ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣΠολλοί νόμιζαν πως το τσουνάμι του λαϊκισμού και του εθνικισμού πέρασε από την Ευρώπη και την άφησε σχετικά ανέπαφη. Η αισιοδοξία τους ήταν πρόωρη. Μπορεί η Λεπέν να ηττήθηκε στη Γαλλία, αλλά ο Μακρόν δεν έχει ακόμη εδραιωθεί πολιτικά και σε καμία περίπτωση δεν διαθέτει ηγεμονία. Η Μέρκελ φθίνει προκαλώντας ανησυχία, γιατί στο τέλος της ημέρας ήταν το ανάχωμα της κοινής λογικής και της μετριοπάθειας. Οι δυνάμεις που προτείνουν ακραίες λύσεις στο μεταναστευτικό, αλλά και σε άλλα ζητήματα, κερδίζουν συνεχώς έδαφος, από την Ουγγαρία έως την Ιταλία. Οι πολίτες απαιτούν καθαρές προτάσεις και ηγέτες που δεν μασάνε τα λόγια τους.
Τρέφουν την αυταπάτη ότι με το στυλ αυτό ηγεσίας θα βρεθούν λύσεις στα αδιέξοδά τους. Το αντισυστημικό ρεύμα ήταν, τελικά, πολύ πιο βαθύ και διαρκές από ό,τι εκτιμούσαν όσοι θεωρούσαν ότι η Ευρώπη μπορεί και απορροφά όλους τους κραδασμούς.
Δεν είναι όμως μόνο η Ευρώπη που κλονίζεται. Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ο πρόεδρος Τραμπ αμφισβητεί, στα λόγια αλλά και στην πράξη, την παγκόσμια τάξη πραγμάτων που επέβαλαν οι ΗΠΑ και η Δύση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στήνει καβγά με τον Καναδά, τον πιο κοντινό και παλιό σύμμαχο των ΗΠΑ. Χαρακτηρίζει την Ε.Ε. περισσότερο επικίνδυνη από την Κίνα και πιέζει τον Μακρόν να σκεφθεί να την εγκαταλείψει. Θέλει να αποδυναμώσει το ΝΑΤΟ και να διαλύσει τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, βασικούς δηλαδή πυλώνες του μεταπολεμικού στάτους κβο. Κανείς δεν ξέρει αν πίσω από όλα αυτά υπάρχει κάποιο σχέδιο. Μετά μία περίοδο εφησυχασμού, οι υπόλοιποι ηγέτες της Δύσης πρέπει να αναρωτηθούν ποιος εκφράζει την πραγματική πολιτική των ΗΠΑ, ο Τραμπ ή ό,τι έχει απομείνει από το αμερικανικό βαθύ κράτος.
Η Ιστορία διδάσκει ότι όποτε μία υπερδύναμη μικραίνει ή απομακρύνεται από τον ρόλο της, για δικούς της λόγους, κάτι κακό συμβαίνει. Μπορεί να είναι ένας πόλεμος ή μία μεγάλη οικονομική κρίση. Πάντοτε, πάντως, κάτι κακό και μεγάλο συμβαίνει.
Είναι δύσκολο να δει κανείς πού θα μας βγάλουν όλη αυτή η αβεβαιότητα και οι τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται. Για εμάς, πάντως, που βλέπαμε πάντοτε την Ευρώπη σαν ασφαλές λιμάνι που μας προστατεύει από ενδογενείς και εξωγενείς περιπέτειες, τα σύννεφα στον ορίζοντα προκαλούν δικαιολογημένη ανησυχία. Γιατί όλοι νιώθουμε ότι, όπου να ’ναι, θα ξεσπάσουν καταιγίδες και απρόβλεπτα μπουρίνια και μέσα στο ίδιο το «λιμάνι».
kathimerini.gr
«Βάστα Ρόμελ»
Καλώς τα λέτε κύριε Παπαχελά για την Ευρώπη, και έτσι είναι, αλλά οφείλετε να παραδεχτείτε και το γεγονός πως η κανονικότητα και η ψυχρότητα των δεικτών με όρους μη εναλλακτικής (TINA)δεν θα μπορούσε να καταπραΰνει ένα τραγικό γεγονός.
Υπενθυμίζω ότι είμαστε μια χώρα με διψήφιο αριθμό ανέργων (χωρίς να προσμετρώνται οι αποχωρήσαντες στο εξωτερικό).
Τι αναγκαζόμαστε να διαβάζουμε και να ακούμε ως “λύση”;
Σε μια χώρα με τέτοια καταστροφή, που απαιτείται ένα νέο μεταπολεμικό κοινωνικό κράτος, διαβάζουμε μόνο για περικοπές συντάξεων, για σάρωμα αποθεματικών, για κατάργηση επιδομάτων ανεργίας (οι άνεργοι είναι μαζόχες και δεν εργάζονται από βίτσιο κατά το ΔΝΤ), για υποκατάσταση πληθυσμών και δημογραφική τους αποσύνθεση με …προσμίξεις πληθυσμών (θαρρεί κανείς και μιλάμε για αναπαραγωγή με τεχνικούς όρους όπως στα συμπαθή τετράποδα) αντί να αναταχθεί η ελληνική κοινωνία.
Και “καπάκι” ακούμε για “εθνικολαϊκισμούς” και άλλα τινά…
Πόσο θα αντέξει το κομμάτι της κοινωνίας που επιθυμεί αξιοκρατία, είναι στο περιθώριο, και από πάνω του λένε “φύγετε έξω” “όλοι μαζί τα φάγατε” κ.οκ…
Και εντάξει, κάποιοι αντέχουν και δεν το ρίχνουν στην παλαβή.
Δεν ψηφίζουν σώρες, ψεκασμένους, τσίπρες κλπ.
Αλλά αυτό είναι απλώς δεοντολογική προσέγγιση.
Η χώρα πάει κατά διαόλου.
Και ειδικά το δόγμα των χαμένων γενεών έχει επικρατήσει.
Εσείς κύριε Παπαχελά, που είστε και καλός άνθρωπος όντως και ευγενής με καλή ψυχή, πόσο θα αντέχατε αν αποφοιτούσατε στις αρχές της κρίσης από ένα πανεπιστήμιο στο οποίο είχατε μπει και βγει αξιοκρατικά (2008-2010) και σας έλεγαν ότι είστε “τελειωμένος” για την πολιτική τάξη;
Δεν θα θυμώνατε;
Δεν θα τα πέρνατε “στο κρανίο”; Δεν θα αγανακτούσατε μη δυνάμενος να συντηρήσετε οικογένεια, μικρό παιδί, δεν θα φρικάρατε γνωρίζοντας ότι σε αυτό το κράτος ακόμα και για να αναγνωριστεί μια μη αναστρέψιμη ασθένεια οι “τεχνοκράτες” εξευτελίζουν τους ανθρώπους σε επιτροπές μην τυχόν και τους συνδράμει αυτό το σάπιο ελεεινό κράτος που κατά τ’ άλλα συνδράμει μια χαρά τις πελατείες του για τις ανάγκες της κομματικής αναπαραγωγής με μερίσματα και άλλα τινά;;;
Μακάρι να διαβάζατε το σχόλιο για να αναρωτηθείτε τα παραπάνω.
Από έναν ευρωπαϊστή, κατά του λαϊκισμού, αλλά άνθρωπο ακόμα και όχι ζόμπι.
Έτσι θα νικηθεί ο εθνικολαϊκισμός αγαπητέ κύριε Παπαχελά και όχι ξορκίζοντας ή αφορίζοντάς τον ή με το να τον επιστρατεύουν διάφοροι βλοσυροί τύποι ελιτιστές που βλέπουν παντού φαντάσματα.
Και αν εσείς είστε η εξαίρεση οι περισσότεροι κύριε Παπαχελά από αυτές τις ελίτ με αυτόν το τρόπο σκέφτονται.
Απάνθρωπα.
Θα έθετα και το ζήτημα του προσφυγικού, αλλά αυτό έχει πια ξεφύγει από τον ανθρωπιστικό του ορίζοντα και συνιστά πεδίο αποδόμησης εθνικών κοινωνιών με θύματα και μετανάστες και γηγενείς.
Και από κάτι τέτοια κερδίζουν και κάνουν σπέκουλα διάφορες ακραίες δυνάμεις.
Και αυτά δεν αναχαιτίζονται με ευχολόγια, αλλά με πολύ προβληματισμό και σκέψη.
Κυρίως γιατί η τρέλα θα εξακολουθεί να εξαπλώνεται και θα παίρνει η μπάλα και χώρους που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πεδίο υγιούς συνύπαρξης και ασφάλειας πχ ΕΕ κλπ.
Αυτά, να είστε καλά.
Να συμπληρώσω ότι ο διψήφιος ρυθμός ποσοστού ανέργων αισίως διανύει τον 10ο χρόνο ζωής με το ερχόμενο έτος.
Ε, κάτι δεν πάει καλά δε νομίζετε;
Με εκτίμηση.
Πράγματι, κάτι δεν πάει καλά Γιώργη!!
κι αυτό το δικό μου..κάτι δεν πάει καλά, γεννά ένα ερώτημα:
Πού βρίσκονται τα λεφτά για συντάξεις, επιδόματα και ό,τι άλλο τραγικό περιγράφεις;
Και, πώς λύνεται το θέμα της ανεργίας;
Αυτά που λέει ο Παπαχελάς, έχουν σχέση με τα μεγάλα..χαρτιά, εσύ ασχολείσαι με τα μικρά, την τσεπούλα σου ή καλύτερα, την κοινωνική ματιά μέσα από τη διόπτρα της τσέπης σου.
Θα σου δώσω πρόχειρα τα μελλούμενα γι αυτά που σε βασανίζουν.
Ασχέτως τί θα συμβεί στα μεγάλα του κόσμου ζητήματα, αυτό που έρχεται στα δικά μας τα εσωτερικά και ειδικότερα τα οικονομικά με όρους δικούς σου, δηλαδή, επιδομάτων, συντάξεων κτλ…διότι οικονομία είναι άλλο πράγμα από τα αιτήματα του κκε και των συνδικαλΗστών, είναι κατήφορος και μάλιστα…κατρακύλα, γι αυτό πάρε αλεξίπτωτο, διότι δε σε/μας σώνει τίποτε πλέον!
“Αυτά που λέει ο Παπαχελάς, έχουν σχέση με τα μεγάλα..χαρτιά, εσύ ασχολείσαι με τα μικρά, την τσεπούλα σου ή καλύτερα, την κοινωνική ματιά μέσα από τη διόπτρα της τσέπης σου.”
Ωμός γκεμπελικός λόγος συλλογικής ρετσινιάς και ενοχοποίησης.
Τέτοιο αρρωστημένο σχόλιο μόνο το δόγμα του σοκ θα επιστρέτευε.
Να πάμε στις σπηλιές τότε να “ψοφήσουμε” για να εξυγιανθεί η οικονομία.
Οι ελίτ που ζουν από το κράτος, οι δυνάστες που καθορίζουν τις αποζημιώσεις τους, οι άχρηστοι οργανισμοί για πελατειακές εξυπηρετήσεις, η αξιοποίηση του εθνικού πλούτου, οι επενδύσεις, η ορθολογική αξιοποίηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, ένα κάρο τρόποι υπάρχουν έξω από το δόγμα ΤΙΝΑ που πιστά εξυπηρετείς και είσαι πασπαρτού με κάθε κόμμα, αρκεί να υπηρετεί αυτή την ατζέντα.
Και τις συντεχνίες θα καταπολεμούσατε από την αρχή του δόγματος σοκ και δέος και την διοίκηση θα αποκομματικοποιούσατε.
Τίποτε από αυτά, παπάτζες όλα για να αναπαράγεται η κτηνωδία (αν και δεν μου φταίνε τα κτήνη διότι έχουν την δικαιολογία του ενστίκτου και μόνο).
Αυτού του είδους ο φτηνός κοινωνικός αυτοματισμός που πρεσβεύεις δεν πείθει κανέναν πια μετά από τόσα χρόνια μιζέριας.
Είστε προφανώς άχρηστοι το λιγότερο.
Το ΜΌΝΟ λειτουργικό στοιχείο που κρατά μια κοινωνία συνδεδεμένη, είναι ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΣ, δηλαδή, αυτός που νοιώθει πως αδικείται να έχει τρόπο να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ τα δικαιώματά του!
Ακριβώς, επειδή σε κοινωνίες υπανάπτυκτες πολιτικά όπως η δική μας, ο κοινωνικός αυτοματισμός και οι δομές και θεσμοί που τον υποστηρίζουν, απλώς υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις κυρίαρχες ομάδες και απλώς δείχνουν ως κοστούμι προς τα έξω, δεν υπάρχει αλληλεγγύη και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και αυτά είναι μόνο η αρχή…διότι αυτά που πρεσβεύεις τα πρεσβεύουν επίσης ακόμη 9000000 συνέλληνες…καταλαβαίνεις τί έρχεται λοιπόν!!
Το αλεξίπτωτο μη τον ξεχνάς και το σοκ που έρχεται, θα μας θυμίσει πως αυτά που περάσαμε έως τώρα, ήταν…χαλβάς!!