Το μεσανατολικό, η Τουρκία, η Ελλάδα και η Κύπρος

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα Αθήνα,

• Στην διεθνή σκηνή σχετικά με το μεσανατολικό, αλλά και γενικότερα κορυφώθηκε η σύγχυση, ο οποία ήδη υπήρχε, για να καταλάβει κανείς τι πραγματικά συμβαίνει και τι μας περιμένει από τις μελλοντικές εξελίξεις. Εδώ βλέπουμε πράγματα και θάματα. Συνεργασία ανάμεσα σε ορθόδοξους και Ισλαμιστές, όπως είναι η συνεργασία Ερντογάν και Πούτιν και Περσίας και όχι μόνο, συνεργασία Σουνιτών, όπως οι Τούρκοι, με τους Σιίτες του Ιράν, συνεργασία Ισραηλινών και Σαουδαράβων και πάρα πολλά άλλα φαινόμενα που για τους πολλούς αποτελούν ανεπίλυτο γρίφο. Έτσι το «κουβάρι» της Μέσης Ανατολής γίνεται ακόμη περίπλοκο και εξελίσσεται σε γόρδιο δεσμό.

Φυσικά γίνονται από ειδικούς και μη ειδικούς πολλές προσπάθειες κατανόησης και ερμηνείας όλων αυτών των φαινομένων, για τα οποία ο καθένας δίνει την δική του εξήγηση. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας θα προσθέσουμε και την δική μας άποψη, με την πεποίθηση ότι τα προβλήματα δεν έχουν μία και μόνη διάσταση και ερμηνεία.

Θα ξεκινήσουμε πρώτα, για να έχει κάποια εχέγγυα εγκυρότητας η δική μας ανάλυση, από τα θεωρητικά εργαλεία ανάλυσης, που σε κάθε περίπτωση μιας σοβαρής επιστημονικής μελέτης είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεων. Αυτά βασίζονται σε δύο βασικές αρχές – αξιώματα:

Πρώτον, στην ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας ο νόμος της ισχύος είχε τον πρώτο λόγο απέναντι στην ισχύ του νόμου. Πολύ χαρακτηριστική είναι η φράση του Θουκυδίδη: «Ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος, υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του». (Θουκυδίδου, ιστορίας Ε΄(89-91). Μάλιστα ο Θουκυδίδης προχωράει ένα βήμα παρά πάνω, ισχυριζόμενος ότι ακόμη και οι θεοί υπακούουν σ’ αυτόν τον νόμο: «…πιστεύουμε ότι και οι θεοί και οι άνθρωποι ακολουθούν πάντα έναν απόλυτο νόμο της φύσης, να επιβάλουν πάντα την εξουσία  τους, αν έχουν την δύναμη να το επιτύχουν». (Θουκυδίδου, ιστορίας Ε΄(103-105).

Δεύτερον, σε συσχέτιση με τον άνω νόμο, τα συμφέροντα είναι αυτά που καθορίζουν πάνω απ’ όλα τις διακρατικές σχέσεις. Και πάνω από θρησκείες και άλλες σχέσεις (πολιτικές, πολιτιστικές κ.λπ).

Συνεπώς δεν ισχύει ο ισχύς του νόμου, που αποτελεί δημιούργημα του ανθρώπινου πολιτισμού, ο οποίος νόμος όμως δεν επικρατεί έως τώρα τουλάχιστον απέναντι στον νόμο της ισχύος, όπως αποδεικνύει η αντικειμενική πραγματικότητα. Είναι αληθές ότι ο τεχνικός πολιτισμός δεν συμβάδισε ταυτόχρονα με τον λοιπό πολιτισμό εξευγενισμού της ανθρωπότητας, ώστε να επικρατήσει η ισχύς του νόμου.

Με βάση αυτά τα κριτήρια θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε και τα τεκταινόμενα στην Μέση Ανατολή και στις επιδράσεις στο διεθνές περιβάλλον.

Στην περίπτωση αυτή μεθοδολογικά θα κάνουμε την διάκριση σε κάποιες σταθερές και σε κάποιες συγκυριακές παραμέτρους, σχετικά με τα προβλήματα της περιοχής, η οποία κατά βάση εκτείνεται από την Βαλτική, μέσω Βαλκανίων έως την Μέση Ανατολή.

Ι. Ποιες είναι οι σταθερές

1. Στον πολυπολικό κόσμο που ζούμε σήμερα είναι δεδομένη η μόνιμη αντίθεση και σύγκρουση Αμερικής – Ρωσίας και των εκατέρωθεν συμμάχων τους, ως Νέα Ανατολικό Ζήτημα, αναβίωσης αναλογικά προς το παλαιό.
2. Το εβραϊκό λόμπυ, (Αμερική και Ισραήλ) έχουν μόνιμο στόχο την διάλυση ή κατακερματισμό της Συρίας. Ήδη οι Ισραηλινοί κατέχουν τα στρατηγικής για την ασφάλεια του Ισραήλ υψώματα του Γκολάν και επιδιώκουν να προσεταιριστούν και τους Δρούζους των γειτονικών κρατών Συρίας και Λιβάνου.
3. Ο στρατηγικός σύμμαχος των Ισραηλινών και Αμερικανών στην περιοχή είναι οι Κούρδοι, λόγω αμοιβαίων συμφερόντων, που δεν χρήζουν περεταίρω επεξήγησης.
4. Η δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικούς κράτους ή ομόσπονδου με την Τουρκία σε βάθος χρόνου είναι αναπόφευκτη.
5. Η Τουρκία και ως ομόσπονδο κράτος θα αποτελεί το ανάχωμα εναντίον της Ρωσίας, παρ’ όλες τις περί του αντιθέτου υποθέσεις και εκτιμήσεις, που σχετίζονται με τις χρονικές μεταβλητές.
6. Ο σταθερός εχθρός όλων των κρατών που περιλαμβάνουν κουρδικούς πληθυσμούς είναι οι Κούρδοι. (Τουρκία, Συρία, Ιράν, Ιράκ).
7. Η Τουρκία προσπαθεί να γίνει μια περιφερειακή πυρηνική δύναμη, για να δράσει ως ανεξάρτητη από ξένες επεμβάσεις κράτος. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ, αν δεν επιτύχει αυτόν τον στόχο.
8. Αυτήν την εξέλιξη δεν θα επιτρέψουν οι Αμερικανοί με κανέναν τρόπο, κι ας απατούν τα φαινόμενα.
9. Όσο αυξάνεται η δύναμη της Ρωσίας ως παγκόσμιος παίκτης η Ρωσία θα παραμένει στα ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου μέσω της Συρίας, την οποία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

ΙΙ. Συγκυριακές παράμετροι

1. Η «ιερή» συμμαχία της Τουρκίας με την Ρωσία και το Ιράν γίνεται αποκλειστικά εξαιτίας των Κούρδων.
2. Η Ρωσία με την επέμβασή της προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει τον έλεγχο του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Εξ ου και οι συμμαχίες της λόγω αμοιβαίων συμφερόντων, τα οποία όμως σε βάθος χρόνου δεν είναι σταθερά.
3. Σε αντίθεση με ό,τι εκτιμάται η παραμονή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, λόγω αντιπαράθεσης με την Ρωσία και τους συμμάχους της Ιρανούς θα παραμένει ισχύουσα, όσο ο κίνδυνος για το Ισραήλ παραμένει σε ισχύει.
4. Ο Ερντογάν επέβαλε την μονοκρατορία του στην Τουρκία μέσω του πραξικοπήματος, για να μπορεί ανενόχλητος από εσωτερικούς κινδύνους και αντιδράσεις να καθορίσει την εξωτερική στρατηγική της Τουρκίας. Ασφαλώς θα υπήρχαν και ενδείξεις παρέμβασης των Γκιουλενιστών, που όμως έδωσαν αφορμή για το πραξικόπημα.

ΙΙΙ. Οι προβλέψεις μας με βάση τα ανωτέρω δεδομένα

1. Εάν η Τουρκία φτάσει σε ένα οριακό σημείο διάρρηξης της σχέσης της με το ΝΑΤΟ η παραμονή του Ερντογάν στην εξουσία είναι αβέβαιη. Η Τουρκία για την Δύση θα παραμένει το ανάχωμά της προς την Ρωσία.
2. Μια ανοιχτή επιθετική πολιτική της Τουρκίας στο παρόν στάδιο των διεθνών σχέσεων δεν φαίνεται πιθανή, εκτός από την πολιτική φθοράς και κατάκτηση πλεονεκτημάτων απέναντι στην Κύπρο και την Ελλάδα που επιδιώκει λόγω της υποχωρητικής πολιτικής των Κυπρίων και Ελλήνων. Αυτό το νόημα είχε η συνέντευξη του Ρώσου πρέσβη που βεβαίωσε ότι η Τουρκία δεν θα δημιουργήσει θερμό επεισόδιο εναντίον της Ελλάδας.
3. Δεν συμφέρει στην Ρωσία στην παρούσα φάση, τονίζουμε, να δημιουργήσει γενικότερα προβλήματα στην περιοχή του ΝΑΤΟ, στην οποία περιλαμβάνεται η Ελλάδα και γι’ αυτό «συμβουλεύει» τον «Σουλτάνο» να μην δημιουργήσει μεγαλύτερες περιπλοκές στην περιοχή, που με μία ανοιχτή σύγκρουση με την Ελλάδα, θα προκύψουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις, τις οποίες φοβάται η Ρωσία. Μιλάμε για θερμό επεισόδιο ή ανοιχτή σύγκρουση.
4. Η Ελλάδα από δικής της πλευράς πρέπει να αξιοποιήσει φυσικά όλα τα μέσα που διαθέτει ως μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν αξιοποιεί, ενώ θα μπορούσε και να αυξήσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες (οικονομικές και άλλες) την αμυντική της ικανότητα. Προτάσεις υπάρχουν και μπορούν να υλοποιηθούν, αν υπάρχει κυβέρνηση που θα τις υλοποιήσει. Εκεί ανακύπτει ένα αναπάντητο ερώτημα. Βασικά τρεις είναι η δυνατότητες διαφύλαξης της εθνικής και εδαφικής μας ακεραιότητας: Πρώτον και βασικόν το φρόνημα του λαού μέσα από την σφυρηλάτηση της ενότητάς του που δεν υπάρχει σήμερα λόγω της πολιτικής της κυβέρνησης που διχάζει τον λαό, Δεύτερον με μία ικανή αποτρεπτική δύναμη και τρίτον με συμμαχίες, που είναι τελείως απαραίτητες και οι οποίες μπορούν να αναπτυχθούν στον άξονα Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, αλλά ασφαλώς και τα δυο μαζί.

Απαραίτητη προϋπόθεση για όλα είναι μια πατριωτική πολιτική και μια πατριωτική εξουσία.