Η ιστορία των πυραμίδων που ορίζουν τα σύνορα Ελλάδας και Αλβανίας

Οι συμφωνίες, μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, με τις οποίες καθορίστηκαν τα ελληνοαλβανικά σύνορα, προέβλεπαν ότι αυτά ορίζονται στο βουνό, εκεί «όπου χωρίζουν τα νερά της βροχής».

Οι πυραμίδες, τοποθετήθηκαν από έναν Ελληνα Αξιωματικό και έναν Αλβανό, παρουσία διεθνούς παρατηρητή.

Σε πολλά σημεία όπου δεν υπήρχε κάποιο φυσικό σύνορο ή τείχος, τοποθετήθηκαν αυτές οι πέτρινες αρχικά, τσιμεντένιες μετέπειτα κατασκευές, που στη μία πλευρά τους έχουν το γράμμα «Ε» για την Ελλάδα και από την άλλη το γράμμα «Α» για την Αλβανία. Στις δύο άλλες πλευρές φέρουν αρίθμηση.

Πρόκειται για ορόσημα βαμμένα με ασβέστη που πολλές φορές αναμειγνύεται με ώχρα, έτσι ώστε να γίνονται αντιληπτά τα νοητά σύνορα. Το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένες στη σύγχρονη εποχή είναι από σκυρόδεμα, γι’ αυτό και πολλές από αυτές φέρουν και έναν γάντζο στο επάνω μέρος, διότι τις απιθώνει γερανός.

Οι πυραμίδες αυτές υποτίθεται ότι συντηρούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά πρακτικά μένουν χωρίς συντήρηση και αρκετές φορές μετακινούνται λόγω και των φυσικών φαινομένων. Οι περιοχές στις οποίες έχουν τοποθετηθεί κανονικά πρέπει να αποψιλώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα ώστε  να γίνονται αντιληπτά τα νοητά σύνορα. Αλλά ούτε αυτό γίνεται συστηματικά.

Στις εκκρεμότητες ανάμεσα στην Αθήνα και τα Τίρανα είναι η άρση του εμπολέμου που ισχύει από το 1940, ο καθορισμός της ΑΟΖ αλλά και η οριστική συμφωνία για το πού βρίσκονται οι περίφημες πυραμίδες που ορίζουν τα σύνορα. Μόνο ακραίοι εθνικιστικοί κύκλοι στην Αλβανία θέτουν θέμα για την συνοριογραμμή.