να τερματίσει την σύγκρουση και τόσο το προσωπικό όσο και το επιχειρηματικό του υπόβαθρο τον καθιστούν πιθανό φαβορί μεταξύ των ρωσόφωνων στα νοτιοανατολικά της χώρας. Προέρχεται από την ανατολική περιοχή του Dnipro και το τηλεοπτικό του στούντιο παράγει προγράμματα στα ρωσικά. Ωστόσο, η εικόνα του πρόσφατα υπέστη ένα πλήγμα όταν Ουκρανοί δημοσιογράφοι ανακάλυψαν ότι κατέχει ένα οικονομικό μερίδιο στην ρωσική κινηματογραφική βιομηχανία.

11022019-2.jpg

Η Ουκρανή πολιτικός της αντιπολίτευσης, Γιούλια Τιμοσένκο, σε ομιλία της κατά την διάρκεια ενός συνεδρίου του Κόμματος της Πατρίδας στο Κίεβο, τον Ιανουάριο του 2019. VALENTYN OGIRENKO / REUTERS
————————————————————–

Για την Ρωσία, το μακρύ παιχνίδι απαιτεί προσοχή όχι μόνο στην ουκρανική προεδρία, αλλά στην Βέρκχοφνα Ράντα (Verkhovna Rada) ή αλλιώς στο κοινοβούλιο. Ο Γιανουκόβιτς ανήκε στο Κόμμα των Περιφερειών, ένα φιλο-ρωσικό μπλοκ που είχε τις ρίζες του στα ανατολικά της Ουκρανίας. Από το 2014, το κόμμα αυτό διαλύθηκε, τα απομεινάρια του παρασύρθηκαν στο πολύ μικρότερο και λιγότερο αποτελεσματικό Μπλοκ της Αντιπολίτευσης. Τώρα ο Viktor Medvedchuk, ένας γνωστός φιλορώσος πολιτικός που συνδέεται στενά με τον Πούτιν, σχεδιάζει να δημιουργήσει έναν συνασπισμό πρώην μελών του Κόμματος των Περιφερειών για να διορθώσει την φιλοδυτική πορεία της χώρας και να προσπαθήσει να συμφιλιωθεί με την Ρωσία. Το ουκρανικό πολιτικό τοπίο, ωστόσο, έχει αλλάξει και δεν είναι όλα τα μέλη του πρώην Κόμματος των Περιφερειών πρόθυμα να συνεργαστούν με κάποιον που πιστεύεται ότι είναι φίλος του Πούτιν.

Πράγματι, για πρώτη φορά μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, οι εθνικές εκλογές δεν θα έχουν μια ισχυρή, φιλορωσική δύναμη ικανή να κερδίσει. Δεδομένων των ισχυρών αντιρωσικών αισθημάτων στην Ουκρανία, η ανοικτή υποστήριξη από τη Μόσχα κάνει στους υποψηφίους περισσότερο κακό παρά καλό. Και έτσι το Κρεμλίνο θα προσπαθήσει πιθανώς να επιβάλει την θέλησή του με το να χειραγωγεί πληροφορίες και να προωθεί τα αφηγήματα της προπαγάνδας που τροφοδοτούν τον διχασμό μέσα στην ουκρανική κοινωνία. Τα ρωσικά κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, για παράδειγμα, περιγράφουν την πρόσφατα ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας ως εργαλείο για την δίωξη όσων εξακολουθούν να κοιτάζουν προς το Πατριαρχείο της Μόσχας. Αυτοί οι [ενημερωτικοί] σταθμοί προβλέπουν έναν «θρησκευτικό πόλεμο» επί των ορθόδοξων ιερών.

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Οι εκλογές της Ουκρανίας πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων συγκρούσεων στην ανατολή της χώρας. Στη Donbas, την ανατολική περιοχή πάνω στην οποία ασκεί ελάχιστο έλεγχο η ουκρανική κυβέρνηση, ο ουκρανικός στρατός εξακολουθεί να μάχεται τους φιλορώσους αυτονομιστές που απολαμβάνουν την πλήρη υποστήριξη της Ρωσίας. Η διαδικασία του Μινσκ, η οποία περιλαμβάνει συμφωνίες που έχουν συναφθεί από την Ουκρανία και την Ρωσία με τη συμμετοχή της Γερμανίας και της Γαλλίας, έχει φθάσει σε αδιέξοδο. Το φθινόπωρο του 2018, οι αυτοανακηρυγμένες δημοκρατίες των πόλεων Ντόνετσκ και Λουάνσκ διεξήγαγαν εκλογές που δεν αναγνωρίστηκαν από την Ουκρανία.

Οι δύο χώρες έχουν λίγα να προσφέρουν η μια στην άλλη σε πιθανές διαπραγματεύσεις. Η Ουκρανία φοβάται ότι η επανένταξη της Ντόνμπας και του φιλορωσικού πληθυσμού της θα αποσταθεροποιήσει την χώρα και ότι οι υποστηρικτές των αυτονομιστών στην συνέχεια θα εκλεγούν στο κοινοβούλιο. Η συνέχιση του πολέμου στα ανατολικά παρείχε επίσης στους πολιτικούς του Κιέβου δικαιολογία για να απομακρύνει τις μεταρρυθμίσεις, ζητώντας επιπλέον βοήθεια από την Δύση.

Για την Ρωσία, η Ντόνμπας χρησιμεύει ως μέσο για την άσκηση πίεσης στην Ουκρανία. Οι αρχές των μη αναγνωρισμένων δημοκρατιών είναι εντελώς υπό τον έλεγχο του Κρεμλίνου, και είναι έτοιμες να εκπληρώσουν τις όποιες οδηγίες -είτε να επιστρέψουν στην Ουκρανία ως υποστηρικτές του «ρωσικού κόσμου», την εξαπλούμενη σφαίρα της ρωσικής πολιτιστικής και πολιτικής κυριαρχίας που η Μόσχα επιδιώκει να οικοδομήσει, είτε να συνεχίσουν ως ηγέτες μη αναγνωρισμένων δημοκρατιών, είτε ακόμη και να ενσωματώσουν τυπικά τα εδάφη τους στην Ρωσία. Η Μόσχα κρατάει στην επιφάνεια τις οικονομίες των δημοκρατιών της Ντόνμπας και παρέχει πολλά από τα κοινωνικά προγράμματα που απέσυρε η Ουκρανία, όταν κήρυξε αυτά τα εδάφη ως μια ζώνη ρωσικής κατοχής.

Ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές, η σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών είναι πιθανό να συνεχιστεί. Η κατάσταση στην Αζοφική Θάλασσα είναι ένα καλό παράδειγμα του πώς θα μπορούσε να μοιάζει η επόμενη αντιπαράθεση. Η Ρωσία θεωρεί ότι η Αζοφική αποτελεί μέρος των χωρικών της υδάτων και η ζώνη των στενών του Κερτς έχει καταστεί ιδιαίτερα σημαντική από τότε που η Μόσχα δημιούργησε μια γέφυρα που συνδέει την Κριμαία με την ηπειρωτική Ρωσία. Ωστόσο, η Ουκρανία θεωρεί ότι ο ρωσικός έλεγχος επί της Αζοφικής Θάλασσας αποτελεί απειλή για τα εθνικά της συμφέροντα, κυρίως επειδή η Ρωσία θα μπορούσε να αποκλείσει την πρόσβαση σε ουκρανικούς λιμένες, οι οποίοι είναι κρίσιμοι για την οικονομία της χώρας.

Η Ουκρανία υποπτεύεται ότι ο Πούτιν σχεδιάζει να καταλάβει αυτούς τους λιμένες και τα παρακείμενα εδάφη τους προκειμένου και να δημιουργήσει έναν χερσαίο διάδρομο στην Κριμαία και να εξασφαλίσει την παροχή νερού στην χερσόνησο. (Στην Κριμαία πρακτικά δεν υπάρχει πόσιμο νερό). Η Ρωσία, με την σειρά της, ανησυχεί για την στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ [7] στη Μαύρη Θάλασσα και την κατασκευή μιας νέας ουκρανικής στρατιωτικής βάσης στο Berdyansk, ένα από τα λιμάνια της Αζοφικής.

Η σύγκρουση της Αζοφικής οδήγησε στην ταχεία στρατιωτικοποίηση της περιοχής. Στις 25 Νοεμβρίου, η Ρωσία πυροβόλησε εναντίον και κατέλαβε τρία πλοία του ουκρανικού Πολεμικού Ναυτικού που διέσχιζαν το στενό του Κερτς. Οι δύο στρατοί συγκρούστηκαν ανοιχτά για πρώτη φορά. Ο Ποροσένκο κήρυξε στρατιωτικό νόμο σε όλες τις παραμεθόριες περιοχές και απαγόρευσε στους Ρώσους άνδρες να εισέρχονται στην Ουκρανία.

Ο κίνδυνος μιας πλήρους σύγκρουσης παραμένει, εν μέρει λόγω του παρορμητικού στυλ ηγεσίας του Πούτιν -δεν θα ήταν εκτός του χαρακτήρα του να ξεκινήσει μια στρατιωτική επιχείρηση για να αντιμετωπίσει μια πτώση στα ποσοστά εγχώριας δημοφιλίας του- και εν μέρει λόγω της ανισορροπίας της πολιτικής του Κιέβου.

Συνεχίζοντας την συγκρουσιακή πορεία του, ο Πούτιν είναι πιθανό να επιδιώξει να χρησιμοποιήσει την στήριξη προς την Ουκρανία ως σφήνα για να διχάσει τις Δυτικές δημοκρατίες. Η αγαπημένη θέση του Πούτιν είναι ότι οι χώρες που έχουν επιβάλει κυρώσεις στο καθεστώς του υποφέρουν πολύ περισσότερο εξαιτίας τους από όσο η Ρωσία, διότι η Ρωσία μπορεί εύκολα να αντισταθμίσει όλες τις απώλειες χάρη στα οικονομικά αποθέματα που έχουν συσσωρευθεί από [πολλών] ετών πετρελαϊκά κέρδη. Συνεπώς, είναι πιθανό να προσπαθήσει να πείσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που ενδιαφέρονται για την ανανέωση των οικονομικών δεσμών να εναντιωθούν στην Ουάσιγκτον και να εγκαταλείψουν τις κυρώσεις.

Η [περιοχή] Donbas, εν τω μεταξύ, παραμένει το κύριο διαπραγματευτικό χαρτί του Πούτιν με το Κίεβο. Υπάρχουν δυο πιθανοί δρόμοι για την Ρωσία. Θα μπορούσε να επιλέξει να διατηρήσει το status quo, με τις λαϊκές δημοκρατίες Luhansk και Ντόνετσκ να παραμένουν ημι-ανεξάρτητα κράτη. Σε αυτό το σενάριο, η Μόσχα θα συνεχίσει να ελέγχει τις ελίτ των εδαφών αυτών και θα διατηρεί την τρέχουσα πολιτική του της πίεσης στο Κίεβο. Μπορεί ενδεχομένως να προχωρήσει στην επιστροφή της Ντόνμπας στην Ουκρανία, υπό την προϋπόθεση ότι το έδαφος θα διατηρεί ειδικό καθεστώς (το σχέδιο που προβλέπεται στις συμφωνίες του Μινσκ), το οποίο θα είναι τεχνικά αυτόνομο, αλλά θα βρίσκεται λειτουργικά υπό τον ρωσικό πολιτικό έλεγχο. Αυτή η επιλογή είναι απαράδεκτη για την ουκρανική κυβέρνηση, η οποία θα αναλάμβανε όλα τα κόστη για την ανάκαμψη ενός θύλακα επί του οποίου δεν θα ασκούσε κανέναν πολιτικό έλεγχο. Εναλλακτικά, η Ρωσία θα μπορούσε να προσαρτήσει την Ντόνμπας όπως έκανε και με την Κριμαία, κάτι που σχεδόν σίγουρα θα οδηγούσε σε νέες Δυτικές κυρώσεις και σε μια σημαντική κλιμάκωση της σύγκρουσης. Δεδομένου ότι η αβεβαιότητα και το χάος είναι τα κύρια μέσα της πολιτικής του Πούτιν, πιθανότατα θα επιλέξει να διατηρήσει το status quo, καθώς αυτό του επιτρέπει να κάνει απρόσμενα βήματα στην ουκρανική σκακιέρα.

ΚΑΝΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΕΝ ΟΨΕΙ

Καθώς οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί πλήττονται από την συνεχή ένταση μεταξύ των χωρών τους, οι προσκλήσεις για συμφιλίωση θα αυξηθούν. Δυστυχώς, τόσο η Μόσχα όσο και το Κίεβο έχουν ακολουθήσει πολιτικές από το 2014 που ενθάρρυναν το κοινό της κάθε χώρας να κατηγορήσει την αντίθετη πλευρά για όλες τις αμαρτίες. Μέχρι να συμφιλιωθούν οι δύο χώρες, θα συνεχίσουν να βρίσκουν πηγές συγκρούσεων τριγύρω τους, είτε στις εκλογές για το κοινοβούλιο είτε στην Αζοφική θάλασσα.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2019-02-07/putins-game-p…

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2018-08-15/wh…
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2016-04-18/why-putin-too…
[3] https://www.levada.ru/en/2016/06/10/crimea-two-years-later
[4] https://www.kyivpost.com/ukraine-politics/survey-shows-poroshenko-not-su…
[5] http://ratinggroup.ua/en/research/ukraine/monitoring_elektoralnyh_nastro…
[6] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2018-10-25/blessings-and…
[7] https://www.bbc.com/news/world-europe-46425777

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα