Γιατί ο κ. Τσίπρας θα χάσει τον ύπνο του.

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.

Οι εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας στο χώρο του Κέντρου προκάλεσαν έκπληξη. Τίποτε δεν προοιωνιζόταν ότι η προσέλευση θα ήταν τόσο μαζική. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος η χώρα γυρνά πολιτική σελίδα. Το αριστερό πείραμα με χαρακτηριστικά υπαρκτού σοσιαλισμού απέτυχε, όπως ανέμεναν όσοι παρακολουθούσαν στενά τις εξελίξεις και όσοι γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα σε έναν χώρο που διακρίθηκε μεταπολιτευτικά για τον καιροσκοπισμό του. Διότι ο Συριζα, δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο. Έχει τις ρίζες του στη μεταπολίτευση. Συσπείρωσε και εξέφρασε όλον τον καιροσκοπισμό των τελευταίων σαράντα χρόνων. Αυτή η καιροσκοπική σύνθεση αναζήτησε και βρήκε στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα τον ηγέτη της. Και εξέφρασε όλη την μεταπολιτευτική παρακμή στο ακέραιο.

Και τα άλλα πολιτικά κόμματα έκαναν τον κύκλο τους και σάπισαν. Αλλά, σάπισαν ως πολιτικοί φορείς. Οι κοινωνικοί χώροι υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Φτωχοί, μικροαστοί, μεσοαστοί και μεγαλοαστοί θα συγκροτούν πάντα τις κοινωνίες. Ακόμη και στον υπαρκτό σοσιαλισμό υπήρχε η υψηλή νομενκλατούρα την οποία συγκροτούσαν τα πρόσωπα που διηύθυναν το κόμμα και το κράτος από υψηλές θέσεις, υπήρχαν τα μεσαία στρώματα και υπήρχαν οι προλετάριοι.

Το ζητούμενο είναι ποιος θα εκφράσει τους πολιτικούς χώρους.

Στην Ελλάδα του Συριζα, τα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα, θυμωμένα από την πολιτική τους έκφραση (ΠΑΣΟΚ) αναζήτησαν την φυγή, εν είδη τιμωρίας, προς πολιτικούς χώρους που ήσαν αντίθετοι με τα συμφέροντά τους.

Ο βασικός πυρήνας και η ιδεολογία του Συριζα είναι αριστερά. Σε αντίθεση με όσα άλλοι σχολιαστές του καταμαρτυρούν, ο Συριζα ασκεί αριστερή πολιτική. Απλώς, φθάνει μέχρι εκεί που μπορεί.

Η βασική του φιλοσοφία στη διαχείριση της κρίσης ήταν να αφήσει ανεπηρέαστο έναν μικρό αριθμό μεγαλοαστών τον οποίο θα τον χρησιμοποιούσε κατά το δοκούν όποτε τον χρειαζόταν, να διώξει στο εξωτερικό όλες τις νέες και υγιείς δυνάμεις που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν δυναμικά την πολιτική του και να προλεταριοποιήσει τα μεσοαστικά και μικροαστικά στρώματα ώστε ως προλετάριοι να έχουν ανάγκη το συσσίτιο του κόμματος και του κράτους. Έτσι, θα διαιωνιζόταν η κυριαρχία του.

Εν τη αφελεία του, το δήλωσε στη βουλή ο αναπληρωτής υπουργός οικονομικών κ. Χουλιαράκης. Η δήλωση Χουλιαράκη έστειλε πολλούς χθές στις κάλπες για την ηγεσία του Κέντρου.

Η Ελλάδα, ήταν και είναι, κυρίως, χώρα αγροτική, μικροαστική και μεσοαστική. Το προλεταριακό της δυναμικό είναι μικρό αριθμητικά, διότι η χώρα δεν κατάφερε να αναπτύξει μεγάλη βιομηχανία.

Τα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα δεν μπορούσε να τα εκφράσει ένα κόμμα με τις πολιτικές διακηρύξεις και την ιδεολογία του Συριζα. Η περί τον κ. Τσίπρα ομάδα το αντιλήφθηκε αυτό και προσπαθεί να αλλάξει λεοντή αλλά δεν είναι εύκολο.

Αν η προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του Κέντρου δεν αποτύχει λόγω των φιλοδοξιών των, ας πούμε, ηγετών του, αυτά τα κοινωνικά στρώματα που δίνουν την εκλογική νίκη θα δουν με ενδιαφέρον τη νέα προσπάθεια. Και ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορέσει να συνεχίσει να εγκλωβίζει όσους ξεγέλασε με τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του. Η κοινωνία δεν είναι φοιτητική συνέλευση να την ξεγελάς με μεγάλα λόγια και να παίρνεις την  πλειοψηφία.  Στην πραγματική κοινωνία, οι διακηρύξεις και η πολιτική παράγουν αποτελέσματα τα οποία έχουν επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών. Και όσο και αν είναι τυφλωμένοι από μίσος για το παλιό ή ελπίδα για το νέο όσοι ακολουθούν τους σοφιστές της πολιτικής, κάποια στιγμή το ερώτημα «και τώρα τι κάνουμε», μπαίνει στο τραπέζι.

Σήμερα κατά την εκλογική διαδικασία ο κόσμος φάνηκε να θέτει στον εαυτό του αυτό το ερώτημα. Και αποφάσισε να πάει να ψηφίσει. Ήταν πολλοί εκείνοι που παραπλανημένοι από υποσχέσεις ψήφισαν τον Συριζα στις προηγούμενες εκλογές. Και το έλεγαν στις μεγάλες ουρές που σχηματίστηκαν.

Την εικόνα αυτής της προσέλευσης δεν την έδιναν ούτε οι δημοσκοπήσεις ούτε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Που σημαίνει πως είναι επισφαλής κάθε προσπάθεια καταγραφής της λαϊκής βούλησης με διάφορες μεθόδους. Διότι και η πιο ακριβής δημοσκόπηση προϋποθέτει ότι ο ερωτώμενος θα απαντήσει ειλικρινά.

Η δυσαρέσκεια είναι μεγάλη και οι δημοσκοπήσεις δεν πρέπει να την καταγράφουν.

Και ερχόμαστε, τώρα, στις ευθύνες του υπο συγκρότηση νέου πολιτικού χώρου.

Είναι ιστορική η στιγμή. Το πολιτικό σκηνικό με το Συριζα και τη Νέα Δημοκρατία είναι τρομερά ανεπαρκές και επικίνδυνο για την πολιτική και κοινωνική ισορροπία.

Η ανασυγκρότηση του Κέντρου είναι εκ των ουκ άνευ. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα αυτό. Σειρά έχουν να ανταποκριθούν και όσοι διεκδίκησαν την ηγεσία του χώρου. Μικροεγωϊσμοί και υπερφίαλες λογικές δεν χωρούν. Θα πρέπει όλοι να αναγνωρίσουν ως επικεφαλής αυτόν που θα αναδείξουν οι κάλπες. Και να παραμείνουν στον πολιτικό αυτό χώρο, συμβάλλοντας στην ανάπτυξή τους. Όποιος επιδείξει αλαζονεία θα βρεθεί εκτός. Δεν θα του το συγχωρήσει ένας λαός που υπέφερε τα πάνδεινα και αγωνιά για την επιβίωσή του.

Αν έτσι πορευτούν ο κ. Τσίπρας θα χάσει τον ύπνο του. Αν όχι, θα τρίβει τα χέρια του.

Η ιστορική επιταγή επιτάσσει ο Συριζα να φτάσει στα ποσοστά που είχε πριν αναλάβει την κυβερνητική εξουσία. Διαφορετικά το μέλλον της χώρας θα είναι οδυνηρό.

 

 

 

 

 

spot_img

16 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Παραβρέθηκα την περασμένη βδομάδα σε μια σύναξη “αγωνιούντων” για το τι μορφή θα δώσει ο νέος αρχηγός μετά τις εκλογές. ¨όχι πως αυτό δεν έχει καμία σημασία, αλλά θεωρώ ότι δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Σημασία νομίζω έχει περισσότερο όλοι οι σημερινοί υποψήφιοι να μείνουν ενωμένοι με τον νικητή, ο νικητής να μην γίνει αμέσως αλαζών και όλοι μαζί να δημιουργήσουν έναν νέο Ελκυστικό φορέα για τους Ελληνες. Ο χι ελκυστικό για τους γνωστούς αγωνιούντες κομματάρχες. Τους είδαμε και αυτούς σήμερα να περιφέρουν τα πολιτικάντικα σαρκία τους έξω και μέσα στα εκλογικά κέντρα.

    • Η ήδη διαπιστωμένη έκ τού προτέρου «βίου» σας, εδώ μέσα

      «Απουσία στοιχειωδών κριτηρίων, τουλάχιστον…»,

      εξηγεί κιόλας γιατί αφήνετε σ’ αυτό τό ύπερθεν 1
      ορθάνοιχτο τό ενδεχόμενο νά παραβρεθήκατε σ’ αυτή τή «σύναξη “αγωνιούντων”»
      γιά έναν ποταπό λόγο…

      κλείσιμο τέτοιας ηθικής(τού τρόπου) τρύπας κατόπιν εορτής, μπάλωμα θά ‘ναι,
      αφ’ τ’ ολότελα, όμως…

  2. Ρηξικέλευθο το κείμενο του κ. Σαββίδη. Ασχέτως αν δεν συμωφνεί κανείς απολύτως με την ανάλυσή του, όμως βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, πολύ κοντά στην πραγματικότητα.
    Ο Σύριζα απογοήτευσε απ’ όπου να τον πιάσει κανείς: από ιδεολογία [παροχημένες και ανεφάρμοστες απόψεις], από συνέπεια λόγων και έργων [εδώ γελάνε], από σοβαρότητα/ευγένεια [αρκεί να θυμηθεί κανείς τον Πολάκη και όχι μόνο], από ηθική (και δεν εννοώ μόνο τη διαφθορά, η ηθική είναι πολύ ευρύτερη έννοια) [η ψευτιά, η παραπλάνηση, η αμετροέπεια δεν έχουν τέλος]. Ας σταματήσω εδώ την κατρακύλα του Σύριζα.
    Από την άλλη μεριά, η ΝΔ δεν πείθει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ότι θα καταφέρει να σταματήσει του κακού τη σκάλα. Μήπως τα καταφέρει ο νέος φορέας της κεντροαριστεράς ? Ίδωμεν.

  3. Παρηγορη η προσελευση των πολιτων , αλλα αγνωστο το ονομα και το πολιτικο στιγμα του νεου φορεα, που θα το μαθουμε μετα το πανελληνιο συνεδριο του. Ομως, την πολιτικη ιστορια ολων των κρατων τα κομματα του Κεντρου -αν τελικα κερδισει ο κ. Γατσιος ,η , ο κ. Θεοδωρακης ,που εκφραζουν καπως το Κεντρο -δεν ξεπερνουν τα ποσοστα του 8-10% στο εκλογικο σωμα. Πως θα αποπασοκοποιηθουν οι μισοι συνελληνες ,που επι 22 χρονια στα 30 (1981-2011) ψηφιζαν το ολον ΠΑΣΟΚ ,μεσα στο οποιο ηταν και οι απο το 2015 ψηφοφοροι του Συριζα ,οσο μαλιστα τα πρωτοκλασατα στελεχη αυτου του ΠΑΣΟΚ της πρωιμης εποχης-γνωστα απο το 1974 – δεν αποκηρυσσουν τον αριστερο προφιλ τους , ειτε, απο ιδεολογια-ιδεοληψια-αυταπατη, ειτε, γιατι εχουν πεισθει οτι Κεντρο και ο μεσαιος χωρος υπαρχει ,για να δηωνεται.;;;. Πως να γυρισουμε στην προ του 1963 εποχη της εθνικης ομοφροσυνης, που απο το 1996 προσελαβε και την Ευρωπαικη ομοφροσυνη;;;. Οι δυσπιστουντες ας διαβασουν το σημερινο αρθρο της κας Σωτης Τριανταφυλλου στις Ανιχνευσεις , για την αναρτηση του οποιου τις ευχαριστουμε. Παντως κατι θα αλλαξει προς το καλυτερον ,αλλα φρασεις οπως ”οχι στην παλινορθωση της Δεξιας” και τα οποια προοδευτικα προσημα πρεπει να διαγραφουν απο το καθημερινο λεξιλογιο του νεου πολιτικου φορεα και της εκλεγμενης ηγεσιας του, γιατι αυτα θα τα εκφραζει καλυτερα -εστω με τα υπολειμματα του η οποια Αριστερα -Συριζα η, Πλευση,η,κατι αλλο.

  4. Συμφωνώ και επαυξάνω με την προσέγγιση του κυρίου Σαββίδη.

    Κυρίως εμπεδώνεται μια στάση ότι “αρκετά με τις βλακείες” και αντιστοίχως αποστέλλεται ένα αίτημα ότι η ψήφος του κόσμου δεν είναι παρά ψήφος απελπισίας και υποβόσκουσας ανοχής.
    Σε όλα τα επίπεδα.

    Οι ορθές προβολές της διαμαρτυρίας του κάθε ανθρώπου απέναντι σε αφοριστικές λογικές τύπου “όλοι μαζί τα φάγαμε” πχ στην εμπέδωση ζητημάτων συζήτησης για την διαφορά στις εξεταστικές κλπ, απέληξε να λειτουργήσει απλώς ως διεργασία κομματικής ηγεμονίας και προπαγανδισμού της συριζαίας διακυβέρνησης, και την ίδια στιγμή ο απλός άνθρωπος δεινοπαθεί.

    Όπως φαίνεται συμβαίνει και μια άλλη παράμετρος
    Το εύκολο (κατά την γνώμη μου) μέτωπο ενάντια στην ηγεσία της ΝΔ, που θα μπορούσε να σχηματοποιηθεί και σε ένα βολικό δίπολο “αριστερά-δεξιά” με πλέον χάνει έδαφος με προμετωπίδα το κέντρο αλλά από την αριστερά αυτή τη φορά.
    Γι’ αυτό και θεωρώ πως από τις δημοσκοπήσεις η πολύ υψηλή συμμετοχή στις εκλογές της ΔΗΣΥ είναι μεγαλύτερο αγκάθι για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

    • για το ζήτημα της διαφθοράς στις εξεταστικές.

      ο δαίμων του πλητρολογίου ‘έφαγε’ το θ, θ όπως “θωτήρης” που έλεγαν και σε μια παλιά ταινία του αθάνατου ελληνικού κινηματογράφου 😀

    • Φυσικά η αντίληψη ότι οι πασόκοι θα σώσουν την χώρα μακράν εμού.
      Αναφέρομαι στο περίγραμμα ενός συσχετισμού δυνάμεων στο παρόν σύστημα, έτσι για να κρατιούνται τα προσχήματα και να μην ασυδοτεί ο ένας ή ο άλλος.
      Οι αξιώσεις είναι πιο εκτεταμένες και αφορούν στον πραγματικό εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος που υπερβαίνει τους κομματικούς συσχετισμούς της κουτάλας.

  5. Τι απ όσα λέει το άρθρο αυτό , που είναι πολύ σημαντικό, καλύπτει η Φώφη και υπάρχει τόση χαρά;
    Αν ο Τσίπρας υπάρχει είναι γιατί έχει την προαωπικότητα που δεν έχουν άλλοι στην ελληνική πολιτική σκηνή. ΜΑΚΑΡΙ να υπήρχαν άλλοι ή να ήθελαν να εμφανισθούν αλλά προς το παρόν αυτόν έχουμε μόνον , δυστυχώς

    Άρθρο στο ΒΗΜΑ του Μπακουνάκη Νίκου
    Το τέλος των κομμάτων…

    ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 12/11/2017 05:45

    Share
    emailεκτύπωση

    …αλλά όχι το τέλος του παιχνιδιού. Συνοψίζω όσα είπε ο γάλλος πολιτικός φιλόσοφος και ιστορικός Πιερ Ροζανβαλόν την περασμένη Τρίτη στη διάρκεια ενός γεύματος εργασίας στη Γαλλική Πρεσβεία. Είπε:

    1. Αφήνουμε πίσω μας τη δημοκρατία των κομμάτων και μπαίνουμε σε μια νέα εποχή της δημοκρατίας, αυτήν των πολιτικών προσωπικοτήτων. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έτσι όπως τη γνωρίσαμε, δηλαδή των κομμάτων, των συνδικάτων κ.λπ., βαδίζει προς το τέλος της. Φαινόμενο αυτής της μετάβασης είναι η παρακμή ιστορικών κομμάτων, όπως τα κομμουνιστικά, τα σοσιαλδημοκρατικά κ.λπ., καθώς και η όλο και μειούμενη επιρροή των άλλοτε κραταιών συνδικάτων.

    2. Η εκτελεστική εξουσία γίνεται πιο σημαντική από τη νομοθετική. Καθώς οι παραδοσιακές κοινωνικές ομάδας ή τάξεις δεν είναι πλέον διακριτές και ταυτοποιήσιμες, η εκτελεστική εξουσία καλείται να διαχειριστεί τις νέες κοινωνικές διάσπαρτες ιδιαιτερότητες (particularités). Αυτό την ισχυροποιεί σε σχέση με τη νομοθετική εξουσία που επιβάλλει νόρμες και γενικούς κανόνες.

    3. Παρακμή του κοινοβουλίου, που χρησιμοποιείται πλέον είτε για να χειροκροτεί είτε για να αποδοκιμάζει. Το κοινοβούλιο χάνει τη βασική λειτουργία του ελέγχου.

    4. Παρακμή της δημοκρατικής επιτελεστικότητας των εκλογών. Η εξουσία της πλειοψηφίας είναι πλέον ανεπαρκής. Η νομιμοποίηση δεν προκύπτει από τις εκλογές αλλά εμπεδώνεται μέσα στον χρόνο. Αυτή η εκλογική αποδρομή οδηγεί σε εξασθένηση των κυβερνήσεων και σε ενίσχυση άλλων θεσμών, των λεγόμενων «ανεξάρτητων».

    5. Στα μεγάλα κενά που αφήνει η κρίση της αντιπροσωπευτικότητας, καθώς και η μετάβαση προς τη δημοκρατία των πολιτικών προσωπικοτήτων, δημιουργείται εύφορο έδαφος για την εμφάνιση του λαϊκισμού. Ο λαϊκισμός αυτοπροσδιορίζεται ως ο ενσαρκωτής του λαού. Εκεί θεμελιώνει την οπτική του για τη νομιμοποίησή του αλλά και για την αντιπροσωπευτικότητα. Η συνήθης πρακτική του είναι να αποθεώνει την ενότητα του λαού είτε εναντίον των ξένων είτε εναντίον των ελίτ. Αντιμάχεται και αντιστρατεύεται τους ανεξάρτητους θεσμούς και ιεροποιεί τις εκλογές και τη συχνή καταφυγή στις κάλπες.

    Ο Ροζανβαλόν είναι ένας στοχαστής με πολύ καθαρό και συγκροτημένο λόγο. Οι αναγνώστες μπορούν να βρουν βιβλία του στα ελληνικά, με πιο πρόσφατο την «Κοινωνία των ίσων» (Πόλις).

  6. Φώφη.

    Μάλιστα.

    Βαρύ στέλεχος.

    Πριν τελειώσει τη σχολή, χώθηκε στην Εθνική Τράπεζα.
    Στα 35 βουλευτής, στα 38 υπερνομάρχης και στα 48 συνταξιούχος.

    Ξέρουμε αν έχει ξεκινήσει κανα διδακτορικό ή είναι πολύ busy αυτή την εποχή;

  7. Ας ρίξω κι εγώ τον οβολό μου στον εδώ γύρω για την ευχάριστη έκπληξη της συμμετοχής του κόσμου, με αφορμή το ωραίο κείμενο του ΠΣ.

    Με δανεικά μυαλά, που δεν καταλαβαίνουν τι εστί Κοινωνία, ξεχάσαμε ότι Αυτή γράφει την ιστορία, αυτή ως το ανώνυμο συλλογικό Εμείς (όχι οι Ιδέες και τα Πνεύματα της Ιστορίας, της Αγοράς κλπ.)

    Πιστέψαμε ότι υπάρχουν μόνο άτομα-καταναλωτικά αυτόματα που άγονται και φέρονται από το μάρκετινγκ, άρα δίνουν αξιοπιστία στις δημοσκοπήσεις.
    Να όμως που η συλλογική μας ταυτότητα ζει και βασιλεύει…παρά την τόση ιδεολογική βία…Τι ευχάριστο νέο!

    • Αυτό το ‘Εμείς’ Μαρία είναι και το ζητούμενο της Εκκλησίας.
      Αυτό το Εγώ που περιλαμβάνεται στο Εμείς όντας ανεξάρτητο .
      Δεν νομίζω όμως ότι λειτούργησε όπως το λες με βάση τα ποσοστά των υποψηφίων.

Leave a Reply to Χρήστος Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα