Του Παναγιώτη Παστουσέα*

Ενώ ζούμε στον απόηχο της πρόσφατης τραγωδίας, τυλιγμένοι μέσα στην κάπνα και στην καταχνιά της κατάθλιψής μας, το παιχνίδι σε περιφερικό και διεθνές επίπεδο γίνεται συνεχώς δυσμενέστερο για τα συμφέροντά μας.

Οι Τούρκοι ψαράδες ψαρεύουν χωρίς να διστάζουν στην ευρύτερη περιοχή ανατολικά της Λέρου και πολλές φορές εντός των χωρικών υδάτων κοντά στο Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι αγνοώντας τις αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις των σκαφών του Λιμενικού που περιορίζονται μόνο στις κλίσεις μέσω ασύρματου, καθώς επίσης ένα άλλο περίεργο συμβάν που έλαβε χώρα αρχές Ιουλίου στην είσοδο της Ερυθράς Θάλασσας μας προβληματίζει έντονα.

Η δε μακροβιότερη μνημονική κυβέρνηση ασχολείται μόνο, με αυτό που ξέρει να κάνει καλά, την επικοινωνία δηλαδή την προπαγάνδα, για τα υπόλοιπα αποδεικνύεται όχι μόνο ανίκανη άλλα και επικίνδυνη.

Την 4η Ιουλίου για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια το ελληνικό εμπορικό πλοίο ΧΙΟΣ FREEDOM δέχθηκε επίθεση από 3 ταχύπλοα με 12 ενόπλους στην θαλάσσια περιοχή ανοικτά της πόλης Fujaira των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, καθώς έπλεε προς την διώρυγα του Σουέζ. Οι πειρατές μετά από μάχη εξουδετερώθηκαν από τους άνδρες ασφαλείας του πλοίου.
Το σημαντικό δεν είναι ότι ελληνικό πλοίο δέχθηκε επίθεση, μετά από 2 χρόνια και ενώ το φαινόμενο της πειρατείας, ανοικτά της Σομαλίας, ήταν σε ύφεση. Το πολύ ανησυχητικό είναι ότι επί των πειρατικών σκαφών βρέθηκε Τουρκικό διαβατήριο που σημαίνει ότι τουλάχιστον ένας από τους πειρατές ήταν Τούρκος (η πληροφορία αυτή αναφέρεται για 1η φορά δημοσίως στο παρόν άρθρο και είναι υψηλής αξιοπιστίας).

Είναι σύμπτωση ότι δέχτηκε επίθεση μετά από 2 χρόνια και με το φαινόμενο της πειρατείας σε ύφεση, ελληνικό πλοίο και όχι άλλης εθνικότητας; Είναι σύμπτωση ότι επί των πειρατικών σκαφών επέβαινε πιθανόν Τούρκος/οι υπήκοος/οι;

Ας δούμε γιατί θεωρούμε το περιστατικό σημαντικό και γιατί θα πρέπει να σημάνει συναγερμός στις αρμόδιες υπηρεσίες.

Η Τουρκία κατασκεύασε και λειτουργεί την μεγαλύτερη υπεράκτια τουρκική βάση στην πρωτεύουσα της Σομαλίας Μογκαντίσου, πέραν των βάσεων που διαθέτει σε Κατάρ και Ιράκ. Σύμφωνα με τους Τούρκους σκοπός τους είναι να εκπαιδεύσουν τον σομαλικό στρατό και να βοηθήσουν τη χώρα να καταπολεμήσει την ξηρασία!

Η αλήθεια είναι ότι η Σομαλία είναι στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο της διεθνούς ναυσιπλοΐας, δεδομένου ότι ανοικτά της Σομαλίας διέρχονται νευραλγικές ναυτιλιακές γραμμές μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων προκειμένου να φθάσουν στην Ευρώπη μέσω Ερυθράς Θάλασσας και διώρυγας του Σουέζ ή αντίστροφα προς Ινδικό και Ειρηνικό.

Η Τουρκία έχει αποδείξει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο για να πετύχει τους σκοπούς της, το διαπιστώσαμε στην Συρία και τις σχέσεις που ανέπτυξε με το Ισλαμικό Κράτος για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.

Διαφαίνεται ότι κάτι αντίστοιχο εξελίσσεται και στην Σομαλία αφού όπως είναι γνωστό οι Σομαλοί πειρατές αποτελούν την νούμερο ένα ασύμμετρη απειλή στην Ερυθρά Θάλασσα, στον Κόλπο του Άντεν και στον Ινδικό Ωκεανό.

Η Τουρκία φαίνεται ότι έχει πλέον την δυνατότητα να προκαλεί προβλήματα στην διεθνή ναυσιπλοΐα χρησιμοποιώντας σε πρώτη φάση ως κάλυψη την προβιά των Σομαλών πειρατών και βάζοντας στο στόχαστρο συγκεκριμένης εθνικότητας πλοία για να πλήξει τα συμφέροντα και την θαλάσσια ισχύ των θεωρούμενων αντιπάλων, για αυτήν, χωρών.

Σε δεύτερη φάση με την παρουσία πολεμικών της πλοίων δεδομένου ότι τον περασμένο Φεβρουάριο εγκρίθηκε από την Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας η αποστολή Ναυτικών Δυνάμεων που θα επιχειρούν στον Κόλπο του Άντεν στα χωρικά ύδατα και τα ανοικτά της Σομαλίας στην Αραβική θάλασσα και τις όμορες περιοχές.

Η Τουρκία φιλοδοξεί να καταστεί όχι μόνο περιφερική δύναμη αλλά και παγκόσμιος παίκτης. Για να το επιτύχει αυτό ξέρει ότι πρέπει να αξιοποιήσει το θαλάσσιο στοιχείο και να μετασχηματιστεί σε Ναυτική Δύναμη. Αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα της Τουρκίας να αυξήσει τη θαλάσσια ισχύ της κάτι που θα της επιτρέψει να πετύχει τους φιλόδοξους στόχους της.

Η δυνατότητα επιρροής και έλεγχου επί των θαλασσιών οδών και διόδων (Σουέζ, Γιβραλτάρ, Ερυθρά Θάλασσα κ.λ.π) καθορίζει και το ειδικό βάρος μιας χώρας στο παγκόσμιο παιχνίδι ισχύος.

Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το 90% του παγκοσμίου εμπορίου διεξάγεται δια θαλάσσης. Τα τρόφιμα, τα καύσιμα και τα λοιπά εισαγόμενα και εξαγόμενα αγαθά ταξιδεύουν για τους προορισμούς τους μέσω των θαλασσίων οδών του πλανήτη. Η ραγδαία αύξηση των παγκοσμίων ενεργειακών αναγκών καθιστά τόσο τις ενεργειακές πηγές όσο και τις θαλάσσιες ενεργειακές οδούς σε μείζονος γεωστρατηγικής σημασίας, ιδιαίτερα αν δει κάποιος αυτό σε σχέση με τις ευρωπαϊκές προσπάθειες απεξάρτησης της Ευρώπης από τα ρωσικά καύσιμα. (Μπορεί κάποιος να φαντασθεί τι θα συμβεί στη Ευρώπη αν κλείσει η διώρυγα του Σουέζ ή αν έστω δυσλειτουργεί;)

Η Ελληνική ποντοπόρος ναυτιλία είναι ένας από τους πυλώνες ισχύος της χώρας μας που ακόμη έχει μείνει όρθιος μέσα στην δεκαετή παρακμή μας. Η ελληνόκτητη ναυτιλία μεταφέρει το 50% των θαλασσίων φορτίων παγκοσμίως.

Είναι προφανές ότι ένα πλήγμα στην Ελληνική εμπορική ναυτιλία και την ναυσιπλοΐα της περιοχής αποδυναμώνει σημαντικά την χώρα μας και ευνοεί όχι μόνο την Τουρκία αλλά και κάποιες άλλες χώρες (Ρωσία, Γερμανία) που για τους δικούς τους λόγους βλέπουν ευκαιρία για να εκτοπίσουν του Έλληνες από το θαλάσσιο εμπόριο (όπως περιγράφει ο Διεθνολόγος κ. Β. Κοψαχείλης σε άρθρο του στο Liberal).

Το παιχνίδι στη παγκόσμια σκακιέρα που αφορά και εμάς αλλά παίζεται χωρίς την παρουσία μας, γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο για τα συμφέροντά μας.

Πρέπει με κάθε τρόπο να διατηρήσουμε τη «Θαλάσσια Ισχύ» μας και να εμποδίσουμε κάθε προσπάθεια αποδυνάμωσης της.

*Ο Παναγιώτης Παστουσέας είναι Αντιναύαρχος ε.α – Επίτιμος Υπαρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού