του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.
Την εβδομάδα που πέρασε, από τα πλέον εμβληματικά άρθρα ήταν μια παλιά ομιλία του προέδρου της Daimler Benz για τον κόσμο που έρχεται. Τίποτε δεν θα είναι όμοιο με το σήμερα από το 2019 κιόλας, και μετά.
Ο κόσμος αλλάζει και, πάλι θα το επισημάνουμε, εμείς ομφαλοσκοπούμε.
Ο κόσμος δεν αλλάζει, απλώς, αλλά αλλάζει και ραγδαία.
Για την παρακολούθηση των αλλαγών που επέρχονται, ή, καλύτερα, η βάση των αλλαγών που έρχονται είναι η παιδεία και η εκπαίδευση. Η πολύ προχωρημένη παιδεία και εκπαίδευση.
Τόσο η οικονομική κρίση που ανάγκασε νέα παιδιά με καλές σπουδές να φύγουν στο εξωτερικό όσο και οι ιδεοληψίες του υπουργείου παιδείας απομειώνουν τις δυνατότητες της χώρας να αναπτύξει και την παιδεία της και την έρευνά της. Και όποια χώρα δεν προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς και σε βάθος στην παιδεία της θα δει τους άλλους από μακριά να την αποχαιρετούν.
Στα Πανεπιστήμια η κυβέρνηση δεν παρέχει τις απολύτως αναγκαίες πιστώσεις για να ανταπεξέλθουν στις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Καθηγητές συνταξιοδοτούνται και στη θέση τους δεν διορίζονται άλλοι, μεταπτυχιακά περιορίζονται ή καταργούνται εντελώς, ο κομματισμός συνεχίζει να κυριαρχεί και οι γνωστοί μπαχαλάκηδες κάνουν την πλάκα τους σε βάρος και των φοιτητών που θέλουν να σπουδάσουν, και των πανεπιστημίων και της πολιτείας και της κοινωνίας. Το χειρότερο, το κριτήριο του υπουργείου παιδείας για την Ανώτατη Εκπαίδευση είναι πως θα τα ελέγξει κομματικά.
Ανώτερη εκπαίδευση, η οποία είναι τόσο αναγκαία για τη χώρα, δεν υπάρχει. Αλλά και στη Μέση Εκπαίδευση περιορίζονται ώρες από τη φυσική και τα μαθηματικά, για ανεξήγητους λόγους, και συνενώνονται η χημεία και η βιολογία. Τι, αλήθεια, επιδιώκει ο υπουργός παιδείας;
Παντού, αντί να ενθαρρυνθεί η πρόοδος και η επιτυχία, διαχέεται ένα πνεύμα χαλαρότητας και ισοπέδωσης προς τα κάτω.
Με αυτές τις προϋποθέσεις η χώρα, όχι μόνο δεν πρόκειται να πάει μπροστά, αλλά θα κάνει βήματα προς τα πίσω. Οποιονδήποτε τομέα της ζωής και αν προσεγγίσετε, θα διαπιστώσετε πως απαιτεί υψηλή γνώση και εκπαίδευση.
Θα έχετε ακούσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αναζητούσαν, και εύρισκαν, εδώ και πολλά χρόνια τα καλύτερα μυαλά σε όλον τον κόσμο για να παράσχουν υποτροφίες και να τα αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Αν αυτή η ροή σταματήσει, η υπερδύναμη θα το αισθανθεί έντονα.
Αν θέλουμε, λοιπόν, να διασφαλίσουμε, ως κράτος και ως κοινωνία, ένα ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης αλλά και ένα επίπεδο ασφάλειας για τη χώρα δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την παιδεία και την εκπαίδευση.
Ο ελληνικός λαός και η ελληνική πολιτεία είναι φιλειρηνικές οντότητες αλλά για να διασφαλίσουν την ειρήνη θα πρέπει να αναπτύξουν ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα.
Θα βοηθούσε πολύ και την ενίσχυση του στρατού και την ελληνική οικονομία η ανάπτυξη στο εσωτερικό της χώρας δυνατοτήτων εθνικής παραγωγής.
Η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από τον εφοδιασμό του στρατού της με έξυπνα και τελευταίας τεχνολογίας συστήματα. Όχι για να διεξάγει επιθετικό πόλεμο, το τονίζω, αλλά για να προβάλει ισχυρή αποτροπή. Και αυτό μόνο με την υψηλή παιδεία και τη βαθιά γνώση των νέων τεχνολογιών μπορεί να επιτευχθεί. Η γειτονική Τουρκία σε έναν βαθμό το έχει επιτύχει.
Οι πλέον έμπειροι από τους στρατιωτικούς με τους οποίους έχουμε συνομιλήσει υποστηρίζουν πως για μια τετραετία, ακόμη, η αντιμετώπιση της επιθετικότητας της γειτονικής χώρας μπορεί να επιτευχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Το ζήτημα είναι τι γίνεται από εκεί και πέρα. Και επειδή η εισαγωγή και η αποτρεπτική διάταξη αμυντικών συστημάτων δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, το ενδιαφέρον της πολιτείας πρέπει να επιδειχθεί από σήμερα για το μεσοπρόθεσμο μέλλον.
Τόσο, όμως, για την ανάπτυξη της οικονομίας της όσο και την ασφάλειά της η χώρα χρειάζεται όχι μόνο εσωτερική συμφιλίωση και αλλαγή πολιτικής και κοινωνικής νοοτροπίας αλλά και δομικές αλλαγές στη συγκρότησή της ως κράτους.
Το σύστημα που κυριαρχεί είναι η κλασική συγκεντρωτική μορφή που επιβλήθηκε από την εποχή της ανάδυσης του εθνικού κράτους. Το εθνικό κράτος συνεχίζει να υπάρχει και αποτελεί τη βασική μονάδα συγκρότησης της διεθνούς κοινωνίας αλλά οι όροι ύπαρξής του είναι διαφορετικοί από του παρελθόντος.
Πολλές από τις ανάγκες των κοινωνιών είναι τοπικού χαρακτήρα και μια συγκεντρωτική διοίκηση δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει για πολλούς και διαφόρους λόγους.
Το πολιτικό αδιέξοδο που παρατηρούμε έντονο στη χώρα δεν έχει να κάνει, μόνο, με την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού αλλά και με την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τα κόμματα. Τι θα κάνουν και με ποιους μετά τις εκλογές;
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δεν πείθουν. Καλώς ή κακώς, τίποτε ουσιαστικό δεν αναμένει η χώρα και ο λαός από την κυβέρνηση οποιαδήποτε και αν είναι. Το δε πολιτικό δυναμικό είναι μετριότατου επιπέδου.
Οι επικείμενες εκλογές που με ορθολογικές σκέψεις θα πραγματοποιηθούν το φθινόπωρο δεν αποκλείεται να δημιουργήσουν πολιτικό αδιέξοδο. Δεδομένης, δε, της εμπειρίας που υπάρχει από την πολιτική συμπεριφορά του Σύριζα, είτε ως αντιπολίτευσης είτε ως κυβέρνησης η πολιτική σύγκλιση των κομμάτων θα είναι, μάλλον, δύσκολη.
Σε ένα τέτοιο διχαστικό κλίμα, η χώρα πρέπει να διαθέτει πολιτικές εφεδρείες που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ενωτικό ρόλο και, ίσως, να αναλάβουν, έστω προσωρινά, τη διακυβέρνηση. Υπάρχουν αυτές οι διακομματικές προσωπικότητες;
Αλλά, ο σπουδαιότερος κίνδυνος ενός εσωτερικού διχασμού θα είναι η τουρκική απειλή την οποία πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη.
Εισερχόμαστε, λοιπόν, σε ένα επικίνδυνο τοπίο που το προσδιορίζουν:
-Οι ιδεοληψίες της κυβέρνησης στα μέτρα που λαμβάνει.
-Η ανάγκη εθνικού προγραμματισμού για την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας.
-Η απόλυτη ανάγκη διαμόρφωσης πνεύματος ενότητας και στο λαό και στην πολιτική ηγεσία.
-Η διαμόρφωση πολιτικών εφεδρειών που θα μπορούν να χειριστούν περιπτώσεις αστάθειας και πολιτικής κρίσης που θα προκύψει.
Σοβαρός, μετριοπαθής και τεκμηριωμένος όπως πάντα ο Παντελής Σαββίδης, η εκπομπή του στην ΕΡΤ 3 ήταν μιά πραγματική όαση στην αρλουμπολογία των πολιτικών εκπομπών της τηλεόρασης. Εξαιρετικό και το μπλόγκ του με σοβαρές και ψύχραιμες αναλύσεις.
Άν ακόμα τώρα
«για ανεξήγητους λόγους»,
τότε
γράφουμε καί μιλάμε σέ δουλειά νά βρισκόμαστε,
κρατώντας έτσι τούς εαυτούς μας σκοτισμένους μέ τήν “επικαιρότητα”
προκειμένου νά μή συναντηθούμε μέ τόν θάνατό μας, εμείς
ώς έντρομοι ψευτοεπικούρειοι…
ΥΓ
προτείνω ώς εξήγηση ό,τι δέν είπε
ό εβραιοκάνος έκ γερμανοπολωνίας καί πέριξ τών εβραιοασκεναζι/τουρκοχαζάρων:
«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας…».
Congrats κ.Σαββίδη !!!
Τα έβαλες όλα.
Έχω όμως άλλες προσεγγίσεις σε κάποια απ αυτά.
Στην μέση εκπαίδευση ο στόχος δεν πρέπει να είναι η τεχνολογική προσέγγιση αλλά η ‘παιδεία’ των νέων. Η κοινωνικοποίηση στο πλαίσιο των αρχών της ελληνικής παιδείας όπως έρχεται από την αρχαία ελλάδα και την ορθόδοξη αντίληψη για τον άνθρωπο. Είναι διαδικασία διάπλασης του ανθρώπου .Η φυσική η χημεία η πληροφορική που είναι τόσο αναγκαίες και χρειάζονται ώρες διδασκαλίας είναι θέμα κυρίως των δυο τελευταίων τάξεων του λυκείου.
Όμως το κύριο πρόβλημα είναι οι εκπαιδευτικοί που έγιναν υπάλληλοι του 6ωρου κι όποια κυβέρνηση κι αν έρθει η αντίληψη των ‘δικαιωμάτων’ είναι ο οδηγός .
Δεν είναι τα χρήματα που δεν δίδονται είναι η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη που έχει καταστρέψει τα πάντα. Είναι η διαδικασία του βολέματος.
Αν αλλάξει αυτή η λογική τότε όλα τ α υπόλοιπα θα βρουν την σωστή διέξοδο.
Το έγκλημα που γίνεται είναι στην ανώτατη εκπαίδευση. Τα ΤΕΙ είναι απολύτως αναγκαία για να διαχωρίζεται η εκπαίδευση σε τεχνική και επιστημονική.
Αυτή η δυνατότητα μεταπήδησης από ΤΕΙ σε πτυχία πανεπιστημίου είναι ότι χειρότερο. Με απεργίες και διαδηλώσεις κατάφεραν οι μέτριοι στις επιδόσεις βάσει εξετάσεων , όπως κι αν γίνονται, να ανεβαίνουν στα επίπεδα του πανεπιστημίου.
Είναι η εικόνα της κοινωνίας μας. Με απεργίες και καταστροφές των αιθουσών και των εργαστηρίων να ανεβαίνουν στην ιεραρχία.
Οι κοινωνίες χρειάζονται ιεραρχία για να διοικηθούν και να επιτύχουν. Με ισοπέδωση μόνον μιζέρια προκύπτει.
Άρα δεν είναι τα χρήματα Παντελή είναι η πολιτικές και οι λογικές των κυβερνήσεων και των πολιτών.
Όσον αφορά την άμυνα έφθασε η παραπάνω αντίληψη περί κοινωνικής ευθύνης να ταυτισθεί το έθνος , η χώρα, με μια ομάδα.
Είναι ότι πιο ανησυχητικό .
Δεν είναι ο βοράς και ο νότος , που σε κάποιο βαθμό είναι αναγκαία η άμιλλα για να υπάρχει πρόοδος , είναι η κοινωνικοποίηση με βάση την ποδοσφαιρική ομάδα.
Δεν είμαι εναντίον του Σαββίδη (του ΠΑΟΚ) ίσα ίσα αλλά έγινε ηγέτης μιας μάζας ανθρώπων , όπως όλοι οι ηγέτες των ομάδων, και είναι σε θέση να αντιστρατευτεί την κρατική εξουσία.
Η δικαστική εξουσία άκρως διαβρωμένη από τον εαυτό της κι όχι από τους πολιτικούς δεν είναι σε θέση ν αποδώσει ευθύνες .
Το άλας εμωράνθει Παντελή και δεν υπάρχει σωτηρία.
Πέσαμε τόσο χαμηλά με τα μνημόνια γίναμε το ρεζίλι του κόσμου κι ακόμη τρώγονται μεταξύ τους τα κόμματα για το ποιος μπορεί καλύτερα να διοικήσει τα μνημόνια και για το ποιος είναι πιο σκάρτος από τον άλλο κι όχι για το ποιος είναι ο καλύτερος.
Δεν είναι η νέα πολιτική οντότητα που ζητάς σε διπλανή καταχώρηση Παντελή το ζητούμενο είναι ο τρόπος που θα επιβληθεί αυτή η οντότητα.
Η δημοκρατία της ψήφου δεν είναι αρκετή νομίζω. Είπε ο Τσίπρας σαν πρωθυπουργός ότι δεν διαθέτει την κατάλληλη εξουσία να κάνει ότι χρειάζεται , κατά την γνώμη του και δεν κρίνω αυτό, αλλά ότι υπάρχουν άλλα κέντρα που έχουν την εξουσία.
Διακινούν 2 τόνος ναρκωτικά εξαφανίζουν τους μάρτυρες τον ένα μετά τον άλλο κι όμως είναι βασικά πρόσωπα της δημόσιας ζωής κατέχοντας ΜΜΕ!
Για ποια παιδεία και άμυνα συζητάμε !
«Δομικό» χαρακτηριστικό στη σκέψη και του πιο αμόρφωτου ή περιθωριακού Δυτικού, είναι η αντιμετώπιση της Αλλαγής. Ή αλλιώς το ψυχονοητικό κόλλημα με την Πρόοδο ή Μοντερνισμό ή Νεωτερικότητα ή Καινοτομία.
Κοινωνίες, όπως η ελληνική, που δεν έχουν αυτό το κόλλημα (ευτυχώς) υποχρεούνται να στηρίζονται στην Παράδοση, στις Ρίζες τους, στην κληρονομημένη Σκέψη (που είναι Φιλοσοφική).
Μπορεί να μην έχουμε το πλεονέκτημα των Δυτικών, που είναι το «ρεφλέξ» σε έναν κόσμο που έφτιαξαν στα μέτρα τους, αλλά δεν είμαστε ελλειμματικοί-καθυστερημένοι. Γίναμε απλώς εθελότυφλοι-εθελόδουλοι από την πολύ καρπαζιά.
Δεν είναι εθνικισμός να παραδεχτούμε ότι διαθέτουμε το ουσιώδες για την Ανθρωπιά που αυτοί δεν διαθέτουν, ακριβώς επειδή δεν κοιτάνε Πίσω, τις Ρίζες, το Ερώτημα του «γιατί» που κάνει τον Άνθρωπο.
Δεν είναι οπισθοδρόμηση να φορέσουμε το σωσίβιο της Σκέψης μας που πετάξαμε στα αζήτητα για να παριστάνουμε σαν μαϊμούδες τους Προοδευτικούς.
Παιδεία για την ελληνική κοινωνία, από τα βάθη των αιώνων, είναι η Φιλοσοφική ΔΙΑΓΩΓΗ. Πλάι στη Χρήσιμη εκπαίδευση, το ουσιώδες ήταν ο Χαρακτήρας του Πολίτη, δηλαδή του Φιλότιμου Ανθρώπου. Τα «αγαθά και συμφέροντα» δεν είναι το ισοπεδωτικό «πρώτα υγεία» (υπογράμμιζε ο Αριστοτέλης) αλλά το «πρώτα το συλλογικό αγαθό», αυτό (τόνιζε) θα πει ελληνική Διαγωγή.
Οι μαϊμούδες που νομίζουν ότι μπορούν να κυβερνούν επειδή μπορούν και παριστάνουν τους Προοδευτικούς, αντί να βουτήξουν τη γλώσσα τους στην ελληνική Σκέψη, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν (με δανεικά μυαλά) ήταν να διαγράψουν την σωσίβια φιλοσοφική Διαγωγή σαν «ντεμοντέ» ηθικοπλαστική παράδοση.
Χωρίς ένα δικό μας νοητικό γήπεδο, τη δική μας Σκέψη/Παιδεία, δεν γίνεται να υπάρξει τεχνολογική εκπαίδευση και μαθητεία στην Αλλαγή.