Δύο καμπάνες ήχησαν δυνατά και δυσάρεστα τις τελευταίες ημέρες στο Μαξίμου. Η μία με την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Άγιον Όρος, που τελικά δεν έγινε, και η δεύτερη με την ανακοίνωση της Ιεραρχίας χθες βράδυ για τον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους.
Για την… παραλίγο επίσκεψη Τσίπρα στην Αθωνική Πολιτεία και τις αντιδράσεις λίγο πολύ το παρασκήνιο και οι λεπτομέρειες έχουν γίνει γνωστά. Προκαλεί προβληματισμό όμως η αντίδραση των Αγιορειτών, όχι μόνο γιατί είχαν υποδεχτεί με αρκετά «θερμό» τρόπο τον Αλέξη Τσίπρα στο «Περιβόλι της Παναγιάς» ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και με τις ιδεολογικές του θέσεις γνωστές, αλλά και γιατί η Κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα με πολύ προσεκτικό τρόπο (και με πρωτοβουλία Πάνου Καμένου) απέφυγε να προχωρήσει σε επιλογές (ακόμα και προσώπων) που θα ενοχλούσαν «Δικαίως(;)» την Αγιορείτικη Κοινότητα.
Το «ιερό χάσμα» όμως διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο, μετά την αυστηρότατου ύφους ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου που επί της ουσίας καλεί την Κυβέρνηση να μην ανοίξει ζήτημα διαχωρισμού Εκκλησίας Κράτους με τη συζήτηση για την Συνταγματική Αναθεώρηση. Απαντά δε, ότι τέτοια συζήτηση η Εκκλησία δε θα τα κάνει με την κυβέρνηση αλλά με την Βουλή αναφέροντας χαρακτηριστικά :
«Οποιαδήποτε πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος (άρθρο 110 παρ. 2) απόκειται στην πρωτοβουλία της Βουλής. Επομένως η οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό θα γίνει με διακομματική Επιτροπή των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων και όχι με εκπροσώπους της Κυβέρνησης. Παράλληλα η Εκκλησία, οφείλει να ορίζει τις σχέσεις της προς την Πολιτεία με όρους κοινωνίας και όχι με όρους ιδεολογίας, δεν γνωρίζει τον όρο “χωρισμός” στην πνευματική της αποστολή, αφού δεν μπορεί να τον εφαρμόσει στην κοινωνία, έστω και αν επιβληθή μονομερώς από την Πολιτεία με ιδεολογικούς όρους, γι’ αυτό την οριστική απάντηση στο ζήτημα αυτό την δίνει πάντοτε, «θάττον ή βράδιον» ο ίδιος ο ευλαβής ελληνικός λαός…»
Το σίγουρο είναι ότι στο παρασκήνιο ο Αλέξης Τσίπρας θα επιλέξει και πάλι να κινηθεί πυροσβεστικά και να καθησυχάσει τον Αρχιεπίσκοπο και τους ιεράρχες ότι όλα θα γίνουν με διάλογο και χωρίς αιφνιδιασμούς. Χωρίς αμφιβολία όμως αυτές οι δύο «κόκκινες -ιερές- κάρτες» προς την κυβέρνηση θα προκαλέσουν ενδιαφέρον στην συνεδρίαση της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ καθώς εκεί, Νίκος Φίλης και 53+ περιμένουν πως και πως όχι μόνο να ανταποδώσουν τα «ιερά βέλη» αλλά να αναρωτηθούν ενώπιον της βάσης του κόμματος, για το προοδευτικό πρόσημο της διακυβέρνησης.
Επειδή διαφωνώ κάθετα με τις αποφάσεις της κυβέρνησης για τα θέματα αλλαγής φύλου και όσα κατά καιρούς παρόμοια θέματα νομοθετήθηκαν , απόψεις της νέας τάξης πραγμάτων που προσπαθεί και κατορθώνει να προκαλεί την αλλοίωση της φύσης του ανθρώπου ,δεν θα κατηγορηθώ ότι υπερασπίζομαι την κυβέρνηση.
Απέναντι όμως υπάρχει ένα άλλο μέτωπο που θ ανοίξει σιγά σιγά από την ‘εκκλησία’.
Το θέμα του πολιτεύματος.
Η ‘εκκλησία’ δεν πιστεύει ότι η δημοκρατία είναι αποτελεσματικό πολίτευμα γι αυτό γρήγορα συμπορεύεται με χούντες.
Πιστεύει στην ηγεσία του ΕΝΟΣ και συχνά προτείνει την βασιλεία ,από τελείως παρεννοημένη δογματική αντίληψη.
Άλλωστε πολλοί αξιόλογοι ποιμενάρχες επισκέπτονται τον πρώην , που πήρε 5 δις αποζημίωση από το ταμείο εκτάκτων καταστροφών!!
Κυριολεκτικά δεν έχουν τον θεό τους όταν σκέφτονται για δημοκρατία ή βασιλεία.
Οι πολιτισμικές διαστάσεις που συνέχουν μια κοινωνία, μια συλλογική πραγματικότητα, όπως και ο πυρήνας της ελευθερίας και της συνέχειας του ανθρώπου, βρίσκονται στο στόχαστρο από τη νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων.
Η δεξιά ίσως είναι πιο ….brutal και άκομψη, αλλά η αριστερά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) είναι πιο ύπουλη και δόλια.
Η κυβέρνηση αυτή βρίσκεται στα πράγματα γιατί ο κόσμος σιχάθηκε μια αισθητική “σοκ” και συλλογικής κατάθίψης που της επεβλήθηκε.
Έκανε σπέκουλα η συριζαία αριστερά και (ενδεχομένως με την συνδρομή κάποιων ιδεολόγων και όχι απαραίτητα ιδεοληπτικών) ξεδιάλυνε το τοπίο σε θέματα διασπάθισης δημοσίου χρήματος.
Στις πολιτικές όμως είναι πολύ πιο νεοδεξιά (όχι κλασικά φιλελεύθερη ή δεξιά) κυβέρνηση, εαν εξαιρέσουμε τις ιδεοληψίες της στα εργασιακά που οδήγησαν τον κόσμο της εργασίας μη έχοντας να καταβάλλει εισφορές και φοβούμενος την ανεργία στην εκ περιτροπής απασχόληση.
Κατά τ’ άλλα, πετσόκοψαν συντάξεις, εφήρμοσαν το δόγμα της ισοπεδωτικής αντίληψης στην παιδεία και έκαναν την χώρα διεθνή του καπιταλισμού όπου μέσα σε μια σταλιά κράτος καλούμαστε να παίξουμε τον “ανθρωπιστικό” ρόλο των διάφορων σόρος και λοιπών καλοθελητάδων του χρηματοπιστωτικού αέρα.
Τώρα, μας λένε με μια ψευδεπίγραφη αντίληψη “προοδευτικότητας” ότι ατζέντα ελευθερίας δεν είναι να βρει εργασία ο άνεργος, να γίνει το κράτος αξιόπιστο και σοβαρό, να δοθούν ευκαιρίες στις νέες οικογένειες και δη τις παραγωγικές ηλικιών 25-40 ετών ενόψει δημογραφικής κατάρρευσης.
Τώρα τους απασχολεί η ατζέντα ενός μυωπικού (επιεικώς) δικαιωματισμού και και το πως θα απωλέσει η χώρα την ταυτότητα και τις πολιτισμικές τις αναφορές.
Για να μπορεί ο νεοφιλελευθερισμός (είτε κινητικότητας ανθρώπων είτε κεφαλαίων και δη παρασιτικών) να κάνει όργια, απέναντι σε μια διασπασμένη και δυνητικά αποσταθεροποιημένη κοινωνία.
Βρίσκουν και τα κάνουν φυσικά, ελλείψει αντιπολίτευσης (αξιωματικής και λοιπής), μέσα σε ένα αποπνικτικό περιβάλλον καταθλιπτικό εντελώς…