ΝΤΙΕΓΚΟ ΦΟΥΖΑΡΟ: Δεν πρέπει να σώσουμε του Ευρώ, πρέπει να σωθούμε από το Ευρώ!

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

[Ο 35χρονος φιλόσοφος Ντιέγκο Φουζάρο, ειδικός στον Γκράμσι, τον Μαρξ και τον Χέγκελ και εμπνευστής του Κινήματος των 5 Αστέρων, εξηγεί γιατί η Ιταλία πρέπει να αποχωρήσει από το Ευρώ, από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και να προσεγγίσει τη Ρωσία. Συνέντευξη στον Αλεξάντρ Ντεβέκιο της Φιγκαρό. Ε.Δ.Ν.]

 FIGAROVOX.- Η συμφωνία μεταξύ της Λίγκας και του Κινήματος των Πέντε Αστέρων (Κ5Α) εκφράζει τη βούλησή σας να καλύψετε το χάσμα αριστερά/ δεξιά;

 Nτιέγκο Φουζάρο: Ναι, απολύτως. Στην εποχή μας, εκείνη του χρηματιστηριακού καπιταλισμού, η παλαιά διχοτομία δεξιά-αριστερά αντικαταστάθηκε από τη νέα διχοτόμηση ανώτερος – κατώτερος, αφεντικό -σκλάβος (Hegel). Υψηλά, το αφεντικό έχει τη θέση του, θέλει περισσότερη απελευθερωμένη αγορά, περισσότερη παγκοσμιοποίηση, περισσότερη απελευθέρωση. Χαμηλά, ο “εθνικολαϊκός” δούλος (Gramsci) θέλει λιγότερο ελεύθερο εμπόριο και περισσότερο εθνικό κράτος, λιγότερη παγκοσμιοποίηση και υπεράσπιση των μισθών, λιγότερη Ευρωπαϊκή Ένωση και περισσότερη υπαρξιακή και επαγγελματική σταθερότητα. Στις 4 Μαρτίου στην Ιταλία δεν νίκησε η δεξιά, ούτε η αριστερά: ο κατώτερος λαός κέρδισε, ο δούλος. Και εκπροσωπείται από το Κ5Α και τη Λίγκα, τα κόμματα που το παγκόσμιο αφεντικό και οι διανοούμενοί του αμαυρώνουν ως «λαϊκιστές», δηλαδή κοντά στο λαό και όχι στην χρηματιστηριακή αριστοκρατία (Μαρξ). Αν αυτά τα κόμματα είναι λαϊκιστικά, τότε πρέπει να πούμε ότι τα κόμματα του αφεντικού είναι απολύτως δημοφοβικά, μισούν τον λαό.

 ΕΡ.: Ο Πρόεδρος Mαταρέλα επέτρεψε τελικά τη διαμόρφωση της νέας κυβέρνησης και ο Σαβόνα δεν είναι πλέον στην οικονομία, αλλά εξακολουθεί να είναι μέλος της κυβερνητικής ομάδας. Φοβόταν ότι οι νέες εκλογές θα ενίσχυαν περισσότερο τους δυο παράφωνους σχηματισμούς;

ΑΠ.: Απολύτως. Εκρινε ότι δεν έπρεπε να διακινδυνεύσει. Η Ιταλία, όπως όλες οι χώρες της Ευρώπης, ζει κάτω από μια πολυετή οικονομική δικτατορία των αγορών. Πρόκειται για έναν λαμπερό ολοκληρωτισμό, τον ολοκληρωτισμό της καπιταλιστικής αγοράς. Οι αγορές απαιτούν, οι αγορές έχουν νευρικότητα: είναι θεότητες που αποφασίζουν εκ των άνω, είναι το αποκορύφωμα του φετιχισμού που περιγράφει καλά ο Μαρξ. Το 2011, η Ιταλία έπεσε θύμα οικονομικού πραξικοπήματος από την ΕΕ. Ακόμα και τώρα σχεδόν το ίδιο συνέβη. Εντούτοις, έχει σχηματιστεί η «κίτρινο-πράσινη» κυβέρνηση (τα χρώματα του Κ5Α και της Λίγκας, αντίστοιχα), παρόλο που έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές (κυρίως το ρόλο του Σαβόνα), ώστε να μην νοιώσουν οι αγορές υπερβολικά δυσαρεστημένες …

ΕΡ.: Γιατί ο Ντι Μάγιο και ο Σαλβίνι κοιτάζουν προς τη Ρωσία;

ΑΠ.: Επειδή η Ρωσία του Πούτιν είναι σήμερα η μόνη που προβάλει αντίσταση στον ιμπεριαλισμό του δολαρίου, δηλαδή της αμερικανικοποίησης του κόσμου, τη γνωστή ως παγκοσμιοποίηση. Είναι καλύτερα να έχουμε έναν πολυπολικό κόσμο, όπως λέμε αυτές τις μέρες, αντί του εφιάλτη της «καθολικής μοναρχίας» (Kant), δηλαδή μια και μοναδική δύναμη που εισβάλλει σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Ιταλία πρέπει να βγει από το ΝΑΤΟ, να απελευθερωθεί από 100 και πλέον στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και να επιδιώξει να ανακτήσει τη νομισματική, πολιτιστική και οικονομική κυριαρχία της, κάνοντας ανοίγματα στη Ρωσία και τα αδέσμευτα κράτη.

ΕΡ.: Μπορούμε να πούμε ότι η κρίση του ευρώ επιστρέφει, με αφορμή την κατάσταση στην Ιταλία αλλά και στην Ισπανία;

ΑΠ.: Νομίζω ότι ναι. Δεν γνωρίζω την ισπανική κατάσταση ως εμπειρογνώμονας, αλλά σίγουρα στην Ισπανία, όπως στην Ιταλία και τις άλλες μεσογειακές χώρες, το ευρώ προκάλεσε πολλά δεινά. Το ευρώ δεν είναι νόμισμα, αλλά «μέθοδος διακυβέρνησης» (Foucault): μέθοδος νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης εναντίον των εργατικών και των λαϊκών τάξεων δημιουργώντας κέρδη μόνο για τους άρχοντες της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Δεν πρέπει να σώσουμε το ευρώ, πρέπει να σωθούμε από το ευρώ! Αυτό υποστήριξα στο βιβλίο μου “Ευρώπη και καπιταλισμός”. Ελπίζω ότι η κίτρινο-πράσινη κυβέρνηση θα βγάλει την Ιταλία από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση: αυτός είναι ο μόνος τρόπος να υπερασπιστούμε τις εργατικές τάξεις και τους επισφαλείς ανθρώπους, κάνοντας δημόσιες δαπάνες και μια πραγματική κοινωνική πολιτική.

ΕΡ.: Δεν υπερβάλλετε όταν λέτε συχνά ότι η παλιά αστική τάξη και το παλιό προλεταριάτο καταπιέζονται το ίδιο και οι δυο;

ΑΠ.: Είναι ακριβώς έτσι. Πρόκειται για το νέο «πρεκαριάτο[1]»: η παλιά μεσοαστική τάξη και η παλιά εργατική τάξη, εχθρικές για ένα διάστημα, αποτελούν  μια νέα πτωχοποιημένη πλέμπα και στερούνται δικαιωμάτων λόγω των χρηματιστηριακών αρπακτικών πρακτικών και της τοκογλυφίας των τραπεζών. Η κυρίαρχη τάξη είναι αυτή τη φορά η οικονομική χρηματιστηριακή αριστοκρατία, μια κοσμοπολίτικη τάξη τραπεζιτών και κεφαλαιούχων που αναζητούν επενδυτικές ευκαιρίες, αφεντικά του big business και του dumping. Ο Μαρξ τα λέει πολύ καλά στο τρίτο βιβλίο του Κεφαλαίου: ο καπιταλισμός ξεπερνά την αστική του φάση και φτάνει στη χρηματιστηριακή, με βάση τη χρηματιστηριακή απόδοση και τις κλοπές της τραπεζοκρατίας. Αυτή είναι η μοίρα μας.

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Πηγή: http://www.lefigaro.fr/vox/politique/2018/06/15/31001-20180615ARTFIG00394-entretien-avec-diego-fusaro-l-homme-qui-murmure-a-l-oreille-de-di-maio-et-salvini.php

[1] Ανεργοι, φτωχοί και γενικά οι απασχολούμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας.

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα