O κύριος Κοτζιάς μας λέει –και το παρουσιάζει σαν «παράδοξο» ενώ είναι μια  πραγματικότητα με την οποία ζούμε τώρα περίπου είκοσι χρόνια– πως εάν δεν καταλήξουμε σε μια συμφωνία, που υποθέτω θα περιέχει τον όρο Μακεδονία (αυτό είναι το λεγόμενο «αμοιβαία δεκτό»), στα λατιν-σλάβικα ή όχι, και να είναι «αμετάφραστο», τότε θα «παραμείνουμε με το σκέτο Μακεδονία» και «δεν θα έχουμε κερδίσει τίποτα».

Και λοιπόν; Θα χαλάσει ο κόσμος στην Ελλάδα;

Ή έτσι ή γιουβέτσι το όνομα «Μακεδονία» θα είναι παρόν για να μας θυμίζει τα κακουργήματα των κυβερνητών στην Ελλάδα, διαχρονικά οσφυοκάμπτες  προς τους δήθεν πονηρούς και δήθεν ισχυρούς. Γιατί; εάν «συμφωνήσουμε» με τον όρο «Μακεδονία», όπως θέλει να μας προϊδεάσει, θα κερδίσουμε κάτι; Και τί; ας μας το πει για να «ησυχάσουμε»; Επομένως μια λύση που θα είναι «προς το εθνικό μας συμφέρον», με τον όρο Μακεδονία, όπως λέει ή υπονοεί ο Κοτζιάς, πώς θα πρέπει να την θεωρήσει κανείς; Σωστή και δίκαιη; Ή μήπως οριστική και τραγική παραχώρηση ενός πολύ μεγάλου μέρους της ιστορίας μας και της ταυτότητάς μας σε ανεκδιήγητους επαίτες εθνικής νομιμότητας;

Και αν είναι να μείνει ο όρος «Μακεδονία» ή παράγωγό του, τότε γιατί όλη αυτή η συζήτηση και ο δήθεν θυμός του υπουργού για τον Νίμιτς και τα πολλά λόγια που ξοδεύονται για να μην ειπωθεί ουσιαστικά τίποτα; Απλώς το τραγούδι Parole, parole, parole… Έτσι κι αλλιώς οι Σκοπιανοί με τον Ντιμιτρόφ (κατ’ εξοχήν όνομα μακεδονικό, σαν να λέμε λ.χ. «Φίλιππος», «Αριστοτέλης»!) διεμήνυσαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει «λύση» εάν η Ελλάδα (δεν υποκύψει) δεν δεχθεί το ότι οι Σκοπιανοί έχουν «μακεδονική» εθνικότητα, γλώσσα και ταυτότητα, δηλαδή είναι «ΟΙ» Μακεδόνες ενώ οι «άλλοι», οι Έλληνες της ελληνικής Μακεδονίας, είναι απλά… οδοντόκρεμες, οι παραχαράκτες της μεγάλης ιστορίας των Σκοπιανών Μακεδόνων! Και μας κάνουν και τη χάρη να μας διεκδικούν από τους  καταχρηστικούς Έλληνες.

Δηλαδή, 2500 χρόνια ιστορίας της Ελλάδας ακυρώνονται, είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ, διότι οι «αληθινοί» Σκοπιανοί Μακεδόνες θα είναι το Κράτος της Μακεδονίας, έστω και Gorna, Βόρεια, ή Nova, Νέα,  και θα νοιώθουν το απόλυτο δικαίωμα κάποια μέρα – αύριο, σε ένα χρόνο, σε δέκα χρόνια – να ζητήσουν την «επιστροφή» σε αυτούς ό, τι «μακεδονικό» βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια έχοντας την απαίτηση ότι είναι αποκλειστικά δικό τους και πρέπει να το πάρουν πίσω απ’ τους παρείσακτους Έλληνες ψευδο-Μακεδόνες!

Ακριβώς αυτό σημαίνουν και τα λόγια του ίδιου του Ντιμιτρόφ: «Καταλαβαίνουμε κάποιους πολίτες στην Ελλάδα που αυτο-προσδιορίζονται ως Μακεδόνες, και είναι σαν να λέει: «Είστε εγκληματίες που κλέβετε από εμάς τον προσδιορισμό ως Μακεδόνες, διότι εμείς είμαστε οι original Makedonskij και δική μας είναι η «μακεδονική γλώσσα ως μέρος των σλαβικών γλωσσών»!! Θα τρίξουν τα κόκαλα του Αριστοτέλη ακούοντας πως ή «μακεδονική γλώσσα» δεν είναι ελληνική, αλλά μια γλώσσα σλαβικής καταγωγής.

Έτσι, από τη μια μεριά οι Σκοπιανοί μη έχοντας τίποτα το αρχαίο γεμίζουν τον τόπο τους με καραγκιοζλίδικα «αρχαιοπρεπή» αγάλματα μακεδόνων στρατιωτών και αρχαία δήθεν κτίσματα και απ’ την άλλη μας λένε πως η «μακεδονική γλώσσα» τους ανήκει στην οικογένεια των σλάβικων γλωσσών οι οποίες βεβαίως δεν υπήρχαν ούτε κατά διάνοια στην μακεδονική αρχαιότητα. Καλά λένε: «ευτυχώς που η γελοιότητα δεν σκοτώνει, γιατί εάν σκότωνε ο κόσμος θα ήταν γεμάτος πτώματα»!

Το τραγικό όμως είναι ότι δεν είναι μόνο γελοιότητα: θα ήταν το ελάχιστο. Είναι μια πραγματικότητα εξοντωτική για την Ελλάδα εφόσον η ίδια υποχωρήσει και δεχθεί το όνομα Μακεδονία στην ονομασία των Σλάβων Σκοπιανών, διότι είναι ακριβώς το όνομα που εμπεριέχει και όλες τις έννοιες της ταυτότητας, της εθνικότητας, της γλώσσας και συνεπώς όλου του φάσματος του αλυτρωτισμού και των διεκδικήσεων!

Τελικά ή οι Σκοπιανοί οπορτουνιστές θα ονομαστούν χωρίς το όνομα Μακεδονία ή θα περιμένουν πολύ ακόμη για να γίνουν νατοϊκοί και κοινοτικοί, αν οι Έλληνες πολιτικοί υπεύθυνοι δεν γίνουν ανεύθυνοι στις υποχωρήσεις τους «για το καλό των διμερών σχέσεων» και πάλι για να μη στεναχωρηθεί ο καημένος ο  Αμερικανός μπαμπάς που μας αγαπά περισσότερο και από τον εαυτό του και ξοδεύει τόσα λόγια (μόνο λόγια!)για να μας υπερασπιστεί! Και το ότι οι Σκοπιανοί υπήρξαν ευθύς εξαρχής οπορτουνιστές και είχαν στο μάτι τους ολόκληρη την Μακεδονία φαίνεται από τον χάρτη που ήδη στις 26-27 Αυγούστου 1946 δημοσίευσαν στην εφημερίδα «Μπόρμπα»(«Πόλεμος», στα σλάβικα) του Βελιγραδίου, με τις επισημάνσεις της Vardar Macedonia και της Aegean Macedonia με την Θεσσαλονίκη και ενσωματωμένες επίσης δυο περιοχές της Βουλγαρίας και της Αλβανίας: η «Μεγάλη Μακεδονία»!

Αυτοί «καίγονται» για μια λύση, η Ελλάδα δεν έχει να χάσει τίποτα αν τα Σκόπια δεν μπουν σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, όπως απολύτως τίποτα δεν έχασε ως τώρα.

Γιατί δεν θέλουμε να το καταλάβουμε και ψευδόμαστε ασύστολα όταν πουλάμε φούμαρα λέγοντας πως τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας; Από πού κι ως πού; Με ποια φανταστικά κριτήρια; Κυκλοφορούν φήμες ότι «προκρίθηκαν» δυο ονόματα-προτάσεις του Νίμιτς, ονόματα που, λένε, δέχεται η Ελλάδα.

Είναι το Republika NovaMakedonija και το Republika GornaMakedonija, το δεύτερο με περισσότερες δυνατότητες αποδοχής. Αν αυτές αληθεύουν, δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε το αληθινό και τρελό παραμύθιασμα σχετικά με τις «προτεινόμενες» ονομασίες, δηλαδή πως, επειδή είναι γραμμένες στα λάτιν-σλαβικά (όπως οι χαρακτήρες της κροατικής και σλοβένικης γλώσσας) και όχι στα κυριλλικά (όπως είναι οι χαρακτήρες της σέρβικης και βουλγάρικης γλώσσας) και επειδή είναι γραμμένες με μια λέξη μόνο και αυτή θα είναι και θα μείνει (!) «αμετάφραστη»(!), δεν πειράζει που περιέχει και τον όρο Μακεδονία, έστω και «μεταφρασμένο» στα λάτιν-σλαβικά, βεβαίως!

Τώρα, και για να κάνουμε μια στιγμή τον δικηγόρο του διαβόλου, ποιος μπορεί να αποκλείσει σε οιονδήποτε το δικαίωμα να μεταφράσει σε οποιαδήποτε γλώσσα θέλει αυτές τις ονομασίες; Κανείς! Επομένως τί σόι παιδιαρίσματα είναι αυτά από ελληνικής πλευράς; Γίνεται να μη σκεφτεί κανείς ότι επιχειρεί να υποβαθμίσει την νοημοσύνη των πολιτών; Ήδη σε όλες τις από τον Νίμιτς ονομασίες υπάρχει σαφής διαχωρισμός των δυο συστατικών όπου το Makedonija γράφεται με το Μ κεφαλαίο για να ξεχωρίζει και να μην «χάνεται» μέσα στο πρώτο προσδιοριστικό! Έξυπνο το κόλπο!

Οπότε τίποτα το ευκολότερο κάποια στιγμή να γίνει ο διαχωρισμός σε Nova ή Gorna Makedonija, και τρέχα έπειτα να διαμαρτυρηθείς ή να το απαγορεύσεις! Έτσι, όχι και αδόκιμα ο Ζάεφ δεν παύει να αναφέρεται σε «Μακεδόνες», εννοώντας τους συμπατριώτες του για τους οποίους ακριβώς αυτοί οι «Μακεδόνες» έχουν το μονοπώλιο του ονόματος, της γλώσσας και της ταυτότητας διότι οι Έλληνες Μακεδόνες δεν υπάρχουν σαν έθνος και, εάν υπάρχουν, είναι απλά  εκείνο το μέρος των αλύτρωτων Σκοπιανών Μακεδόνων που πρέπει να ενσωματωθούν στους αρχαίους σκοπιανούς Μακεδόνες επιστρέφοντας στη «μητέρα Μακεδονία» των Σκοπίων ελευθερωμένοι από τους «αποικιοκράτες» Έλληνες.

Φαίνεται να είναι ένα θέατρο του παραλόγου, αλλά αν το καλοσκεφτούμε αντανακλά δυστυχώς μια υπάρχουσα ή δυνατή πραγματικότητα.

Όλη η «ιστορία» τώρα είναι το πώς  θα μας πείσουν (διότι προ πολλού και αποτελεσματικά έπεισαν τον «διαμεσολαβητή» Νίμιτς) ότι αυτή η χώρα των Σκοπιανών είναι ουσιαστικά η Μακεδονία, η Makedonija, με την «πρωτότυπη μακεδονική ταυτότητα» ενώ όλοι οι κάτοικοι της δήθεν ελληνικής Μακεδονίας είναι απλώς και μόνο Έλληνες! Το σύνολο αυτής της «φιλοσοφίας» περί «μακεδονικής σλαβότητας» τείνει να αποκρύψει μια βασική πραγματικότητα πίσω από ένα παραπέτασμα παράλογων στερεότυπων και υποθέσεων όπου η παραδοξολογία πάει χέρι-χέρι με την ξεδιαντροπιά και αλαζονεία.

Ας δούμε όμως τί προκύπτει πίσω απ’ αυτό το παραπέτασμα. Μία περιοχή η οποία παύει να διαθέτει τα ανθρωπολογικά, πολιτιστικά, ιστορικά και γλωσσολογικά χαρακτηριστικά και γνωρίσματα μιας φυλετικής οντότητας που την κατοίκησε, παύει συγχρόνως να είναι και γεωγραφικός χώρος αυτών των χαρακτηριστικών: γίνεται πρώην, γίνεται άλλο, διότι ο παλιός γεωγραφικός χώρος με τα παλιά χαρακτηριστικά ταυτότητας έχει εκτοπιστεί από τον άλλο που πήρε τη θέση του, από τον νυν χώρο με τελείως νέα ανθρωπολογικά, πολιτιστικά, ιστορικά και γλωσσολογικά χαρακτηριστικά και γνωρίσματα ταυτότητας.

Στην περιοχή νότια των Σκοπίων και έως τα ελληνικά σύνορα είναι τώρα 13 αιώνες που δεν έμεινε καμία ταμπέλα με γεωγραφικό όνομα «Μακεδονία».

Αυτό είναι ακριβώς εκείνο που έχει συμβεί στη βόρεια περιοχή της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας. Και το ότι στις αρχές του 1900 κάποιοι οπορτουνιστές προσπάθησαν να ορίσουν και να συστήσουν εντέχνως και δολίως έναν ανύπαρκτο «μακεδονισμό» δήθεν «σλαβικό», είναι σκέτη ανοησία και θα ήταν επίσης σκέτη απρονοησία αν η Ελλάδα συναινούσε σε τοιαύτες φαντασιώσεις υπόπτων (όχι και τόσο!) σκοπιμοτήτων.

Δεν είναι ο γεωγραφικός χώρος που προσδιορίζει τα ανθρωπολογικά, πολιτιστικά, ιστορικά και γλωσσολογικά χαρακτηριστικά μιας φυλής ή ενός έθνους, αλλά είναι αυτά τα χαρακτηριστικά φυλής ή έθνους που προσδιορίζουν τον γεωγραφικό χώρο και τον ονοματοθετούν, του δίνουν το όνομα και την ουσία της ταυτότητάς του. Και όταν αυτό χάνεται για πάντα και εκτεταμένα, χάνεται και ο αντίστοιχος γεωγραφικός χώρος και προσδιορισμός που λειτουργούσε ωσάν υπόβαθρο, σαν φυσικό στήριγμα.

Η γεωγραφική Μακεδονία υπήρχε διότι υπήρχαν οι Έλληνες Μακεδόνες που την κατοικούσαν και της έδιναν το μακεδονικό πρόσημο. Αν δεν υπήρχαν οι Μακεδόνες, δεν θα υπήρχε και Μακεδονία. Εκεί όπου είναι 13 αιώνες που δεν υπάρχουν Μακεδόνες, αλλά Σλάβοι, το γεωγραφικό «υπόστρωμα» έγινε ολοσχερώς σλαβικό, η γεωγραφία/Μακεδονία εξαφανίστηκε και στη θέση της γεννήθηκε με τα στοιχεία των νέων κατοίκων της, η γεωγραφία/Σλάβια, είτε το θέλουμε είτε όχι!

Το ότι σήμερα, για να δοθεί βάση σε μια ύπαρξη Μακεδονίας/φαντομάς, «εμφανίζεται» η είδηση πως εκεί ζουν κάποιες χιλιάδες Έλληνες που τους «βάπτισαν» και «Μακεδόνες», δεν αποδεικνύει απολύτως τίποτα και ειδικά δεν αποδεικνύει καμία ύπαρξη ελληνικού μακεδονικού στοιχείου με γεωγραφικό σήμα στη χώρα των Σκοπίων. Εκτός αυτού, πιστεύω πως επιπλέον θα πρέπει να μη χανόμαστε μέσα σε «συγκρίσεις» οι οποίες βάσιμα, νομίζω, πάσχουν από εγκυρότητα.

Το να αποκαλούμε μερικούς-μερικούς «Σλαβομακεδόνες», σημαίνει πως τους αναγνωρίζουμε ως Μακεδόνες στην ιθαγένεια (υπηκοότητα) και Σλάβους στην εθνικότητα, ένα «δίδυμο» εννοιών «παράλογο», το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε. Αλήθεια, πώς θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τους Σκοπιανούς «(Σλάβο)Μακεδόνες» όταν η χώρα στην οποία ζουν έπαψε προ πολλού, γύρω στα 1300 χρόνια, να διατηρεί το ελληνικό «μακεδονικό γεωγραφικό στίγμα» έχοντας καθ’ ολοκληρία μεταμορφωθεί και αποκτήσει, πέρα οποιασδήποτε αμφιβολίας, το (ένα) πλήρες και βαθύ σλαβικό στοιχείο και στίγμα το οποίο διαπότισε και «έθρεψε» με σλαβικό χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία το ίδιο το υπόστρωμα του γεωγραφικού χώρου; Και ούτε βέβαια μπορούμε να δικαιολογήσουμε την ύπαρξη αυτών των «Σλάβων Μακεδόνων πιστεύοντας ότι το «ελληνικό μακεδονικό πρόσημο» μετουσιώθηκε  σε σλάβικο δημιουργώντας ένα mix σλαβικών και ελληνικών στοιχείων.

Μη καλπάζουμε άδικα με τη φαντασία! Ούτε και «στέκεται», όπως είναι ολοφάνερο, κάποια σύγκριση με το, για άλλους λόγους, επίκαιρο «Ελληνοκύπριος» και «Τουρκοκύπριος», όταν σε αυτές τις δυο περιπτώσεις πρόκειται απλά για Κύπριο στην ιθαγένεια και Έλληνα ή Τούρκο στην εθνικότητα. Και για τους Σκοπιανούς, είναι σαν να λέμε πως υπάρχει ακόμη (απ’ την αρχαιότητα ως τώρα) μια «μακεδονική ιθαγένεια» στα πλαίσια της οποίας βρίσκονται οι άνθρωποι αυτοί με σλαβική εθνικότητα. Αδύνατον κάτι τέτοιο, per la contradizion che no ‘l consente, για να το πω με τον Δάντη (Θεία Κωμωδία, Κόλαση, 27, 120).

Διότι οι «Σλάβοι» δεν είναι μια «εθνικότητα»: είναι ένα φυλετικό γνώρισμα, όπως άλλωστε και οι «Μακεδόνες».

Και όπως ξέρουμε, και δεν θέλουμε να το αναγνωρίσουμε, η φυλή των Μακεδόνων, ελληνική καθ’ όλα, στα εδάφη των σημερινών Σκοπίων έπαψε ουσιαστικά να υπάρχει όταν «συμπιέστηκε» και εκδιώχθηκε από την υπερτερούσα φυλή των Σλάβων. Έτσι, το «Σλαβομακεδόνες» (αμφότερα ονόματα δυο φυλών, στην ουσία δυο ιθαγενειών) δεν μπορεί καθόλου να συγκριθεί με το «Ελληνοκύπριοι» ή «Τουρκοκύπριοι» (ιθαγένεια και εθνικότητα, δυο καταστάσεις τελείως διαφορετικές, όσο κι αν θέλουμε να τις μπερδεύουμε κατά το δοκούν. όπως τώρα συχνά και άκρως λανθασμένα ιθαγένεια και εθνικότητα παρουσιάζονται ως ταυτόσημα. Repetita juvant: επομένως οι Σλάβοι που κατοικούν από τον 7ο αιώνα μ.Χ. στην συνολική περιοχή των Σκοπίων δεν έχουν φυσιολογικά καμία «μακεδονική ιθαγένεια», καμία σχέση με τους Μακεδόνες που κατοικούσαν εκεί πρώτα, πριν απ’ αυτούς.

Όλοι το γνωρίζουμε, το υποπτευόμαστε, αλλά ντρεπόμαστε να το διακηρύξουμε, να το διαδώσουμε, να το απαιτήσουμε και να το επιβάλουμε. Θα ήταν καθαρός παραλογισμός να θεωρήσουμε και να δεχθούμε ότι εν έτη 2018 (αλλά και εν έτη 1918) και εν πλήρη, αιωνόβια και λειτουργική χωροταξική και γεωγραφική σλαβοποίηση – η Νότια Σλάβια (Σκόπια) – υπάρχουν ακόμη και ασκούν και ορίζουν γραμμές και σύνορα τα αρχαία όρια της αρχαίας Μακεδονίας!

Κάνοντας λοιπόν μια αναγκαία αναδρομή στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν, δεν μπορούμε ουδαμώς να θεωρήσουμε λογικό, σωστό και αποδεκτό ακόμη και σήμερα ο Τίτο να προσδιορίζει την ύπαρξη ή όχι μιας γεωγραφικής Μακεδονίας με σλάβικο πρόσημο. Τότε αυτό συνέφερε στον Τίτο και δεν συνέφερε στην Ελλάδα, που όμως έμεινε μουγκή για να κάνει, όπως πάντα, το χατίρι των ΗΠΑ που  κατεχόταν από τον τρομερό φόβο της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε, μόνο και μόνο για το συμφέρον του ο Τίτο «έβγαλε από τη ναφθαλίνη» το φάντασμα μιας Μακεδονίας στη Νότια Σλάβια, μήπως και μπορούσε να αποκομίσει δυο μεγάλα κέρδη: τα δολάρια των Αμερικανών και την πολυπόθητη «έξοδο» στο Αιγαίο!

Το πρώτο το πέτυχε, το δεύτερο όχι, έμεινε ευσεβής πόθος αλλά και «σπόρος» της σημερινής σκοπιανής παρουσίας.

Πιο πάνω μίλησα για τον χάρτη της γιουγκοσλάβικης Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Μακεδονίας του 1946 όπου οι επιδιώξεις της ήταν πασιφανείς. Ο χάρτης αυτός υπήρξε ο προπομπός των μετέπειτα άλλων χαρτών, βιβλίων, άρθρων, ομιλιών, κλπ. Και είναι βέβαια η πρώτη απόδειξη όσων υπάρχουν και τώρα στο σκοπιανό Σύνταγμα και πλήθος νόμων εφαρμογής.

Μετά την ολική σλαβοποίηση όλου του χώρου που τον 7ο αιώνα μ.Χ. καλύφθηκε από τις σλάβικές φυλές, εκείνος ο χώρος δεν μπορεί πια να λέγεται «Μακεδονία», έστω και «σλάβικη»: η έκταση και επέκταση μέσα σε όλες τις παραμέτρους των ανθρώπινων, κοινωνικών, πολιτικών, κρατικών, δημόσιων, ιδιωτικών παραγόντων της «σλάβικης φύσης» δεν άφησε κανένα περιθώριο ύπαρξης σε οτιδήποτε «μακεδονικό» σε όλη την γεωγραφική επιφάνεια της χώρας. Το ίδιο το τοπίο απέκτησε περιληπτικά την σλάβικη πολιτιστική «σφραγίδα»(την οποία οι Σκοπιανοί τα τελευταία 10-15 χρόνια προσπαθούν να εξαφανίσουν ή να ακυρώσουν με την, καταλαβαίνουμε γιατί, παροξυντική φρενίτιδα κατασκευής «ελληνικών αρχαιοπρεπών έργων».

Μένει να δούμε αν τώρα οι Σκοπιανοί Σλάβοι της Σλάβιας μπορούν να έρχονται να μας παραμυθιάζουν για μια «γεωγραφική Σλαβομακεδονία» όταν η έννοια «Μακεδονία» με ό, τι αυτό συνεπάγεται έχει εκλείψει από εκείνον τον γεωγραφικό χώρο κιόλας τον 8ο αιώνα μ.Χ. Πολύ σωστά οι «προπάππουδες» των Σκοπιανών, όπως εμφανίζουν ντοκουμέντα της εποχής, δήλωναν «Βούλγαροι». Αυτή είναι η ακριβής ταυτότητά τους, τουλάχιστον για τα 2/3 αυτών(οι άλλοι είναι Αλβανοί). Και δεν μπορούμε σήμερα, επειδή το 1944 ο Τίτο νεκρανάστησε την «γεωγραφική Μακεδονία των Σκοπίων» για να «φάει» μια μεγάλη μερίδα Ελλάδας, να συνεχίζουμε τόσο επιφανειακά να μιλάμε για έναν «γεωγραφικό σλαβομακεδονικό χώρο» που αιώνες τώρα δεν υπάρχει παρά στις φαντασιώσεις των Σκοπιανών.

Δεν ξέρω αν έχει προαποφασιστεί η «τύχη» του Σκοπιανού προβλήματος και αυτόν τον καιρό παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου για αποσυνειδηποίηση και αποπροσανατολισμό των πολιτών.

Τα δυο τεράστια συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και Αθήνα έδειξαν έναν δρόμο που θα πρέπει να ακολουθηθεί. Υπάρχει ο μέγας κίνδυνος η Ελλάδα να δεχθεί παρανοϊκά την «γρήγορη» λύση για το όνομα ώστε η GornaMakedonija, ή όπως αλλιώς, να μπει θριαμβικά στο ΝΑΤΟ και το «θέμα» του αλυτρωτισμού και του Συντάγματος με όλα τα παρατράγουδα να παραπεμφθεί σε ένα μέλλον ασαφές, με ασαφώς τραγικές συνέπειες για την Ελλάδα. Ελπίζω οι Έλληνες πολιτικοί να μην επιτρέψουν μια τέτοια «εξέλιξη». Ποιος ξέρει; Ίσως οι Αμερικανοί να «βεβαίωσαν» τους «πάντα κατανοούντες» Έλληνες πολιτικούς ότι εγγυώνται αυτοί την ακεραιότητα της Ελλάδας η οποία δεν πρέπει να φοβάται τίποτα αν οι «Μακεδόνες» – συγγνώμη: οι Makedònskij, «αυστηρώς (!)» αμετάφραστο! – θα κρατήσουν αναλλοίωτο το Σύνταγμά τους με τις απειλές του.

Εξάλλου ο ίδιος ο πρωθυπουργός θέλησε να βάλει και μια «πινελιά» suspens λέγοντας, με λίγα λόγια, πως μεριμνά για να υπάρξει οπωσδήποτε λύση και να αποφύγει η Ελλάδα μια «ήττα»! Κρίμα που δεν υπάρχει πια το μαντείο των Δελφών. Από την άλλη ο Τζανακόπουλος υπήρξε πιο «βαρύς», αλλά και πολύ ύποπτος, με τη φράση πως «όλοι οι λαοί έχουν μια ταυτότητα και δεν μπορεί κανένας λαός να στερήσει από τον άλλο την ταυτότητά του».

Πρέπει να δούμε τώρα ποια είναι η, κατά Τζανακόπουλο, «ταυτότητα» των Σκοπιανών και μήπως είναι, πάντα κατά Τζανακόπουλο, η Ελλάδα που θέλει να τους την στερήσει. Όλα να τα περιμένεις. Νομίζω πως στο σημείο που φτάσαμε υπάρχουν δυο «στρατόπεδα»: εκείνο των Τσίπρα/Κοτζιά και το «στρατόπεδο» της Ελλάδας των λαϊκών συλλαλητηρίων διαμαρτυρίας και αντίστασης. Αν ήταν στην Αγγλία, θα το έπαιζαν σε στοιχήματα. Στην Ελλάδα το «στοίχημα» είναι τρομερά άσχημο και τραγικά αποσταθεροποιητικό.

Και οπωσδήποτε δεν είναι καλό να μην ακούμε τη φωνή του λαού «που μας έδωσε την εξουσία»!

Όσο για τον Ζάεφ, πολλά λέγονται, όπως πολλά λέγονται και για την σκοπιανή αντιπολίτευση, ακόμη και για την «σκοπιανή Εκκλησία», που μπήκε κι αυτή «στο χορό»: πολύ κρέας πάνω στη σχάρα! Πάντως, αν εξαιρέσουμε το πυροτέχνημα της μετονομασίας του αεροδρομίου και του αυτοκινητοδρόμου (που μόνο καθυστερημένους στο μυαλό μπορεί να συγκινήσει), ο Ζάεφ δεν φαίνεται καθόλου έτοιμος να αλλάξει το Σύνταγμα. Το αντίθετο. Δήθεν γιατί η «αντιπολίτευση» του το απαγορεύει. Επιπλέον τον υποβοηθούν τώρα, ως μη όφειλαν, και αρκετοί Έλληνες που «ανακάλυψαν» πως δεν χρειάζεται πια να αλλάξει το σκοπιανό Σύνταγμα γιατί αρκεί με το παραπάνω η πολλαπλώς διάτρητη «Ενδιάμεση Συμφωνία».

Το «πούλημα» σε δόσεις για να μη βαρυστομαχιάσει ο λαός της Μακεδονίας και όχι μόνο. Αλλά κάτι άλλο, τελευταία, συμβαίνει με τον Ζάεφ: φαίνεται πως υπαινίχθηκε την αντικατάσταση του διαμεσολαβητή Νίμιτς!, κάτι στο οποίο έπρεπε να προβεί η Ελλάδα τουλάχιστο από πέρσι. Η περιέργεια είναι Τί όμως δεν πάει καλά μεταξύ τους; Ή είναι «καπνός» για να μη λένε πως ο Νίμιτς τα έχει κάνει πλακάκια με τους Σκοπιανούς;!

Η βασική πάντως περιέργεια είναι μία: να δούμε ποιο είναι το «εθνικό μας συμφέρον» για το οποίο τόσο πολύ κόπτονται οι πολιτικοί που στην Ελλάδα κινούν τα νήματα. Για την ώρα με επιδέξια κίνηση η Novartis «καταλλήλως» εξαφάνισε από οθόνες και εφημερίδες τις «διαδικασίες» του Σκοπιανού θέματος. Σιωπή ιχθύος… και όποιος αντέξει.

Αναδημοσίευση mignatiou.com / Κρεσέντσιο Σαντζίλιο Ελληνιστής, συγγραφέας.