του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Μαθητές γυμνασίου και λυκείου από τα σχολεία της Βορείου Ελλάδος, βγήκαν στο δρόμο κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Η συμφωνία ήταν η αφορμή. Οι αιτίες είναι βαθύτερες. Μπορεί να βρίσκονται, ακόμη, στο υποσυνείδητο. Όλη η ελληνική παρακμή, έπεσε πάνω τους να τους κατασπαράξει. Δεν θα το πετύχει. Γιατί η μαθητική εξέγερση είναι αυθόρμητη. Αυτό το γνωρίζουν οι συμμετέχοντες. Και γι αυτό θα συνεχίσουν. Μέχρι να εξαντληθούν. Από την κούραση και το νομοτελειακό αδιέξοδο, όχι την συκοφαντία.
Όλα τα αυθόρμητα κινήματα έχουν ένα τέλος. Διότι εμφανίζονται ως διάττοντες αστέρες. Ταράζουν τα νερά και εξαφανίζονται. Αυτή είναι και η γοητεία τους. Στέλνουν μηνύματα αλλαγής και καινοτομίας. Δηλώνουν ότι έχουν μπουχτίσει απο την παρακμή. Μπορεί και να μην γνωρίζουν, ακριβώς, τι θέλουν. Ξέρουν, όμως, πως θέλουν να τα αλλάξουν όλα. Αυτός είναι ο κοινός τόπος τους.
Συνήθως, δεν το καταφέρνουν εκείνη τη στιγμή. Αλλά γονιμοποιούν μια γηρασμένη, παρακμασμένη και διεφθαρμένη κοινωνία. Εκεί βρίσκεται το μεγαλείο τους.
Δεν υπάρχει ούτε ένας κατεστημένος θεσμός που να μην βρίσκεται, σήμερα, απέναντί τους. Ακόμη και το βαθύ χέρι του κατεστημένου, οι «αναρχοαυτόνομοι». Που αναλαμβάνουν τις βρώμικες δουλειές εναντίον όσων αναζητούν το νέο. Ο βαθύς συντηρητισμός τους, τους φέρνει αντιμέτωπος με τα παιδιά που έμειναν η μόνη ελπίδα αυτής της τελειωμένης, καθ όλα, κοινωνίας.
Είναι τελειωμένη γι αυτό που παράγει και αναπαράγει το πολιτικό της σύστημα. Έχει βαλκανιοποιηθεί απολύτως. Είναι βουτηγμένο στη διαφθορά.
Είναι τελειωμένη εξαιτίας της βαθιάς απαιδευσιάς της αστικής της τάξης. Είναι, απλώς, τσιρικιτζίδες.
Είναι τελειωμένη διότι είναι βαθιά συντηρητική.
Αυτόν τον πολτό που γίνεται βάλτος κάποιος πρέπει να τον αναταράξει.
Οι φοιτητές βολεύτηκαν στις κομματικές καρέκλες και την κομματική σιγουριά. Δεν αναλαμβάνουν το ρίσκο. Μάλλον, κατασταλτικά, ως κομματικά ΜΑΤ, δρουν προς το παρόν. Εκτός και αν βγουν στο δρόμο για συμπαράσταση.
Η διανόηση, αν υπάρχει και όση υπάρχει, αναζητά έναν κρατικό μισθό, μια συνταξούλα ή μια δημόσια θέση την οποία εξαγοράζει με τη σιωπή της. Πολλές φορές βολεύεται στον βουλευτικό θώκο. Γιατί να μιλήσει; Είναι εξ ορισμού ακατάλληλη.
Η λοιπή κοινωνία σιγοψιθυρίζει τον πόνο της για να εκτονωθεί αλλά και να μην την ακούσει κανείς. Φοβάται. Φοβάται το μίσος και το μένος των άλλοτε «επαναστατών». Αυτών που δικαίωσαν την … «επαναστατική» παράδοση. Η οποία, μόλις καταλάβει την εξουσία μεταμορφώνεται σε αντεπανάσταση. Τα πιο αυταρχικά καθεστώτα είναι αυτά που κατέλαβαν την εξουσία επαναστατικά.
Οι εξεγέρσεις είναι κάτι διαφορετικό. Μπολιάζουν τις κοινωνίες. Εξέγερση ήταν ο Μάης του ’68 που αποτέλεσε τομή στην κοινωνική εξέλιξη. Εξέγερση, για τα ελληνικά δεδομένα, ήταν το Πολυτεχνείο. Μέχρι που το κατέλαβαν οι κομματικοί εγκάθετοι και το εκμεταλλεύτηκαν.
Στις αυθόρμητες εξεγέρσεις είναι δυνατόν να παρεισφρήσουν και στοιχεία που οραματίζονται ναζιστικούς, φασιστικούς ή κομμουνιστικούς ολοκληρωτισμούς. Αλλά δεν βάζουν αυτοί τη σφραγίδα της εξέγερσης. Δεν μπορεί η εκδήλωση μιας αγανάκτησης να αναζητά τη λύτρωση σε καθεστώτα που ματοκύλησαν την ανθρωπότητα.
Θυμηθείτε πως συκοφαντήθηκε το Πολυτεχνείο στην αρχή, όταν αυθόρμητα οι φοιτητές θέλησαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο δικτατορικό καθεστώς. Τους είπαν προβοκάτορες, φασίστες, όργανα της χούντας.
Οι ίδιες δυνάμεις, που επιβιώνουν πάντοτε, επιχειρούν να συκοφαντήσουν σήμερα το μαθητικό κίνημα.
Θυμηθείτε πως χαρακτήριζαν τους φοιτητές του Μάη του ’68. Αλήτες τους ανέβαζαν, αλήτες τους κατέβαζαν.
Ο Μάης του ’68 όμως αποτέλεσε τομή. Σήμανε το θάνατο της παλιάς κοινωνίας και την ανάδυση μιας νέας. Παρήγε πολιτισμό, πολιτικές αντιλήψεις, απελευθέρωσε κοινωνικά κινήματα των οποίων η δυναμική εξαντλήθηκε.
Σήμερα έχουμε ανάγκη μιας νέας εξέγερσης. Τα κινήματα των «Αγανακτισμένων» και των «Πλατειών» ήταν το κύκνειο άσμα μιας παλιάς, συντηρητικής κοινωνίας που βολεύθηκε στο παρελθόν και βγήκε στους δρόμους όταν της το αμφισβήτησαν.
Το παρελθόν, όμως, δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει. Το νέο δεν εμφανίζεται καθ υπαγόρευσιν. Δεν μπορεί να περιληφθεί σε κομματικά προγράμματα.
Το νέο βγαίνει από την κοινωνία. Η μαθητική εξέγερση είναι η έκρηξη της κοινωνίας. Η πρωτοπορία του νέου δεν αναδύεται, αυτήν τη φορά, από τα συντηρητικά πανεπιστήμια και τους κομματικοποιημένους φοιτητές. Εμφανίζεται σιγά σιγά από τη γενιά που, λόγω ηλικίας, δεν υπολογίζει το κόστος. Αναζητά ταυτότητα και νέες αξίες. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το παλιό. Το παλιό τελείωσε. Ας το καταλάβουμε. Όσοι δεν το αντιληφθούν θα βρεθούν στο περιθώριο της ιστορίας.
Οι έννοιες Δεξιά και Αριστερά είναι, πλέον, κενές περιεχομένου. Οι συλλογικοί αυτοπροσδιορισμοί δεν γίνονται, πια, στη βάση του ταξικού συμφέροντος. Η κοινωνική αντίδραση δείχνει ότι δεν μπορούν να γίνουν ούτε στη βάση των κοινωνικών ταυτοτήτων. Δεν μπορεί να ξεριζωθεί από την ανθρώπινη συνείδηση η αίσθηση της καταγωγής. Ποιος είμαι και από πού προέρχομαι. Η αναζήτηση ταυτότητας δεν σημαίνει ούτε εθνικισμό ούτε ρατσισμό. Όποιος αναζητά τα στοιχεία της ύπαρξής του αναγνωρίζει και στον άλλο αυτό το δικαίωμα. Συνυπάρχει και δεν του επιτίθεται. Είναι σαθρό το επιχείρημα που θέλει, σώνει και καλά, να αποδώσει στην ταυτότητα επιθετικά χαρακτηριστικά. Οι ταυτότητες είναι πολυχρωμία και ιδιαιτερότητα απέναντι στον κοινωνικό πολτό που επιζητούν οι διάκονοι μιας αποτυχημένης παγκοσμιοποίησης. Παγκοσμιοποίησης, όχι οικουμενισμού. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον άλλο. Και θα σπάει τα δεσμά που τον διαχωρίζει.
Η αίσθηση της καταγωγής, ο τόπος που μεγαλώνει ένας άνθρωπος, οι παραδόσεις του, η θρησκευτική συνείδηση, έστω και ως ψευδαίσθηση, του προσδίδουν ορισμένα χαρακτηριστικά που τον προσδιορίζουν. Αυτά δεν ξεριζώνονται. Όσοι το επιχείρησαν γελοιοποιήθηκαν από την ιστορία.
Η αναζήτηση νέων αξιών έχει να κάνει με το νέο περιβάλλον που διαμόρφωσε με τις ανακαλύψεις του ο άνθρωπος. Ζούμε σε άλλη εποχή από αυτήν που θέλει να αναπαράγει ένα σαθρό κατεστημένο. Αυτή την αλλαγή εποχής την βιώνει με τα μέσα που χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά της η νέα γενιά που βρίσκεται στην γυμνασιακή ηλικία.
Δεν έχει τη δυνατότητα να την συγκεκριμενοποιήσει και γι αυτό εκφράζεται δυναμικά. Εξεγερτικά. Δεν έχει τους φιλοσόφους που ευτύχησε να αναδείξει ο Μάης’ 68 για να την προβληματίσουν. Αγωνίζεται μόνη της, εναντίον όλων. Αυτή η ανάγκη αναζήτησης του νέου έπρεπε να αποτελεί στόχο του σχολείου. Δεν το κάνει. Αναπαράγει το πιο αρρωστημένο παρελθόν. Δυστυχώς, οι μαθητές έχουν απέναντί τους και τους δασκάλους του που έμειναν σε μια παρωχημένη εποχή. Στην εποχή που ήταν οι ίδιοι νέοι. Η εποχή αυτή, όμως, πέρασε. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Δεν θα ξημερώσει αύριο μια νέα εποχή. Θα χρειαστεί πόνους στη γέννα. Και το Κίνημα των μαθητών θα βρεθεί, κάποια στιγμή, σε αδιέξοδο. Αυτή είναι η μοίρα των κινημάτων. Αλλά, η αρχή έγινε. Θα υποστηρίξουμε το νέο ή θα αμυνθούμε με το παλιό αποκαλώντας τα νέα παιδιά, γυμνασιακής ηλικίας, αλήτες και φασίστες;
Επειδή οι καταλήψεις κατά καιρούς θα είναι όλο και συχνότερες, η αριστερή καράχουνταρα που μας κυβερνά φοβάμαι πως θα αλλάξει τακτική. Και ο πρόγονός της το 73 εκφόβιζε και απειλούσε τους μαθητές και φοιτητές (οι χουντικοί καθηγητές κατέδιδαν ποιοι μαθητές-φοιτητές πρωτοστατούσαν στις καταλήψεις), αλλά βλέποντας πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να διατηρηθεί στη εξουσία άλλαξε τακτική. Το ίδιο κάνουν σήμερα οι αριστεροί καράχουντικοι καθηγητάδες, αλλά για πόσο ακόμα; Εξάλλου τα χουντοσταλινικά καθεστώτα, όπως τούτο εδώ, σε όποια χώρα υπήρξαν αντέδρασαν με βίαιο τρόπο. Πάμε άραγε για νέα Πολυτεχνεία, τανκς;
Αγαπητε κ. Σαββιδη στο δημοψηφισματικο σας ερωτημα μετα την εξαιρετικη αναλυση σας αν θα υποστηριξουμε το νεο ,ή, θα αμυνθουμε με το παληο αποκαλωντας τα νεα παιδια, γυμνασιακης ηλικιας αλητες και φασιστες η δικη μου απαντηση ειναι ΝΑΙ -με κεφαλαια- θα υποστηριξουμε το νεο με την προσθηκη και του παληου συνθηματος ”Η ΝΙΚΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ”.
Σας παρακαλουμε να καλεσετε με κληρωση απο τους Προεδρους των 15μελων τρεις για να συζητησετε μαζι στην εκπομπη σας ΤΟΜΕΣ στην Δημοτικη τηλεοραση Θεσ/νικης, αν σας επιτρεψει φυσικα η απερχομενη διοικηση του δεδηλωμενου φιλοσκοπιανου δημαρχου κ. Μπουταρη .
Σε καθε περιπτωση ας οργανωθει ενας διαλογος με αυτους μεσω των ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ .Οι ημερες ειναι ιστορικες.
Μέ όλα τά επί μέρους καλά του, π.χ.
το βαθύ χέρι του κατεστημένου, οι «αναρχοαυτόνομοι» – «σκουλήκια», κατά Β. Ραφαηλίδη
δέν στέκει,
κι ακόμη πολύ χειρότερα…
Στην Ελλάδα της κρίσης και της παρακμής υπάρχουν μόνο δυο “κοινωνικές” ομάδες: οι βολεμένοι και φοροφυγάδες από την μία και οι άνεργοι από την άλλη. Η αριστερά η οποία προασπίζεται τα κεκτημένα όχι μόνο δεν εκπροσωπεί τους άνεργους αλλά βρίσκεται μοιραία απέναντί τους. Πολύ σοφά το άρθρο παρατηρεί, ότι η αριστερά εκπροσωπούσα τα κεκτημένα, σε μια κοινωνία η οποία χρειάζεται ανατροπές για να αποκαταστήσει την δικαιοσύνη, είναι βαθιά συντηρητική και αντιδραστική!
..Πρέπει να έχει πολύ θράσος να δηλώνει κάποιος αριστερός κι ακόμη περισσότερο να είναι…
…θα αμυνθουμε με το παληο αποκαλωντας τα νεα παιδια, γυμνασιακης ηλικιας αλητες και φασιστες η δικη μου απαντηση ειναι ΝΑΙ -..
… η αριστερά εκπροσωπούσα τα κεκτημένα, …
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Προτιμότερη αυτή η πατρίδα ΕΛΛΑΣ από το χώρο Ελλάς των ανθελλήνων ναζιστών και αριστερών (ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΝΑΙ) όπως εσύ αγαπητέ. Αλλά τα ψωμιά σας τελειώνουν σε λίγο καιρό. Η αριστερά σε ΟΛΑ τα πολιτισμένα κράτη έχει τελειώσει εδώ και χρόνια. Ο κομμουνισμός (όπως βέβαια και τα αδερφάκια του ναζισμός και νεοφιλελευθερισμός) ήταν και παραμένουν από τις μεγαλύτερες πληγές της ανθρωπότητας. Ο πρώτος μόνο στο Ελλαδιστάν επιδιώνει ακόμα, σε Ευρωπαϊκό εννοώ επίπεδο. Οι άλλοι δυο δυστυχώς ζουν και μάλιστα βασιλεύουν, αλλά δεν θα συμβαίνει και αυτό για πολύ ακόμα. Αν έχεις στο μυαλό σου την εικόνα μιας αριστεράς λαϊκών αγωνιστών που αγωνίζονται για το δίκιο του εργάτη και τέτοια άλλα νόστιμα, δικαίωμά σου. Η πραγματικότητα όμως είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορερική. Η αριστερά με πρωταγωνιστή το ΚΚΕ είναι το ΣΤΗΡΙΓΜΑ του σάπιου καθεστώτος εδώ και χρόνια. Μας ψηφίζουν διάφοροι αφελείς, για να μην πω τίποτα χειρότερο, εξασφαλίζοντας έτσι πάνω από το 3% που χρειάζεται για να μπούμε στο κΥνοβούλιο, λέμε Ο,ΤΙ ανοησία περί λαϊκού λαού, λαϊκών αγώνων και γενικά προτάσεις με κατά κόρον τη χρήση του επιθέτου λαϊκός και του ουσιαστικού λαός, πάντοτε εκ του ασφαλούς βέβαια και στο δια ταυτά (αυτό που μας νοιάζει δηλαδή) τσεπώνουμε το …λαϊκό παραδάκι σαν βολευτές εξασφαλίζοντας έτσι την αιώνια κηφηνοποίησή μας. Για να μην πω για το απόκομμα του 3% ΣΥΡΙΖΑ, τη μετεξέλλιξη του ΚΚΕ εσωτερικού δηλαδή, που οι αγανακτισμένοι από την εγκληματική πολιτική των Σαμαροβενιζέλων (των νεοφιλελέ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) Έλληνες κάναμε κυβέρνηση( πανάθεμά μας!) ή κανέναν φασιστοΑνταρσύα. Όσο τώρα αφορά το αδερφάκι σας τη Χρυσαυγή, τι να πει κανείς. Και γι’ αυτούς ισχύουν τα παραπάνω. Και διορθώνω: Πρέπει κανείς να έχει πολύ θράσος για να δηλώνει αριστερός (ή ναζιστής) και ακόμη περισσότερο για να είναι …
Νιώθεις καλά αν με αποκαλείς ναζιστή επειδή είμαι αριστερός?
Οκ.
Από πότε έγινες αριστερός εσύ Χρίστο;
Τόσα χρόνια μόνο για εκκλησίες και θεολογίες και άντε που και που για πενηντάρια πυροβόλα μιλούσες…περίμενες να πάρει την εξουσία ο συριζα για να κάνεις άουτινγκ όπως οι καταπιεσμένοι ομοφυλόφιλοι;
Καλός είσαι και του λόγου σου και θα αρχίσω να σχωρνάω τον εξ που σε ανεβοκατέβαζε..απατεώνα και διάφορα τέτοια!
Το κατεστημένο των ολοκληρωτισμών και κρατιστών, δηλαδή αριστερά, φασισμός δείχνεις να το κατανοείς…τον φιλελευθερισμό βρε αθεόφοβε πού τον βρήκες και τον κότσαρες εκεί μέσα;
Δε μας δείχνεις τα φώτα σου ως συγκριτικό και συμπληρωματικό φαινόμενο των άλλων δύο;
Στο δεύτερο υποσχόλιο δεν απευθύνομαι στον Χρίστο, μα στον απο πάνω με τον μεγάλο τίτλο της αγανάκτησης.
Ἡ σημασία τῆς ἔννοιας ἐξέγερση πού τονίζετε χαρακτηριστικά, δείχνει τό νόημα σέ αὐτό πού συμβαίνει στήν Ἑλληνική κοινωνία.
Ζοῦμε σέ ἐποχή τεράστιων ἀλλαγῶν στόν τρόπο ζωῆς μας λόγω τῆς τεχνολογίας, πού ἔχει βάλει νέα δεδομένα καί νέες δυνατότητες στήν ἐπικοινωνία, στήν διάδοση τῆς γνώσης, στήν ἀλληλεπίδραση, στίς ἐπιστῆμες ἀκόμα καί στήν ἀρχαιολογική ἔρευνα, σέ ὄλα τά ἐπαγγέλματα. Παρακολουθοῦμε αὐτήν τήν πρόοδο ἀπό τήν ἀρχή της καί καθημερινά προκὺπτουν νέες δυνατότητες, νέα μέσα, κοινούργιοι τρόποι σκέψης καί δράσης, μέ τήν κοινωνία, τήν παγκόσμια κοινωνία νά συμμετέχει σέ αὐτό τό ἀέναο γίγνεσθαι πού μᾶς ἀναγκάζει νά τρέχουμε γιά νά παρακολουθοῦμε τίς νέες δυνατότητες. Ἐπαγγέλματα καταργοῦνται ταχύτατα καί ἄλλα καινούργια προκύπτουν σάν ἀνάγκη. Ἡ γνώση πιό πρόσφορη ἀπό κάθε προηγούμενη περίοδο καί γιά ὅλους.
https://www.protagon.gr/epikairotita/politismos/etsi-theloun-tis-dimosies-vivliothikes-tou-mellontos-44341734951
Ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἴδιος ὡς πρός τίς ἀνάγκες του, στόν προσωπικό του ἀγῶνα νά κατανοήσει τόν ἑαυτό του καί τούς ἄλλους, νά κατακτήσει τά ταλέντα του καί νά γίνει δημιουργικός.
Ὀργανώθηκε σέ κοινωνίες, ἔφτιαξε πολιτισμό, ὅταν ἄρχισε νά καλλιεργεῖ καί νά παράγει.
http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/history/ag_history/browse.html?start=36
Ἄλλοι τό εἶδαν σάν παράδεισο καί ἄλλοι σάν καταναγκασμό καί αὐτό συνεχίζει καί στίς μέρες μας καί ὀφείλεται κυρίως στήν ἀναζήτηση νοήματος στή ζωή, πού κατά καιρούς ἀναζητοῦν οἱ θρησκεῖες, οἱ φιλοσοφίες, οἱ πολιτισμοί. Τροφοσυλλέκτες, παραγωγικότητα καί κοινωνικά συστήματα, ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τήν φύση, οἱ παραγωγικοί θεοί, κοσμοθεωρίες πού πλέον μποροῦμε νά βροῦμε γι αὐτά στό διαδίκτυο.
Ἡ πρόοδος, κυρίως τεχνολογική, κρύβει τό νόημα τῆς ζωῆς ἤ τὸ κάνει νά φαίνεται ἐκτός ἐποχῆς πλέον, μέ ἀποτέλεσμα πολλοί ἄνθρωποι νὰ μήν τό διανοοῦνται, καί ἄλλοι νά ἐμφανίζουν συμπτώματα δυσαρμονίας μέ τήν ταχύτατα ἐξελισσόμενη κοινωνία, μέ διαφορετικές ταχύτητες, μέ διαφορετικές εὐαισθησίες. Οἱ ἀνθρωπιστικές ἐπιστῆμες πιό ἀναγκαῖες ἀπό ποτέ. Ὁ κλασσικός Ἐλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία κρατοῦν νοήματα πού μποροῦν νά ἀντέξουν στήν σημερινή πραγματικότητα καί νά βοηθήσουν τόν ἄνθρωπο νά βρεῖ τό νόημα τῆς ζωῆς.
Συμβαίνει ἴσως καί μία ἀλλαγή στήν ἀντιληπτική ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ τά νέα μέσα ὁδηγοῦν σέ ὀπτικοακουστική πρόσληψη ὅπως ἀναφέρεται στό παραπάνω ἄρθρο γιά τίς βιβλιοθῆκες. Ἀπαιτεῖται ἔρευνα στίς ταχύτατες ἀλλαγές πού πρέπει νά συνδυαστοῦν μέ τήν κλασσική γνώση, κι ἔχουμε τόσα ὠραῖα πράγματα νά ἀφηγηθοῦμε.
Ποῦ εἶναι οἱ ποιητές;
Κατέβηκε ὁ Διόνυσος στόν Ἅδη νά βρεῖ νά φέρει πίσω κάποιον ποιητή νά ὑμνήσει αὐτήν τήν πατρίδα;
Ποῦ πᾶμε χωρίς ποιητές, χωρίς ἀγάπη γιά τήν καταγωγή μας, χωρίς ἀγάπη γιά τήν χώρα μας;
https://www.in.gr/2018/11/30/apopsi/aprosdionysoi/
Με την αναζήτηση των ταυτοτήτων ιδιαιτέρως αυτών των μειονοτήτων ή των καταπιεσμένων από τις κυρίαρχες πεποιθήσεις δεν υπάρχει κανένα θέμα όμως με την προβολή των ταυτοτήτων και μάλιστα στη βάση πως είμαι θύμα εκ προοιμίου, εκεί αρχίζει και ο ρατσισμός και ο εθνικισμός και το ξυλοφόρτωμα και η δικαιολόγηση των δραστών του εκλεγμένου δημάρχου ελεύθερης και δημοκρατικής χώρας!
Ωραία τα λεκτικά κόλπα αλλά αργά ή γρήγορα σαπίζουν όπως ο σοσιαλισμός της αρπαχτής που υποστηρίζει από τα νειάτα της η επιτήδειοι..της γενιάς σας!\
Και τί έμεινε τώρα;
Να ψάχνουμε να χαϊδέψουμε τους πάντες, το παλιό και νεότερο πασοκ του Παπαθεμελή, του Τζιόλα και λοιπών και να διεγείρουμε αισθήματα τέλη δεκαετίας εβδομήντα και ογδόντα μέσω αρθρογραφίας αντιδυτικισμού, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, που είναι φορτωμένο το ιστολόγιο και χειροτερεύει όσο περνά ο καιρός και θέλετε να στήσετε νεές φόρμες πασοκισμού, δηλαδή κλασσικές τακτικές αναπαραγωγής της καθεστωτικής τάξης!
Και το χειρότερο, θέλετε αναζήτηση ταυτότητας και έθνους και δε θέλετε και ακροδεξιούς…ή θέλετε αλλά όχι αυτούς αλλά κάποιους άλλους δεξιούς..Ξέρετε άραγε τί θέλετε;
Μάσα λέω εγώ και προνόμια!
Διαψεύστε με με έργα και όχι λόγια παρακαλώ!