Τελικά ο Ανδρέας έφυγε. Ξαναγύρισε όμως μετά από τρία χρόνια. Και το ΠΑΣΟΚ εγκαταστάθηκε στην κυβέρνηση για 11 χρόνια. Δυστυχώς, ο Λεωνίδας ποτέ δεν κατάφερε να το ξεπεράσει και χάθηκε στις παρυφές της πολιτικής ζωής.

Σαφώς και υπάρχουν αρκετοί λόγοι που δικαιολογούν τη στάση τους. Η χώρα πέρασε μια οικονομική και κοινωνική καταστροφή στα 4 χρόνια της διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο ιδιωτικός τομέας σχεδόν διαλύθηκε. Άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, ολόκληρες κοινωνικές ομάδες είδαν να απαξιώνεται το εισόδημα και το συνολικό στάτους της ζωής τους. Είναι λογικό λοιπόν να θέλουν με θυμό να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όλα τα υπόλοιπα δεν μας ενδιαφέρουν.

«Άνευ σημασίας» λοιπόν να γίνουμε όλοι «Μακεδονομάχοι» και πρόσφατα και «Αλβανομάχοι». «Ανευ σημασίας» ότι η Ν.Δ. κρύβει κάτω από το χαλί όλα τα προβλήματα. «Άνευ σημασίας» ότι ο Κ. Μητσοτάκης ακροβατεί σε ισορροπίες τρόμου. «Άνευ σημασίας» ότι έχει υποτάξει τα πάντα στην τακτική του «ώριμου φρούτου». «Άνευ σημασίας» τα φαινόμενα αλαζονείας και ρεβανσισμού. «Άνευ σημασίας» ότι τον τόνο στη Ν.Δ. δίνει η λαϊκή δεξιά. Όλα λοιπόν «άνευ σημασίας». Γιατί; Γιατί τα λένε και οι «Συριζαίοι». Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει…
Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, μια διευκρίνιση: ο ΣΥΡΙΖΑ θα φύγει γιατί θα ηττηθεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Οι δυσμενείς πολιτικοί συσχετισμοί που καταγράφονται σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης μοιάζει αδύνατο να ανατραπούν. Τελεία και παύλα. Αρκεί όμως μόνο να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Όσοι απαντούν μονοδιάστατα στο ερώτημα υιοθετούν επιπόλαια το χειρότερο στίγμα που θα αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή της χώρας: τον κανιβαλισμό του «ή εμείς ή αυτοί». Aν δεν τους ενοχλεί το copy-paste, τι να κάνουμε; Δικαίωμά τους. Απλώς μια υπενθύμιση: πάντοτε η επόμενη μέρα ακολουθεί την προηγούμενη. Την επόμενη μέρα, λοιπόν, είναι βέβαιο ότι πολλοί θα καταλάβουν ότι δεν αρκούσε μόνο να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλη μια φορά, εκ των υστέρων.