ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΟΥΝΗΣ Ερευνητής του Επιστημονικού Οργανισμού Ε.Κ.Ε.Ο.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Περιεχόμενα
Σύντομο Βιογραφικό ………………………………………………………………… 1
Περίληψη …………………………………………………………………………….. 1
Ορισμός & Πλατφόρμες ……………………………………………………………… 2
Εφαρμογές NCW από Τουρκία και Κίνα ……………………………………………. 4
Παραρτήματα ………………………………………………………………………… 5
Βιβλιογραφία ………………………………………………………………………… 7
Σύντομο Βιογραφικό
Ο Νικόλαος Παούνης είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας όπου συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην κατεύθυνση “Ιστορία και Πολιτισμός στη Ν.Α. Ευρώπη”. Το 2017 εισήχθη στο Π.Μ.Σ. του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, με κατεύθυνση τις Στρατηγικές Σπουδές. Το 2013 δημοσίευσε το πρώτο πόνημα με τίτλο “Ίμια 1996’. Το 2016 δημοσίευσε την επιστημονική συγγραφική εργασία: “Ιστορική και Κριτική Προσέγγιση της Ανθρωπιστικής Επέμβασης. Περιπτωσιολογία, Νομικά και Θεωρητικά Ζητήματα. Το Κοσσυφοπέδιο” (Εκδόσεις Ινφογνώμων). Συμμετείχε σε 3 πανεπιστημιακά συνέδρια (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου) όπου παρουσίασε έρευνες σχετικά με θέματα διεθνούς πολιτικής και ιστορικά ζητήματα. Πραγματοποίησε επιστημονικές δημοσιεύσεις και δημοσιοποιήσεις άρθρων σε έγκυρα περιοδικά (Εκδόσεις Πανεπιστημίου Αιγαίου, ΕΛΙΑΜΕΠ, Foreign Affairs, CNN, Στρατηγική κ.ά.), σε εφημερίδες (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), καθώς επίσης και σε ιστοχώρους ευρείας επισκεψιμότητας με θεματολογία που άπτεται της επιχειρησιακής διάστασης της σύγκρουσης Ισραήλ-Χεζμπολά στο Λίβανο, τον Υβριδικό Πόλεμο, τη Συριακή κρίση, τη Σινο-αμερικανική αντιπαράθεση, θέματα στρατιωτικών Δογμάτων, τη διεθνοπολιτική διάσταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, για το Διεθνές Δίκαιο και το ιστορικό των ανθρωπιστικών επεμβάσεων κ.ο.κ. Ήταν συνεργάτης του Ινστιτούτου Geostrategic Forecasting Corporation of Chicago, ενώ από τον Ιούνιο του 2017 εργάζεται ως ερευνητής του επιστημονικού οργανισμού Ε.Κ.Ε.Ο. Ομιλεί Αγγλικά, Τουρκικά και τη γλώσσα της Π.Γ.Δ.Μ. Ερευνητικά ενδιαφέροντα: η Θεωρία Πολέμου & η φύση των σύγχρονων συγκρούσεων, το ευρύτερο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, η νεότερη βαλκανική ιστορία, το νομικό σύστημα των διεθνών επεμβάσεων, θέματα στρατιωτικής οργάνωσης της σύγχρονης τουρκικής κρατικής οντότητας κ.ά.
Περίληψη
Η αλματώδης ανάπτυξη της στρατιωτικής τεχνολογίας μετέβαλε άρδην το πλαίσιο διεξαγωγής των σύγχρονων μορφών πολεμικών επιχειρήσεων, και παράλληλα επέφερε μεταβολές στη δομή της Διοίκησης. Χώρες με υπολογίσιμη στρατιωτική ισχύ, ανέπτυξαν ευρύτατα τις εφαρμογές του Δικτυοκεντρικού Πολέμου, αποκτώντας συντριπτικά πλεονεκτήματα στο πεδίο της μάχης έναντι του αντιπάλου. Τα τακτικά πλεονεκτήματα ήταν απόρροια της άρτιας εικόνας της λεγόμενης «τακτικής κατάστασης», της άμεσης και έγκαιρης μεταφοράς πληροφοριών, της ταχείας και αποτελεσματικής καταστροφής των εχθρικών στόχων. Εκτός από τις ΗΠΑ, η Κίνα αλλά και η Τουρκία είναι δυο χώρες οι οποίες υιοθέτησαν και εφήρμοσαν το Net Centric Warfare.
The vigorous development of military technology has changed the way in which military operations are carried out, and at the same time the way and structure of the Administration. Countries with strong armed forces have broadly developed the so-called “Network-centric War”. The result was to gain a military advantage in the battlefield against the enemy. Regular benefits have arisen due to good image, immediate and timely transfer of information and, finally, effective destruction of hostile targets. Apart from the US, China and Turkey are two countries that are implementing Net Centric Warfare.
Ορισμός & «Πλατφόρμες»
Ως Δικτυοκεντρικός πόλεμος νοείται το σύνολο των επιχειρήσεων απόκτησης υπεροχής σε επίπεδο πληροφοριών, γεγονός το οποίο συνεπάγεται αυξημένη ισχύ στο πεδίο των συγκρούσεων, μέσω της δικτύωσης όπλων, αισθητήρων, δορυφόρων και κέντρων λήψης αποφάσεων, προκειμένου να υπάρξει ενιαία αντίληψη της υφιστάμενης τακτικής κατάστασης, ταχύτητα λήψης αποφάσεων, συγχρονισμός και αυξημένη βιωσιμότητα των ημέτερων δυνάμεων και τέλος αποτελεσματική χρήση των οπλικών συστημάτων[1].
Κοινώς η ολοκληρωμένη διασύνδεση του συνόλου των αισθητήρων, των οπλικών συστημάτων και των κέντρων διοικήσεως, προσφέρει άριστη εικόνα της τακτικής καταστάσεως, δυνατότητα έγκαιρης και ορθής λήψης αποφάσεων, άρτιο συντονισμό (ή τουλάχιστον στο βέλτιστο βαθμό) και μεγιστοποίηση αποτελέσματος στο πεδίο της μάχης.
Τα οφέλη σε επίπεδο διοικήσεως είναι πολλαπλά. Εξαιτίας της πολύ καλής γνώσης της τακτικής κατάστασης, επιτρέπεται η ταχύτερη λήψη αποφάσεων, ήτοι εξαπόλυση άμεσου συντριπτικού πυρός ώστε να εκμηδενιστεί η πιθανότητα διαφυγής του αντιπάλου, η πραγματοποίηση του κατάλληλου ελιγμού κ.α. Ωστόσο η πρόκληση έρχεται από το γεγονός της υπερσυγκέντρωσης ενός πρωτοφανούς όγκου πληροφοριών με υψηλή ταχύτητα ανανέωσης, γεγονός το οποίο ενέχει τον κίνδυνο αδυναμίας διαχείρισης του συνόλου των πληροφοριών, δηλαδή μη ορθολογική κρίση και λήψη αποφάσεων. Δια τούτο απαιτείται προσαρμογή και συνεχής εκπαίδευση σε καταστάσεις NCW από την εποχή της ειρήνης, ώστε να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή εξοικείωση των εμπλεκομένων.
Με τον όρο «πλατφόρμες» (platforms) νοείται οποιοδήποτε οπλικό σύστημα ή φορέας, που δύναται να φέρει όπλα με κύριο χαρακτηριστικό την εμπλοκή στις επιχειρήσεις. Τα αεροσκάφη, τα πλοία και τα τεθωρακισμένα οχήματα, είναι μερικές τυπικές πλατφόρμες μεταφοράς όπλων.
Πρωτοπόρα χώρα στην ανάπτυξη του NCW θεωρούνται οι ΗΠΑ και κατ επέκταση το ΝΑΤΟ, ενώ εφαρμογές του NCW παρατηρήθηκαν από πλευράς Κίνας, Τουρκίας, Ηνωμένου Βασιλείου, Σουηδίας και Ισραήλ. Η προσπάθεια του ΝΑΤΟ κωδικοποιημένη ως NNEC (NATO Network Enabled Capability), έχει τρεις κύριες κατευθύνσεις: i) δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος δοκιμών και αξιολογήσεων για τα κράτη-μέλη προκειμένου να βελτιωθεί η διακλαδικότητα, ii) συγχρηματοδότηση κοινών προγραμμάτων NCW, iii) ανάπτυξη πλαισίου για εθνική και συμμαχική χρήση[2].
O Δικτυοκεντρικός Πόλεμος αφορά – πέραν του επιχειρησιακού περιβάλλοντος – τη συλλογή πληροφοριών από μια ευρεία γκάμα «πηγών», προκειμένου να υπάρξει όσο τα δυνατόν ευκρινέστερη εικόνα, κάτι το οποίο θα συμβάλλει στη λήψη ορθών αποφάσεων όχι μόνο εκ μέρους της στρατιωτικής ηγεσίας, αλλά και της αντίστοιχης πολιτικής. Αυτό συνεπάγεται συνεργασία μεταξύ στρατιωτικών αρχών και έτερων κρατικών υπηρεσιών, γεγονός καταλυτικό για την έγκαιρη λήψη αποφάσεων.
Από τεχνικής απόψεως απαιτείται ένα SoSA (System of Systems Analysis), δηλαδή ένα ευρύτερο δίκτυο ηλεκτρονικών υπολογιστών υψηλής επεξεργασίας, διαχείρισης και ανάλυσης δεδομένων οι οποίοι θα είναι διασυνδεδεμένοι μεταξύ τους και θα παρέχουν «ολοκληρωμένη εικόνα», ώστε να υποστηριχθούν οι αποστολές command, control, communications & Intelligence, η συνεχής ροή δεδομένων προς τα οπλικά συστήματα, αλλά και να παρέχουν την εικόνα του δικτύου διοικητικής μερίμνης για να υπάρξει ορθολογική διαχείριση του ΗΡΕ και του συνολικού αποθέματος[3].
Η πρώτη απόπειρα διασύνδεσης πολλών οπλικών συστημάτων, κέντρων λήψης αποφάσεων και δη πολυεθνικών δυνάμεων, σημειώθηκε στη διάρκεια του πρώτου πολέμου στον Περσικό κόλπο το 1991. Η πρόκληση στην εν λόγω περίπτωση αφορούσε πέραν των ενεργειών συντονισμού ενός πλήθους πολυεθνικών δυνάμεων, και τη μεταξύ τους επαύξηση της συνεργασίας εξαιτίας των εθνοθρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων. Εν τέλει επιτεύχθηκε η ενιαία δομή χάριν του πνεύματος συνεργασίας που επιδείχτηκε μεταξύ των στρατιωτικών ηγεσιών των συμμαχικών δυνάμεων. Το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Επικοινωνιών και Ενοποίησης της Συμμαχίας, εγκαταστάθηκε και λειτούργησε στο Κτίριο Άμυνας και Αεροπορίας (MODA) της Σαουδικής Αραβίας στο Riyadh, καθώς επίσης η Κεντρική Διοίκηση CENTCOM, και η Διοίκηση Ενοποιημένων Δυνάμεων Θεάτρου Επιχειρήσεων CJF/TO[4].
Σημαντικό ρόλο στη συλλογή και ανάλυση δεδομένων του θεάτρου επιχειρήσεων, διαδραμάτισε το αεροσκάφος E-8 JSTARS το οποίο σχεδιάστηκε για να ανιχνεύει κινήσεις οχημάτων, τεθωρακισμένων, αντιαεροπορικών συστημάτων κ.α. σε μεγάλο βάθος πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Το αεροσκάφος θεωρείται κλασσική πλατφόρμα δικτυοκεντρικού πολέμου, αναπτύχθηκε δε από κοινού από τον Στρατό και την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ προκειμένου να αναλάβει τον αποτελεσματικό έλεγχο διακλαδικών επιχειρήσεων, τη διασύνδεση και το συντονισμό των οπλικών συστημάτων, την ασφαλή περισυλλογή και διακίνηση πληροφοριών[5].
Το αεροσκάφος φέρει ραντάρ τύπου AN/APY-7 κατηγορίας Doppler, ικανό να ανιχνεύει, να κατηγοριοποιεί και να καταδεικνύει έως 600 στόχους στο έδαφος, σε απόσταση 152 μιλίων. Η κατηγοριοποίηση περιλαμβάνει την ταξινόμηση των κινούμενων στόχων σε τεθωρακισμένα, τροχοφόρα κτλ. Η λειτουργία SAR επιτρέπει την ανίχνευση σταθερών (ή ακίνητων) στόχων. Τα δεδομένα τα οποία συλλέγονται συνεχώς, μεταδίδονται σε πραγματικό χρόνο (real time), μέσω συνδέσμου SCDL στους σταθμούς εδάφους (GSM), ή σε δορυφόρους. Το αεροσκάφος είναι εξοπλισμένο με συστήματα επικοινωνιών COMM/DLX, και διαθέτει 18 σταθμούς εργασίας-διαχείρισης μάχης, στους οποίους αναλύονται και εμφανίζονται όλα τα δεδομένα. Για την περαιτέρω διασταύρωση στοιχείων (π.χ. τύπος εχθρικών αρμάτων που εντοπίστηκαν), συνεργάζονται και με άλλες πλατφόρμες (π.χ. UAV’s), για τη μεγιστοποίηση του αποτελέσματος[6].
Στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας, βασική πλατφόρμα εφαρμογής του NCW θεωρείται το αεροσκάφος R-1 Sentinel το οποίο έδρασε σε Ιράκ, Συρία, Αφγανιστάν, Λιβύη και Μάλι. Το αεροσκάφος ταυτοποιεί επίγειους στόχους με το φερόμενο μακράς εμβέλειας ραντάρ συνθετικής απεικόνισης τύπου ASTOR, και παράλληλα μεταβιβάζει την εικόνα – σε πραγματικό χρόνο – προς τους σταθμούς εδάφους και εν συνεχεία προς τα φίλια μέσα κρούσης[7].
Τέλος, για λογαριασμό των σουηδικών ενόπλων δυνάμεων αναπτύχθηκε η πλατφόρμα 3ης γενιάς GlobalEye (AEW & C), η οποία φέρει ραντάρ κατά ιπτάμενων στόχων AESA Erieye ER , ραντάρ πολλαπλών λειτουργιών Seaspray (της Leonardo), και FLIR τύπου Star Safire, των οποίων τα δεδομένα συγχωνεύονται σε μια ενιαία εικόνα. Τα συστήματα αυτά θα φέρονται από το αεροσκάφος Global6000, το οποίο ενδεικτικά διαθέτει δυνατότητα περιπολίας 11 ωρών[8]. Η πλατφόρμα θα συνεργάζεται -μεταξύ άλλων – με το αεροσκάφος νέας γενιάς Saab Gripen NG, το οποίο συνδυάζει χαμηλό κόστος λειτουργίας και υψηλή επιχειρησιακή απόδοση.
Εφαρμογές NCW από Τουρκία και Κίνα
Για να γίνει κατανοητός ο βαθμός της απαιτούμενης διασύνδεσης και παράλληλα της επιχειρησιακής πρόκλησης, θα δοθεί παράδειγμα από την επιχείρηση «Zeytin Dalı» στο Afrin. Τα UAV BayraktarTB2 και τα νεότευκτα ANKA-S περιπολούσαν σε 24ωρη βάση και μετέδιδαν συνεχώς την εικόνα από το πεδίο των συγκρούσεων στα κέντρα ελέγχου. Μέσω κεραίας SATCOM μεταφέρονταν η εικόνα σε σταθμούς OSΕM και εν συνεχεία στο δορυφόρο Türksat 4B. Ο δορυφόρος αναμετέδιδε την εικόνα στην Άγκυρα και λαμβάνονταν εγκαίρως οι κατάλληλες αποφάσεις, ενώ παράλληλα αεροσκάφη με αρτηρίες μεταφοράς δεδομένων λάμβαναν συντεταγμένες των στόχων για να τους προσβάλλουν άμεσα. Παράλληλα UAV Togan πραγματοποιούσαν παρεμβολές στο Η/Μ φάσμα λαμβάνοντας εικόνα για τις θέσεις τυχόν εχθρικών «αισθητήρων» στο καντόνι. Είχαμε δηλαδή μια συνεχή ροή πληροφοριών μεταξύ αισθητήρων και οπλικών συστημάτων, ανάλυση και επεξεργασία από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, συνεχείς και ασφαλείς επικοινωνίες μεταξύ των εμπλεκόμενων μονάδων-μέσων, και υψηλό βαθμό διακλαδικότητας[9]. Η ένταξη του ψηφιακού διακλαδικού δικτύου επικοινωνιών TAFICS[10], και η περαιτέρω ανάπτυξη του δορυφορικού προγράμματος[11], θα συμβάλει καθοριστικά στην ολοκληρωμένη ικανότητα των Τ.Ε.Δ. να δημιουργήσουν περιβάλλον δικτυοκεντρικού πολέμου.
Αξιομνημόνευτη είναι και η προσπάθεια της Κίνας να δημιουργήσει συνθήκες Anti Access/Area Denial (A2/AD) με στόχο την εκδίωξη του Αμερικανικού Ναυτικού από τις κινεζικές ακτές, την εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας στο ζωτικό θαλάσσιο χώρο, και την αναντίρρητη «υπαγωγή» της Ταιβάν στην κινεζική σφαίρα επιρροής. Για να επιτευχθούν οι συνθήκες «Αντιπρόσβασης/Απαγόρευσης», δημιουργήθηκαν ενιαία δικτυοκεντρικά βαλλιστικά πολυσυστήματα, τα οποία συνδυάζουν ραντάρ επιφανείας, μη στελεχωμένα αεροχήματα (UAVs), και δορυφόρους με βαλλιστικά βλήματα. Σύμφωνα με τους Κινέζους ιθύνοντες, οι πύραυλοι μετά την εκτόξευση τους, ανανεώνουν τις πληροφορίες μέσω συστημάτων ζεύξης δεδομένων data links, ώστε να είναι σε θέση να προσβάλλουν κινούμενους ναυτικούς στόχους[12].
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ
Εικόνα 1: Ενδεικτικό «Δίκτυο Δικτύων» (System of Systems).
Εικόνα 2: Ενδεικτικό Σχεδιάγραμμα εφαρμογής NCW. Εμφανής η απαιτούμενη Διακλαδικότητα και οι υψηλές τεχνολογικές απαιτήσεις (πηγή: Indiandefencereview).
Εικόνα 3: Η εικόνα την οποία έχει σταθμός διαχείρισης μάχης του αεροσκάφους E-8 JSTARS.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Coskuner Nevin. Multimission Aircraft Design Study. Operational Scenarios. Airforce Institute of Technology. March 2003.
- David Albert, John Garstka: NCW. Developing and Leveraging Information Superiority.
- Jeffrey Smith, Jayashree Harikumar, Brian Ruth. Army Research Laboratory. An Army Centric System of Systems Analysis (SoSa) Definition. Φεβρουάριος 2011.
- NATO Consultation, command and Control Agency. NNEC. Feasibility Study. Executive Summary. Version 2.
- S.A. Department of Defense. Final Report to Congress. Conduct of the Persian Gulf War. Απρίλιος 1992.
- Γρίβας Κωνσταντίνος. Η Στρατηγική Άνοδος της Κίνας. Η Γεωπολιτική του Πολέμου στη Μέση Ανατολή. Εισαγωγή στη Γεωγραφία των Πολεμικών Τεχνολογιών, της Ασφάλειας και των Αφοπλισμών στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Ασία. Εκδόσεις Λιβάνη. 2013.
- Παούνης Νικόλαος. ΕΛΙΑΜΕΠ. Το Τουρκικό Εξοπλιστικό Πρόγραμμα. Κείμενο Εργασίας νο 93/2018. 22 Μαΐου 2018.
- Περιοδικό «Πτήση & Διάστημα». Saab GlobalEye. AEW & C τρίτης γενιάς. Giovanni Colla & Daniele Faccioli. Τεύχος 384. Μάϊος 2018.
- Παραρτήματα επίσημων ιστοσελίδων.
[1] David Albert, John Garstka: NCW. Developing and Leveraging Information Superiority.
[2] NNEC. Feasibility Study. Executive Summary. Version 2. Conclusions.
[3] Army Research Laboratory. An Army Centric System of Systems Analysis (SoSa) Definition.
[4] U.S.A. Department of Defense. Final Report to Congress. Conduct of the Persian Gulf War.
[5] http://www.af.mil/About-Us/Fact-Sheets/Display/Article/104507/e-8c-joint-stars/
[6] Coskuner Nevin. Multimission Aircraft Design Study. Operational Scenarios. Page2-6.
[7] https://www.raf.mod.uk/aircraft/sentinel-r1/
[8] Περιοδικό «Πτήση & Διάστημα». Τεύχος 384. Σελ.69-71.
[9] Παούνης Νικόλαος. ΕΛΙΑΜΕΠ. Το Τουρκικό Εξοπλιστικό Πρόγραμμα. Κείμενο Εργασίας 93/2018.
[10] http://www.cersim.com.tr/nato-tafics/
[11] Παούνης Νικόλαος. ΕΛΙΑΜΕΠ. Το Τουρκικό Εξοπλιστικό Πρόγραμμα. Κείμενο Εργασίας 93/2018.
[12] Γρίβας Κωνσταντίνος. Η Στρατηγική Άνοδος της Κίνας. Σελ.98.
ta keimena-analyseis toy kou Paouni apexoun kata poly apo toys allous Ellines diethnologous. Einai poiotika, exoun vathos kai leptomereies. Varethikame flynafimata kai aoristes topothetiseis. Bravo!!
Με αφορμή, την ενδιαφέρουσα αυτή μελέτη, νομίζω πως αξίζει να κάνουμε αναφορά σε ορισμένα γνωστά παραδείγματα πολεμικών συγκρούσεων.
Το 1996 δεν είχε προλάβει να γίνει αντιληπτή στην Ελλάδα, η αξία της διακλαδικότητας και του δικτυοκεντρικού πολέμου, που βρήκε εφαρμογή στον πρώτο πόλεμο του κόλπου, από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες σε επίπεδο εξοπλισμού και τακτικών προηγούνται των άλλων στρατών. Το 1996 οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, δεν αντιλήφθηκαν την απόβαση των τούρκων κομάντος στη δυτική Ίμια. Η ελληνική πολιτική ηγεσία, ενώ διαπραγματευόταν, ενημερώθηκε από την πρεσβεία μας στην Άγκυρα, πως τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αναφέρονται σe τουρκική απόβαση. Οι αμερικανοί με το Χόλμπρουκ επιβεβαίωναν την απόβαση, αλλά η ελληνική πλευρά, δεν μπορούσε να βασιστεί στη διαβεβαίωση αυτή, για ένα παράγοντα, που ανέτρεπε την πορεία των διαπραγματεύσεων. Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από τις ένοπλες δυνάμεις να επιβεβαιώσουν την απόβαση. Η συνέχεια είναι γνωστή, με την αποστολή του επανδρωμένου ελικοπτέρου, την πτώση του, την απώλεια των τριών ηρώων και την ταυτόχρονη απώλεια της εμπιστοσύνης, της πολιτικής ηγεσίας στη στρατιωτική. Σε αυτό το σημείο, η πολιτική ηγεσία θεώρησε, πως η στρατιωτική ηγεσία εάν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μία ολιγομελή απόβαση, θα καταρρεύσει μπροστά σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, με ναυτικό αποκλεισμό του Καστελλόριζου για παράδειγμα. Επομένως η τελική επιλογή ήταν προς την αποκλιμάκωση.
Εάν η Ελλάδα είχε αφομοιώσει τα διδάγματα του πρώτου πολέμου στο Ιράκ, ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος θα πετούσε πάνω από τα Ίμια και θα έδινε εικόνα σε πραγματικό χρόνο στα επιτελεία, στα πλοία, στην αεροπορία, στα πλαίσια του δικτυοκεντρικού πολέμου, η απόβαση των τούρκων κομάντος θα γινόταν αντιληπτή και θα μπορούσε ίσως να είχε αποτραπεί. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα είχαμε αποφύγει την αποστολή του ελικοπτέρου και την απώλεια των αξιωματικών. Η διαπραγμάτευση θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά. Η Ελλάδα τη δεκαετία του 80, είχε προηγηθεί στην έρευνα για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αλλά η έλλειψη βιομηχανικής πολιτικής, μας κατέστησε ουραγούς.
Στον πόλεμο της Τσετσενίας, ο ρωσικός στρατός μπήκε στην πρωτεύουσα Γκρόζνυ, όπου γνώρισε μεγάλες απώλειες καθώς οι Τσετσένοι αντάρτες, από τις ταράτσες των πολυκατοικιών, χτυπούσαν με αντιαρματικά τα ρωσικά τεθωρακισμένα καταστρέφοντας τα, σκοτώνοντας παράλληλα τα πληρώματα. Η ρωσική ηγεσία μετά τις μεγάλες απώλειες, τράβηξε το ρωσικό στρατό έξω από την πόλη, την οποία ισοπέδωσε, βομβαρδίζοντας την με το πυροβολικό από απόσταση.
Το 2018 στον πόλεμο στη βόρεια Συρία, για την κατάληψη του Αφρίν, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν μπήκαν στην πόλη, όπου θα έρχονταν αντιμέτωπες με τους Κούρδους αντάρτες, σε ένα αστικό περιβάλλον, όπου οι αντάρτες κρυμμένοι στα κτίρια, θα είχαν πλεονέκτημα. Ο τουρκικός στρατός, έχοντας υπόψη τα διδάγματα της Τσετσενίας χρησιμοποίησε τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που μετέφεραν την εικόνα στα επιτελεία, σε πραγματικό χρόνο, για τη λήψη των αποφάσεων και το ακόλουθο χτύπημα από κάποιο μέσο, αεροσκάφος, ελικόπτερο, πυροβολικό ή κατευθυνόμενο βλήμα από το ίδιο το μη επανδρωμένο αεροσκάφος. Όταν εξαλείφτηκε η κουρδική απειλή, ο τουρκικός στρατός μπήκε με ασφάλεια, θριαμβευτής, στο Αφρίν, έχοντας μικρές σχετικά απώλειες κατά τη διάρκεια της πολιορκίας.
Μετά την κρίση των Ιμίων οι φρεγάτες στα πλαίσια της αναβάθμισης τους απέκτησαν σύστημα Link 11, αγοράστηκαν αεροσκάφη F16 με σύστημα Link 11 καθώς και ιπτάμενα ραντάρ με Link 11 και Link 16. Σήμερα η αναβάθμιση των ελληνικών F16 γίνεται με πυρήνα το Link 16. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχοντας αφομοιώσει την κρίση των Ιμίων, προχώρησαν σε θέματα διακλαδικότητας και δικτυοκεντρικού πολέμου, αλλά σήμερα η εξέλιξη αυτή είναι μία αναγκαία, αλλά μη ικανή συνθήκη, για την αντιμετώπιση της Τουρκίας, με δεδομένα τα νέα όπλα της γειτονικής χώρας, που θα παράξουν μία νέα πραγματικότητα.
Να συγχαρουμε τον νεαρο φερελπι κ. Νικολαο Παουνη περαν των αλλων διοτι καθως σημειωνει στο βιογραφικο του ”ομιλει την γλωσσα της π.Γ.Δ.Μ”, που ειναι σαφες δειγμα οτι, ειναι αντιθετος με την Συμφωνια-προσυμφωνο- των κ.κ. Κοτζια-Δημητρ-ωφ , γιατι αλλοιως θα εγραφε ”ομιλει την Μακεδονικη γλωσσα” για την οποιαν συμφωνησαν και συνυπογραψαν οι προαναφερομνενοι υπουργοι, οτι ομιλουν οι ΑλβανοΣλαβοι κατοικοι των Σκοπιων.
Και επειδη δεν διδασκεται στην Ελλαδα η γλωσσα των Σκοπιων ,μαλλον ο κ. Παουνης καταγεται απο γονεις που ομιλουν περαν της Ελληνικης γλωσσης και αυτην την διαλεκτο και κατοικουν κυριως στην Δυτικη Μακεδονια και στα συνορα με το κρατος των Σκοπιων.
Ας ελπισουμε οτι ο ιδιος δεν θα αλλοτροιωθει απο το ”προοδευτικο” ΕΛΙΑΜΕΠ για να συγγραφει την”αναθεωρητικη” Ελληνικη Ιστορια , περι συνωστισμων και περι βαρβαρισμων του ”σφαγεα των λαων”Μ.Αλεξανδρου και των αλλων υπερασπιστων της Πατριδος απο το 1821-1949.
Δεν μας εμεινε και τιποτε αλλο απο ελπιδα , με αυτα που ακουμε και βλεπουμε καθημερινως για την εξελιξη των εθνικων θεματων.
Επειδή η πληροφορική είναι παντού η ίδια να πούμε για δύο σημεία της παρουσιάζει.
Βλέπουν 600 στόχους και χρειάζεται πολύ εκπαίδευση για την αξιοποίηση του πλήθους των δεδομένων.
Το πόσα δεδομένα συλλέγονται είναι πια το λιγότερο αξιόλογο .
Η αξιολόγηση όμως των δεδομένων έχει μεγάλη αξία.
Έχουμε την σειρά
Συλλογή δεδομένων
Αξιολόγηση δεδομένων
Επιλογή στόχων
Έλεγχος δυναμικότητας /δυνατότητας
Ανάθεση στοχων?
Έπαναυπολογισμος δυνατότητας
Τελική ανάθεση.
Η ανάθεση μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την θέση ευθύνης του πλοίου αλλά αρκεί να είναι μέσα στο πεδίο του.
Έτσι αξιοποιείται το σύνολο της δυναμικότητας ανεξάρτητα από την θέση κι αυτό είναι το κυριότερο.
Το δεύτερο εξ ίσου αξιόλογο είναι η αυτόματη αξιολόγηση του στόχου.
Είναι αδύνατο να το κάνει άνθρωπος όση εκπαίδευση κι αν έχει.
Χρειάζεται να υπαρχουν κριτήρια για ελαχιστοποίηση του εύρους και πάλι η επιλογή της ανάθεσης είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Άρα αξιολόγηση στόχου και το κυριότερο η ΑΝΑΘΕΣΗ που αξιοποιεί όλη την δυναμικότητα του στόλου.
Τα άλλα που βλέπουν από μακριά ούτε για το 5 τοις εκατό του κόστους.
Την αλλά φορά να μας βάλεις το βιογραφικό στο τέλος όπως όλοι οι άνθρωποι.
Αυτή είναι η δομή της δημοσίευσης σύμφωνα με το Ινστιτούτο που την φιλοξενεί. Βιογραφικό, περίληψη (Ελληνικά-Αγγλικά), Κείμενο, Βιβλιογραφία. Σε ενόχλησε η δομή ή το περιεχόμενο του βιογραφικού;
Ως προς την ουσία, τα όσα γράψατε δεν αντιστοιχούν στο Δικτυοκεντρικό Πόλεμο αλλά στις γενικότερες αρχές περί πληροφοριών, και ο NCVW αφορά κάτι πολύ πιο σύνθετο.
http://www.eliamep.gr/wp-content/uploads/2018/07/95_2018_-WORKING-PAPER-_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82-%CE%A0%CE%B1%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82.pdf
Η διαδικασία είναι γενική όταν υπάρχει data collection/ decision tree /capacity load.
Αυτό είναι το σχήμα που εφαρμόζεται.
Οι λεπτομέρειες στην εφαρμογή του έχουν να κάνουν με την τεχνολογία που είναι διαθέσιμη/ κόστος και την δυνατότητα πλήρους ανάλυσης στο δέντρο .
Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Άσχετο. Καλή συνέχεια.