[Στη Γαλλία ολοκληρώθηκε στην κοινοβουλευτική επιτροπή η συζήτηση για το νομοσχέδιο της υπουργού – γαλλική πρωτοτυπία!- Πολιτισμού «κατά της χειραγώγησης των πληροφοριών» με αποκλειστικό στόχο τη φίμωση των ανεξάρτητων φωνών του Διαδικτύου… Ε.Δ.Ν.]
του Bruno Guigue
Ο δημοσιογράφος Αρκάντι Μπατσένκο φωτογραφίζεται μετά τη διήμερη ‘’ανάστασή’’ του. Σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας τα δυτικά μέσα ενημέρωσης τον έφεραν δολοφονημένο από τους Ρώσους!…
Αυτή η ιστορία αρχίζει σαν παραμύθι. Στην θαυμάσια δημοκρατία μας, όλα πήγαιναν καλά. Ο Τύπος ήταν ελεύθερος, ο πολίτης ενημερωμένος και η εξουσία αμερόληπτη. Αλλά ήταν υπερβολικά ωραία. Απερίσκεπτη, η δημοκρατία δεν αισθάνθηκε τον εχθρό να έρχεται. Κρυμμένος στη σκιά, ήταν έτοιμος να ριχτεί στη λεία του. Ποιος; Ο Ρώσος, φυσικά. Ήταν απαραίτητο αυτός ο βάρβαρος να έρθει να χαλάσει τη γιορτή διαδίδοντας βδελυρά ψέματα. Ευτυχώς, καβαλώντας το άσπρο πολεμικό της άλογο, η ηρωική μας υπουργός πολιτισμού προειδοποίησε: “Η χειραγώγηση των πληροφοριών, λέει, είναι ένα αργό δηλητήριο που καταστρέφει τη δημοκρατική μας ζωή. Η παθητική στάση έναντι των σύγχρονων κινδύνων, σκοτώνει την ελευθερία”.
Πρέπει να αντιδράσουμε, αλλά πώς; Παρουσιάζοντας το νομοσχέδιο “εναντίον ψευδών ειδήσεων”, μετονομασμένο σε νομοσχέδιο “κατά της χειραγώγησης των πληροφοριών”, η Françoise Nyssen χρησιμοποίησε ένα ισχυρό επιχείρημα: “Η οξυδέρκεια των πολιτών δεν είναι πια αρκετή”. Ωστόσο, είχαμε πάρει όλες τις δυνατές προφυλάξεις, στις υψηλές σφαίρες, για να ενθαρρύνουμε τους αγύρτες να συμπεριφέρονται σαν πρόβατα. Ελεγχος του 95% του παραδοσιακού Τύπου από μια δεκάδα δισεκατομμυριούχων, ομοιόμορφη γραμμή σύνταξης σύμφωνα με την ατζέντα των Φιλελεύθερων-Ατλαντιστών, δημόσιες επιδοτήσεις μόνο για τα για ορθόδοξα ή αβλαβή μέσα ενημέρωσης: στον παράδεισο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλα ήταν ασφαλή. Προφανώς αυτό δεν ήταν αρκετό. Για να οδηγήσουμε το κοπάδι θα πρέπει να βρούμε κάτι άλλο. Θα τους βοηθήσουμε, αυτούς τους αγροίκους, να σκέφτονται σωστά, επειδή έχουν την ενοχλητική συνήθεια να ψάχνουν στο Διαδίκτυο για να ακούσουν μια άλλη ιστορία.
Σε ένα ενθουσιώδες αφιέρωμα στα χαλκεία τα επιφορτισμένα για τη δυσφήμηση οποιασδήποτε σκέψης αντιφρονούντων (τον «Decodex» του Le Monde και τoν «Check News» της Liberation), η Υπουργός Πολιτισμού αποκαλύπτει την ουσία της σκέψης της: «επειδή υστερούν σε κριτική ικανότητα”, είναι απαραίτητο να “εκπαιδεύσουμε τους πολίτες”. Συνήθως, αυτή η εκπαίδευση άρχιζε και τελείωνε με το σχολείο. Είναι όμως σαφές ότι δεν επαρκεί! Καθώς οι πολίτες έχουν τάση να ψηφίζουν όντως άσχημα (απορριπτικό γαλλικό δημοψήφισμα του 2005, Brexit, Ιταλία), θα πρέπει να τους αναμορφώσουμε. Πώς; Προσανατολίζοντάς τους προς τα σωστά μέσα μαζικής ενημέρωσης, εκείνα που δεν λένε ποτέ ψέματα. Μέχρι τώρα θεωρούσαμε ότι οι πολίτες ήταν αρκετά ώριμοι για να κάνουν την επιλογή τους ανάμεσα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτό τελείωσε. Η κυβέρνηση, με την άπειρη καλοσύνη της, τους απαλλάσσει από αυτό το βαρύ καθήκον. Τώρα θα τους πει ποιον να διαβάζουν, ποιον να ακούν στο ραδιόφωνο ή να παρακολουθούν στην τηλεόραση.
Για να διευκρινίσει τα πράγματα, η Françoise Nyssen είπε ότι ο μελλοντικός νόμος κατά της χειραγώγησης των πληροφοριών, προφανώς, δεν αφορά τους «δημοσιογράφους του επαγγελματικού τύπου». Μην μπερδεύετε το στάρι με την ήρα! Δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης του «επαγγελματισμού» εκείνων που ισχυρίστηκαν, για παράδειγμα, ότι το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Ασάντ θα κατέρρεε σε δεκαπέντε μέρες ή ότι η Ρωσία είχε δολοφονήσει τον δημοσιογράφο Αρκάδι Μπαμπτσένκο, ο οποίος αναστήθηκε τη δεύτερη μέρα. Για να μην αναφέρουμε τον «μαζικό τάφο της Τιμισοάρα», τις «θερμοκοιτίδες της πόλης του Κουβέιτ», το «φιαλίδιο του Κόλιν Πάουελ» και τα αμέτρητα παραμύθια που διαδίδουν με ζήλο τα μέσα ενημέρωσης για τα οποία επαγγελματίας είναι συνώνυμο με το μισθοφόρος. Με δυο λόγια, αν αυτός ο Τύπος υπηρετούσε με πάθος τη διάκριση μεταξύ σωστού και λάθους, αυτό θα ήταν γνωστό.
Αλλά δεν έχει σημασία. Για τους ηγέτες μας, είναι σαν ένα θεώρημα: τα μέσα ενημέρωσης που έχουν την εμπιστοσύνη του υπουργού προπαγάνδας δεν ψεύδονται ποτέ. Επειδή ό,τι μεταδίδουν είναι αλήθεια. Επιπλέον, αυτός ο Τύπος έχει δύο χαρακτηριστικά που εγγυώνται την ανεξαρτησία του: ανήκει στην επιχειρηματική αστική τάξη και λαμβάνει επιδοτήσεις από την κυβέρνηση. Διπλό πιστοποιητικό αρετής! Δεν κατευθύνεται από εθελοντές που αναλαμβάνουν κινδύνους και δεν κερδίζουν δεκάρα. Μπορούμε πάντα να ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο σε άλλα γεωγραφικά πλάτη, αλλά το σύστημα των μέσων μαζικής ενημέρωσης των «δημοκρατιών» βασίζεται ταυτόχρονα στον καπιταλιστικό συγκεντρωτισμό και στην εύνοια της εξουσίας. Μια “καλή εφημερίδα” είναι μια εφημερίδα που λέει αυτό που πρέπει να πει και στην οποία το κράτος δίνει τα μέσα για την εξάλειψη του ανταγωνισμού.
Το νομοσχέδιο ενάντια σε “ψευδείς ειδήσεις” δεν αποκλίνει από αυτόν τον κανόνα, που είναι δομικής τάξης. Ο μοναδικός σκοπός του είναι να εξασφαλίσει την ομοιογένεια της σφαίρας των μέσων ενημέρωσης, η οποία είναι απαραίτητη για την προώθηση της φιλελεύθερης, φιλοευρωπαϊκής και ατλαντικής ιδεολογίας. Με την ενοχοποίηση των ρωσικών μέσων ενημέρωσης, η γαλλική κυβέρνηση επιτυγχάνει διπλό χτύπημα: επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύει τον ανταγωνισμό. Όμως, όλα τα μέσα ενημέρωσης των πολιτών βρίσκονται στο στόχαστρο επειδή ξεφεύγουν από την επιρροή του κεφαλαίου και της εξουσίας. Προστιθέμενη στην παρακμή των συμβατικών μέσων ενημέρωσης, η ελευθερία που κατακτάται στο Διαδίκτυο φοβίζει τις ελίτ που βλέπουν τον έλεγχο της κοινής γνώμης να τους ξεφεύγει. Η διάδοση ψευδών ειδήσεων βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία. Αλλά όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι έχει το μονοπώλιο της αλήθειας, τότε η κυριαρχία του ψεύδους δεν είναι μακριά. Και αυτά τα “επαγγελματικά” μέσα ενημέρωσης που δεν σταματούν ποτέ να ψεύδονται προς όφελος των δυνάμεων του χρήματος, γνωρίζουν κάτι γι ‘αυτό.
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Πηγή: https://www.agoravox.fr/tribune-libre/article/loi-sur-les-fake-news-du-monopole-205056
