Η υπερδύναμη που έγινε αρνάκι

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.

Είναι να λυπάται κανείς για την κατάντια της πάλαι ποτέ υπερδύναμης που έγινε αρνάκι. Ο Ταγίπ Ερντογάν απείλησε τις Ηνωμένες Πολιτείες πως αν δεν σταματήσουν να υποστηρίζουν τις κουρδικές δυνάμεις στη Συρία, τις οποίες χαρακτηρίζει «τρομοκρατικές», οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ μπορεί να έρθουν σε αντιπαράθεση με τις τουρκικές. Δυστυχώς, η αμερικανική απάντηση ήταν μια απολογία ότι το Πεντάγωνο παρακολουθεί τη διαδρομή των όπλων που έδωσε στους Κούρδους για να αντιμετωπίσουν το Ισλαμικό Κράτος και μια σύσταση προς τους Κούρδους να μην τα χρησιμοποιήσουν στο Αφρίν κατά των Τούρκων.

 Αμερικανικές δυνάμεις δεν υπάρχουν στο Αφρίν αλλά 100 χιλιόμετρα ανατολικά, στην πόλη Μένπετζ, την οποία κατέχουν οι Κούρδοι και στην οποία βρίσκονται και 2.000 Αμερικανοί στρατιώτες οι οποίοι παρενεβλήθησαν μεταξύ των τουρκικών και κουρδικών δυνάμεων, καλύτερα μεταξύ των τουρκικών και των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων στις οποίες κυριαρχούν οι Κούρδοι αλλά δεν απαρτίζονται μόνο από Κούρδους.

Που βασίζεται ο Ερντογάν και είναι τόσο επιθετικός και τόσο απειλητικός προς τις Ηνωμένες Πολιτείες;

Πρωτίστως, στον αμερικανικό φόβο πως εδώ που έφθασαν τα πράγματα, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο η Τουρκία να διολισθήσει προς την επιρροή της Ρωσίας.

Σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, οι Ρώσοι κινήθηκαν έξυπνα στη συριακή σκακιέρα και έχουν οδηγήσει τις εξελίξεις στο σημείο ή να έρθουν οι ΗΠΑ σε ακραία αντιπαράθεση με τη σύμμαχό τους στο ΝΑΤΟ Τουρκία, ή να εκδηλώσουν μια τεράστια αδυναμία ελέγχου των εξελίξεων στην περιοχή, που τους οδηγεί σε απώλεια κύρους και, ενδεχομένως, και συμμαχιών. Η εικόνα που δίνει η Ουάσινγκτον είναι εγκατάλειψη των συμμάχων της στους οποίους βασίστηκε για την εξάλειψη του κινδύνου από το Ισλαμικό Κράτος ή αδυναμία υποστήριξής τους. Και τα δύο είναι αρνητικά για το κύρος της υπερδύναμης.

Το Αφρίν είναι το δυτικότερο τμήμα στη Βόρεια Συρία το οποίο βρίσκεται υπό κουρδική διοίκηση. Είναι απομονωμένο από τις άλλες κουρδικές περιοχές και ο Ερντογάν επέλεξε να επιτεθεί πρώτα σ’ αυτό για να το ελέγξει και στη συνέχεια στην πόλη Μένπετζ, ανατολικότερα.

Στόχος του Ερντογάν είναι να σπρώξει τους Κούρδους ανατολικά του Ευφράτη διότι θεωρεί επικίνδυνη την παρουσία τους και τον έλεγχο της περιοχής που σήμερα κατέχουν.

Ο Ερντογάν κατηγορεί επίσης τους Κούρδους της Συρίας ότι συνεργάζονται με τους ομοεθνείς τους του PKK (τους Κούρδους της Τουρκίας που από το 1985 διεξάγουν ένοπλο αγώνα στο εσωτερικό της Τουρκίας) και έχουν στόχο τη δημιουργία κουρδικής οντότητας με την απόσχιση κουρδικών εδαφών (από την Τουρκία, τη Συρία, το Ιράν και το Ιράκ).

Οι Κούρδοι της Συρίας αρνούνται ότι επιδιώκουν την απόσχιση από τη Συρία και υποστηρίζουν πως η θέση τους είναι η δημιουργία μιας ενιαίας ομοσπονδιακής Συρίας. Ο Άσαντ δεν το θέλει αυτό αλλά δεν το αποκλείουν οι Ρώσοι, οι οποίοι σε ένα από τα σχέδια που παρουσίασαν στο παρελθόν, περιέλαβαν ανάλογη πρόβλεψη.

Στο Αφρίν υπήρχε –μέχρι πριν αρχίσει η τουρκική επιχείρηση την οποία ονόμασαν «Κλάδο Ελαίας»– ρωσική παρουσία η οποία αποσύρθηκε για να διευκολυνθεί η Άγκυρα. Γι’ αυτό οι Κούρδοι και άλλοι διεθνείς αναλυτές κατηγορούν τη Ρωσία για προδοσία.

Ουσιαστικά, η Μόσχα έθεσε τους Κούρδους στο δίλημμα ή να δεχθούν την είσοδο στο Αφρίν των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων ή να αντιμετωπίσουν την τουρκική επίθεση. Οι Κούρδοι αρνήθηκαν να παραδώσουν στον Άσαντ την περιοχή την οποία ελέγχουν διοικητικά, οι Ρώσοι αποσύρθηκαν, και από τις 20 Ιανουαρίου άρχισαν οι Τούρκοι να βομβαρδίζουν αεροπορικώς και με πυροβολικό το Αφρίν.

Παρά τη δήλωση Ερντογάν ότι σε τρεις ημέρες θα πολιορκούσε και θα καταλάμβανε την πόλη του Αφρίν, οι τουρκικές δυνάμεις φαίνεται πως στο επιχειρησιακό επίπεδο συναντούν δυσκολίες, διότι οι μέρες περνούν και αποτελέσματα δεν υπάρχουν. Οι Τούρκοι συνεργάζονται με δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης τις οποίες βάζουν στην πρώτη γραμμή της εισβολής και ακολουθεί ο τουρκικός στρατός, αλλά όπως αναφέρθηκε τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά για τους Τούρκους. Ο Ερντογάν αναζητά νέους μισθοφόρους στις δυνάμεις της Αλ Κάιντα για να μπορέσουν να προχωρήσουν προς την πρωτεύουσα του Αφρίν. Η περιοχή στην οποία θέλει να εισβάλει η Τουρκία είναι ορεινή και κανείς εισβολέας δεν μπόρεσε να την κατακτήσει. Ακόμη και οι Γάλλοι όταν κατέλαβαν με τις αποικιοκρατικές τους δυνάμεις τη Συρία δεν μπήκαν στο Αφρίν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν μια παράξενη αδυναμία στην περιοχή. Από την εποχή του Ομπάμα που υποβάθμισε την παρουσία των ΗΠΑ μέχρι και σήμερα που μάλλον δεν έχουν πολιτική, εμφανίζονται χωρίς σθένος και χωρίς στόχους. Δεν ξέρουν τι θέλουν, ή και όπου ξέρουν δεν μπορούν να διαμορφώσουν πολιτική και να την προωθήσουν. Έχουν γίνει υποχείριο της Τουρκίας με διάφορους εκβιασμούς και δεν παρουσιάζουν εναλλακτική πολιτική στην προσέγγιση της Άγκυρας προς τη Ρωσία. Δεν ξέρουν τι να κάνουν σε περίπτωση που η Τουρκία απειλήσει με αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Εκεί που οι αμερικανικές εφημερίδες και τα αμερικανικά think tanks μιλούσαν για εξώθηση της Άγκυρας εκτός ΝΑΤΟ αν δεν συμμορφωνόταν με τις επιλογές της Συμμαχίας, φθάσαμε να φοβάται η Ουάσινγκτον μήπως απομακρυνθεί η Τουρκία.

Το συριακό πεδίο έδειξε πως οι ΗΠΑ όχι μόνο δεν είναι η μόνη υπερδύναμη, ίσως δεν είναι καν η prima ante pares – η πρώτη μεταξύ ίσων.

Η Αμερική βάσιζε την ηγεμονία της στην τεχνολογική υπεροχή που της προσέδιδε το πλεονέκτημα στους εξοπλισμούς, την παιδεία της, την οικονομία της και τις δημοκρατικές της αξίες. Σχεδόν σε όλα έχει πλέον ανταγωνιστές, ή έχει υποχωρήσει.

Ορισμένους τους χαροποιεί η αμερικανική αυτή υποχώρηση. Αλλά δεν έχουν σκεφτεί τι θα σημαίνει να αναλάβει την παγκόσμια ηγεμονία μια ασιατική δύναμη της οποίας τα πολιτισμικά πρότυπα είναι διαφορετικά.

Στις αρχές του ’90 κυκλοφόρησε ένα δίτομο έργο με συγγραφέα τον Πολ Κένεντι. Τίτλος του ήταν Η άνοδος και η πτώση των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο συγγραφέας του εντόπιζε ως αιτία της παρακμής την υπερεπέκταση στην οποία οδηγούνται αναγκαστικά οι μεγάλες δυνάμεις. Η Αμερική υπερεπεκτάθηκε, και σήμερα, στη χειρότερη εσωτερική της συγκυρία, αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό και έκδηλη αδυναμία τις παγκόσμιες αλλαγές.

Την ίδια μοίρα θα έχει και η απερίσκεπτη Τουρκία του Ερντογάν, αλλά θα πάρει λίγο καιρό.

Η Αθήνα δεν έχει περιθώρια να μην αναλύσει αυτές τις εξελίξεις και να μην διαμορφώσει πολιτικές αντιμετώπισής τους. Γι’ αυτό χρειάζεται να ικανοποιηθούν δύο παράμετροι: πρώτον όσο το δυνατόν πιο γρήγορη έξοδος από την κρίση και δεύτερον ενότητα. Διαφορετικά θα βγούμε χαμένοι.

pontos-news.gr

spot_img

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Φαντάζομαι ομως, οτι οποιοδήποτε κρατος του πλανήτη, δοκιμάσεις να το διαμελίσεις, επειδη ετσι συμφέρει στα γεωπολιτικά σου, πρωτίστως στα οικονομικά σου, οποιοδηποτε κρατος εκτος απο ένα, ονόματα δεν λεμε, υπο λείψεις δεν θίγουμε, κάπως ετσι θα αντιδράσει, χάσει-κερδίσει. Βάζουμε στην σκακιέρα και υπερδυνάμεις, αυτοκρατορίες, έθνη επικεφαλείς της ανθρωπότητας, που έρχονται και φεύγουν, και έχουμε το μείγμα. Το πρόβλημα μας ειναι στο αν συρρικνώνεται η Αμερικη;;; ´Η οτι κατα τον 21ο αιώνα θα έπρεπε να ειμαςτε αρκετά σοφοί ώστε να επιδιώξουμε κατα το μέγιστο συνεργασία και δικαιοσύνη;;; Το πρόβλημα μας ειναι ποιος θα πάρει την θέση;;; ´Η να ειμαςτε ¨ολοι σε θέση να ασκούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα μας;;; Η Αμερικη (ΗΠΑ εννοώ) συρρικνώνεται μεν αλλα, εχει αναπτύξει μέσα απο τις αντιφάσεις, τις δυσκολίες, τα τρομακτικά συμβάντα ρατσισμού, ατομικών δικαιωμάτων πάνω απο τα κοινωνικά, τον νεοφιλελευθερισμό της, μια κοινωνια που αποδέχεται τους πάντες. Και αυτο λειπει απο την ευρωπη των ενωμένων και χωρισμένων στον εθισμό τους χωρών. Δεν πρόκειται ποτε να φθάσουμε την Αμερικη. Λειτουργει ως αυτοκρατορία, ενω η ευρωπη λειτουργει ως κρατίδια-πόλεις της αρχαίας Ελλάδας. Αντί να ενώνονται, χωρίζονται. Και το μελλον μας ειναι ζοφερό. Δεν δεχόμαστε οτι οι αντιθέσεις, μπορούν να δημιουργήσουν προοδευτικότητα. (Βλ βιζενγκραντ, Βρετανία, καταλονια, Βέλγιο και δεν ξερω τι άλλο). Εμεις θεωρούμε, στην ευρωπη, οτι όσο μικρότεροι, τοσο καλύτερα. Ένα Λίχτενσταϊν, ένα Λουξεμβούργο, σχεδόν πόλεις κράτη. Και έχεις και την ΚΙνα που βγάλαμε επιτέλους εμεις οι ευρωπαίοι απο την απομωνοςη Που είχε επιλέξει επι χιλιετίες. Και θελουμε να πάμε μπροστά…. Εμ πως;;;;

  2. Ευχαριστουμε ,αγαπητε κ. Σαββιδη για τις υπεροχες αναλυσεις σας -οπως αυτη- και κυριως γιατι μας δινετε την αφορμη ,να εκφρασθουμε με σχολια , με αποστασιοποιουμενη-οσο γινεται- αντιληψη. Επι του προκειμενου. ΣΤΟΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ. Η Τουρκια του Ερντογαν με ολες τις πολιτικες δυναμεις και ολο το ”κοσμικο διπλωματικοστρατιωτικο κρατος” πισω του, ασκουσα το παραδεκτο απο το Διεθνες δικαιωμα της για αμυνα κατα της απειλουμενης κυριαρχιας της (κατι αναλογο επραξε και το 1974 στην Κυπρο) και με αναμνηση του πολεμου των Δυτικων δυναμεων για την διαλυση της Γιουγκοσλβιας το 1997-99 και την αποσταθεροποιηση του ΑΣΣΑΝΤ της Συριας,εδω και (5) χρονια ,εχοντας και ”τα κοτσια” (Ενοπλες δυναμεις ενος εκατομυριου) εκανε αυτο ,που ολα τα δυνατα κρατη με ισχυρους ηγετες καμνουν, αδιαφορωντας για τις οποιες συνεπειες , οπως και το 1974-1977 με τα κατ’αυτης ψηφισματα του Συμβουλιου και της Γενικης Συνελευσεως του ΟΗΕ ,καθως και το αναμενομενο -λογω και της δυνατης τοτε ηγεσιας του Ελληνισμου εντος και εκτος Ελλαδος (Καραμανλης, σια ΙΑΚΩΒΟΣ)- εμπαργκο οπλων που της επεβληθη απο τις ΗΠΑ. ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ. Λογω του ανωμαλου εδαφους ,που επιθυμει να καταλαβει στο ΑΦΡΙΝ, μαλλον θα αποτυχει ,με κινδυνο να εμπλακει σε μακροχρονιο πολεμο-αλλα Βιετναμ- , κατι που δεν αποκλειεται να ”σχεδιαζουν” και ο Διεθνης παραγοντας και τα υπολοιπα ηγετικα μελη του ΝΑΤΟ (Γαλλια, Γερμανια). Και επειδη κατα τις σοφες λαικες παροιμιες μας ”στο τελος ξυριζουν τον γαμπρο” και ”πισω εχει η αχλαδα την ουρα”, ειναι αβεβαιον το μελλον της επιτυχιας της και στον διπλωματικο και τον στρατιωτικο τομεα . Αρχισε ,αλλα θα ειναι πολυ δυσκολος ο τοκετος του Κουρδικου κρατους στα συνορα Συριας, Τουρκιας και Ιρακ. Οταν θα ”ελευθερωθει” η εγκυμονουσα ουτε ο κ. Ερντογαν, ουτε ο κ. Τραμπ θα κυβερνουν-ευχομαι να ζουν-. Ισως ο κ. Πουτιν. στο προσωπο του οποιου οι Ρωσοι βρηκαν τον συγχρονο αυτοκρατορα τους Μ.Πετρο . Οσο για την Ελλαδα μας ,που αυτην την εποχη ειναι ”στα χειροτερα της” -σχεδον παντα ηταν -μετα το 1922 ,( λογω και της μειωθεισης απο τοτε στρατηγικης σημασιας της) , ας ”βιωσει λαθρα” και ας ασχολειται με τα του οικου της και με την επιλυση καποιων χαμηλου επιπεδου διεθνων και εξωτερικων θεματων της . ” Τι δουλεια εχει η αλεπου στο παζαρι-τσιρκο, οπου μαλωνουν οι ελεφαντες”;;;.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα