Να γιορτάζουμε την έναρξη ή τη λήξη του πολέμου;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Κωνσταντή Σεβρή, Δημοτικού Συμβούλου Θεσσαλονίκης της παράταξης “Μένουμε Θεσσαλονίκη”.

«Είναι περίεργο γιατί γιορτάζουμε στην Ελλάδα την έναρξη πολέμων και δεν γιορτάζουμε την λήξη. Κανονικά έπρεπε να γιορτάζουμε τη λήξη».

Η δήλωση αυτή του Δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη συμπυκνώνει την ένταση με την οποία η τωρινή διοίκηση του Δήμου υποβαθμίζει τη σημασία των εορτασμών της 28ης Οκτωβρίου για τη Θεσσαλονίκη. Προωθώντας σταδιακά την αναγωγή της 30ης Οκτωβρίου, μέρα απελευθέρωσης της πόλης από τους Γερμανούς, σε ημέρα γιορτής κι αργίας για την πόλη.

Κι όμως, η επιλογή αυτού του λαού να γιορτάζει την έναρξη των αντιστασιακών του πράξεων, πηγάζει μέσα από την αντιστασιακή ιδιοπροσωπία του. Διότι ως λαός, σμιλευμένος στα όρια διαφορετικών πολιτισμών, επιλέξαμε σε διάφορες φάσεις της ιστορίας να εκκινήσουμε αγώνες για την ελευθερία μας χωρίς να προσδοκούμε άμεσα αποτελέσματα.

Εκκινήσαμε αντιστασιακές δράσεις δίχως να υπολογίσουμε το κόστος, δίχως να προσδοκούμε σε συμμάχους, για μιαν ελεύθερη στιγμή… Έτσι, μέσα στο «σφυγμό» της αφετηρίας συμπυκνώνονται οι αγωνίες, οι προσδοκίες, η αυταπάρνηση, το ανολοκλήρωτο αποτέλεσμα των αγώνων μας, η αντίσταση, οι νίκες, οι πίκρες, η ίδια η γεύση της ελευθερίας.

Επιλέξαμε ως έθνος να γιορτάζουμε το «Όχι», διότι δίχως δισταγμό και διχασμό, εμείς, ένας φτωχός λαός, μια μικρή χώρα, το είπαμε και το τηρήσαμε. Και εκφράστηκε στα μέτωπα των βόρειων ορίων της χώρας, στα βόλια των αντιστασιακών, στο ήθος των γειτονιών που έκρυψαν τους κυνηγημένους, στην αλληλεγγύη των πεινασμένων και στη θυσία όλων που έμπρακτα αντιστάθηκαν στους κατακτητές.

Αυτό το διακριτό στίγμα, που ως λαός με κόπο και θυσίες έχουμε κατακτήσει, δε θα πρέπει, στο δρόμο για να γίνουμε «ευρωπαϊκή χώρα από τα Lidl», να το χάσουμε. «Μαϊμουδίζοντας» άκριτα τις γιορτές που οι ευρωπαϊκές πόλεις διοργανώνουν, για να γιορτάσουν την απελευθέρωσή τους από τις δυνάμεις του Άξονα.

Γιατί έχει σημασία στις μέρες μας, στην Ευρώπη αλλά και στην οικουμένη, να γίνεται η υπενθύμιση από μια μικρή, φτωχή χώρα πως η έναρξη της συλλογικής αντιστασιακής απελευθερωτικής δράσης είναι η μόνη λύτρωση από τα δεσμά της κάθε λογής σκλαβιάς.

Γιατί έχει σημασία να γίνει σαφές πως η ενότητα και η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι ο μόνος σύμμαχος μας στη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας μας. Αντιθέτως, οι κυβερνήσεις, με προεξέχουσα τη σημερινή, μπολιάζουν το διχασμό και τον κανιβαλισμό στο κοινωνικό σώμα για να προελαύνουν σε βάρος των συλλογικών μας αναγκών και των εθνικών μας προτεραιοτήτων.

Γιατί έχει σημασία η διαρκής υπενθύμιση της σημασίας του ηθικού βάρους μιας ομόφωνης αναφώνησης ενός «Όχι». Όταν στις μέρες μας, οι πολιτικές ελίτ σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, οικειοποιούνται τα «Όχι» των λαών. Κι αφότου εξαργυρώσουν εξουσία, προβολή και «συμμαχίες», παραδίδουν τις αντιστασιακές προθέσεις των λαών, ευνουχισμένες, ματαιωμένες και εξαπατημένες.

Ούτε οι ιαχές του πολέμου μάς συναρπάζουν ούτε οι θάνατοι που επιφέρει, απεναντίας. Όμως, δεν μπορούμε να ζήσουμε δίχως ελευθερία. Δεν είναι λοιπόν περίεργο, Δήμαρχε, που γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου. Είναι ιδιαίτερο, είναι δικό μας. Και ναι, θέλουμε να γιορτάζει η πόλη την απελευθέρωσή της κάθε χρόνο στις 30 Οκτωβρίου. Θέλουμε όμως ανεμπόδιστα, να γιορτάζουμε μαζί με όλες κι όλους τους Έλληνες την συγκλονιστική στιγμή μιας ιδιαίτερης απόφασης. Της αρχής, ενός αγώνα, για την ελευθερία.

 

spot_img

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Νάτη η τριπλέτα τών αποκεφαλιστών τών σημαιών μας στή Θεσσαλονίκη
    ενώπιον τής προσωποποίησης τών εβραίϊκων εγκλημάτων κατά τής ανθρωπότητας
    καί τόν 21ον αιώνα

    Τά ανόητα λόγια ενός εξαρτημένου από βραχιόλια κι όχι μόνο γηραλαίου ατόμου, πού
    θέλει νά εκτελεί μισόθεες/μισάνθρωπες/μισελληνικές παραγγελιές χανουκατζήδων*,
    δέν θά μάς απασχολούσαν, άν

    ό επιχώριος εκκλησαστικός τυχοδιώκτης καί σύμμαχος τής συμμορίας τού Καλλίνικου
    δέν πάσχιζε μέ σωρεία κουτοπόνηρων δηλώσεων τού τύπου
    «όσο είμ’ εγώ, δέν βλέπεις δημαρχία»
    νά μάς τό επιβάλλει τελικά γιά τά καλά(τό εξαρτημένο άτομο, λέμε!)…

    ένας τέτοιος νομότυπος δραπέτης από τήν Μητρόπολη τής Αλεξανδρουπόλεως, σωστό είναι
    νά σταλεί από τήν Ιεραρχία τής Εκκλησίας τής Ελλάδος στό σύμμαχό του Κώστα Καρούσο,
    νά προσεύχονται μετανοούντες από κοινού καί

    Κλήρος καί Λαός
    νά παρακαλέσουμε τούς Αδελφούς τής Αλεξανδρουπόλεως ν’ αποστείλουν,
    γιά τήν εμπερίστατο Πόλη πού τήν λυμαίνονται επιτηδείως κάθε είδους εισβολείς,
    στή Μητρόπολη τής Θεσσαλονίκης,

    τόν Αληθώς Άξιον Άνθιμο

    μέ τή βεβαιότητα ότι
    ό Άγιος Θεός θά τούς στηρίξει στήν αγαπητική καί θυσιαστικήν αυτήν αποστέρηση!…

    *
    https://www.sansimera.gr/articles/1012
    βλέπε καί τό μοναδικό σχόλιο από κάτω
    μέ τό απόσπασμα από τόν Διόδωρο Σικελιώτη(80-20 π.Χ.) καί σέ νεοελληνική απόδοση,

    έχοντας πάντα κατά νού
    κι αυτό:

    «Ακόμα μια αρχαία αναφορά έχουμε από τον Φλάβιο Ιώσηπο στο έργο του Κατά Απίωνος. Σύμφωνα με τον Απίωνα, όταν ο βασιλιάς Αντίοχος ο Επιφανής μπήκε στο ναό της Ιερουσαλήμ βρήκε έναν Έλληνα δεμένο σε ένα κρεβάτι ενώ γύρω του υπήρχαν κάθε είδους λαχταριστά εδέσματα και πλούσια πιάτα. Ο άνδρας απεκάλυψε πως οι Εβραίοι τον αιχμαλώτισαν, τον κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο στο ναό και καθημερινά τον τάιζαν με τη βία κάθε είδους φαγητό. Αρχικά η κατάσταση αυτή δεν τον δυσαρέστησε παρά μόνο τον παραξένεψε, μέχρι που οι υπηρέτες του ναού του αποκάλυψαν τη μοίρα που τον περίμενε: ήταν προορισμένος να πεθάνει σε θυσία την οποία οι Εβραίοι τελούν κάθε χρόνο σε προκαθορισμένη μέρα. “Οι Εβραίοι αιχμαλωτίζουν έναν Έλληνα έμπορο” είπαν οι υπηρέτες, “και τον ταΐζουν για έναν ολόκληρο χρόνο. Μετά τον πάνε στο δάσος, όπου τον θυσιάζουν σύμφωνα με το τελετουργικό της θρησκείας τους. Τότε τρώνε τα εντόσθια, ενώ τη στιγμή της θυσίας του Έλληνα ορκίζονται μίσος για όλους τους Έλληνες. Το τεμαχισμένο πτώμα το εγκαταλείπουν σε ένα χαντάκι”.

    Κατά τον Ιώσηπο, πηγή αυτής της ιστορίας δεν είναι ο Απίωνας, ο οποίος την αντέγραψε από παλαιότερες πηγές, κάτι που δείχνει πως παρόμοιες ιστορίες πρέπει να είχαν καταγραφεί και σε παλαιότερες εποχές.»

    γιά τό βιβλίο τού Ariel Toaff,
    βλέπε καί

    Bloody Passovers Reported by
    a Jewish Scholar

    τής Marian T. Horvat, Ph.D.

  2. Αμα οι υπολοιποι λαοι ειχαν τα ”μολων λαβε ” και το ”οχι” θα τα εωρταζαν ενα μηνα ,οχι μονο μια ημερα και θα αναφερονταν σε ”τραπεζαια” ,με ιστορικους διδακτορες ,διπλωματες, στρατιωτικους και κοινωνιολογους και σε αλλες εκδηλωσεις, για τα προσωπα που ειπαν αυτες τις ηρωικες λεξεις, δηλαφη τον Λεωνιδα και τον Ιωαννη Μεταξα, γιατι δεν ηταν τυχαιοι ανθρωποι, πραγμα, που αποφευγουν να κανουν οι Ελληνες μετα το 1974 και οσοι το κανουν με ομιλιες και βιβλια, το κανουν για να τους μειωσουν, γιατι επεκρατησε το αντιμιλιταριστικο πνευμα ολων των αριστεροφρονων , που σαυτο το σημειο ειναι ολοι συμφωνοι και ομοφρονες απο το 1981. Εδω απαξιωνουν τον ενα και μοναδικο-πρωτο Μεγα της Παγκοσμιας Ιστοριας Μακεδονα Αλεξανδρο , που τον καταχωριζουν στους σφαγεις των λαων και οχι στους εκπολιστιστες της τοτε γνωστης ανθρωποτητος και -ως εκ του αποτελεσματος- προδρομο του Χριστιανισμου, που εγινε γνωστος με τις επιστολες των Αποστολων, κυριως του Παυλου γραμμενες στην Ελληνικη. Θελουμε για πολλα χρονια την κλινη του Φρουντ ,για να απαλλαγουμε απο τις αυταπατες μας και αν δεν προοδευσουμε ,τουλαχιστον να ηρεμησουμε .

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα