Η ΠΡΟΣΟΧΗ είναι στραμμένη στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου τα νερά υπερθερμαίνονται λόγω της τουρκικής συμπεριφοράς. Η Άγκυρα ως ένας μόνιμος ταραξίας, ως δύναμη αποσταθεροποίησης, επιχειρεί διά του εργαλείου της έντασης να αποτρέψει το ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτή είναι η νοοτροπία των διαχρονικών καθεστώτων της Άγκυρας: Έχουν επεκτατικό χαρακτήρα και αξιώνουν την κατάργηση των δικαιωμάτων των γειτόνων τους. Αυτές οι προσεγγίσεις δημιουργούν ένα μόνιμο κλίμα έντασης, που συντηρούνται μέχρι η Τουρκία να πετύχει τις ακραίες αξιώσεις της.
ΑΥΤΟ, όμως, δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Η Άγκυρα δεν κερδίζει ό,τι απαιτεί. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη νευρικότητα που χαρακτηρίζει το καθεστώς Ερντογάν. Ενοχλείται και εκνευρίζεται. Είναι προφανές γιατί συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο η Άγκυρα. Εάν δεν καταφέρει να αποτρέψει τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα ανατραπούν οι επιδιώξεις της, που θα την καταστήσουν περιφερειακό παίκτη. Η ΤΟΥΡΚΙΑ αντιδρά, λοιπόν, στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία αντιδρά με δέσμευση παρανόμως περιοχών εντός της κυπριακής ΑΟΖ για τη διεξαγωγή στρατιωτικών ασκήσεων. Μια ακόμη πρόκληση ενός κράτους επιδρομέα, τρομοκράτη. Ενός κράτους, ενός καθεστώτος, που δεν λαμβάνει υπόψη διεθνείς συμβάσεις και το Διεθνές Δίκαιο. Δεν μας ανησυχούν οι τουρκικές προκλήσεις και η εν γένει συμπεριφορά της. Θα πρέπει, όμως, να παρακολουθούμε όλες τις τουρκικές κινήσεις από κοντά. Είναι προφανές πως οι Τούρκοι θέλουν να βάλουν χέρι στο φυσικό αέριο και να ελέγξουν στρατηγικά την περιοχή. Προωθούν και θέλουν να διασφαλίσουν ότι επί του εδάφους έχουν τη «δική τους κυριαρχία» ενώ στη θάλασσα, γύρω από το νησί, ζητούν διαμοιρασμό. Κοντολογίς, ο καθένας το κράτος του και οι θάλασσες 50%-50%.
ΑΥΤΟ βέβαια δεν μπορεί να γίνει. Το φυσικό αέριο ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία, στους Κυπρίους και μόνο. Υπενθυμίζεται πως από τουρκικής πλευράς συντηρείται η πρόταση που υποβλήθηκε το 2012, με την οποία επιχειρείται να ενταχθεί το κεφάλαιο της Ενέργειας στη διαδικασία των συνομιλιών με τη συγκρότηση ειδικής τεχνικής επιτροπής. Το θέμα δεν είναι δικοινοτικό και δεν αφορά τις διαδικασίες του Κυπριακού.
Ο ΦΥΣΙΚΟΣ πλούτος ανήκει στον λαό αυτής της χώρας και όχι άλλου τρίτου κράτους. Ανήκει στους Ελληνοκύπριους, στους Τουρκοκύπριους, του Αρμένιους και τους Μαρωνίτες. Δεν είναι συνέταιροι αλλά ιδιοκτήτες. Συνεταιρισμός, όπως τον εξηγεί συχνά-πυκνά ο Ακιντζί, σημαίνει δυο χωριστές οντότητες να κάνουν μια συμφωνία για να αξιοποιήσουν από κοινού το αέριο ή οποιονδήποτε άλλο πλούτο της Κύπρου. Πίσω από τα λόγια και τις θέσεις κρύβονται οι πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας.
ΕΑΝ ενδιαφερόταν πραγματικά για τις μελλοντικές γενιές θα έκανε αναφορά για το κοινό μέλλον και την κοινή πορεία σε μια χώρα, σε ένα κράτος, αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι Τουρκοκύπριοι έχουν πολλά να επωφεληθούν από την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαθέτει και φυσικό πλούτο.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ σαφώς και γνωρίζει πως η αντίδρασή της δεν αγγίζει μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία. Αφορά και τις χώρες, εταιρείες των οποίων δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ. Συνεπώς αυτό σημαίνει πως εάν η Άγκυρα τεντώσει και κοπεί θα έχει κόστος. Κι αυτό θεωρούμε πως θέλει να το αποφύγει το καθεστώς Ερντογάν.
