του Γιώργου Μουρουζίδη, ταξίαρχου ε.α.
Γιορτάστηκε εχθές με λαμπρότητα σε όλη την Ελλάδα, η ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων. Σκοπός των εορταστικών αυτών εκδηλώσεων είναι η τόνωση του ηθικού και η σφυρηλάτηση του φρονήματος των στελεχών, προς τα οποία η πολιτεία οφείλει ιδιαίτερη τιμή, όχι μόνο γιατί υπερασπίζονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά και γιατί βρίσκονται παντού και πάντα, όταν η κοινωνία τους χρειάζεται.
Πέρα όμως από την χθεσινή ημέρα, οι Ένοπλες Δυνάμεις οργανώνουν, συμμετέχουν και εκτελούν ένα πλήθος εκδηλώσεων και υποχρεώσεων, όπως :
25 Μαρ – 28 Οκτ,
Ημέρα εορτής Κλάδου ή Όπλου,
Εορτή εκκλησίας στρατοπέδου,
Εορτή πολιούχου πόλης ή χωριού,
Εορτή απελευθέρωσης της περιοχής,
Συνδρομή στο μεταναστευτικό,
Συνδρομή στις θεομηνίες,
Συμμετοχή σε επετείους, σε ημέρες μνήμης, κλπ.
Και πολλές ακόμα εκδηλώσεις και κοινωνικές ή θρησκευτικές υποχρεώσεις.
Στο σημείο αυτό ανακύπτουν ορισμένα ερωτήματα :
– Έγινε ποτέ καμιά σοβαρή μελέτη για την απώλεια του δυναμικού από τη συμμετοχή σε κάθε λογής εκδηλώσεων , σε βάρος άλλων ουσιαστικών και κύριων λειτουργικών ή εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων ;
– Από πότε έγινε παράδοση να διοργανώνει και να συμμετέχει ο στρατός, σε τόσες πολλές εκδηλώσεις ;
– Κοστολογήθηκε ποτέ η δαπάνη της υπηρεσίας για τις δραστηριότητες αυτές ;
– Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς εάν υποσυνείδητα δημιουργείται στο μυαλό των στελεχών η εντύπωση, πως ίσως είναι διττή η αποστολή του στρατού ;
– Προβληματίστηκε ποτέ η ηγεσία, πολιτική και στρατιωτική, εάν στην συνείδηση των στελεχών εμπεδώνεται και ως κριτήριο απόδοσης, η κοινωνική διάσταση του Στρατού, που ενδεχομένως να σχετικοποιεί τα βασικά κριτήρια που αναφέρονται στην πολεμική ικανότητα ;
– Παρατήρησε κανείς ανάλογο φαινόμενα σε προηγμένη χώρα ;
– Ακόμα, ποιός είναι ο λόγος που ο στρατός παρελαύνει σε μικρές επαρχιακές πόλεις, μακριά από τα σύνορα ; όταν μάλιστα πολλοί τοπικοί κάτοικοι και παράγοντες, μετέρχονται κάθε είδους μέσον, προκειμένου τα παιδιά τους να υπηρετήσουν τη θητεία τους στον τόπο τους.
Το άρθρο δεν έχει τον χώρο ούτε την πρόθεση να αναφερθεί στις συνθήκες ενσωμάτωσης όλων αυτών των υποχρεώσεων, στην καθημερινή ατζέντα του Στρατού.
Προφανής είναι η ανάγκη εξορθολογισμού της συμμετοχής του Στρατού σε δραστηριότητες εκτός της αποστολής του.
Το ζήτημα είναι ποιός θα αναλάβει την πρωτοβουλία αυτή.
Οι πολιτικές ηγεσίες επωφελούνται από το έργο και την παρουσία του Στρατού εκτός των Στρατοπέδων, είτε απολαμβάνοντας το αποτέλεσμα και τον αντίκτυπο της προσφοράς αυτής , είτε καλλιεργώντας πολιτικές σχέσεις με τους τοπικούς παράγοντες. Όλα σε κάθε περίπτωση ως ψηφοθηρική ανταπόδοση από την κοινωνία.
Οι στρατιωτικές ηγεσίες έχουν εθιστεί σε τέτοιες αποσαρθρωμένες λογικές και επιπλέον δεν προτίθενται να αναλάβουν πρωτοβουλίες, εξ’ αιτίας των οποίων μπορεί να τεθεί σε ΄΄κίνδυνο΄΄ η καριέρα τους. Τουναντίον δείχνουν να επιδιώκουν τις δημόσιες σχέσεις με ένταση μάλιστα τελευταία, ακόμα και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.
Ο πόλεμος είναι πάνω απ’ όλα ένα γεγονός και η επιτυχής έκβαση του, προϋποθέτει βασικά, Στρατό και Οικονομία.
Ένας Στρατός με προβλήματα επάνδρωσης, σε μια χώρα που διανύει σοβαρή οικονομική κρίση έχει την ευθύνη απέναντι στο μέλλον της πατρίδας να ομολογήσει, πως δεν είναι δυνατόν να ανταποκρίνεται με ακρίβεια και πληρότητα σε ότι του ανατίθεται ή σε ότι έχει καταστεί δήθεν ως ανυπέρβλητη παράδοση. Και η ευθύνη αυτή δεν μπορεί να αιωρείται αενάως ως απρόσωπη, ούτε να αντιμετωπίζεται με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία.
Ο πολιτικός και στρατιωτικός κόσμος της χώρας, οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αντιληφθεί πως η πατρίδα έχει ανάγκη, από την συγκράτηση των δαπανών της υπηρεσίας σε παραγωγικούς σκοπούς, καθώς επίσης και από την προσήλωση των στελεχών του στρατού στην άμυνα της χώρας.
Γεώργιος Μουρουζίδης
Σπουδαιες και αληθινες επισημανσεις ,αλλα περιμενουμε να τις αναδειξουν πρωτα με ημεριδες και παραστασεις και υπομνηματα ο,που δει , πρωτα οι ηγεσιες των Ενοπλων Δυναμεων, επειδη οι πολιτικες ηγεσιες ουδεποτε θα τις καταργησουν ,γιατι με αυτες επηρεαζουν το εκλογικο σωμα, κυριως στις μικρες κοινωνιες. Αν τις αναδεικνυαν , ισως να μειωνονταν αυτες οι παρεργες συμμετοχες των Ενοπλων Δυναμεων, που χθες ειδαμε οτι καθαριζουν και λασπες στην Μανδρα-Αττικης και με ενθουσιασμο του επικεφαλης μαλιστα. Μηπως το ”θελει και ο οργανισμος τους”,οπως λεει και η ατακα και μηπως εχουν αλλαξει οιΣτρατιωτικοι κανονισμοι και περιλαμβανουν και αυτα τα εξωστρατιωτικα καθηκοντα ;;;. Και μη ξεχναμε οτι, για τους περισσοτερους συνελληνες οι στρατιωτικοι ειναι ενστολοι πολιτες ,γιαυτο και εφυγε το ουσιαστικο και εμεινε μονο το ενστολοι;;;. Τελικως ”αμα δεν κλαψει το παιδι δεν το δινει γαλα η μανα του” και μεχρι τωρα δεν εκλαψε το παιδι-Ενοπλες δυναμεις.
Σπουδαιες και αληθινες επισημανσεις ,αλλα περιμενουμε να τις αναδειξουν πρωτα με ημεριδες και παραστασεις και υπομνηματα ο,που δει , πρωτα οι ηγεσιες των Ενοπλων Δυναμεων, επειδη οι πολιτικες ηγεσιες ουδεποτε θα τις καταργησουν ,γιατι με αυτες επηρεαζουν το εκλογικο σωμα, κυριως στις μικρες κοινωνιες. Αν τις αναδεικνυαν , ισως να μειωνονταν αυτες οι παρεργες συμμετοχες των Ενοπλων Δυναμεων, που χθες ειδαμε οτι καθαριζουν και λασπες στην Μανδρα-Αττικης και με ενθουσιασμο του επικεφαλης μαλιστα. Μηπως το ”θελει και ο οργανισμος τους”,οπως λεει και η ατακα και μηπως εχουν αλλαξει οι Στρατιωτικοι κανονισμοι και περιλαμβανουν και αυτα τα εξωστρατιωτικα καθηκοντα ;;;. Και μη ξεχναμε οτι, για τους περισσοτερους συνελληνες οι στρατιωτικοι ειναι ενστολοι πολιτες ,γιαυτο και εφυγε το ουσιαστικο και εμεινε μονο το επιθετο ενστολοι;;;. Τελικως ”αμα δεν κλαψει το παιδι δεν το δινει γαλα η μανα του” και μεχρι τωρα μαλλον δεν εκλαψε το παιδι-Ενοπλες δυναμεις.
Συγγμωμη για την επαναληψη.
Το φρόνημα των ΕΔ, κ. ταξίαρχε, τονώνεται μόνον όταν ξέρουν ότι υπηρετούν κράτος που τις χρειάζεται και που έχει την πολιτική βούληση να τις χρησιμοποιήσει όταν υπάρξει ανάγκη. Αυτό δεν συμβαίνει στην Ελλάδα των ψοφοδεών πολιτικών, που μάλιστα έχουν την ιταμότητα να τούς ρίχνουν το φταίξιμο (πρωτάκουστο!) για τα δικά των λάθη (βλέπε Σημίτης – Ίμια).
Αντιθέτως, ζώντας και υπηρετώντας κράτος που τις χρησιμοποιεί σαν για να ξεμπαζώνουν ρέματα, ή να κάνουν τις “Φιλιππινέζες” των λαθρομεταναστών, το φρόνημα κάμπτεται ολοένα και περισσότερο.
Αγαπητέ Επισκέπτη, συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο σας !!!
Υπολογιζω πως θα συμφωνειτε οτι και η ηγεσια των Ενοπλων Δυναμεων θα πρεπει να εμπνει βασικα και αν χρειασθει να απαιτει τον επιβαλλομενο σεβασμο απο ολους τους πολιτικους και κυριως τα μελη της εκαστοτε κυβενησεως, γιατι η ανοχη ενεχει συμμετοχη στην απαξιωση τους. Κατι τετοιο σχολιασα .
Έτσι είναι, για τον λόγο αυτό πρέπει να είναι ανεξάρτητη και όχι χειραγωγούενη. Να μην προέρχεται απο τις κρίσεις διεφθαρμένων υπουργών !!!
Η ανεξαρτησια ,αγαπητε κυριε Ταξιαρχε ειναι ουτοπια ,για ολες τις εκφανσεις της ζωης .Εκεινο που ισχυει και νικα ειναι η αντοχη ”στις κακουχιες και τις στερησεις” και στις όποιες πιεσεις και θελησεις των όποιων φυσικων και πολιτικων προισταμενων , με οποιοδηποτε τιμημα. Και καθως ελεγαν οι σωφρονες γονεις μας ” κανενας δεν χρωσταει να σε κανει καλο” και”αμα δεν σκυψεις κανενας δεν ανεβαινει στον σβερκο σου”, γιαυτο και δεν πρεπει να ενοχοποιουμε τους όποιους αλλους, αλλα μονο το δικο μας ”κεφαλι” που θελει σπασιμο.