Το σκληρό πόκερ των Βαλκανίων και η απέλαση των Ρώσων διπλωματών

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

(Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Κώστας Τσιρώνης)

Από τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκέφθηκε ως πρωθυπουργός τη Μόσχα τη δεκαετία του ’70, η Ελλάδα είναι πολύ προσεκτική στις σχέσεις της με τη Ρωσία. Διότι παρά το γεγονός ότι οι δύο χώρες ανήκουν σε διαφορετικά στρατόπεδα, και η Αθήνα και η Μόσχα αναγνώριζαν πως είχαν συμφέρον από τη διατήρηση χαμηλών τόνων και καλών σχέσεων στις διμερείς τους επαφές.

Το γεγονός ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες, δείχνει πόσο η δραστηριότητά τους ενόχλησε την Αθήνα. Το τι ακριβώς συνέβη δεν είναι γνωστό. Αλλά θα πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό.

Το παιχνίδι γίνεται και σκληρό και απροκάλυπτο. Και οι συνέπειές του δεν μπορούν ακόμη να εκτιμηθούν. Το ότι οι Ρώσοι θα απελάσουν ίδιο αριθμό Ελλήνων διπλωματών από τη Μόσχα είναι το ελάχιστο που θα ανέμενε κανείς.

Οι ελληνορωσικές σχέσεις δεν αποκλείεται να περάσουν μια φάση «ψυχρού πολέμου» και αυτό δεν θα είναι καθόλου καλή εξέλιξη, τη στιγμή μάλιστα που αυτήν την περίοδο οι σχέσεις της Μόσχας με την Άγκυρα είναι καλές και οι δύο χώρες έχουν δείξει το ενδιαφέρον τους για τα Βαλκάνια.

Με μια πρώτη προσέγγιση, η ελληνορωσική κρίση έχει να κάνει με τη βαλκανική πολιτική της Μόσχας και την αμερικανική προσπάθεια εξοβελισμού της. Μετά την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ (αν και η Αλβανία ουδέποτε είχε αγαθές σχέσεις με τη Ρωσία πλην μιας μικρής περιόδου επί Ενβέρ Χότζα όταν η χώρα πέρασε στο κομμουνιστικό στρατόπεδο), την ένταξη επίσης του Μαυροβουνίου στη Συμμαχία και την επίλυση της ελληνοσκοπιανής διαφοράς, τα Βαλκάνια γίνονται προνομιακό πεδίο για την Ουάσινγκτον.

Τα πράγματα θολώνουν κάπως στη Σερβία, η οποία δεν θέλει να εγκαταλείψει τα ρωσικά της ανοίγματα αλλά οι σχέσεις του Βελιγραδίου με τη Δύση (Ευρώπη και ΗΠΑ), και κυρίως η προοπτική τους, δεν εμπνέουν ιδιαίτερη ανησυχία για τον αναγκαστικό προσανατολισμό της χώρας.

Δεν υπάρχουν πολλά πεδία στα οποία η Μόσχα θα μπορούσε να δραστηριοποιηθεί και να αντιδράσει. Ακόμη και η προσπάθεια να τεθεί η σκοπιανή Εκκλησία υπό την επιρροή του Βουλγαρικού Πατριαρχείου (να αναγνωρίσει η Εκκλησία των Σκοπίων ως μητέρα Εκκλησία τη Βουλγαρική) δεν φαίνεται να έχει αίσια έκβαση παρά τις προσπάθειες της Ρωσικής Εκκλησίας. Η μεσολάβηση του Πατριαρχείου, η πολιτική αλλαγή στα Σκόπια και η προσπάθεια επίλυσης της διαφοράς με την Ελλάδα ενίσχυσαν την τάση ορισμένων ιεραρχών της Βουλγαρικής Εκκλησίας με φιλελληνικό προσανατολισμό, και η τροπή των εξελίξεων δεν ευνοεί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, τη Μόσχα. Η οποία Μόσχα δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά της στη λύση που επιδιώκουν Αθήνα και Σκόπια.

Και δικαίως. Διότι η Ρωσία κινδυνεύει να εκλείψει από μια περιοχή, τα Βαλκάνια, που αποτελούσαν προνομιακό πεδίο δραστηριότητάς της.

Πριν ακόμη την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, η Ρωσία επιχείρησε να αξιοποιήσει το ομόθρησκο των Ελλήνων και των άλλων βαλκανικών λαών για να δημιουργεί εστίες αναταραχής στην Οθωμανική Αυτοκρατορία όποτε το θεωρούσε αναγκαίο. Μετά την επανάσταση οι Άγγλοι, από το 1823 ήδη, διαπίστωσαν πως ως ναυτική δύναμη θα πρέπει να πάρουν την Ελλάδα μαζί τους αν η Επανάσταση πετύχαινε. Και έτσι μπήκαν στο παιχνίδι.

Το 1828 μετά τη Συνθήκη της Αδριανούπολης ζητήθηκε από τη Ρωσία να ασχολείται με τους άλλους βαλκανικούς λαούς, πλην των Ελλήνων. Η Ελλάδα από τότε περνά στη Δυτική σφαίρα επιρροής. Όλες οι εξελίξεις που έχουν αποτελέσματα ως σήμερα, έχουν την αφετηρία τους στην ημερομηνία αυτή και τα όσα η Μόσχα αποδέχθηκε μεν αλλά ήλπιζε πως οι εξελίξεις θα αναιρέσουν.

Κομβικό σημείο στα όσα ακολούθησαν υπήρξε ο Κριμαϊκός Πόλεμος (1853-56). Μετά την ήττα της Ρωσίας ο μεν Όθων πλήρωσε την επιλογή του στο πλευρό της Ρωσίας, η δε Ρωσία αναγκάστηκε να ασχολείται του λοιπού όχι με τους χριστιανικούς λαούς της Βαλκανικής αλλά με τους σλαβικούς λαούς της χερσονήσου. Είναι η έναρξη της υλοποίησης του πανσλαβιστικού οράματος, απτή εφαρμογή του οποίου υπήρξε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) η οποία δημιουργούσε τη Μεγάλη Βουλγαρία.

Η Ρωσία βοήθησε τα μέγιστα στη διαμόρφωση εθνικής συνείδησης των σλαβικών βαλκανικών λαών σε βάρος της Ελλάδας. Ευτυχώς, τα αποτελέσματα της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου ανατράπηκαν το ίδιο έτος με τη Συνθήκη του Βερολίνου. Τα σλαβικά κράτη της Βαλκανικής, όμως, παίρνουν σάρκα και οστά.

Σε αυτή την προσπάθεια μια ομάδα –βασικά βουλγαροφρόνων– αρχίζει για διάφορους λόγους να διαφοροποιείται στην περιοχή και να αναζητά δική της ξεχωριστή ταυτότητα. Η διαδικασία της διαφοροποίησης δεν ήταν πάντα αυτόνομη. Μερικές φορές είχε την ευλογία και την υποστήριξη του βουλγαρικού κράτους, το οποίο προσπαθούσε να εντάξει στην επικράτειά του την περιοχή κατά το πρότυπο της Ανατολικής Ρωμυλίας το 1885.

Η Επανάσταση του Ίλιντεν, την οποία προσφάτως πληροφορήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, απέβλεπε σε μια τέτοια πολιτική. Πρώτα αυτονόμηση της Μακεδονίας και μετά προσάρτησή της στη Βουλγαρία.

Όλη αυτή η πολιτική είχε την υποστήριξη της Μόσχας. Ακόμη και όταν η Σερβία επιδίωξε να ασκήσει επιρροή στους πληθυσμούς αυτούς και να τους κρατήσει υπό τη δική της επιρροή στην αρχή και στην επικράτειά της στη συνέχεια, η Ρωσία υποστήριξε τις βουλγαρικές επιδιώξεις. Η Ρωσία, λοιπόν, έχει ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση και των κρατικών υποστάσεων και της πολιτικής τους στη Βαλκανική – ρόλο που τον διατήρησε μέχρι και τον τελευταίο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του ’90.

Μετά τον γιουγκοσλαβικό πόλεμο αρχίζει μια σταδιακή υποχώρηση της Ρωσίας από την περιοχή, που φθάνει στο σημερινό επίπεδο σχεδόν παντελούς έκλειψης.

Είναι δυνατόν η Μόσχα να μείνει αδιάφορη για την αμερικανική κυριαρχία στα Βαλκάνια; Όχι. Ήταν θέμα χρόνου η εκδήλωση των ρωσικών αντιδράσεων οι οποίες στο παρασκήνιο ήταν έντονες και με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών αποκαλύπτονται, ως ένα βαθμό, και στην ελληνική τους διάσταση.

Η ρωσική ενόχληση και αντίδραση αποκαλύφθηκε και στο Μαυροβούνιο με το αποτυχημένο πραξικόπημα που επιχειρήθηκε, όπως και στα Σκόπια τη βραδιά της εισόδου στο κοινοβούλιο οπαδών του Γκρούεφσκι.

Δεν αποδίδουν όμως οι αντιδράσεις της Μόσχας. Αν και το παιχνίδι φαίνεται να γέρνει προς την πλευρά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, οι Ρώσοι δεν το εγκαταλείπουν. Είναι ίσως ζωτικό γι’ αυτούς.

Όλη αυτή η αναφορά δείχνει, επίσης, και τη βαρύτητα της σημασίας της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αναγνωρίζοντας ως Μακεδόνες τους γείτονες, η Ελλάδα αποδέχεται ότι υποχωρεί στην προσπάθεια που άρχισε μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο στην περιοχή. Και αποδέχεται αξιώσεις τις οποίες όχι μόνο αμφισβητούσε αλλά και για τις οποίες χύθηκαν ποταμοί αίματος. Δυστυχώς, στο μέλλον θα χρησιμοποιηθούν εις βάρος της.

Είναι αλήθεια, βεβαίως, πως η παράταση της εκκρεμότητας με τα Σκόπια εξυπηρετεί το ρωσικό –και ίσως το τουρκικό– παιχνίδι στην περιοχή, αλλά η επίλυσή της ωφελεί ουσιαστικά τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Όχι την Ελλάδα. Είναι θέμα λαού και πολιτικής ηγεσίας να εκτιμήσουν τι πραγματικά συμφέρει. Πάντως, τα κράτη έχουν βίο πολύ μεγαλύτερο από την πολιτική παρουσία των εκάστοτε πρωταγωνιστών τους.

Το ρωσικό πολιτικοδιπλωματικό παιχνίδι παρακολουθούσε –και παρακολουθεί– από κοντά η Ρωσική Εκκλησία, στη συγκρότηση της οποίας ήταν καταλυτικός ο ρόλος Ελλήνων ιεραρχών. Υπήρξε μια μακρά περίοδος με υπαρκτή φιλελληνική τάση. Ο πανσλαβισμός ήταν ένα κίνημα που ταλαιπώρησε και τη Ρωσική Εκκλησία. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Μετά την Άλωση της Πόλης, στη Ρωσική Εκκλησία επικράτησε η άποψη της Τρίτης Ρώμης. Δηλαδή ότι η Μόσχα και η Ρωσική Εκκλησία θα μπορούσαν λόγω μεγέθους και σπουδαιότητας να διαδραματίσουν το ρόλο μιας Τρίτης Ρώμης (οι άλλες δύο –πρώτη και δεύτερη Ρώμη– έπεσαν).

Η αντίληψη αυτή ισχύει ακόμη και σήμερα. Η Ρωσική Εκκλησία, σε αγαστή συνεργασία με το ρωσικό κράτος, προσπαθεί να κυριαρχήσει στο χώρο της Ορθοδοξίας ερχόμενη πολύ συχνά σε αντιπαράθεση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αυτή η επιδίωξη της Μόσχας είναι που ενεργοποιεί το ενδιαφέρον της Ουάσινγκτον για το Πατριαρχείο και διατηρείται σε ελληνικά χέρια.

Στην Ελλάδα την πολιτική της η Ρωσική Εκκλησία και το ρωσικό κράτος ασκούν και μέσω της παρουσίας τους στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα μέσω της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, ή αλλιώς Ρωσικό Μοναστήρι.

Ουσιαστικά οι περισσότεροι μοναχοί της Μονής ήταν –και ίσως ακόμη είναι– Ουκρανοί Ορθόδοξοι. Ουκρανοί, αλλά μάλλον ρωσικής καταγωγής.

Η επίσημη Ρωσία έχει παράπονα από τον τρόπο που ανταποκρίνεται το ελληνικό κράτος στα αιτήματά της σχετικά με τη Μονή. Σήμερα είναι αρκετά δύσκολο σε μη Ρώσους προσκυνητές να επισκεφτούν τη Μονή. Μάλλον αδύνατον αν επιθυμούν να διαμείνουν. Ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν εξέφρασε δημοσίως τη δυσαρέσκειά του για τον τρόπο που η ελληνική πολιτεία ανταποκρίνεται στα αιτήματα της Μονής και της Μόσχας.

Επισκέφθηκα τη Μονή πριν από αρκετά χρόνια. Στο αρχονταρίκι υπήρχαν φωτογραφίες των Ρώσων τσάρων, ακόμη και επί σοβιετικής εποχής. Ωστόσο, τόσο επί σοβιετικής περιόδου όσο ακόμη και σήμερα, η Μονή χρησιμοποιείται ως πύλη εισόδου Ρώσων πρακτόρων στην Ελλάδα και από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Δύση.

Στους μοναχούς και αυτής της Μονής, όπως και των άλλων ξένων, το ελληνικό κράτος παρέχει ελληνικό διαβατήριο. Για έναν κατάσκοπο δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο ως όργανο άσκησης της δουλειάς του από την απόκτηση ενός διαβατηρίου που θα του δίνει τη δυνατότητα διακίνησης στις ευρωπαϊκές χώρες.

Άνθρωπος που είναι σε θέση να γνωρίζει, λέει πως τα τελευταία δέκα χρόνια υπάρχουν 88 μοναχοί της Μονής που έχουν λάβει ελληνικό διαβατήριο και έχουν χαθεί τα ίχνη τους.

Άρα, καταλήγοντας, έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι πολιτικοδιπλωματικό με βαθιές ιστορικές ρίζες και μεγάλο διακύβευμα, στο οποίο συνδράμει η Ρωσική Εκκλησία και ένα ευρύ, ισχυρό, πεπειραμένο και καλά οργανωμένο ρωσικό κατασκοπευτικό δίκτυο.

pontos-news.gr

spot_img

40 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι βραχυχρόνια θα το πληρώσουμε με την μείωση των Ρώσων τουριστών, που έρχονται για διακοπές στη χώρα μας. Το ορθό νομίζω ότι ήταν να μην προχωρήσει η χώρα μας σε απελάσεις. Η Ρωσία είναι πολύ μεγάλη για να την προκαλείς με τέτοια μέτρα, όταν δημόσια αναγνωρίζεις ότι έχεις χάσει την ικανότητά σου να ασκείς αυτογνώμονα πολιτική.

    • Εάν οι απελάσεις έπρεπε να γίνουν, καλώς έγιναν. Οι Ρώσσοι είχαν βομβαρδίσει ισλαμικά βυτιοφόρα που μετέφεραν πετρέλαιο για λογαριασμό τού υιού Ερντονογάν, προκαλώντας του πολλών εκατομμυρίων € ζημιά, ενώ η Τουρκία έριξε ρωσσικό μαχητικό, τού οποίου ο ένας πιλότος κατακρεουργήθηκε. Τι είναι οι απελάσεις μπροστά σ’ αυτά; Τίποτε, απολύτως τίποτε! Τώρα οι σχέσεις των δύο χωρών είναι μέλι-γάλα. Δεν γίνεται να σκύβουμε εσαεί τον τράχηλο φοβούμενοι … μην χάσουμε τουρίστες. Τα πάντα είναι ζήτημα συμφερόντων.

  2. Το άρθρο αν κατάλαβα καλά εμφανίζει τη Ρωσία ως μια άκρως ιμπεριαλιστική χώρα με βλέψεις στην νότια ανατολική Μεσόγειο και δη στα Βαλκάνια.Η ωμή παρέμβαση της στη ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων αποδεικνύεται και στην αρνητική της στάση στη συμφωνία των Πρεσπών η οποία εξοβελίζει το κρατίδιο των Σκοπίων από τη Ρωσική σφαίρα επιρροής.Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει στο μέλλον αλλά ξέρουμε τι έγινε στο παρελθόν.Η φιλοδυτική πολιτική του Βενιζέλου έφερε τη Μακεδονία (το μεγαλύτερο κομμάτι της της)στη Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς πολέμους.Σημειωτέον ο Βενιζέλος έστειλε αργότερο ελληνικό στρατό να πολεμήσουν τους Ρώσους μπολσεβίκους. Υ.Γ Στην Αγία Πετρούπολη έγινε αν δεν κάνω λάθος και η πρώτη συνάντηση-για την Μακεδονία από σλάβους στα τέλη του 19ου αιώνα

  3. Συνεισφερω στον διαλογο και τους ανω των (10) εκατομυριων μουσουλμανους των Βαλκανικων χωρων , που προσβλεπουν στην Νεοθωμανικη Τουρκια , μαζι με το ”ψυχανεμισμα” οτι στην Βαλκανικη αρχισε να ”στηνεται” ενας μινι ψυχρος πολεμος και δεν αποκλειεται να επαναληφθει η Ρωσοτουρκικη συμμαχια του 1919 μεταξυ Λενιν και Κεμαλ και ”καπακι” κανενας ”Κριμαικος πολεμος” , απο τον οποιον αρχισε η αντιστροφη μετρηση για την καταστροφη του Ελληνισμου της Μ.Ασιας το 1922.
    Μια διορθωση στον αγαπητο συνανιχνευτη κ. Αλκιβιαδη . Το μεγαλυτερο κομματι της αρχαιας Μακεδονιας το εφερε στην Ελλαδα οχι η φιλοδυτικη πολιτικη του Βενιζελου , αλλα οι δυο νικηφοροι Βαλκανικοι πολεμοι του τρισενδοξου Ελληνικου στρατου υπο τον Διαδοχο και Βασιλεα Κων/νο το 1912-13.
    Η φιλοδυτικη και συγχρονως διχαστικη πολιτικη του Βενιζελου ,που κατεφανη με το Στρατιωτικο Κινημα το 1916 και τα δυο κρατη ( Θεσ/νικης και Αθηνων )για να ενταχθουμε στην ΑΝΤΑΝΤ ουτε την Καβαλα , μας εξασφαλισε μετα το 1918 . Η δε Δυτικη Θρακη ηταν υπο Βουλγαρικη διοικηση μεχρι της 14 Μαιουυ 1920.
    Εν κατακλειδι να προσεξουμε να μη ξαναδιχασθουμε , γιατι τοτε ”θα μας φανε λαχανο”, οι επιμελως ουδετεροι και στους δυο παγκοσμιους πολεμους και παντοτε με την πλευρα των νικητων μετα απο αυτους , λογω της μοναδικης γεωπολιτικης θεσεως της χωρας τους και της ενιαιας και αμετσαβλητης εξωτερικης πολιτικης , που τωρα ”συνταγματοποιηθηκε” κιολας με την Προεδρικη Δημοκρατια.
    Υ.Γ. Θερμες ευχαριστιες και συγχαρητηρια στον κ. Σαββιδη , για την πληρεστατη αναλυση του.

    • Η εδαφική επέκταση της Ελλάδας με πόλεμο ήταν αποτέλεσμα τόσο της ανασυγκρότησης του ελληνικού στρατού όσο και της εξασφάλισης συμμαχιών της Ελλάδας κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας. Αναμφισβήτητα, τα επιτεύγματα αυτά συνδέονται με τον Βενιζέλο, ο οποίος αντιλήφθηκε τις μεταβολές στη βαλκανική και τη διεθνή σκηνή μετά την αποτυχία της Νεοτουρκικής Επανάστασης, την αγγλορωσική προσέγγιση του 1907 και την άρση των αγγλικών επιφυλάξεων έναντι της διάλυσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και της Αυστροουγγαρίας (παιδί της, ο Κωνσταντίνος).
      Κατά την άποψη μου αν δεν είχε προχωρήσει Ο Βενιζέλος στον Αγγλογαλλικο άξονα η Ελλάδα θα είχε σύνορα στο Σαραντάπορο.

      • Η αποψη σας αγαπητε μου δεν ειναι ορθη γιατι ο Αγγλογαλλικος αξονας εγινε το 1914/15 στο ξεκινημα του Α΄Παγκοσμιου πολεμου και ακολουθησε ο Εθνικος διχασμος του 1915-17 .
        Στους Βαλκανικους πολεμους επετεθησαν ταυτοχρονως Ελλαδα, Βουλγαρια και Σερβια , βασει κοινων Συμφωνιων κατα της Οθωμανικης Αυτοκρατοριας με ενιαια εθνικη γραμμη Βασιλεων Γεωργιου-Κων/νου και Βενιζελου. Τοτε ο Βενιζελος απελαμβανε της αποδοχης του συνολου του λαου ,του συνολου του στρατευματος και συνεργαζοταν αριστα με τους Βασιλεις , παρ’οτι αντιμοναρχικος , οπως ο” Γερος της Δημοκρατιας ”μεχρι της 15 Ιουλιου 1965 .
        Δυστυχως και στις δυο περιπτωσεις η εμφανης διαφωνια τους με τους Βασιλεις ,χωρις να θετουν ταυτοχρονως καθεστωτικο ζητημα, ειχε τα αποτελεσματα του 1915-17 και του 1965-67.
        Δεν τα ηθελαν ,αλλα και δεν τα προβλεψαν και ουτε τα διορθωσαν, αν και ο Βενιζελος μετεμεληθη στην Βουλη το 1928 για τον διχασμο και την εκτελεση των εξι και την δολοφονια του 42χρονου Μακεδονος εκ Βογαστσικου- Φλωρινης Ιωνος Δραγουμη.
        Αλλα στην ζωη- ειπαν οι παππουδες μας αρχαιοι- να αγωνιζεσαι για ”το προνοειν και ου το μετανοειν”, ιδιαιτερα στα εθνικα θεματα .

        • “παρ’οτι αντιμοναρχικος”

          Ο Βενιζέλος ουδέποτε υπήρξε αντιμοναρχικός. Πάντα ήταν υπέρ τής βασιλευομένης δημοκρατίας. Οσάκις τού προετάθη να καταργήσει την μοναρχία, ηρνήθη πεισμόνως, απειλώντας με παραίτηση.

          Άλλο η προσωπική διαφορά του με έναν συγκεκριμένο βασιλέα (Κωνσταντίνο Α’) κι άλλο η στάση του προς το πολίτευμα.

          • Η Ιστορια και τα στρατιωτικα του κινηματα του 1916 του 1922 και του 1935 σας διαψευδουν.
            Διαφωνεις αλλα δεν διωχνεις τον Βασιλεα απο την Ελλαδα , χωρις δημοψηφισματικη αποφαση του λαου.
            Πιο τολμηρος και ευθυς ο Παπαναστασιου εκανε το 1924 την αβασιλευτη Δημοκρατια .
            Εκ των ιστορικων γεγονοτων Βενιζελος και ΓεροΠαπανδρεου ηθελαν να ειναι και με τον χωροφυλαξ και με τον αστυφυλαξ και δεν ειναι οι μονοι.

          • Η Ιστορία, αν την διάβαζες και δεν την ερμήνευες κατά το δοκούν, με δικαιώνει απολύτως. Ο Κωνσταντίνος Α’ παραιτήθηκε κατ’ απαίτησιν των συμμάχων μας και ιδίως των Γάλλων, των οποίων οι λόγχες εγκατέστησαν τον “επαναστάτη” τής Θ/νίκης στην Αθήνα. Τότε θα μπορούσε να καταργήσει την βασιλεία, όπως άλλωστε τού ζητούσαν πολλοί συνεργάτες του, αλλά αρνήθηκε κι έστεψε βασιλιά τον δευτερότοκο υιό τού παραιτηθέντος βεσιλέως, τον Αλέξανδρο. Το στρατιωτικό κίνημα τού 1916 δεν στράφηκε κατά τής μοναρχίας, αλλά ενός μονάρχου. Το είπα και παραπάνω, αλλά, ως συνήθως δεν διαβάζεις, ή δεν καταλαβαίνεις. Ο Βενιζέλος είχε προσωπικές διαφορές μ’ έναν βασιλέα, τον Κωνσταντίνο, αλλά όχι με το θεσμό. Απλό είναι, ΣΑΝ, ακόμη κι εσύ μπορείς να το καταλάβεις.

            Το 1924, ο Βενιζέλος, ως πρόεδρος τής Βουλής και, αργότερα, πρωθυπουργός (11 Ιανουαρίου 1924), εξέφρασε και πάλι την αντίθεση στην κατάργηση τής μοναρχίας.

            Το Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 στρεφόταν κατά τής μοναρχίας; Μα τότε είχαμε αβασίλευτη. Έλεος με την αγραμματοσύνη, πια! Άνοιξε κανένα βιβλίο Ιστορίας. Αυτό ακριβώς το κίνημα, που ο Βενιζέλος μάλλον αναγκάστηκε να ευλογήσει, παρά πού το θελε, έστρωσε τον δρόμο στον Κονδύλη για την παλινόρθωση τής μοναρχίας (10/10/1935), την οποία ο Βενιζέλος πληροφορήθηκε στο Παρίσι.

        • Μιλάω για την συμμετοχή της Ελλάδας στο Α παγκόσμιο πόλεμο παίρνοντας το μέρος των νικητών και όχι των νικημένων που διαλύθηκαν .Αν είμασταν ουδέτεροι όπως ήθελε ο Κωνσταντίνος πολύ φοβάμαι ότι δεν θα είχατε αυτή την άποψη που έχετε τώρα…

          • Την Μακεδονια επομενως δεν τη εφερε στην Ελλαδα η φιλοδυτικη πολιτικη του Βενιζελου , οπως ισχυρισθηκαστε στο σχολιο σας.
            Φιλοδυτικη ηταν οντως η πολιτικη του Βενιζελου στον Α’Παγκοσμιο πολεμο και μαλιστα χωρις ανταλλαγματα, οπως ηθελε ο Βασιλευς Κων/νος -για να σπασει την ουδετεροτητα της η Ελλας- και εκειθεν ”βαφτιστηκε” ως Γερμανοφιλος και με αλλα χειροτερα επιθετα, οπως τωρα ακουγονται για οσους συμμετεχουν σε συγκεντρωσεις για το Σκοπιανο και την λεοντειο για τα συμφεροντα μας Συμφωνια Κοτζια-Δημητρ-ωφ και ετσι ”εξασφαλιστηκε” τοτε ο Εθνικος διχασμος , που μονο δεινα επεφερε στο Εθνος και τους Ελληνες και τον οποιον εθνικο διχασμο απευχομεθα τωρα να ξανασυμβει με το Σκοπιανο, αν και οι οιωνοι δεν ειναι καλοι.

          • Για να συμφωνήσουμε ή να για να διαφωνήσουμε πρέπει πρώτα να καταλαβαίνουμε τι γράφει ο άλλος.Μάλλον δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε.
            Χαίρετε…

          • Προφανώς, το σχέδιο για την απόκτηση τής Μακεδονίας και την επέκταση τής Ελλάδας ήταν σύλληψη τού Βενιζέλου, η οποία όμως δεν είχε σχέση με τον φιλοδυτικό προσανατολισμό του αργότερα. Συνήψε τις κατάλληλες συμμαχίες και το πέτυχε. Ο Κωνσταντίνος υπήρξε άριστος εκτελεστής τού σχεδίου. Ήταν άλλωστε προσωπική επιλογή τού Βενιζέλου, έτσι δεν είναι;

  4. Μονές ορμητήρια κατασκόπων.

    Κολύμπα τώρα νεο-έλληνα με τη θρησκεία σου να πούμε, με άλλο ένα αγγούρι (ρώσικο) στο σημείο που δεν πιάνει ήλιος χα χα χα.

    • Δεν μπορούμε να κρίνουμε την πίστη με τα μέτρα και σταθμά των σκοπιμοτήτων γεωοικονομικών, γεωπολιτικών, κλπ.

      Είναι σα να κρίνουμε τον Χριστό με μέτρο κάποιους αχαρακτήριστους που ασχημονούσαν προχθές σε ισραηλιτικά μνημεία στο ΑΠΘ…

      Ή κάποιες αντίστοιχες καταστάσεις.

      Τα σημαντικά θεωρώ αναλύονται στο άρθρο της ανάρτησης από τον κύριο Σαββίδη και όντως μαθαίνουμε πολύ σημαντικά πράγματα επί του θέματος.

      • Γιώργη,

        υπάρχει κι ένα μικρό κομμάτι που δε γουστάει καθόλου θρησκείες, πόσο μάλλον την εμπλοκή των κάθε λογής ρασοφόρων στα κοινά (δηλ στις ζωές όλων μας).

        Μπορεί να είμαστε λίγοι εδώ στη ορθόδοξη λαϊκή δημοκραστία του Γιουνανιστάν, αλλά υπάρχουμε.

        • Δεν σχολιάζω ως απολογητής ενός διοικητικού μηχανισμού αλλά ως άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό.
          Σεβόμενος και όσους φυσικά δεν πιστεύουν.

          Ορθόδοξη λαϊκή δημοκρατία του γιουνανιστάν όταν όλοι οι κατέχνοντες αξιώματα είναι εχθρικοί απέναντι στην πίστη των καθημερινών ανθρώπων και απλώς η οργανωμένη εκκλησία (ως οργανωτική κουλτούρα/δομή κατά την εκδοχή Michels) αναζητά ερείσματα εξουσίας, δεν έχουμε.

          Δεν υπάρχει τέτοιο καθεστώς στην χώρα.
          Κανείς δεν παρεμβαίνει αυθαίρετα στην ζωή σου.
          Με όποιον τρόπο θες παντρεύεσαι, βαφτίζεις, αν γουστάρεις θρησκεύεαι, απαλλάσεσαι από το μάθημα των θρσηκευτικών για λόγους συνείδηση, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όποιος (δυστυχώς) γουστάρει βρίζει την πίστη, επομένως δεν ισχύει ούτε κατά διάνοια η εκδοχή.

          Το γεγονός ότι η Εκκλησία κράτησε ζωντανή την εθνική μνήμη και ενέπνευσε η πίστη κάποιους ανθρώπους στον αγώνα τους δεν σημαίνει θρησκευοκρατία.
          Άσχετο αν πολεμιέται αδυσώπητα.

          Πάντως προσωπικά δεν αντλώ κουράγιο από την διακομματική αλητεία, αλλά από την πίστη μου στον Θεό, στην Παναγία και στους Αγίους της Εκκλησίας, που είναι ολοζώντανοι!

          Και δεν είμαι φιλορώσος, μου αρέσει πιο πολύ ο δυτικός πολιτισμός.
          Και αν με ρωτούσε ς αν θέλω να ζήσω ΗΠΑ ή Ρωσία, θα επέλεγα οπωσδήποτε ΗΠΑ.

          Οι ταυτίσεις που γίνονται απλώς εντάσσονται σε ένα παιχνίδι σκοπιμοτήτων ευρύτερο του μηνύματος του Χριστού.
          Είμαι ορθόδοξος χριστιανός.
          Όμως την “ορθοδοξία” έχουν επικαλεστεί και για καταστροφές, και για οδομαχίες και για άλλους λόγους ευρύτερου ενδιαφέροντος μεταξύ κρατών.

          Αν από την Ρωσία θα κρατούσα κάτι θα ήταν ο Ντοστογιέφκσι λχ ή ο π. Ανατόλιος (Ostrov).
          Όχι το ανελεύθερο πολιτικό της σύστημα, όχι την ευρύτερη κουλτούρα της κλπ.

          Και φυσικά θέλω η Ελλάδα να ανήκει στους έλληνες και όχι να την αγοράζουν όντως φτωχοποιημένη ανά τεμάχιο.

          Αυτά για να ξεκαθαρίσω τον τρόπο που σκέφτομαι και που δεν είναι μερικός ή απόλυτος, αλλά όσο γίνεται σφαιρικός και -στο μέτρο του δυνατού- αντικειμενικός.

          • Γιώργη,

            η κουβέντα είναι μεγάλη. Μπορείς να πεις ότι ο όρος “ορθόδοξη λαϊκή δημοκραστία του Γιουνανιστάν” είναι υπερβολικός και θα το δεχτώ.

            Κανονική ευρωπαϊκή χώρα δεν είμαστε πάντως. Δεν υπάρχει προσευχή στα σχολεία; Δεν υπάρχουν θρησκευτικά σύμβολα στα δικαστήρια; Δεν υπάρχει εναγκαλισμός στρατού & εκκλησίας; Δεν είχε γίνει πριν μερικά χρόνια real estate η φάση με κάποια μονή (όνομα και μη χωριό);

            Για να σε τσιγγλίσω μάλιστα παραπάνω, θα έλεγα ότι και ο γάμος (ναι ο γάμος), όχι σαν μυστήριο (διότι δε μπαίνω καν σε τεχνική ορολογία lol) αλλά σαν διαδικασία, είναι κάτι που αφορά τον προηγούμενο αιώνα. Eίναι άλλη κουβέντα όμως – σε κάθε περίπτωση, υπάρχουμε και εμείς οι λίγοι (ή ελάχιστοι αν θες), του φιλελεύθερου κέντρου που απλά ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ.

            Για όλους τους λόγους που προανέφερα και κάμποσους ακόμα. Θυμάμαι όταν παιζόταν “Ο τελευταίος πειρασμός” είχα κατέβει να δω την ταινία στην νυχτερινή παράσταση στο σινέ ΟΠΕΡΑ, αλλά φευ – έπεσα πάνω σε Ταλιμπάν, ΜΑΤ και δακρυγόνα.

            Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών lol.

          • Όπως ανέφερα σκέφτομαι με έναν τρόπο που πάντως το τελευταίο που θα με εξέφραζε θα ήταν να σε εμποδίσω να δεις τον τελευταίο πειρασμό κ.ο.κ.

            Δεν άγγιξα το πλαίσιο της εκκλησίας ως μηχανισμού εξουσίας και τις σχέσεις της με το πολιτικό σύστημα γιατί θα νυχτώσουμε και δεν είναι του ποδαριού αυτές οι κουβέντες.

            Σε κάθε περίπτωση γι’ αυτούς που συνέβαλαν στο να αισθάνομαι ακόμα άνθρωπος και να ελπίζω τρέφω απέραντη αγάπη και εμπιστοσύνη.

            Σαν σήμερα έφυγε από την ζωή ο Άγιος Παΐσιος λχ, ή στην Αίγινα έχω ακούσει με τ’ αφτιά μου τον Άγιο Νεκτάριο.

            Σεβαστές οι απόψεις σου, ωστόσο δεν είναι έντιμο (όχι ανθρωπολογικά προς Θεού, δεν πρόκειται για μομφή προσωπική) αυτό που η κοινωνία έχει ως αναφορά και ταύτιση να το απαξιώνουν όσοι δεν πιστεύουν.

            Εδώ τρώμε στην μάπα ευτελείς καταστάσεις για τις οποίες η κοινωνία δεν έχει δώσει ποτέ έγκριση (αν σταθμιστούν τα δεδομένα μας κυβερνά η επιλογή του ενός πέμπτου των ελλήνων), η Πίστη μας που δεν παράγει και έννομα αποτελέσματα μας απασχολεί λόγω συμβολισμών;

            Ας είμαστε ειλικρινείς…

            Σεβασμός και στις μειοψηφίες και στις πλειοψηφίες.
            Αν θέλουμε να λέμε ότι ζούμε σε κράτος δικαίου.
            Στο κάτω-κάτω όπως ξανασχολίασα δεν παράγει δεσμεύσεις το σύμβολο, άσχετο αν -για να το χαλαρώσουμε λιγάκι- κάποιοι βγάζουν αφρούς ή δαιμονίζονται με τον Σταυρό στα δημόσια κτίρια κ.α 🙂

          • Ας κάνουν ό, τι θέλουν, και ας πείσουν όσους πείθονται.
            Είτε από αυτά, είτε από “ψεκασμούς” είτε από τάχα “αντιμνημόνια” είτε από πολιτικούς που προσκυνούν ιερωμένους, ή ό, τι αντίστοιχο

            Προσωπικά δεν προσκυνάω ιερωμένους αλλά τον Θεό.

  5. Μά τί πράγματα είναι αυτά:

    «Άνθρωπος που είναι σε θέση να γνωρίζει, λέει πως
    τα τελευταία δέκα χρόνια υπάρχουν 88 μοναχοί της Μονής
    που έχουν λάβει ελληνικό διαβατήριο και έχουν χαθεί τα ίχνη τους.»!…

    Σιγοντάρετε τήν ανωνυμία
    χωρίς νά παίρνετε στά σοβαρά τήν καλικατζαρίδικια στρέβλωση, πού
    τό ‘χει γιά σίγουρο ότι France θά πεί Γαλλία, ενώ
    η γνώση της πιάνου δέν βεβαιούται εισέτι;

    • Και Μ όλα τα άλλα αφήσαμε ένα πνεύμα να πλανάται.
      Ασπικ κοίτα να ενσωματωθείς .
      Έχουμε ξηρασία.

  6. Όταν ο Σαββίδης γράφει για την νεώτερη ιστορία πρέπει να διαβάζουμε με σεβασμό.
    Έχει μια αρτιότητα η ροή των γεγονότων και η σχέση μεταξύ τους που περιμένω πότε θ α εκδώσει τα βιβλία του.
    Επί του θέματος της Πρέσπας.
    Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις που συμβαίνουν στον κόσμο θα επηρεάσουν τους δορυφόρους κι όχι τα βασικά σχήματα άρα η Ρωσία και στο μέλλον θα επιδρά στην περιοχή μας σημαντικά.
    Θα επιδρά όμως σε αδιαμόρφωτο ή διαμορφωμένο χώρο?
    Αν ο χώρος των Βαλκανίων οριστικοποίηση την στροφή προς την δύση οι μελλοντικές προσπάθειες της Ρωσίας θα είναι του στυλ μην είστε αρνητικοί.
    Αν όμως η στροφή στη δύση είναι εποχική τότε η πίεση θα είναι του στυλ επιστρέψτε.
    Θεωρώντας ότι η Τουρκία θα καταστεί ουδέτερη αλλά με μεγαλύτερη και σημαντική προσέγγιση με την δύση η περιοχή θα είναι με ροπή προς την ουδετερότητα στα Βαλκάνια κι ας τρέχουν τώρα στη δύση.
    Με βάση αυτό το σκεπτικό η Ελλάδα πρέπει να καταστεί πράγματι νέο σύνορο της δύσης και με βάση αυτό να προστατέψει το μέλλον της.
    Το αν θα έχουμε αριστερές ή δεξιές κυβερνήσεις λίγο έχει να κάνει αν η βάση είναι η παραπάνω συμπεριφορά.
    Θα πρέπει να δούμε πόσες φορές η δύση (Αγγλία/ ΗΠΑ/ Γαλλία) μας εγκατέλειψαν.
    Αν δεν μας εγκατέλειψαν τότε έχουμε μια βάση αν όχι είμαστε στο αέρα με βάση τα παραπάνω.
    Περιμένω την κριτική του Παντελή.

      • Το 1974 ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΊ ΠΊΕΣΑΝ ΤΟΥς ΆΦΡΟΝΕς ΧΟΥΝΤΑΙΟΥς ΝΑ ΚΆΝΟΥΝ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΜΑΚΆΡΙΟΥ , ΔΙΑΒΕΒΑΙΏΝΟΝΤΑς ΠΩς ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΕΣΕΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ.ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΜΥΝΟΜΕΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΠΩΣ ΑΓΓΛΟΙ ΠΙΛΟΤΟΙ ΠΕΤΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ, ΣΥΜΕΡΙΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΣΥΡΙΑ ΟΠΟΥ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΞΟΠΛΙΣΕΙ ΩΣ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ.

          • Δωσίλογοι πάντοτε υπήρχαν.Κι οι Γενιτσαροι έλληνες είχαν γεννηθεί.Κι ο Νενέκος το ίδιο.Και στη μάχη του Ματζικέρτ, έλληνας προδωσε τον Ρωμανό.

          • Αυτό θέλω να πω.
            Τα βάζουμε με τους ξένους αλλά τις ζημιές πάντοτε τις κάνουμε μόνοι μας.
            Δεν είναι ούτε η θέση μας γεωπολιτικά ούτε ότι είμαστε μικρή χώρα.
            Βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας.

  7. Μια που η… εθνικώς ευαίσθητη κυβέρνησή μας ηυδόκησε να ασχοληθεί με την αντιμετώπιση ξένων πρακτόρων, που δρουν κατά των συμφερόντων μας, μήπως να ρίξει μια ματιά και προς την Θράκη; Όλα καλά εκεί; Το προξενείο Κομοτηνής, τα δίκτυά του και η τράπεζα Ziraat δρουν συννόμως, να υποθέσω;

    Ακόμη και να μην υπήρχε η παραμικρή πρόκληση/απειλή στην Θράκη, μήπως θα όφειλε ένα σοβαρό κράτος να προβεί τουλάχιστον σε συμβολικές κινήσεις, ως αντίποινα/πίεση για την αιχμαλωσία των δύο στρατιωτικών μας; Ή δεν μας έχει δώσει έγκριση/εντολή ο κ. Pyatt για κάτι τέτοιο;

    ΥΓ: Η κατάρα αυτού του τόπου είναι ότι, από την αρχή (εξαιρώ την καποδιστριακή περίοδο), τα τρία πολιτικά του κόμματα ήταν το “αγγλικό”, το “γαλλικό” και το “ρωσικό”. Απουσίαζε και -φευ! – εξακολουθεί να απουσιάζει το “ελληνικό”!

    • Σχόλιο-διάνα! Από το στόμα μού το πήρατε. Το Προξενείο Κομοτηνής δρούσε και δρα ανενόχλητο, έχοντας επιφέρει ένα ιδιότυπο καθεστώς συγκυβέρνησης με την Τουρκία στην Δ. Θράκη. Όχι μόνο δεν το “ενοχλούν”, αλλά τιμωρούν κι αυτούς, που τού πάνε κόντρα.

      Μήπως δεν θα έπρεπε το 2008 να είχαν απαλλάσσει τον Αμερικανό Γενικό Πρόξενο Θεσσαλονίκης, για δραστηριότητες άσχετε με τα καθήκοντά του κι επικίνδυνες για την εθνική μας ασφάλεια;

      Απλώς τώρα πρέπει να πήραν κάποιαν εντολή, την οποία έσπευσαν να εκτελέσουν.

    • κ Καραγιαννίδη αυτή η κυβέρνηση ,δηλαδή ο Κοτζιάς, κατόρθωσε να ανεβάσει την γνώμη της Ελλάδος για τα θέματα της περιοχής.
      Προφανώς δεν μπορεί να επηρεάσει διεθνής στρατηγικές αλλά τώρα αυτές περιέχουν και την γνώμη της Ελλάδος.
      Η γνώμη όμως πρέπει να συνοδεύεται από πραγματικές κινήσεις.
      Είστε επαγγελματίας του βελούδινου και με χαμόγελα δούνε λαβείν διεθνώς.
      Επομένως περίμενα άλλη προσέγγιση στην κρίση σας για την εξωτερική πολιτική του Κοτζιά.
      Χρησιμοποιώ την λέξη γνώμη γιατί η μόνη άλλη που έχουμε είναι η ρήξη με όποιες συνέπειες.

      • Λυπάμαι που δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία σας, αλλά μπορείτε να μου αναφέρεται ένα (πρόσφατο ή παλαιότερο) παράδειγμα που η γνώμη της Ελλάδος ελήφθη υπ’ όψιν από τους ισχυρούς;

        Και δεν εννοώ μια συγκυριακή υποστήριξη της Ελλάδος, λόγω δικών τους συμφερόντων, αλλά να καταφέρει να προωθήσει η Ελλάδα την δική της ατζέντα.

        Αυτό που βλέπω εγώ και έθιξα με το σχόλιό μου είναι μια απίστευτη πρεμούρα να ικανοποιήσουμε τις επιδιώξεις των προστατών μας (κι ας προειδοποιούσε ο Κάλβος “παρά προστάτας να’ χωμεν”), αδιαφορώντας για ζητήματα που θίγονται πραγματικά ζωτικά μας συμφέροντα. Ή υπάρχει εχέφρων άνθρωπος που πιστεύει ότι οι Ρώσοι διπλωματικοί υπάλληλοι συνιστούσαν μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα (προσοχή, όχι τους “συμμάχους” της) από τους πράκτορες του προξενείου Κομοτηνής ή τις ΜΚΟ που δρουν ανεξέλγκτες στο Αιγαίο;

        Το πρόβλημα προφανώς δεν είναι μόνο τωρινό (ξαναδιαβάστε το υστερόγραφό μου), το ίδιο άφρων και ακατανόητη ήταν και η στάση της Μπακογιάννη το 2008, όταν πήρε θέση στην διένεξη ΗΠΑ-Ρωσίας για την αντιπυραυλική ασπίδα στην Α. Ευρώπη (το δόγμα Πιπινέλη πως “η Ελλάς είναι μικρή χώρα για να έχει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική” έχει διαχρονική εφαρμογή). Απλώς θεωρώ σκόπιμο να στηλιτεύεται η πράξη του παρόντος και να μην αναλωνόμαστε σε συζητήσεις για άλλοθι και συμψηφισμούς με το παρελθόν.

        Όσο για την αναφορά σας σε άλλο σχόλιο, ότι πρέπει να καταστούμε το σύνορο/προπύργιο της Δύσεως, δεν διαφωνώ, αρκεί να μην καταντήσουμε η παλλακίδα της Δύσεως. Διότι άλλο ο στρατηγικός εταίρος και άλλο το (αναλώσιμο) προτεκτοράτο. Συναφώς, το δίπολο γνώμη-ρήξη που θέτετε, μου θύμισε λίγο την ρήση του υιού Bush “ή είστε μαζί μας, ή είστε εναντίον μας”. Το ότι δεν είμαστε σε θέση να ελιχθούμε κατά περίσταση, μάλλον αποτυχημένη εξωτερική πολιτική συνιστά.

        Και τέλος, επί του πρακτέου, διότι δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε. Ποιές οι κινήσεις του ελλαδικού κράτους για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων στρατιωτικών μας, στην Αδριανούπολη; Η επαιτεία βοήθειας από τρίτους; Γιατί δεν ακολουθείται η ίδια σκληρή τακτική, όπως και με την απέλαση των Ρώσων; Είναι αυτά δείγματα σοαβρής και ανεξάρτητης πολιτικής;

          • Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε!

            Για την ιστορία, υπάρχουν κράτη που επιλέγουν δυναμικές αντιδράσεις, σε ανάλογες περιπτώσεις. Για παράδειγμα το Ισραήλ εξετέλεσε μία μοναδική στα χρονικά επιχείρηση σύλληψης υψηλοβάθμων Σύριων αξιωματικών, το 1973, προκειμένου να τους ανταλλάξει με αιχμαλώτους πιλότους του (επιχείρηση “Κιβώτιο”). Το Ισραήλ, επίσης, το 2006, εισέβαλε στον Λίβανο, προκειμένου να απελευθερώσει στρατιώτες του που είχαν αιχμαλωτισθεί από την Χεζμπολάχ. Και οι ΗΠΑ, διά της στρατιωτικής οδού επέλεξαν να απελευθερώσουν τους ομήρους της πρεσβείας τους στην Τεχεράνη, το 1980, ασχέτως αν απέτυχαν (επιχείρηση “Eagle Claw”).

            Στην περίπτωσή μας, θα περίμενα μια αντίστοιχη (ή και υπέρτερη) διπλωματική κλιμάκωση αυτής που επεδείχθη με τους Ρώσους, αντί της εξευτελιστικής έκκλησης σε βοήθεια από τρίτους. Εκτός αν θεωρείτε καταφυγή στα όπλα ένα “τουριστικό εμπάργκο”, για παράδειγμα.

            Αν φοβόμαστε να διεκδικήσουμε αφ’ εαυτών τα αυτονόητα, χωρίς “άνωθεν” έγκριση/προστασία, ή διακατεχόμενοι από το “φοβικό σύνδρομο” έναντι της Τουρκίας, τότε ας ξαναφορέσουμε φέσια και μαντήλες, είμαστε ήδη “φινλανδοποιημένοι”! Εκτός και αν πρέπει να απειληθεί η… Μύκονος για να αντιδράσουμε με πυγμή!

            ΥΓ1: Είναι τεράστιο πλήγμα στο ηθικό των στρατιωτικών (και όχι μόνον) να νοιώθουν ότι το κράτος δεν θα τους παρασταθεί δυναμικά στην δύσκολη στιγμή.

            ΥΓ2: Σχετικά με τα όπλα, είμαι οπαδός του δόγματος του Σουν-Τζου ότι το απαύγασμα της στρατιωτικής ικανότητητος είναι η νίκη χωρίς μάχη. Αυτό προϋποθέτει, όμως, και διακηρυγμένη πρόθεση χρήσης όπλων, όταν απαιτηθεί, αλλιώς τα όπλα καταντούν διακοσμητικά στοιχεία παρελάσεων και μέσα παρανόμου πλουτισμού μεσαζόντων. Το είχαν διατυπώσει σαφέστατα οι Ρωμαίοι: “si vis pacem para bellum”.

          • Χρήστε αντί Χρίστε καί τούμπαλιν από καιρό, εδώ μέσα
            είσαι από χρόνια πιά σεσημασμένος ώς

            μέρος τού προβλήματος τής σάπιας έως μυελού οστέων
            Α΄ Εκλογικής Περιφέρειας Θεσσαλονίκης τών 86 βενιζέλων καί
            τών εβραίων εισβολέων τού 1492, πού μάς σκότωσαν καί μάς εκμεταλλεύτηκαν γιά αιώνες
            μέ τίς πλάτες τού άλλου εισβολέα, τού στρατηγικού συμμάχου τους αιώνων έως καί σήμερα,
            τού τουρκομογγόλου

            καί οί οποίοι

            [οί έν Θεσσαλονίκη εβραίοι χανουκατζήδες τού αισχρού αποκεφαλιστή τής Σημαίας μας*(βλ. φωτο) μέσα στή Θεσσαλονίκη τήν 15η Ιουνίου 2017, παρουσία τών δωσιλόγων πρωθυπουργού καί δήμαρχου καί τής ειδεχθούς προσωποποίησης τών εβραίϊκων εγκλημάτων κατά τής ανθρωπότητος κατά τόν 20ό καί 21ο αιώνα, δαυιδ σαλτιελ κι όχι μόνο, βέβαια
            βλέπε τόν εβραιοκάνο σήμερα ντεϊβιντ χαρις, αυτόν τόν «αννα» καί διατάκτη τού τσιπρα
            (αλ|α|βανε τής εβραίας δαμανακη τού Μονακό, μπαγάσα… θά σού στείλει κι εσένα λίαρ τζέτ;)
            φανερά από τό 2014, λέμε καί
            “καϊαφα” ροναλντ λοντερ τού διαρκους συνεδριου τών εβραίων σταυρωτήδων τής Ζωής!…]

            μάς κατέσφαξαν στή Μικρασία μας τούς Έλληνες κι όλους τούς Χριστιανούς,
            μέ τή μισόθεη/μισάνθρωπη/μισελληνική καί διεθνική επίθεση πού οργάνωσαν διά τού
            έν Θεσσαλονίκη εβραιομασόνικου κομιτάτου “ΕΝΩΣΙΣ και ΠΡΟΟΔΟΣ” καί
            μέ τόν έξ αυτών εβραίο, τάχα μου “ατατουρκ” etc κι έν αρχή ακόμη
            στρατιωτικό διοικητή Θεσσαλονίκης τών τουρκομογγόλων…

            *
            https://www.lifo.gr/uploads/image/1071256/foreign.jpg

  8. Η κατάρα αυτού του τόπου είναι ότι, από την αρχή (εξαιρώ την καποδιστριακή περίοδο), τα τρία πολιτικά του κόμματα ήταν το “αγγλικό”, το “γαλλικό” και το “ρωσικό”. Απουσίαζε και -φευ! – εξακολουθεί να απουσιάζει το “ελληνικό”!

    Συμφωνώ και επαυξάνω με την επισήμανση του κυρίου Καραγιαννίδη!

  9. Κυριε Σαββίδη, το Μοναστηρι του Αγ.Παντελεήμονος τον μόνο γνωστό κατάσκοπο που φιλοξένησε ήταν ο Δαβίδ Μπαλφουρ και αυτος δεν ήταν Ρώσσος αλλά άγγλος, κορυφαίος πράκτορας της Ιντελιτζενς Σέρβις.
    Και τα της συνθήκης του Αγ.Στεφάνου τα παρουσιάζετε μονομερώς.Τότε η Ρωσσία είχε φτάσει μερικα χλμ απ την Πόλη και έσπευσε η Αγγλία να την διασώσει με αντάλλαγμα την παραχώρηση της Κύπρου απο την οθωμανική στην βρεττανική κυριαρχία.
    Για τα περι εκκλησιαστικών διενέξεων κλπ αυτά προέκυψαν πάλι λόγω της πολιτικης των δυτικών που φυτεψαν στο Φανάρι τον γνωστό τέκτονα Αθηναγόρα, μεταφερθέντα εξ ΗΠΑ με το προεδρικο αεροσκάφος που παρεχωρησε ο Χαρρυ Τρούμαν, αρχηγος της ΣΙΑ κ προεδρος των ΗΠΑ.

  10. Να κλεισουμε τον διαλογο μας , που εξελιχθηκε σε βαθια διαφωνια – ο Εθνικος διχασμος του 1915 καλα κρατει- με ενα συντομο ανεκδοτο .
    ”Ο πρωθυπουργος σε μια κληρονομικη Βασιλευομενη Δημοκρατια επιλεγει και διοριζει τον Βασιλεα ,η, τον Διαδοχο”, οπως στην περιπτωση των Βαλκανικων πολεμων, που σχεδιαστηκαν οχι μετα το 1909 αλλα απο το 1904 με τον 4ετη Μακεδονικο αγωνα , απο τον εθνεγερτη Φλωρινιωτη Ιωνα Δραγουμη και τον πρωτομαρτυρα του αγωνος αυτου ,-γαμβρο του- Παυλο Μελα, τους οποιους αγνοησαν οι κ.κ. Κοτζιας και οι διαπραγματευες του, διχαζοντας και γιαυτο το σημειο τον Ελληνικο λαο και τους μοναδικους Μακεδονες Ελληνες.
    Να πως επιβεβαιωνεται ο κ. Μητσοτακης με την φραση του ” Δεν θα διχασω τους Ελληνες , για να ενωσω τους Σκοπιανους”.

Leave a Reply to Κων/νος Α. Καραγιαννίδης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα