Βουτηγμένοι στην παρακμή

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.

Εκατό χρόνια από το μνημειώδες έργο του Όσβαλντ Σπήγκλερ «Η παρακμή της Δύσης» (1918) και Ελλάδα και Έλληνες είμαστε βουτηγμένοι στην παρακμή:

-Γιατί παρακμή είναι αυτό που βιώνουμε από το 2010. Δεν είναι κρίση. Οι κρίσεις διαρκούν μερικούς μήνες, άντε μερικά χρόνια. Όταν κάτι διαρκεί οκτώ ολόκληρα χρόνια δεν ονομάζεται κρίση αλλά κάπως αλλοιώς.

-Παρακμή είναι η επιλογή ηγετών που δεν αναζητούν την καλύτερη λύση για τη χώρα και το λαό στις οικονομικές επιλογές τους και επαναλαμβάνουν πρακτικές του παρελθόντος που οδήγησαν στην σημερινή τραγωδία.  Ιδού ένα εφιαλτικό σενάριο όπως διατυπώθηκε από τον Παναγιώτη Ιωακειμίδη στα «Νέα» πριν μερικές ημέρες: «Η  χώρα στις 20 Αυγούστου βγαίνει από το πρόγραμμα (τρίτο Μνημόνιο) και επιστρέφει στις αγορές (με τη βοήθεια του αποθεματικού που έχει σχηματιστεί), αλλά παρά ταύτα ύστερα από σύντομο χρονικό διάστημα οι αγορές εκδηλώνουν τη δυσπιστία τους για διάφορους λόγους και επομένως η πρόσβαση σ’ αυτές καθίσταται ασύμφορη. Τότε προφανώς η μόνη επιλογή που θα έχει η χώρα είναι να προσφύγει και πάλι στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) για νέα οικονομική ενίσχυση και νέο πρόγραμμα».  Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας εφιαλτικής εξέλιξης μπορεί να είναι η χώρα να αντιμετωπίσει και πάλι το φάντασμα του Grexit.

-Παρακμή είναι η γειτονική Τουρκία να σε απαξιώνει καθημερινά και να το «παίζεις» δήθεν ψύχραιμος και σοβαρός. Ενώ στην πραγματικότητα έχεις οδηγήσει τη χώρα σε τέτοια αποτρεπτική υστέρηση που δύσκολα θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις προκλήσεις.

-Παρακμή είναι η γειτονική Τουρκία να κατασκευάζει η ίδια- και να πωλεί- σωρεία οπλικών συστημάτων αλλά και άλλων βιομηχανικών προϊόντων και εσύ να μην μπορείς να εξασφαλίσεις τα στοιχειώδη για να περάσεις το μήνυμα μιας αποφασιστικής αποτροπής. Και δεν είναι τα χρήματα που λείπουν. Μπορεί να βρεθούν με τη βοήθεια εύπορων Ελλήνων ή, ακόμη, και του λαού με ένα λαχείο, όπως έχει, ήδη, προταθεί. Αλλά αλλού είναι το πρόβλημα: ποιος θα διαχειριστεί τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν για την αγορά των εξοπλισμών; Ποιος διασφαλίζει και τους εύπορους Έλληνες και το λαό που θα καταβάλλει τον οβολό του από το υστέρημά του ότι δεν θα γίνει κατάχρηση των χρημάτων από ένα βαθιά διεφθαρμένο σύστημα και επίορκους πολιτικούς;

-Παρακμή είναι η εξευτελιστική εικόνα που δίνει η, υποτίθεται, μυστική υπηρεσία σου όταν συνδιοικείται από συνδικαλιστές που βγάζουν τις αντιθέσεις τους με μοναδική ευκολία, δημοσίως, και δημιουργείται η εικόνα που διαβάσαμε, τελευταία, σε διάφορα μέσα ενημέρωσης.

-Παρακμή, επίσης, είναι να έχεις μια κρατική τηλεόραση, όπως η ΕΡΤ.

-Παρακμή είναι ο λαός να ζεί επι πέντε και περισσότερα, ίσως, χρόνια με την ψευδαίσθηση ότι έναν πρώην πρωθυπουργό επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν δυτικές μυστικές υπηρεσίες επειδή έδειξε ενδιαφέρον για το ενεργειακό πρόγραμμα της Ρωσίας (σχέδιο Πυθία), ενώ κάτι τέτοιο ουδέποτε συνέβη. Ο κόσμος αρέσκεται να ζει στη συνομοσιολογία αλλά οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν να του λένε την αλήθεια. Έστω και αν δεν βοηθά στην διαμόρφωση μιας ειδυλλιακής εικόνας για την πολιτική τους παρουσία.

-Παρακμή είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, η Θεσσαλονίκη, να βρίσκεται αντιμέτωπη με την εικόνα που της άφησε μια ισχυρή, πράγματι, νεροποντή. Ε, και; Και τι σημαίνει ότι ήταν ισχυρή; Ποιος ο ρόλος μιας οργανωμένης πολιτείας αν δεν φροντίζει για την ασφάλεια των πολιτών και την αντιμετώπιση αντίξοων καταστάσεων;

-Παρακμή είναι να επικαλείσαι, ως μοναδικό επιχείρημα, ότι επιχειρούν να διαλύσουν τη χώρα όσοι αντιδρούν προς μια απολύτως συγκεντρωτική, μέχρι αποικιοκρατική,  λογική λειτουργίας του ελληνικού κράτους.

-Παρακμή είναι, επίσης, η παθητική στάση των πολιτών μιας χώρας απέναντι σε εξευτελιστικές και προσβλητικές πολιτικές των κυβερνήσεων αλλά και του συνολικού συστήματος προς την περιφέρεια.

-Παρακμή είναι να τα δέχεσαι όλα αδιαμαρτύρητα και όταν κάποιοι αντιδρούν να επιχειρείς, με απολύτως επαρχιώτικο τρόπο, να φανείς αρεστός στους ανθρώπους της εξουσίας.

-Είναι παρακμή ο σημερινός νεαρός και νεοφώτιστος πρωθυπουργός να μην μπορεί να προσελκύσει το λαό με την πολιτική του πράξη και να αναζητά παλαιοκομματικές τακτικές συνεργασίας με το παλαιό σύστημα για να επιβιώσει.

-Παρακμή, και μάλιστα μεγάλη, είναι να μην έχεις να επιλέξεις ούτε πολιτικούς, ούτε πολιτικό φορέα στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Αν, τελικά, δεν αμφισβητήσουμε ό,τι μας οδήγησε στη σημερινή παρακμή, θα τη βιώνουμε ολοένα και περισσότερο. Και ολοένα και πιο βαθιά.

 

 

 

spot_img

15 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η αμφισβήτηση θα χειραγωγείται πάντοτε, γι’ αυτό και θα διαιωνίζεται η παρακμή.

    Όλες οι παρατηρήσεις σας εξαιρετικά ορθές.

    Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που να διαφωνεί.

    Να δείτε όταν θα αξιωθεί ένα αίτημα αμφισβήτησης πόσοι καλοθελητάδες θα υπάρξουν.
    Και δεν αναφέρομαι στον καθημερινό κόσμο που του αρκούν αυτά για να αντιταχθεί.

    Αναφέρομαι σε εκείνες τις δυνάμεις που προσπορίζονται οφέλη από την κοινωνική αγανάκτηση, σε άλλους θα φταίει η ΕΕ και μόνο, σε άλλους θα φταίει η …κοινωνία (την οποία έχουν γραμμένη και ψηφίζουν όπως θέλουν) γιατί “ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της”, σε άλλους θα φταίει ο καπιταλισμός (μόνο και όχι η ιδιοκτησία επί του οικονομικού συστήματος), σε άλλους θα φταίει ότι δεν πήρε η ομάδα τους πρωτάθλημα, σε άλλους θα φταίει κάτι άλλο.

    Η κοινή λογική, η φυσική της αναφορά, οι παραστάσεις εκείνες που θα συμπήξουν συλλογικότητα (η ταυτότητα, ο πολιτισμός, το έθνος ως ελευθερία και όχι ως -ισμός, οι ανθρώπινες αξίες για υγεία, οικογενειακή γαλήνη κλπ)είναι υπονομευμένες και κομμα-τιασμένες.

    Εκεί χωλαίνει η ιστορία.
    Τα κόμματα από διαμεσολαβητές του εθνικού συμφέροντος έχουν μετατραπεί σε ιδιοκτήτες της πολιτικής.
    Η όποια -σαφώς- επίκληση “αντικοινοβουλευτισμού” παραπέμποντας σε μεσοπολεμικά περιβάλλοντα θα είναι άλλη μια ελιτίστικη προσέγγιση των παραπάνω, αντί να μεταβληθεί ο ρόλος της πολιτικής προς όφελος των κοινωνιών και με όρους λογοδοσίας.
    Οι εκβιασμοί, τα τσιτάτα, τα διλήμματα δεν θα επιτρέψουν την συγκρότηση λαϊκής έκφρασης.

    Αυτή την παρακμή την συντηρούν, δεν την θέλει η κοινωνία απλώς είναι απο-συλλογικοποιημένη και άρα γι’ αυτό δεν παρεμβαίνει δυναμικά σε επίπεδο συλλογικής έκφρασης.

  2. Γιατί άραγε να ορίζουμε ως αντίθετο της ακμής, ως πισωγύρισμα ή κατάπτωση αυτό που βιώνουμε στα χρόνια της κρίσης; Γιατί να το συσχετίσουμε μόνο με την κρίση; Υποθέτω ότι το κάνουμε για να δείξουμε ότι είμαστε μισό βήμα πριν από τον ιστορικό χαμό μας. Μήπως όμως πρόκειται για διαπίστωση που ρίχνει την ευθύνη στο Πνεύμα της Ιστορίας αντί στη δική μας: στο ότι αφεθήκαμε να γίνουμε τα υποκείμενα που είναι λειτουργικά για τη νέα εποχή;
    Φοβάμαι ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο χρησιμοποιώντας σκέψεις ανίκανες να «φτάσουν στο ψητό». Ο Σπένγκλερ σκεπτόταν γερμανικά. Γιατί να υιοθετήσουμε τη γερμανική προσέγγιση της «Ιστορίας»; Μιλώντας για «παρακμή» με την έννοια της θανατίλας και στο πλαίσιο μιας «μορφολογίας» του Πνεύματος της Ιστορίας, ο Ο.Σ. εννοεί το βιολογικό τέλος ενός επιμέρους πολιτισμού.

    Αν δεν ορίσουμε τι είναι αυτό που συνέβη στην κοινωνία μας και μαζί με τον «ιστό» της που χάθηκε ξηλώθηκε και ο δικός μας, δεν γίνεται να φτάσουμε στην αμφισβήτηση.
    Αν, τελικά, δεν αμφισβητήσουμε ό,τι μας οδήγησε στη σημερινή παρακμή, θα τη βιώνουμε ολοένα και περισσότερο. Και ολοένα και πιο βαθιά. Η αμφισβήτηση χειραγωγείται, όπως γράφει ο Γιώργης, με την έννοια ότι, στο σύνολό τους, οι άνθρωποι μιας κοινωνίας σκέφτονται ελεύθερα μόνον αν η κοινωνία τους το επιθυμεί. Ειδάλλως, θα μας λείπει είτε η στοιχειώδης λογική είτε η στοιχειώδης θέληση.

  3. Μέρα μέ ἰσχυρό συμβολισμό σἠμερα, σάν σήμερα ἱδρύθηκε ἡ Κωνσταντινούπολη. Ἄν ἀνατρέξουμε στήν βιβλιογραφία θά βροῦμε πολλούς ἀπό τούς ἰσχυρούς συμβολισμούς πού ἀφοροῦν τήν Πόλη αὐτή, πῶς κτίσθηκε, σέ περίοδο ἀκμῆς βέβαια καί μέ τά ὁράματα τοῦ Μ. Κωνσταντίνου. Ὅπως σέ περίοδο ἀκμῆς κτίσθηκαν οἱ Ἀλεξάνδρειες ἀπό ἕναν ἄλλο Μεγάλο, τόν Μεγαλέξανδρο καί μέ τά δικά του ὁράματα. Πῶς εἶναι σήμερα ἡ Κων/πολη, μποροῦμε νά ρωτήσουμε τούς ἐπισκέπτες νά μᾶς ποῦν.
    Ἀρκετά σημεῖα τῆς περιόδου παρακμῆς πού βιώνουμε ἐπισημαίνει σωστά ὁ κ. Σαββίδης.
    ‘΄’Αναρίθμητα προβλήματα θέτει διαρκῶς ἡ συλλογική ὕπαρξη τῶν ἀνθρώπων΄΄ ἐπισημαίνει ὁ Κορνήλιος Καστοριάδης στήν Φαντασιακή θέσμιση τῆς Κοινωνίας.
    «Οὔτε ἐξάλλου μπορεῖ νά τεθεῖ θέμα μιᾶς κοινωνίας χωρίς θεσμούς, ὅποια κι ἄν εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῶν ἀτόμων, ἡ πρόοδος τῆς τεχνικῆς, ἤ ἡ οἰκονομική ἀφθονία. Κανείς ἀπό αὐτούς τούς παράγοντες δέν θά καταργήσει τά ἀναρίθμητα προβλήματα πού θέτει διαρκῶς ἡ συλλογική ὕπαρξη τῶν ἀνθρώπων· οὔτε λοιπόν τήν ἀναγκαιότητα διακανονισμῶν καί διαδικασιῶν πού νά ἐπιτρέπουν τή συζήτηση καί τήν ἐπιλογή-ἐκτός καί ἄν προϋποθέταμε μιά βιολογική μετάλλαξη τῆς ἀνθρωπότητας, πού θά πραγματοποιοῦσε τήν ἄμεση παρουσία τοῦ καθενός σέ ὅλους καί ὅλων στόν καθένα (ἤδη ὅμως οἱ συγγραφεῖς ἐπιστημονικῆς φαντασίας εἶδαν ὅτι μιά κατάσταση καθολικῆς τηλεπάθειας δέν θά κατέληγε παρά σ’ ἕνα τεράστιο γενικευμένο χάος ἐκπομπῶν, πού θά παρῆγε μόνο θόρυβο καί ὄχι πληροφορία). Οὔτε καί μπορεῖ νά τεθεῖ θέμα μιᾶς κοινωνίας πού θά συνέπιπτε ἐξ ὁλοκλήρου μέ τούς θεσμούς της, πού θά καλυπτόταν ἐπακριβῶς, χωρίς τίποτα νά λείπει ἤ νά περισσεύει ἀπό τόν θεσμικό ἱστό, καί ἡ ὁποία πίσω ἀπό αὐτό τόν ἱστό, δέν θά εἶχε σάρκα, μιά κοινωνία πού δέν θά ἦταν παρά ἕνα δίκτυο θεσμῶν ἀπόλυτα ἰσοπεδωμένων. Θά ὑπάρχει πάντα ἀπόσταση ἀνάμεσα στήν θεσμίζουσα κοινωνία καί σ’αὐτό πού, κάθε στιγμή, εἶναι θεσμισμένο-κι αὐτή ἡ ἀπόσταση δέν εἶναι ἕνα ἀρνητικό ἤ μιά ἔλλειψη, εἶναι μία ἀπό τίς ἐκφράσεις τῆς δημιουργικότητας τῆς ἱστορίας..»
    Ἐπισημαίνει ἐπίσης ΄΄τήν ἀμφίδρομη σχέση στίς σημερινές κοινωνίες, τήν ἀκατάπαυστη κυκλική παραπομπή ἀπό τίς μεθόδους παραγωγῆς στήν κοινωνική ὀργάνωση καί στό συνολικό περιεχόμενο τοῦ πολιτισμοῦ΄΄.
    Ὁ ἑλληνικός πολιτισμός εἶναι πάντα ἐπίκαιρος, καί τώρα μέ τά σύγχρονα μέσα ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρων καί πρόσφορος νά μᾶς τροφοδοτήσει μέ εὐκαιρίες ἐμβάθυνσης στό παρελθόν μας, εὐκαιρίες ἐμβάθυνσης καί ἀξιοποίησης γιά τό παρόν μας. Χωρίς γνώση καί σεβασμό καί σοβαρή ἐμβάθυνση στό ποιοί εἴμαστε δέν ἔχουμε πυξίδα γιά τό μέλλον. Ἡ πρόοδος δέν εἶναι ἀπαραίτητα πρόοδος ὅταν γιά νά δηλωθεῖ σάν τέτοια υἱοθετεῖ ὅ,τι πιό ἀκραῖο καί περιθωριακό καί ἀσθενές πού μπορεῖ νά χρήζει ἄλλη θεραπεία, πρόοδος στήν δική μας περίπτωση μπορεῖ νά εἶναι τό νοικοκύρεμα, ἡ συντήρηση, τό νά σηκώσουμε τά μανίκια καί νά δουλέψουμε μέ σεβασμό γιά τίς ἑπόμενες γενιές, νά ἀγαπήσουμε καί νά φροντίσουμε τόν πολιτισμό μας.
    Πῶς ἐκφράζονται δημιουργικά γι αὐτήν τήν ΄εποχή που τίποτα δεν είναι βέβαιο΄ καλλιτέχνες καί ἀρχιτέκτονες στήν Μπρίζ τοῦ Βελγίου κι ἐδῶ, μέ τά τόσα προβλήματα, οἱ Μηχανικοί ἄνεργοι στήν πλειοψηφία καί χωρίς ἐνδιαφέρουσα δραστηριότητα, δέν ἔχουν νά πληρώσουν οὔτε τίς ἀσφαλιστικές εἰσφορές γιά τό μἐλλον τους.
    http://www.in.gr/2018/05/12/life/design/ena-ploto-ergo-texnis-sto-velgio/

  4. Ωραία τα λέει η Ελένη.
    Και αναφέροντας τη μέρα που κτίστηκε η Κωνσταντινούπολη,μου έφερε στο μυαλό την άποψη του ακροδεξιού Γερμανού Όσβαλντ Σπένγκλερ για τους Βυζαντινούς και την τέχνη τους. Στο βιβλίο του, τα εκατοντάχρονα του οποίου γιορτάζουμε, ταυτίζει τον βυζαντινό πολιτισμό με τον αραβικό…

    Και επειδή κρατάει ακόμα η επέτειος του Μάη του ’68, η δε συζήτηση είναι ακόμα για την αμφισβήτηση, ας θυμηθούμε την επανάσταση στο χώρο της βιολογίας που έλαβε χώρα ταυτόχρονα με την “πολιτιστική” κλείνοντας αμέσως, η πρώτη, τα μάτια που μόλις άνοιγε η δεύτερη.

    Επαναστατική πρωτοπορία ο Αμερικανός Γουίλιαμς και ο Βρετανός Χάμιλτον. Με την αγγλοαμερικανική τους σκέψη, δεν γινόταν παρά να ταυτίσουν τον άνθρωπο με τον σολομό που πεθαίνει στην προσπάθεια ωοτοκίας και τη μέλισσα που αυτοκτονεί κεντρίζοντας το θύμα της. Κατέληξαν έτσι στην ερμηνεία της κοινωνικής συμπεριφοράς με τον όρο που έγινε διάσημος από το βιβλίο ενός άλλου, «Το εγωιστικό γονίδιο».
    Αμέσως, το πίστεψαν οι πάντες: Το ανθρώπινο όν δεν είναι μόνο ένα σκέτο ζώο αλλά ένα σκέτο υποχείριο της βιολογίας του. Δεν είμαστε παρά μηχανές επιβίωσης, προγραμματισμένα για αυτοσυντήρηση τυφλά αυτόματα. Κάθε τύπου ανιδιοτέλεια δεν είναι παρά εκδήλωση μιας θεμελιώδους ιδιοτέλειας.

  5. OK!
    Όλοι οι παραπάνω τρεχάτε στο ΑΤΜ για το άρμεγμα της σύνταξης και οι Μάηδες θα πηγαίνουν και θα έρχονται..τα αποτελέσματά τους όμως..θα παραμένουν άγνωστα, διότι απλώς ΔΕΝ ΕΔΩΣΑΝ ΤΙΠΟΤΕ στην ανθρωπότητα ούτε καν στη Γαλλική κοινωνία.

    Όταν θα στερέψει το ΑΤΜ, τότε θα βρεθούν οι αγωνιστές!

    Οι υπόλοιποι, απλώς…αναμένουμε και προσωπικά…ΒΙΑΖΟΜΑΙ!

    Καλό σας Σαββατοκύριακο!!

      • Βρεγμένος συνταξιούχος στην Ελλάδα δεν υπάρχει, διότι όλοι οι υπόλοιποι μαστιγωνόμαστε για να κρατάμε τη σάπια οροφή που στάζει..όταν πέσει όμως…ω τη μέρα λαμπρή θα ξημερώσει κι ας πνιγούμε οι υπόλοιποι!
        Την καλημέρα μου Βρεγμένε Γιώργη!

        • Καλημέρα Στέφανε, και να είσαι καλά.

          Από προβλέψεις δεν μπορώ να πω ότι το έχεις, αλλά από αυτοπεποίθηση για το πόσο δίκιο έχεις, σίγουρα.

          Πάντως καίτοι δεν ανήκω στους συνταξιούχους της χώρας, δεν συμμερίζομαι αυτού του είδους την κοινωνική μηχανική.

          Αλλά ας μην προβούμε Κυριακή πρωί σε μια οικονομική ανάλυση των αδιεξόδων της χώρας γιατί θα είναι και βάρβαρη και άνευ νοήματος στο μέτρο που δεν θαρρευόμαστε να υπερβούμε τις βεβαιότητές μας.

  6. Ὄρνιθες τοῦ Ἀριστοφάνη ἀπ’εὐθείας ἀπό Νέα Ὑόρκη τώρα, ἀναμετάδοση ἀπό Στέγη Γραμμάτων καί Τεχνῶν. Τά καλά τῆς τεχνολογίας, ἔτσι;

  7. Προβληματιστικα πολλα , καθως θα ελεγαν οι αδελφοι Κυπραιοι και απο το αρθρο του αγαπητου.κ. Σαββιδη και τις αποψεις των συσχολιαστων. Εν ταχει φρονω πως, η εσχατη παρακμη ειναι να μη αναγνωριζεις οτι υπαρχει γενικη παρακμη και κυριως οτι γιαυτην την γενικη παρακμη ”να στελνεις τον λογαριασμο και την ευθυνη στον ΘΕΟ” , που εκανε τους ανθρωπους , που τους αφησε να γινουν κομματανθρωποι και ”λωποδυτες” και να εκλεγουν και να διατηρουν στην εξουσια τους μεγαλυτερους λαικιστες και οφατζηδες (οπου φυσαει ο ανεμος) πολιτκους και τοπικους ”αρχοντες”, ενω γνωριζουμε ολοι οτι ”ελευθερους εποιησε ο Θεος τους ανθρωπους”-αυτα φυσικα για οσους πιστευουν στον Θεο των Χριστιανων-, γιατι υπαρχουν και οι αθεοι, που πιστευουν στο Θεο χρημα, στον Θεο του πανσεξουαλισμου κλπ,κλπ.

    • ΣΑΝ, έχω μια ερώτηση… πως προκύπτει ότι έχουμε Θεό και όχι Θεά; Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό (δεν κάνω πλάκα αυτή τη στιγμή).

      • Απλως εχουμε Θεο και οχι Θεα ,γιατι καμια μονοθειστικη θρησκεια δεν αναφερει Θεο ,θηλυκου γενους ,δηλαδη Θεα. Για σκεφθειτε να ξεκινουσαμε να πεισουμε τα δισεκατομυρια των πιστων της Γης οτι, ο Δημιουργος Θεος ηταν και ειναι θηλυκου γενους, χωρις γραπτα μνημεια ,η, εστω θρυλους (σαν το 12θεο της Αρχαιας Ελλαδος) και εργα τεχνης (ζωγραφικη, γλυπτικη κλπ) . Χαμενος χρονος και για τις φεμινιστριες και για τους αντιρατσιστες ,που θελουν μονο τον Θεο των Χριστιανων , μαυρο ,γυναικα ,η, μαιμου (λογω της εξελικτικης θεωριας),ενω ο Μωαμεθ ειναι ανδρας και Αραβας , ο Κομφουκιος ειναι ανδρας και Κινεζος (κιτρινος), οπως και ο Βουδας ειναι Ινδος και αυτος ανδρας . Και εγω αυτο δεν το καταλαβα (δεν κανω πλακα). Απλως ας θυμηθουμε την ρηση του Απ.Παυλου οτι ο Σταυρος και η Ανασταση του Χριστου ειναι σκανδαλο για τους Ιουδαιους και μωρια για τους αρχαιους Ελληνες, οι οποιοι φυσικα εχουν και απογονους σε ολους τους αιωνες .

Leave a Reply to Γιώργης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα