[Βαθύς γνώστης της γεωστρατηγικής του Ισλάμ και των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ο καθηγητής Αλεξάντρ ντελ Βαλ αποτελεί ίσως μοναδική εξαίρεση στους δυτικούς αναλυτές καθώς αναγνωρίζει το δίκαιο της Ελλάδος στο Αιγαίο, χωρίς αναγκαστικά να επικροτεί και τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Σταθμίζει στη σοβαρότητά της την επιθετικότητα της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου και καυτηριάζει τη φιλοτουρκική στάση των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και του ΝΑΤΟ αλλά και την ‘’ισλαμική ορθότητα’’ των Δυτικών Μέσων Ενημέρωσης. Ε.Δ.Ν . ]
O ιταλικής καταγωγής, Γάλλος καθηγητής γεωπολιτικής και διεθνών σχέσεων, Αλεξάντρ ντελ Βάλ, με ειδίκευση στη γεωπολιτική του σύγχρονου Ισλάμ, υποστηρίζει ότι ΄΄η μεταχριστιανική Δύση ουδέποτε υποστήριξε του Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής και βλέπει τη χριστιανική Ρωσία ως την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση’’
H νεο-οθωμανική Τουρκία του Ερντογάν απειλεί όλο και περισσότερο πολλές γειτονικές χώρες:
- Την Ελλάδα, η οποία έχει ενισχύσει στρατιωτικά τα ανατολικά της σύνορα.
- Την Κύπρο (για το κυπριακό φυσικό αέριο και τα νησιά του Αιγαίου).
- Το Ιράκ (αξιώσεις στο ιρακινό Κουρδιστάν).
- Και τη Συρία (στρατιωτική επέμβαση κατά των κουρδικών πολιτοφυλακών της Αφρίν).
Ο νέος απειλητικός αλυτρωτισμός της Άγκυρας βασίζεται στον διττό φορέα του τουρκικού εθνοτικού εθνικισμού και του μετα-οθωμανικού παν-ισλαμισμού. Αυτό το κατακτητικό νεοϊμπεριαλιστικό σχέδιο είναι γνωστό εδώ και χρόνια. Δεν έχει σχεδόν ποτέ παραμεριστεί από τις διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις της δεξιάς, της άκρας δεξιάς, στρατιωτικές ή κεμαλικές κυβερνήσεις, οι οποίες διαδέχθηκαν η μία την άλλη μετά τον θάνατο του Aτατούρκ.
Εντούτοις, από τότε που ανέβηκε στην εξουσία ο αντι-κεμαλιστής Ταγίπ Ερντογάν, μεγάλος νοσταλγός του τουρκο-οθωμανικού Ισλαμικού Χαλιφάτου, και ιδιαίτερα από τότε που ο Τούρκος Πρόεδρος αποκάλυψε το αληθινό πρόσωπο του παν-Ισλαμιστή και του «εθνικο-ισλαμιστη» κατακτητή, έχει ως στόχο την επαναχάραξη των συνόρων της περιοχής, στη Συρία και στο Ιράκ (όπου η Άγκυρα διεκδικεί περιοχές γύρω από την Aφρίν, τη Moσούλη και το Kιρκούκ), και στην Ελλάδα (νησιά του Αιγαίου) και στην Κύπρο (κατοχή του 37% του νησιού και τα αποθέματα υδρογονανθράκων).
Εχθρότητα κατά των Ελλήνων
Πρόσφατα, ο Ερντογάν και οι συνεργάτες του της Εθνικιστικής αντιπολίτευσης (MHP) πραγματοποίησαν μια απίστευτη κλιμάκωση των προκλήσεων και των απειλών, δηλώνοντας ότι ήρθε η ώρα να καταλάβουν και πάλι και να ενσωματώσουν στην Τουρκία τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, σχέδιο – συνέχεια της κατοχής του 37% της Κύπρου από το 1974 και της εξάλειψης των Αρμενίων-Ασσυρίων και έπειτα των Ελληνορθόδοξων χριστιανικών κοινοτήτων από την σημερινή τουρκική επικράτεια. Αυτή η μακρά διαδικασία εξάλειψης των χριστιανικών λαών της περιοχής ξεκίνησε στη σύγχρονη εποχή, στα τέλη του 19ου αιώνα, με τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων-Χαλκιδονίων (Χριστιανοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και τις σφαγές και τις απελάσεις των Ελλήνων-Ορθόδοξων της Ανατολίας μεταξύ της δεκαετίας του 1920 και της δεκαετίας του ’70, από τους οποίους έχουν μείνει μόνο μερικές εκατοντάδες απόγονοι στην Κωνσταντινούπολη γύρω από ένα Οικουμενικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο, του οποίου η Σχολή είναι κλειστή (Χάλκη) από τη δεκαετία του ’70.
Με βάση αυτά τα προηγούμενα, τα οποία δεν αποτέλεσαν ποτέ αιτία μεταμέλειας αλλά υπερηφάνειας για τις διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις, η κυβέρνηση της Άγκυρας γίνεται χρόνια τώρα (μετά τις σοβαρές κρίσεις της δεκαετίας του ’90) όλο και πιο απειλητική ακόμα και για το εσωτερικό της ηπειρωτικής Ελλάδας, προσπαθώντας φανερά να εντάξει στο παιχνίδι της τις τουρκο-μουσουλμανικές κοινότητες που οι Έλληνες δεν απέλασαν (λανθασμένα) στη δεκαετία του 1920 κατά τις αμοιβαίες ανταλλαγές πληθυσμών, ενώ οι Τούρκοι δεν δίστασαν να εκδιώξουν τις τελευταίες μεγάλες ελληνικές κοινότητες της Ανατολίας, που κατοικούσαν εκεί χιλιετίες.
Η υποχωρητικότητα της ατλαντικής Ευρώπης
Λογικά, αν οι Ευρωπαίοι και οι Δυτικοί ηγέτες είχαν λίγη πολιτική αξιοπρέπεια και γεωπολιτισμική συνείδηση, οι πολύ σοβαρές απειλές που εκτοξεύονται για εβδομάδες, ειδικά εναντίον δύο χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας, μία από τις οποίες είναι μέλος του ΝΑΤΟ, θα έπρεπε να είχαν προκαλέσει την κατακραυγή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Τουλάχιστον, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να είχαν ψηφίσει εμπορικές και πολιτικές κυρώσεις κατά της Άγκυρας (που ποτέ δεν διστάζουν να κάνουν εναντίον των Ρώσων, των Σέρβων κ.λπ.): να ανακαλέσουν τους πρεσβευτές τους και να απαιτήσουν αίτηση συγνώμης για επανειλημμένες προκλήσεις εναντίον δύο χωρών της ΕΕ. Ωστόσο, λόγω της σοβαρής διπλωματικής κρίσης μεταξύ της Τουρκίας του Ερντογάν και της Γερμανίας, της Αυστρίας και του Βελγίου τον Απρίλιο του 2017, μετά τις ακυρωθείσες συναντήσεις Τούρκων πολιτικών στις χώρες αυτές που δεν ενέκριναν το δημοψήφισμα που έδωσε πλήρη εξουσία στον Τούρκο πρόεδρο, οι Ευρωπαίοι δεν αντέδρασαν στις σοβαρές και βίαιες προσβολές του Ερντογάν εναντίον της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, της οποίας η χώρα χαρακτηρίστηκε ως «ναζιστικός εχθρός της Τουρκίας».
Οι Βρυξέλλες δεν λένε τίποτα, ούτε αγανακτούν (όπως τόσο συχνά το κάνουν εναντίον των Πολωνών και των Ούγγρων «λαϊκιστών» και Ρώσων), όταν ο οθωμανός νεο-Σουλτάνος, που ονειρεύεται να γίνει χαλίφης στη θέση του Χαλίφη αλ-Μπαγκνταντί, κάλεσε κατευθείαν τους Τούρκους Μουσουλμάνους της Ευρώπης να ενεργούν με τρόπο ώστε «οι Ευρωπαίοι να μη μπορούν να βγαίνουν από τα σπίτια τους με ασφάλεια». Αυτό είναι ένα σοβαρό λάθος από την πλευρά της Ευρώπης, γιατί κάθε φορά που υποχωρούμε στις ιδιοτροπίες, απειλές και εκβιασμούς του Τούρκου νεο-Σουλτάνου (όπως με τη συμφωνία για τη μετανάστευση μεταξύ Άγκυρας και των Βρυξελλών, η οποία μας κόστισε 7 δις. ε), ο κ. Ερντογάν γίνεται ολοένα και πιο περιφρονητικός απέναντι σε αυτή τη δειλή Ευρώπη, της οποίας περιφρονεί ανοιχτά, στις ομιλίες του, την «παρακμή», την «αδυναμία» και ακόμη τη «σήψη» … Είναι καλό να ταξιδεύεις στον Παγκόσμιο Διαδίκτυο ή να παρακολουθείς τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης για να καταλάβεις το βαθμό εχθρότητας του ΑΚΡ της Τουρκίας προς την ΕΕ. Στην πραγματικότητα, στα λεγόμενα από τους Τούρκους ηγέτες το 2017 κατά της Γερμανίας, του Βελγίου και της Αυστρίας, ως απάντηση στην άρνηση των εν λόγω ευρωπαϊκών χωρών να επιτρέψουν την οργάνωση προεκλογικών συγκεντρώσεων υπέρ του Ερντογάν στην τουρκική διασπορά, περιέχουν απειλές κατά της Ευρώπης, όμοιες με τις εκκλήσεις για εισβολή στα ελληνικά νησιά.
Στην πραγματικότητα, οι προσβολές της Άγκυρας προς την ΕΕ και τα μέλη της, οι απειλές για εισβολή στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και η κατοχή της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό και ο επίμονος αποικισμό της ανατολικά, πρέπει να αρκούν για να τερματίσουν τη γελοία διαδικασία διαπραγματεύσεων με την Άγκυρα για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι παράλογες διαπραγματεύσεις που ξεκίνησε η Μεγάλη Βρετανία κατά την περίοδο 2004-2005 και ενθαρρύνθηκαν έντονα από τους Ατλαντικούς κύκλους και τις Ηνωμένες Πολιτείες για να καταστήσουν την Ευρώπη ακυβέρνητη και αποδυναμωμένη ακόμη περισσότερο.
Η ‘’ισλαμική ορθότητα’’ του δυτικού Τύπου
Ας επιστρέψουμε στον νεο-οθωμανικό αλυτρωτικό εθνικισμό του Ερντογάν. Δεν είναι στην πραγματικότητα υπόθεση ενός και μόνο ατόμου, θα ήταν άδικο να τον δαιμονοποιούμε ως τον μοναδικό πρωταγωνιστή. Αυτός ο απειλητικός ιμπεριαλιστής είναι στην πραγματικότητα τόσο δημοφιλής στην Τουρκία που ενώνει σε αυτά τα σημεία (κατοχή της Κύπρου, διεκδίκηση νησιών του Αιγαίου, άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων, ευρωφοβία κλπ.), τόσο τη φασιστική ακροδεξιά του MHP (Σύμμαχος του κυβερνώντος κόμματος), το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν, όσο και το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), το οποίο εκφράζει τη λεγόμενη μετριοπαθή κοσμικο-κεμαλική αντιπολίτευση. Όλα αυτά τα ανταγωνιστικά στις εκλογές και ιδεολογικά αντίθετα κόμματα βρίσκονται εδώ και καιρό σε πλήρη συμφωνία στον εθνικιστικό-νεοϊμπεριαλιστικό στόχο της ανακατάκτησης των ελληνικών νησιών.
Οι ηγέτες των τριών αυτών κομμάτων έχουν όντως διαρκώς υπερθεματίσει στις συγκλίνουσες εκκλήσεις τους να σταλούν μια μέρα τουρκικά στρατεύματα στο Αιγαίο Πέλαγος. Αυτή η ιδιαίτερα σεισμική κατάσταση θα έπρεπε να είχε αναλυθεί ως «δοκιμασία αντίδρασης» από τους Ευρωπαίους, αλλά αυτοί, ως οσφυοκάμπτες, έστειλαν και πάλι ένα μοιραίο μήνυμα αδυναμίας μη αντιδρώντας. Ο δυτικός Τύπος και οι πολιτικοί, ακόμα και οι συνήθως ‘’επαγρυπνούντες’’ αντιφασίστες διανοούμενοι, δεν είπαν τίποτα. Οι ίδιοι οι άνθρωποι που δαιμονοποιούν συχνά τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Βίκτορ Ορμπαν και που ζητούν την τιμωρία της «λαϊκιστικής» Πολωνίας και της Ουγγαρίας από την Επιτροπή των Βρυξελλών, δεν έκαναν λόγο για την αποδεδειγμένη ισλαμοφασιστική εκτροπή, αυτή της νεο-οθωμανικής Τουρκίας του Ερντογάν και των Τούρκων πολιτικών, συμμάχων και πολιτικών αντιπάλων του, αξεπέραστων στο υπερεθνικιστικό και νεοϊμπεριαλιστικό συλλογικό τους ντελίριο.
Η ανθελληνική πλειοδοσία στην οποία επιδίδονται όλα τα τουρκικά εθνικιστικά πολιτικά κόμματα αυτή τη στιγμή, και που η ισλαμική ορθότητα του δυτικού Τύπου αποκρύπτει, είναι τέτοια που δεν μπορούμε καν να τη φανταστούμε από τις πρωτεύουσές μας τις πτοημένες από το Μεγάλο Tούρκο: παράδειγμα, ενώ το αντι-Ερντογανικό κοσμικό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP (κόμμα του Κεμάλ Ατατούρκ, ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας), κατηγόρησε το AKP του Ερντογάν ότι επιτρέπει στην Ελλάδα να κατέχει «τουρκικά εδάφη», το κυβερνόν κόμμα σε απάντηση κατηγόρησε το CHP ότι επέτρεψε στην Ελλάδα να συμπεριλάβει εντός των συνόρων της, τα νησιά του Αιγαίου υπογράφοντας τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, τις Ιταλο-τουρκικές συμφωνίες του 1932 και τη συνθήκη των Παρισίων του 1947, οι οποίες αναγνώρισαν την ελληνική κυριαρχία σε αυτά τα νησιά του Αιγαίου. Ακολουθώντας το χαλίφη Αλ-Μπαγκνταντί του ισλαμικού χαλιφάτου (Ντάες), ο οποίος κήρυξε άκυρα και μεροληπτικά τα μετά το Χαλιφάτο σύνορα της Μέσης Ανατολής της συμφωνίας Sykes-Picot και της εντολής της Κοινωνίας των Εθνών, δηλαδή των «άπιστων», ο νεο-σουλτάνος Ερντογάν δήλωσε ότι οι συνθήκες που νομιμοποίησαν τα σύνορα της Ελλάδας είναι παρωχημένες …
Ήδη το 2016, ο Τούρκος εθνο-Ισλαμιστής πρόεδρος Ερντογάν, είχε δηλώσει ότι η Τουρκία του Κεμάλ Aτατούρκ ‘’είχε πουλήσει τα νησιά του Αιγαίου που ανέκαθεν ήταν δικά μας και όπου έχουμε ακόμα τα τζαμιά μας, τα ιερά μας” αναφορά στη λογική της σαρία του Νταρ αλ-Ισλάμ, σύμφωνα με την οποία κάθε έδαφος που κυριαρχούνταν κάποτε από το Ισλάμ πρέπει να γίνει πάλι έδαφος ισλαμικό, στην προκειμένη περίπτωση τουρκο-ισλαμικό. Η μόνη πραγματική διαφορά μεταξύ Ντάες και του Οθωμανικού νεο-χαλιφάτου του Ερντογάν δεν είναι στην φύση και τους στόχους, αλλά απλώς στο βαθμό, διότι η Τουρκία είναι πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ και έχει ένα στρατό 700.000 στρατιωτών, ενώ το ισλαμικό κράτος είχε στο απόγειό του μόνο 20.000 …
Οθωμανικό Σουλτανάτο-Χαλιφάτο
Καθαρά πράγματα, εάν η Τουρκία συνεχίσει την πορεία της αυταρχικής νεο-οθωμανιικής επανισλαμοποίησης, που ξεκίνησε με έξοχο και επιτυχημένο τρόπο ο Ερντογάν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, θα αναπαράγει αναδρομικά μια νεοχαλιφατική απειλή πολύ μικρότερη από αυτή της νέας αλυτρωτικής και κατακτητικής Τουρκίας του ΑΚΡ του Ερντογάν, ο οποίος δήλωσε επισήμως ότι θέλει να αποκαταστήσει τον Οθωμανικό Χαλιφάτο-Σουλτανάτο το 2023-2024, μόλις έναν αιώνα μετά την κατάργησή του από τον αποστάτη Ατατούρκ … Στην πραγματικότητα, τα έτη 2023-2014 συμπίπτουν με την 100ή επέτειο από την ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας από τον Aτατούρκ, τον εθνικιστή-κοσμικό ηγέτη που θεωρείται από όλους τους ισλαμιστές του κόσμου ως «αποστάτης εχθρός του Ισλάμ», επειδή κατά την ίδια ημερομηνία κατάργησε τη Σαρία και το Χαλιφάτο- Σουλτανάτο. Ο Ερντογάν αγαπά τα ταυτοτικά και θρησκευτικά σύμβολα, σε αντίθεση με τη Δύση που μισεί το χριστιανικό παρελθόν της: κάθε έτος, με μεγάλη τελετή γιορτάζει την ημέρα της τουρκοοθωμανικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης από τα Οθωμανικά στρατεύματα, και ανακοίνωσε την ανάγκη να προετοιμάσει, για τις μελλοντικές γενιές, τον εορτασμό το 2071 της «1000ής επετείου της μάχης του Μαντζικέρτ «που σφράγισε τη νίκη των Τούρκων Μουτζαχεντίν της Κεντρικής Ασίας επί των βυζαντινών χριστιανικών στρατευμάτων στο αρμενικό οροπέδιο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας …. Στους αντίποδες των ένοχων και μετανοημένων Δυτικοευρωπαίων, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έφτασε στο σημείο να επαυξήσει το γεωπολιτικό θράσος δηλώνοντας στον τουρκικό Τύπο, το Δεκέμβριο του 2017, κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Ελλάδα, ότι η Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία καθορίζει τα ελληνικά-τουρκικά σύνορα, θα πρέπει να «αναθεωρηθεί» … Σ’ αυτό ο αρχηγός του Ελληνικού κράτους θα έπρεπε να απαντήσει με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων και να απαιτήσει συγγνώμη, όπως θα είχε κάνει ο Ερντογάν στη θέση του. Εδώ και πάλι, η «δοκιμασία αντιδράσεων», αγαπητή των ισλαμιστών στρατηγών όλων των ειδών, ήταν θετική: ο εχθρός εκφοβίζεται.
Κατηγορητήριο κατά της Δύσης
Ποια μεγάλη εφημερίδα ή ευρωπαίος ηγέτης τόλμησε να καταγγείλει την επικινδυνότητα και τη γεωστρατηγική βαρύτητα των λόγων του Ερντογάν, του AKP και των άλλων τουρκικών, ισλαμιστικών και εθνικιστικών, πολιτικών κομμάτων, τα οποία συνεχίζουν να διεκδικούν με όλο και μεγαλύτερη επιθετικότητα ελληνικά νησιά ; Ποιος αντέδρασε έντονα και με τον δέοντα τρόπο στις δηλώσεις των ιθυνόντων της Άγκυρας που επανέλαβαν και πάλι αυτές τις μέρες ότι ο τουρκικός στρατός «δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την Κύπρο»; Ποιος έστω αποδοκίμασε τις πρόσφατες στρατιωτικές απειλές και τις αποστολές πλοίων του τουρκικού Ναυτικού για να εμποδίσουν το γεωτρύπανο της ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ και να εκφοβίσουν την Κύπρο και τις άλλες εταιρείες πετρελαίου που ανέλαβαν την εξόρυξη και την αξιοποίηση υπεράκτιων αποθεμάτων φυσικού αερίου στη νότια Κύπρο, ανοιχτά της Αμμοχώστου, που η Τουρκία διεκδικεί παράνομα; Ποιος στο ΝΑΤΟ και στις δυτικές χώρες, οι οποίοι κατηγορούν κάθε μέρα τη Ρωσία για την αποστολή στρατιωτικών αεροσκαφών στον εναέριο χώρο των χωρών της Βαλτικής, τολμά να κάνει έστω έναν υπαινιγμό στις εκατοντάδες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των ελληνικών θαλάσσιων περιοχών από τον τουρκικό στρατό που δεν περιμένει παρά μια νόμιμη ελληνική αντίδραση για να επιτεθεί; Και αυτό πόσα χρόνια τώρα;
Η αμήχανη αντίδραση του κ. Καμμένου
Για να μην αφήσει στον Ερντογάν και στο ισλαμικό κόμμα του το μονοπώλιο του αλυτρωτικού εθνικισμού, ο αρχηγός του κεμαλικού κόμματος Kιλιντζάρογλου δήλωσε πρόσφατα στο τουρκικό κοινοβούλιο ότι «η Ελλάδα κατέχει παράνομα περίπου 20 νησιά στο Αιγαίο». Και όταν ο Έλληνας υπουργός Άμυνας, ο Πάνος Καμμένος, αντέδρασε σε αυτές τις παρατηρήσεις δηλώνοντας “αμήχανος”, κάτι που αφ’εαυτής είναι μια μάλλον μετρημένη και ακόμη και δειλή αντίδραση, που μπορεί αβίαστα να ερμηνευθεί από την Αγκυρα ως μια καινούρια ένδειξη αδυναμίας, ο υπεύθυνος των Εξωτερικών του CHP κεμαλιστής Γιλμάζ προειδοποίησε ξερά ότι «η Ελλάδα δεν πρέπει να δοκιμάζει την υπομονή των Τούρκων (…), κάθε Έλληνας υπουργός που προκαλεί την Τουρκία θα φάει σφυριές στο κεφάλι του…”
Ακόμα πιο συγκλονιστικό, για να υπερκεράσει αυτές τις απειλητικές διακηρύξεις, ο αρχηγός του ακροδεξιού εθνικιστικού κόμματος MHP (κοινοβουλευτικός πολιτικός σύμμαχος του ΑΚΡ), Ντεβλέτ Μπαχτσελί, είπε στο τουρκικό κοινοβούλιο: “Αν οι Έλληνες θέλουν να πνιγούν και πάλι στη θάλασσα είναι καλοδεχούμενοι. Το τουρκικό έθνος είναι έτοιμο να το ξανακάνει. Πρέπει να υπενθυμίσουμε στην ελληνική κυβέρνηση τι συνέβη το 1921 και το 1922; Τα χιλιάδες βλήματα που θα ρίξουμε από τον ουρανό στο Αιγαίο θα είναι ένδειξη ευλογίας που θα δώσει ένα ιστορικό μάθημα στους “ahl al-salib” (τους ανθρώπους του Σταυρού) … Αυτά τα λόγια, που μόνο ένας «αντίπαλος» χαλίφης, ο Aλ-Μπαγκαντί, ηγέτης του Ντάες, θα μπορούσε να εκφωνήσει, δείχνουν ότι η στήριξη της Τουρκίας στους σουνίτες Σύρους τζιχαντιστές που πολεμούν τον κοσμικό Μπασάρ αλ Ασσάντ και ειδικά τους Κούρδους που αγωνίζονται εναντίον του Iσλαμικού Κράτους, στην πραγματικότητα εκφράζουν μια ιστορική νεο-οθωμανική λογική.
’’Λευκή επιταγή’’ του ΝΑΤΟ στην Τουρκία
Ενώ το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση παρέμειναν σιωπηλοί απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα και τις απειλές εναντίον Ελλήνων, Κυπρίων και Σύρων Κούρδων και ενίοτε και Ιρακινών Κούρδων, η Ατλαντική οργάνωση δεν δίστασε να επαναλάβει ότι θα διασφάλιζε την ασφάλεια της Τουρκίας με αντίποινα εναντίον “οποιασδήποτε απειλής πυραύλων που θα προέρχεται από τη Συρία”, η οποία είναι ωστόσο μια κυρίαρχη χώρα και η οποία απειλείται από την Τουρκία, η οποία, σε αντίθεση με το Ιράν και τη Ρωσία, δεν ήταν ποτέ νομικά εξουσιοδοτημένη να παρέμβει στη Συρία. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι το ΝΑΤΟ, το οποίο δεν είναι αλληλέγγυο με την Ελλάδα και κάποτε επέτρεψε την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, υποστηρίζει τον τουρκικό αλυτρωτισμό. Ακόμα καλύτερα, αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ δήλωσαν ότι “η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για την επίλυση αυτής της κρίσης…’’ …
Το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε συνεχή επαφή με Τούρκους αξιωματούχους, ιδιαίτερα με τον Πρόεδρο Ερντογάν, πράγμα που σημαίνει ότι η Τουρκία είναι εξουσιοδοτημένη και ενθαρρύνεται από τους εταίρους της να συνεχίσει να σκοτώνει κουρδικούς μαχητές αντιΝτάες στο έδαφος της Συρίας. Θυμίζουμε ότι στις 20 Ιανουαρίου, η Τουρκία ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των Κούρδων στη συριακή πόλη Aφρίν, αναπόσπαστο τμήμα της Συρίας, όπου οι πολιτοφυλακές του YPG που συνδέονται με τις FDS (Δημοκρατικές Συριακές Δυνάμεις) βρίσκονται εγκλωβισμένες μεταξύ των οπαδών του χαλιφάτου του Ντάες και των οπαδών του χαλιφάτου του Ερντογάν, Το γεγονός ότι η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία, προκαλώντας χιλιάδες νεκρούς μεταξύ των αντιτζιχαντιστών Κούρδων μαχητών, περιφρονώντας το διεθνές δίκαιο, δεν φαίνεται απασχολεί καθόλου το ΝΑΤΟ.
Για άλλη μια φορά, δυο μέτρα και δυο σταθμά από τις ατλαντικές δυνάμεις που υπερασπίζονται τα πάντα (πετρέλαιο, Τουρκία), αλλά όχι τον δυτικό και χριστιανικό πολιτισμό: Οι Ρώσοι τιμωρούνται και κατηγορούνται για την ειρηνική προσάρτηση της ρωσικής Κριμαίας μετά το αντι-ρωσικό ουκρανικό πραξικόπημα το 2014, αλλά στο Κοσσυφοπέδιο, το ΝΑΤΟ κατέστρεψε την κυρίαρχη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία και την κυρίαρχη Σερβία για να δημιουργήσει ένα μαφιόζικο και ισλαμικό κράτος, ενώ στη Συρία οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν μια διεθνή συμμαχία που βοηθάει και εξοπλίζει σουνίτες ισλαμιστές αντάρτες οπαδούς της σαρία… Αυτό το ΝΑΤΟ απειλεί σχεδόν με πόλεμο τη Ρωσία που παραβιάζει την κυριαρχία της Ουκρανίας, αλλά δίνει λευκή επιταγή στην Τουρκία που παραβιάζει την κυριαρχία της Συρίας, του Ιράκ, της Ελλάδας και της Κύπρου… Ένα από τα δύο: είτε η Τουρκία δεν έχει καμιά σχέση με το ΝΑΤΟ, είτε οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν καμιά σχέση με αυτόν τον οργανισμό που δεν υπερασπίζεται ιδιαίτερα τα συμφέροντα της ηπειρωτικής Ευρώπης και του δυτικού πολιτισμού.
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
