Για τρεις μέρες η Πάρος γέμισε από τα πιο όμορφα ξύλινα σκαριά της χώρας χάρη στα «Καπετανέικα» που έγιναν για δεύτερη φορά φέτος.

Ακόμη κι αν ήδη αγαπάς την ιστιοπλοΐα και την ελευθερία που δίνουν οι βόλτες με σκάφη στο Αιγαίο, είναι μεγάλη έκπληξη η επαφή με τα ξύλινα παραδοσιακά πανάδικα, το μεράκι που κρύβει η ιστορία του καθενός τους και κυρίως η τρέλα των ανθρώπων που τα αγαπούν και τα φροντίζουν.

Τα Καπετανέικα, αγώνας επίδειξης ξύλινων ιστιοφόρων, διοργανώθηκαν για δεύτερη χρονιά το τριήμερο 14-16 Σεπτεμβρίου 2018 στη Νάουσα της Πάρου, με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία φέτος. 32 πλεούμενα από όλη την Ελλάδα άνοιξαν το Σάββατο τα πανιά τους στον κόλπο της Πάρου, όλα υπό την κόκκινη σημαία με τον γαλάζιο στρόβιλο των Καπετανέικων.

Η ιδέα για τα Καπετανέικα γεννήθηκε τον χειμώνα του 2017, σε μια περίοδο συναισθηματικά φορτισμένη για πολλούς Παριανούς από την απώλεια του αρχιτέκτονα Κώστα Γουζέλη, που αγαπούσε το νησί, αγαπούσε τη ζωή και αγαπούσε πολύ και τα ξύλινα και είχε φτιάξει μόνος του, εκ του μηδενός, τη συμιακή σκάφη Αθηνά. (Αθηνά, Εκ του Μηδενός ονομάζεται και το ντοκιμαντέρ που διηγείται την περιπέτεια γύρω από την κατασκευή του).

Φέτος, από στόμα σε στόμα κυρίως, ο θεσμός μεγάλωσε με τη συμμετοχή διπλάσιου αριθμού σκαριών. ​Συμμετείχαν μικρά και μεγάλα σκάφη, παλιά ψαράδικα, λάτζες, εκδρομικά.

Η Αθηνά με τα κόκκινα πανιά της ήταν βέβαια εκεί, με τον Φοίβο Κοντογιάννη στο τιμόνι. Ήταν εκεί και η Toscana, ο εντυπωσιακός Αχιλλέας, οι Σπετσιώτες με το Άγιος Γεώργιος με το πανί «Ελευθερία ή Θάνατος», η ιστορική Υπαπαντή που έχει μεταφέρει εμπορεύματα σε όλο το Αιγαίο.

Σε μια εποχή που χιλιάδες παραδοσιακά σκαριά, ήδη πάνω από 12.000, κάποια με ιστορία μεγάλη, διαλύονται στα καρνάγια καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδοτεί την καταστροφή τους για τη μείωση της αλιείας σε ένα μέτρο αμφισβητούμενο από πάρα πολλούς, τα Καπετανέικα δείχνουν τον άλλον δρόμο, της χαράς του να σώζεις ένα παραδοσιακό σκάφος, με όλες τις χαρές -και τα βάσανά του.

Το τριήμερο εξάλλου ξεκίνησε με έκθεση φωτογραφίας από τη δουλειά της Χριστιάννας Οικονόμου, της εικαστικού που το 2016  ξεκίνησε σε συνεργασία με τη ΜΚΟ Άγονη Γραμμή Γόνιμη το πρότζεκτ «Καράβια που δεν φοβήθηκαν» που βασίζεται στην εικαστική αναπαλαίωση ενός εγκαταλελειμμένου, παραδοσιακού καϊκιού σε καθένα από τα μικρά νησιά του Αιγαίου. Σκοπός του εγχειρήματος είναι αφενός να διασωθούν έστω κάποια από τα παραδοσιακά μας πλεούμενα και να διαδοθεί στην ΕΕ το μήνυμα για τη διάσωση των παραδοσιακών τεχνικών.

Μετά τον Μικρό Ηλία στη Σχοινούσα, τον Καπετάν Γιάννη στην Ηρακλειά και την Κυρά Σοφία στο Κουφονήσι που πλέον κοσμούν το λιμάνι κάθε νησιού ως έργα τέχνης, η Χριστιάνα το φθινόπωρο βάζει πλώρη για τη Δονούσα και στη συνέχεια την Αμοργό.

Τα Καπετανέικα έκλεισαν όπως τους άρμοζε: με ένα μεγάλο γλέντι. Γιατί ήταν τελικά όχι αγώνας, αλλά μια γιορτή της ναυτοσύνης, της παράδοσης της χώρας και της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Δείτε το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ Αθηνά, Εκ του Μηδενός.