Μαρία Νεγρεπόντη- Δελιβάνη: Κεντρική Ομιλία στο Συλλαλητήριο της Κατερίνης στις 06.06.2018 και ώρα 7.30

 Σεβασμιώτατε, Κύριε Δήμαρχε

 Αδέλφια μου,

Μακεδόνισες και Μακεδόνες,

 Πολίτες αυτής της ακριβής μας  πατρίδας, της ποτισμένης με το αίμα των προγόνων μας

 Καλησπέρα σας

 Είμαστε  απόψε εδώ, στο κέντρο  μιας λαοθάλασσας, επειδή η Μακεδονία, και μέσα απ’αυτήν ολόκληρη η Ελλάδα βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο.

Είμαστε ενωμένοι σαν μία γροθιά, και θα δώσουμε απόψε, εδώ, ιερό όρκο πως  δεν θα επιτρέψουμε  ποτέ να γίνει αυτός ο τόπος μια  επιπλέον ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ.  

Είναι αλήθεια, πως δεν κατεβήκαμε σύσσωμοι στους δρόμους και στις πλατείες στα 8  τελευταία αυτά χρόνια της οικονομικής μας εξαθλίωσης.

Αλλά, κακώς -κάκιστα, ανεχθήκαμε τα εγκληματικά, τα απάνθρωπα και στα όρια του παρανοϊκού, μέτρα, που δεν εφαρμόστηκαν  σε καμιά χώρα, σε περίοδο ειρήνης. Μέτρα που μας φτωχοποίησαν, που μας εξευτέλισαν και που ήταν από την αρχή εντελώς εσφαλμένα και αδιέξοδα. Αυτά τα μέτρα μας τα επέβαλαν οι εταίροι μας, και τα αποδέχθηκαν πειθήνια όλες  οι δικές μας κυβερνήσεις των 8 τελευταίων ετών.

 Σε πείσμα των αντίθετων αφηγημάτων, μας αναμένουν  ακόμη χειρότερα μέτρα, που έχουν δρομολογηθεί για το μέλλον μας, και που θα εξαφανίσουν την οικονομία μας,  αν δεν αντιδράσουμε.

* Γι’ αυτό θεωρώ σπουδαίο  το γεγονός ότι η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μάς  αφύπνισε. Αυτόματα, βρισκόμαστε  σύσσωμοι στις επάλξεις για να την σώσουμε.

*Είμαστε στις επάλξεις για να προβληματιστούμε για το τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί έχει ανοίξει μια άβυσσος ανάμεσα στο λαϊκό αίσθημα και στην κυβερνητική πολιτική για το Σκοπιανό. Άβυσσος, που δυστυχώς δίνει την εντύπωση ότι η δική μας Κυβέρνηση είναι εναντίον των ελληνικών συμφερόντων και συντάσσεται με τους άρπαγες του ονόματός μας.

*Είμαστε εδώ για να υπογραμμίσουμε  το αυτονόητο. Το πρόβλημα του ονόματος της πατρίδας μας, η ψυχή και η ταυτότητά μας, ουδεμία  σχέση έχουν  με πολιτικά κόμματα, κοσμοθεωρίες και συνθήματα. Το πρόβλημα είναι καθαρά ελληνικό.

*Είμαστε εδώ για να αντλήσουμε δύναμη και αυτοπεποίθηση, και  για να συνειδητοποιήσουμε ότι, όπως έχουν δυστυχώς τα πράγματα,  η  λύση θα έρθει μόνο από το λαό.

1. Ως πρώτο θέμα για  τον αποψινό προβληματισμό μας  προτείνω

ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ.

Είναι ανεξήγητη, καταρχήν, και άκρως  θλιβερή η  εχθρική αντιμετώπισή τους από την Κυβέρνηση!!

Και τούτο, γιατί:

*Σε περίοδο, που έπρεπε να είμαστε ενωμένοι για να αντιμετωπίσουμε τη λαίλαπα.

*Σε περίοδο που η Κυβέρνηση έπρεπε να ενθαρρύνει με κάθε μέσο τη λαϊκή αντίδραση, ως το κυριότερο διαπραγματευτικό της χαρτί,

*Σε περίοδο, που το γειτονικό σλαβικό κρατίδιο, που για δεκαετίες πασχίζει να κλέψει το όνομα και την ιστορία μας,  απαντά με μεγαλειώδη συλλαλητήρια, και επιπλέον μας εξευτελίζει, απαιτώντας  περισσότερα δώρα, από αυτά που δουλικά  του προτείναμε.

Εμείς τι κάνουμε;;

*Εμείς επιλέγουμε το διχασμό.  Ειδικότερα,  η Κυβέρνησή μας χαρακτηρίζει τους συμμετέχοντες στα συλλαλητήρια, ως “ετερόκλητους, φασίστες, περιθωριακούς και περίεργους”. Και τα μακεδονικά σωματεία, άκουσον-άκουσον αποκαλούνται από επίσημα χείλη, μορφώματα. Έτσι, η μικροσκοπική  Ελλάδα  εμφανίζεται να αριθμεί  πάνω από 2 εκατομμύρια  ανώμαλα άτομα, αλλά και πάνω από το 70% του πληθυσμού της, που δήλωσε στις σχετικές   δημοσκοπήσεις, ότι εναντιώνεται στο  να δοθεί το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στα Σκόπια, με οποιοδήποτε “υποκοριστικό”.

Μα, γιατί η ελληνική Κυβέρνηση, στις δύσκολες τούτες ώρες εμφανίζεται εναντίον της βούλησης του  λαού;;;;;;

Από ότι φαίνεται, και από όσο μπορεί κανείς να κρίνει μέσα από τις “γκρίζες ειδήσεις”, που κυκλοφορούν γύρω από το Σκοπιανό, η Κυβέρνηση και τμήμα ή και το σύνολο της Αντιπολίτευσης, έχουν αποφασίσει να   ξεπουλήσουν  το όνομα της Μακεδονίας αδιαφορώντας απροκάλυπτα για τη θέληση του ελληνικού λαού, που είναι κάθετα αντίθετη   στην αρπαγή του ονόματος.

Περιττό  να πούμε, ότι για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως η τύχη της   ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας, το ελάχιστο που θα έπρεπε να είχε προηγηθεί, όπως άλλωστε αυτό  προβλέπεται στα Σκόπια, θα ήταν  ένα δημοψήφισμα. Φυσικά, με εκ των προτέρων εγγυήσεις  για τη μη αλλοίωση, εκ των υστέρων, του αποτελέσματός του, καθώς έχουμε κάκιστες εμπειρίες στο θέμα αυτό.

Έτσι, τώρα προκύπτει ότι,  εν γνώσει της η Κυβέρνηση   καταπατεί   την πολλαπλά εκφρασμένη βούληση του λαού, και γι αυτό είναι αντίθετη στα συλλαλητήρια.

Δυστυχώς,  ωστόσο, τα συλλαλητήρια είναι η μοναδική αντίδραση, που απέμεινε στο λαό (αν όχι και η λύση).  Όλα, λοιπόν, είναι τώρα ΑΝΟΙΚΤΑ.

Και περνώ στο δεύτερο ζήτημα, που σας προτείνω να προσεγγίσουμε μαζί απόψε  και που είναι οι

2.  ΑΦΟΡΗΤΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ

που σίγουρα υφίσταται η Κυβέρνηση για το Σκοπιανό. Να προσπαθήσουμε, στο μέτρο του δυνατού,  να καταλάβουμε τι γίνεται πίσω από την ενδοτικότητα της Κυβέρνησής μας. Και   όχι μόνο, καθώς αυτό το θέμα με την, επιτρέψτε μου, γελοιότητα του  ονόματος, πηγαίνει πολύ πίσω στο χρόνο.  

Η τρέχουσα Κυβέρνηση, λοιπόν, όπως και πολλές προηγούμενες αυτής της χώρας, πιέζονται αφόρητα, για να υποκύψουν σε  αυτήν την αδιανόητη παραποίηση της ιστορίας.

Να στέρξουν, δηλαδή, να δώσουν στα Σκόπια ένα όνομα και μια ιστορία, με τα οποία ουδεμία σχέση έχουν.

Δυό λόγια για την αρχή αυτής της ανεκδιήγητης τραγωδίας, και στη συνέχεια για το σήμερα.

Η αρχή   του νήματος ανάγεται στην εποχή του   Στάλιν, ό οποίος οραματίστηκε, για ευνόητους γεωπολιτικούς λόγους,  την ίδρυση  ενός”Μακεδονικού Κράτους”. Και όταν οι συνεργάτες του τού αντέταξαν ότι αυτό δεν υπάρχει στο πουθενά, ο Στάλιν απάντησε “το γνωρίζω, αλλά θα το δημιουργήσουμε”.

Στη συνέχεια, ερχόμαστε  στην εποχή του Τίτο. Οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί άσκησαν τότε άγριες πιέσεις στην τότε ελληνική Κυβέρνηση, για να δεχθεί να δώσει το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στην  περιφέρεια της πρώην Γιουγκοσλαβίας, στα Σκόπια. Και τούτο, προκειμένου να ικανοποιηθεί  ο Τίτο, που είχε το ένα πόδι στη Σοβιετική  Ένωση και το άλλο στη Δύση, και οι Αμερικανοί ήθελαν να μείνει, με κάθε θυσία,  αυτό το πόδι του στη Δύση.

Το μεγάλο λάθος μας ήταν, βέβαια, το ότι επιτρέψαμε τη χρήση του ονόματός της Μακεδονίας, στην τότε επαρχία της Γιουγκοσλαβίας, στα Σκόπια. Επιτρέψτε με να επαναλάβω μια φράση από τα απομνημονεύματα του Συζύγου μου Δημητρίου Δελιβάνη: “Κάθε φορά που ο ελληνισμός υποχωρεί σε θέματα εθνικά είναι χαμένος”.

Και έρχομαι στη μορφή των πιέσεων τού σήμερα:

Και πάλι οι φίλοι μας Αμερικανοί, με τη σύμπραξη και των Ευρωπαίων εταίρων μας,  πιέζουν την ελληνική κυβέρνηση να τελειώσει το θέμα με τα Σκόπια, με κάθε τρόπο, ώστε το σλαβικό κρατίδιο να έχει επίσημο όνομα και να μπει, εσπευσμένα,   στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

Αλλά, γιατί  αυτό το τόσο έντονο ενδιαφέρον των Μεγάλων Δυνάμεων για το σλαβικό γειτονικό κρατίδιο;

Η ιδέα των Αμερικανών, πίσω από τις πιέσεις, είναι ότι τα Βαλκάνια κινδυνεύουν από την κάθοδο της Ρωσίας και την επιρροή της στην περιοχή, και πιστεύουν ότι βάζοντας τα Σκόπια στους διεθνείς οργανισμούς, απομακρύνεται αυτός ο κίνδυνος.

Περιττό να προσθέσω ότι οι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρονται να είναι αυτό το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Θα τους αρκούσε οποιοδήποτε όνομα. Αλλά, βέβαια, το σλαβικό κρατίδιο ήταν αναμενόμενο να πηδήξει στην ευκαιρία.

Στο σημείο αυτό να παρατηρήσω ότι είναι  αρκετά δυσνόητη αυτή η προσπάθεια των Μεγάλων Δυνάμεων να “σώσουν” δήθεν τα Σκόπια από τη Ρωσία, δεδομένου ότι  αυτή η τελευταία έχει εισβάλλει ήδη “με τα τσαρούχια” στα Βαλκάνια, ως υπασπιστής της Κίνας, αλλά και δεδομένου ότι ο ίδιος ο πλανητάρχης Donald Trump δηλώνει και πράττει με τρόπους, που επιδιώκουν σαφέστατα την κατοχύρωση  καλών σχέσεων με τη Ρωσία. Και, κατά την κρίση μου, έχει δίκαιο,  καθώς η συνέχιση  του ψυχρού πολέμου σήμερα, ανάμεσα στην Αμερική και τη Ρωσία είναι χωρίς περιεχόμενο.

Να προσθέσω, ακόμη, ότι είναι χωρίς νόημα η προσπάθεια δήθεν σωτηρίας των Βαλκανίων, από τη Ρωσία, με αντάλλαγμα την παραποίηση της ελληνικής ιστορίας, ενόσω η περιοχή έχει κατακλυστεί από λαϊκίστικες κυβερνήσεις (όπως υποτιμητικά τις αποκαλούν οι έντρομοι παραδοσιακοί πολιτικοί), οι οποίες κυβερνήσεις έχουν σαφή ρωσικό προσανατολισμό και στρέφονται εναντίον της   Δύσης.

Ως μερικό συμπέρασμα, οφείλουμε να δεχθούμε ότι  δεν είναι η σημερινή Κυβέρνηση, που δημιούργησε το Σκοπιανό. Αλλά, όμως, είχε την ατυχία να το  βρει στο δρόμο της,  και μάλιστα  φορτωμένο με σαφείς παραδοχές και υπογραφές προηγούμενων ελληνικών Κυβερνήσεων, υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας.  Ο κλήρος, λοιπόν,  έπεσε στη σημερινή Κυβέρνηση, από την οποία απαιτείται να δώσει την τελική λύση, που   όπως όλα δείχνουν δεν έχει σχέδιο  αντιμετώπισής του.

Φυσικά,  δεν απαλλάσσεται των ευθυνών της, καθώς η συνέχιση των   αρχικών  λαθών είναι εξίσου εγκληματική με την έναρξή τους.

Και, αναμφισβήτητα, η χειρότερη κυβερνητική επιλογή αυτή τη στιγμή είναι αυτή που, δυστυχέστατα, ακολουθείται: δηλαδή, λύση ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού.  

Και περνώ στο 3 θέμα του κοινού μας  αποψινού προβληματισμού, δηλαδή στο ερώτημα:

3. ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ;;;

Μα….θα πουν οι αισιόδοξοι ή  οι ανίδεοι. Ένα όνομα τι κίνδυνο μπορεί να περικλείει; Περικλείει ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΚΙΝΔΥΝΟ!!! Γιατί, ακριβώς, ολόκληρο το μακροχρόνιο  σκοπιανό  παραμύθι του δήθεν αλυτρωτισμού έχει υφανθεί γύρω από αυτό το όνομα, το ελληνικό, το μοναδικό, το ιστορικό  και το πολυαγαπημένο.

Γι’αυτό, και αποτελεί ασύγγνωστο λάθος, ο εφησυχασμός   Κυβέρνησης, αλλά και Αντιπολίτευσης, ότι θα είμαστε δήθεν προστατευμένοι,  αν οι γείτονες Σκοπιανοί δεχθούν να απαλείψουν κάποια  “αλυτρωτικά σύμβολα”, όπως αγάλματα, που γέμισαν τις πλατείες με έφιππο το Μ. Αλέξανδρο, ονόματα δρόμων/αεροδρομίων, καθώς και κάποιες αλλαγές του Συντάγματος.

Το αποκορύφωμα του εξευτελισμού μας, ωστόσο, είναι ότι το  σλαβικό κρατίδιο αρνείται να ικανοποιήσει αυτές τις, επιτρέψτε μου τον όρο, ανόητες   απαιτήσεις μας, και ορθώς από την πλευρά τους. Διότι, αυτά τα σύμβολα αποτελούν  το περίβλημα, μέσα στο οποίο προτίθενται να τοποθετήσουν το όνομα της Μακεδονίας, και τα οποία είναι απολύτως συμβατά με το παραμύθι που αναμασούν επί δεκαετίες.

Είναι όντως εκπληκτική, η αδυναμία κατανόησης του απολύτως αυταπόδεικτου: ότι, δηλαδή,  δεν είναι τα αγάλματα κλπ.,  αλλά  αυτό καθαυτό το όνομα που είναι αλυτρωτικό. Αυτό, ακριβώς, που η Κυβέρνησή μας ετοιμάζεται να παραχωρήσει στους Σκοπιανούς.

Εκτός από το ότι είναι, βέβαια,  ξεκάθαρο ότι αυτά τα συνοδευτικά του ονόματος, των οποίων  την απαλοιφή ζητά με επιμονή η Κυβέρνηση,  μπορούν να αναπαραχθούν κάθε στιγμή στο μέλλον,  και όταν πια  θα έχει εξασφαλιστεί  το ποθητό λάφυρο του ονόματος της Μακεδονίας.

Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο πολύ σοβαρό,  που πρέπει να σας υπενθυμίσω, και που καθιστά  εντελώς αναποτελεσματικές όλες τις σχετικές κυβερνητικές προσπάθειες αντιμετώπισης του προβλήματος. Πρόκειται για το αναμφισβήτητο και ευρύτατα, άλλωστε, γνωστό γεγονός μιας προπαγάνδας   δεκαετιών, περί δήθεν αλυτρωτισμού, που  έχει βαθιά χαραχθεί στη συνείδηση των Σκοπιανών, από τα γεννοφάσκια τους. Και που, φυσικά, έχει ως  τελικό στόχο τη δημιουργία  “Μακεδονικού Κράτους” .

Να υπενθυμίσω, λοιπόν,  ό,τι φαίνεται να έχουν λησμονήσει όσοι ετοιμάζονται να δωρίσουν το όνομά μας στα Σκόπια. Ότι:

*Εδώ και δεκαετίες, σε διάφορες μεγαλουπόλεις   της υφηλίου, και  με εξασφάλιση πάντοτε άνετης  χρηματοδότησης, έχουν  δημιουργηθεί πολυάριθμα  ερευνητικά ινστιτούτα, που δημοσιεύουν αναρίθμητα συγγράμματα με ασύστολα παραποιημένη την ιστορία της περιοχής.

*Ανατρέφουν γενιές και γενιές Σκοπιανών, που από την πρώτη δημοτικού, στη θέση της προσευχής, τούς παρουσιάζουν ένα χάρτη, με ένα τεράστιο χέρι επάνω στη Μακεδονία, το ελληνικό χέρι, που…..ιδιοποιείται δήθεν τη δική τους πατρίδα! Και τα παιδάκια των 6-7 ετών, αρχίζουν από τα γεννοφάσκια τους να κλαίνε για την αδικία που τους κάνουν οι κακοί Έλληνες.

* Εξάλλου, κυκλοφορούν παντού  χάρτες με την Θεσσαλονίκη στο κέντρο του   δήθεν “Μακεδονικού Κράτους.

 Πασίγνωστα πράγματα! Ποιοι, λοιπόν, και γιατί τα αγνοούν; ;;;; Ποιους εξυπηρετεί αυτή η δήθεν άγνοια;;;; Ποιοι είναι αυτοί που αισθάνονται δικαιωμένοι, αν σπάσουν, για το θεαθήναι οι Σκοπιανοί, κάποια πόδια των γελοίων αγαλμάτων τους;

Οι Σκοπιανοί, αντιθέτως, παραμένουν  απολύτως προσηλωμένοι στον τελικό τους στόχο, που είναι η ίδρυση “Μακεδονικού Κράτους”, και τίποτε, μα τίποτε δεν άλλαξε, επειδή συζητούν, επειδή υπόσχονται ή επειδή κατεβάζουν από το βάθρο τους κάποια  αγάλματα ή, ακόμη επειδή αλλάζουν κάποια ονόματα οδών.  Και  αποτελεί τραγική  αφέλεια να πιστεύεται ότι αυτό θα αλλάξει,  στο μέλλον.

Αντιθέτως, θα είναι πολύ ευκολότερο, για τους παραμυθάδες Σκοπιανούς, να επιτύχουν τα σχέδιά τους, αφού θα έχουν πάρει και επίσημα το όνομα και αφού θα έχουν γίνει μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Είναι δεδομένο, και όσοι δεν το βλέπουν, λυπούμαι να πω ότι φορούν παρωπίδες,  το ότι οι Σκοπιανοί θα εξακολουθήσουν τον δήθεν  αλυτρωτικό τους αγώνα υπέρ  του ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ “Κράτους ή  Έθνους της Μακεδονίας”.

Αυτή η τραγική εξέλιξη δεν θα είναι  για αύριο, αλλά προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε βάθος χρόνου, και μόλις η διεθνής συγκυρία εμφανιστεί ευνοϊκή για την επιχείρηση αυτή. Περιττό να υπενθυμίσω, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Όσοι, λοιπόν,  από τους Έλληνες  πολιτικούς, συναινέσουν σε αυτό το τερατούργημα, υπογράφουν το τέλος του Έθνους των Ελλήνων.  Υπογράφουν για ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ.

Και τελειώνω με το τέταρτο σημείο, που ολοκληρώνει τον αποψινό προβληματισμό μας, με το ερώτημα.

4. ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΕΣΧΑΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΚΒΙΑΣΜΩΝ;;;

Οφείλουμε να δεχθούμε  ότι δεν είναι διόλου τυχαίο  το ότι φθάσαμε σε αυτό το αξιοθρήνητο, από κάθε πλευρά, σημείο. Σε τέτοιο σημείο διεθνούς ανυποληψίας, ώστε οι  “αγαπητοί” μας εταίροι να τολμούν  να μας εκβιάζουν για εθνικά θέματα, με δέλεαρ την ελάφρυνση χρέους! Γιατί, αυτό γίνεται τώρα.

Η εθνική αυτή συμφορά είναι, δυστυχώς, άμεσα συνδεδεμένη με την αποδοχή, χωρίς αντίδραση, χωρίς αναζήτηση άλλου δρόμου, από το σύνολο των κυβερνήσεων μας,  των 8 τελευταίων ετών, όλων  των απάνθρωπων, των καταστρεπτικών  και των απολύτως αδιέξοδων μέτρων οικονομικής πολιτικής.

Αποτελεί τον  κανόνα ότι  Χώρες, των οποίων  οι ιθύνοντες   προχωρούν

-διπλωμένοι στα δύο,

– αδιαφορούν για τα ανείπωτα δεινά, που οι επιλογές τους προκαλούν στο λαό τους,

– συμφωνούν να εφαρμόσουν εκτρωματικές/νεοαποικιοκρατικές  πρακτικές εναντίον των πολιτών, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συγχαρητήρια ΕΧΘΡΩΝ και ΦΙΛΩΝ (η διάκριση, ανέκαθεν, δυσδιάκριτη),

Αυτές οι χώρες, με αυτούς τους ηγέτες, είναι καταδικασμένες  να σβήσουν από το διεθνές προσκήνιο.

Ως οικονομολόγος να σας πω ότι τα χειρότερα, και αναφορικά με το οικονομικό πεδίο, είναι μπροστά μας για πολλές ακόμη δεκαετίες από σήμερα. Αν δεν αντιδράσουμε στον αφανισμό μας το τούνελ δεν έχει διέξοδο. Να προσθέσω ακόμη πως δεν είναι πρόοδος, αλλά είναι φρικτή παρακμή, η απαλοιφή από τη ζωή μας,  όλων των βασικών αξιών, όπως της θρησκείας, της ιστορίας, της πατρίδας, της οικογένειας, της αξιοπρέπειας, της συνέπειας, της τιμιότητας, της ειλικρίνειας.

Η μοναδική αχτίδα φωτός είναι  ο ελληνικός λαός. Λαβωμένος, εξουθενωμένος και προδομένος, αλλά,  όμως, αποφασισμένος  όπως  όλα δείχνουν να μην  ενδώσει στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Το ακριβό μας όνομα, λοιπόν, η ταυτότητα και η ψυχή μας εναποτίθενται  στα χέρια του ελληνικού λαού, και αυτός, και μόνο αυτός, με αποφασιστικότητα και σωφροσύνη, καλείται να αποφασίσει για την τύχη του. Δεν θα πω ότι απλώς  ελπίζω. Θα πω, αντίθετα, ότι είμαι βέβαιη, ότι ο ελληνικός λαός, ενωμένος σαν άλλοτε σε μία γροθιά,  θα διαφυλάξει με ευλάβεια, και ως  κόρη οφθαλμού τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΧΩΡΙΣΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Ευχαριστώ που ήσασταν εδώ.

Ευχαριστώ που συνομιλήσατε νοερά μαζί μου.