ΡΕΠΟΡΤΑΖ HELLAS JOURNAL
Η Άγκυρα είναι γεγονός ότι εχει απομονωθεί -επί του παρόντος- απο τις ραγδαίες και μελλοντικά πλουσιοπάροχες εξελίξεις στη λεκάνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Αυτό ήταν απόφαση των δυνάμεων της ενεργειακής συμμαχίας, η οποία όμως δεν παρθηκε επειδή ήθελαν να βγει knock out η Τουρκία. Η ίδια κατάφερε, ίσως το ακατόρθωτο, να περάσει μόνη της σε μια άκρη κι απο εκεί να φωνάζει για ένα “δίκαιο” το οποίο πιστεύει ότι εχει, κατα τα καλά και συμφέροντα, χωρίς να παραδέχεται την καθημερινή παραβατικότητα που πράττει έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η Άγκυρα αιμορραγεί οικονομικά, τα δίνει όμως όλα στην άμυνα
Όμως εκείνο που προβληματίζει στο Ελληνικό πεντάγωνο, όσο κι αν δεν αρέσει αυτή η λέξη, είναι η διαρκής επιχειρησιακή αναβάθμιση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων με πληθώρα νέων τεχνολογικά όπλων, τα περισσότερα μάλιστα δια χειρός, Τουρκίας.
Παράλληλα εκείνο που φροντίζει η Άγκυρα να διαφημίζει είναι ότι αποτελεί μια απο τις κύριες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, όμως η εξοπλιστική της κούρσα εδώ και καιρό φέρνει δεδομένα που αντικειμενικά, αλλάζουν δραματικά την ισορροπία στο Αιγαίο, αλλα και στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.
Αυτό το υπολογίζουν στο ελληνικό πεντάγωνο κι έχουν ενημερώσει εκείνους που πρέπει να γνωρίζουν και τα δεδομένα αλλα και τις μελλοντικές προθέσεις τις οποίες κανείς δεν ξέρει, μπορεί όμως με τα όσα συμβαίνουν να εικάζει.
Η Τουρκία της οικονομικής δυσπραγίας, μπορεί να μην ενδιαφέρεται για το που βρίσκονται οι μισθοί των υπαλλήλων ή για το αν ένας ελεύθερος επαγγελματίας εχει να πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές του, με πιο απλά λόγια, δεν ενδιαφέρει κανέναν αν ο απλός πολίτης θα εχει φαγητό να δώσει στα παιδιά του.
Ο Ταγίπ Ερντογάν όμως εχει δείξει τον δρόμο μέσω της αμυντικής ανάπτυξης, η οποία στηρίζεται κυρίως στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία κι αυτό είναι σημαντικό πως στα δύσκολα χρόνια μιας χώρας, η αμυντική βιομηχανία στηρίζεται απο το κράτος. Οι δε Τούρκοι επιχειρηματικές που ασχολούνται με την άμυνα εργάζονται για τις ΕΔ της χώρας τους και διαφημίζονται μέσα απο τα συστήματά που χρησιμοποιεί ο Τουρκικός στρατός, τα οποία είναι σύγχρονα κι όχι αστείες πατέντες.
Μαζική παραγωγή επιθετικών ελικοπτέρων, τα οποία μάλιστα εχει πουλήσει και στο Πακιστάν. Παρόμοια παραγωγή για το εθνικό πρόγραμμα ανάπτυξης άρματος μάχης.
Μια απο τις τελευταίες εμφανίσεις των Τούρκων Αξιωματούχων με τον κο. Ερντογάν κατα την ομιλία του, να εξαπολύει απειλές, ήταν η πρώτη επίσημη μέρα στο νερό της τεταρτης τουρκικής κορβέτες, που κατασκευάστηκε απο την εγχώρια αμυντική βιομηχανία της Άγκυρας, με προοπτική να κατασκευαστούν δώδεκα του ιδίου τύπου. Παράλληλα σε εξέλιξη είναι και η σχεδίαση του εθνικού πολεμικού πλοίου της Τουρκίας, πρόκειται για φρεγάτα με stealth χαρακτηριστηκά και οι ελπίδες των γειτόνων είναι να φτάσουν τις 10-12 φρεγάτες.
Στα ναυπηγεία της χώρας βρίσκεται σε ημιτελή κατάσταση και ένα απο τα δυο ελικοπτεροφορα (αντιγραφή του Γαλλικού Mistral της Αιγύπτου) που κατασκευάζεται με σχέδια Ισπανών ναυπηγών.
Η εξοπλιστική φρενίτιδα της Άγκυρας συνεχίστηκε πριν απο λίγα εικοσιτετράωρα με την υπογραφή συμβολαίου ανάμεσα στο υπουργείο άμυνας της Τουρκίας και την εταιρία Aselsan, ύψους 40 εκατομμυρίων δολαρίων η οποία εχει να κάνει με προμήθεια συστημάτων εντοπισμού όπλων του πυροβολικού.
Το Serhat, είναι ικανό να εντοπίσει τα πυροβόλα, τ´αντιαεροπορικά όπλα και τους όλμους, ακόμη κι αν αυτά βρίσκονται αρκετά χιλιόμετρα μακριά και πίσω απο ένα ιδιαίτερο ανάγλυφο που βοηθά στην κάλυψη απόκρυψη.
Όσα απο αυτά τα συστήματα έχουν παραδοθεί στις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, σύμφωνα με πληροφορίες έχουν μεταφερθεί για να χρησιμοποιηθούν απο την 1η Στρατιά.
Η Άγκυρα εχει παραγγείλει επίσης 27 τεθωρακισμένα αμφίβια Zaha, για τις ανάγκες των πεζοναυτών απο την τουρκική εταιρία FNSS.
Αυτά είναι ορισμένα απο τα εξοπλιστικά προγράμματα που θέτουν την Τουρκία ως μια σημαντική περιφερειακή δύναμη, αλλα κι έναν επικίνδυνο γείτονα με μια ρητορική που σίγουρα δείχνει ότι επιθυμεί διαρκώς την ένταση στην περιοχή.
Τις προκλητικές ενεργείες, αλλα και το εξοπλιστικό show Ερντογάν, παρατηρούν και οι σύμμαχες προς την Ελλάδα χώρες, διατηρώντας ψύχραιμη και σιωπηρή στάση. Παράλληλα η Αθήνα με τα μέσα που διαθέτει, το προσωπικό κάνει ότι περνά απο το χέρι του ώστε να διατηρήσει το αξιόμαχο, το οποίο ωστόσο πολλές φορές απαιτεί εκσυγχρονισμούς που δεν πρέπει να μείνουν πίσω.
Οι οποίες προσπάθειες για εξισορρόπηση της κατάστασης, απο την Αθήνα, στην παρούσα φάση μπαίνουν -σε ορισμένες περιπτώσεις -στον “ίσιο δρόμο”, ο οποίος όμως πρέπει να μην είναι μακρύς και με μεγάλη “κίνηση”, ώστε να προλάβει η χώρα να ανταποκριθεί και στις προσδοκίες των φίλων σύμμαχων χωρών, που την θέλουν πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή.
Η Ελλάδα της παρατεταμένης κρίσης, μπορεί να βγαίνει απο τη μνημονιακή κατάσταση και να πρεπει να μπει σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Αυτα καθυστερούν, δεν θα δει κανείς για παράδειγμα, σε δυο μήνες πλοία που χρειαζεται εδώ και τώρα η Ελλαδα ή ένα επιπλέον μεταγωγικό αεροσκάφος κ.ο.κ .
Εδώ, σχολιάζουν έμπειροι αναλυτές, πριν απ αυτή την δύσκολη περίοδο για τη χώρα, ποιος ήταν εκείνος που είχε ενδιαφερθεί σοβαρά για την ισχυρή αμυντική μελλοντική θωράκιση της χώρας; Την ώρα που η Άγκυρα, τη δεκαετία του 2000, έκανε άλματα με παραγγελίες εξοπλιστικών αλλά και ενίσχυσης της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, στην Ελλάδα σίγουρα δεν υπήρξαν οι ανάλογες όχι κινήσεις, ούτε καν μελέτες, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές ενώ και οι οποίες αναφορές, έμεναν σε ερμητικά κλειστούς φακέλους.
