Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η αμερικανική επίθεση στη Συρία, που πραγματοποιήθηκε με τη συνδρομή της Βρετανίας και της Γαλλίας, και την ανακοίνωσε με νυχτερινό του μήνυμα στο λαό ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ήταν αναμενόμενη.
Παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του Πενταγώνου, επικράτησε η σκληρή γραμμή του νέου συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον και των υπολοίπων «γερακιών» που περιστοιχίζουν πλέον τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ.
Τα «γεράκια» νίκησαν τους …γύπες.
Το μόνο που πέτυχε ο υπουργός Άμυνας Τζιμ Μάτις ήταν να είναι το κτύπημα περιορισμένο, προφανώς για να μην προκληθεί στον ανώτατο βαθμό ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αυτή είναι μία υπόθεση για τη στάση του κ. Μάτις, καθώς στη σημερινή Ουάσιγκτον, όπου βγαίνουν όλα τα άπλυτα στη φόρα, στα στρατιωτικά θέματα επικρατεί και σήμερα ένας σεβασμός.
Το βασικό ερώτημα που κυριαρχεί στην Ουάσιγκτον, είναι πότε θα αντιδράσει, και αν θα αντιδράσει, η «πληγωμένη» Ρωσία, η οποία διατηρεί στη Συρία βάσεις και πολλούς στρατιώτες και συμβούλους.
Ο αριθμός είναι μεγάλος καθώς -όπως λέγεται- ο ρωσικός στρατός κυριαρχεί και ελέγχει τη χώρα του Μπασάρ αλ Άσαντ.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι γνωστό αν υπάρχουν θύματα, ούτε και αν έχει κτυπηθεί ρωσική βάση.
Ένα άλλο ερώτημα, και τέθηκε στις ενημερώσεις, είναι η στάση της Τουρκίας.
Ναι μεν υποστηρίζει την ανατροπή του προέδρου της Συρίας, αλλά από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να ταχθεί εναντίον της Μόσχας και της Τεχεράνης, μετά τις συμφωνίες που υπέγραψε ο Ταγίπ Ερντογάν με τις δύο χώρες-εχθρούς της Αμερικής.
Ο Αμερικανός πλανητάρχης έκανε ειδική και έντονα αρνητική αναφορά στη Ρωσία και το Ιράν, στην ομιλία του προς το αμερικανικό Έθνος.
Η επίθεση των Αμερικανών και των συμμάχων τους, θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και να εμπλέξει σε ένα παρατεταμένο πόλεμο και άλλες χώρες της περιοχής.
Στην περίπτωση αυτή το Ισραήλ δεν πρόκειται να μείνει με τα χέρια δεμένα, διότι έχει υποχρέωση να ταχθεί στο πλευρό της Αμερικής και των άλλων συμμάχων της.
Η πιθανή ανάμειξη του Ισραήλ και μάλιστα εναντίον της Συρίας, θα κινητοποιήσει και το Ιράν, το οποίο έτσι κι αλλιώς διατηρεί δυνάμεις στη χώρα.
Οι Ιρανοί, δια του προέδρου τους, ενημέρωσαν πρόσφατα τον κ. Ερντογάν ότι η υπόθεση της Συρίας αποτελεί για την Τεχεράνη την απόλυτη κόκκινη γραμμή.
Η προειδοποίηση αφορούσε και τον ίδιο τον κ. Ερντογάν, ο οποίος το παίζει «δίπορτο» -είναι φίλος με όλους νομίζει, ενώ στην πραγματικότητα περπατά σε τεντωμένο σχοινί πάνω από τη θάλασσα. Το άλμα που κάνει είναι κυριολεκτικά στο κενό.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας προσπάθησε να μεσολαβήσει μεταξύ του κ. Τραμπ και του κ. Πούτιν και έφαγε τα μούτρα του. Ούτε ο πρόεδρος της Αμερικής του έδωσε σημασία, ούτε ο ηγέτης της Ρωσίας τον άκουσε.
Όταν παλεύουν οι ελέφαντες, συνήθως τα θύματα είναι οι «μικροί». Και ο κ. Ερντογάν στη διεθνή σκακιέρα είναι ένας μικρός παίκτης.
Η ανθρωπότητα και κυρίως οι λαοί της περιοχής, αναμένουν με κομμένη την ανάσα, τα αποτελέσματα της επίθεσης των Δυτικών. Το ζητούμενο στην περίπτωση της Συρίας είναι πόσο επηρεάστηκαν οι Ρώσοι. Ο κ. Πούτιν εξηγεί -όποιος και αν είναι ο συνομιλητής του- ότι η Συρία του ανήκει.
Με δεδομένη αυτή τη θέση του, σημαίνει ότι και θα την υπερασπιστεί.
Η Συρία είναι μία χαμένη υπόθεση για τους Αμερικανούς. Τα κτυπήματα με πυραύλους και αεροπλάνα εκλαμβάνονται ως πυροτεχνήματα και βεγγαλικά. Δεν μπορεί καμία δύναμη να ελέγξει μία χώρα με τον τρόπο αυτό. Απαιτείται πόλεμος, αν και τα ειρηνικά μέσα μερικές φορές είναι πιο ισχυρά.
Η υπερδύναμη Αμερική, ούτε πόλεμο μπορεί να κάνει στη Συρία, ούτε να πείσει τον συριακό λαό για τις «καλές προθέσεις» της. Άρα, όσους πυραύλους και να ρίξει η υπόθεση είναι χαμένη. Η μοναδική δυνατότητα των Αμερικανών να είχαν μία ελπίδα ώστε να μην χαθεί γι’ αυτούς η στρατηγική αυτή χώρα ήταν οι Κούρδοι του YPG.
Την ευκαιρία αυτή την έχασαν. Οι Κούρδοι έχουν απωλέσει εντελώς την εμπιστοσύνη τους και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατον, στο εγγύς μέλλον να μεταπειστούν. Η απώλεια των Κούρδων σημαίνει επίσης ότι όταν επανέλθουν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους δεν θα βρεθεί κανείς για να τους πολεμήσει.
Η αμερικανική επίθεση, με τη δικαιολογία τη χρήση των χημικών όπλων, είναι «νόμιμη» υπό την έννοια ότι υπήρξε παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, όπως ισχυρίζεται η Ουάσιγκτον. Αλλά για να είναι πειστικοί οι Αμερικανοί θα πρέπει να είναι δίκαιοι και να δρουν με τον ίδιο τρόπο όταν οι δικοί τους σύμμαχοι παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, απαγορεύουν τις θρησκευτικές και άλλες ελευθερίες και γεμίζουν με αθώους πολίτες τις φυλακές…
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
