Η συμμετοχή της Ελλάδας με μια μεραρχία στην εκστρατεία της Ουκρανίας το 1919 κατά των κομμουνιστών στο πλευρό των Γάλλων και των Ρώσων “Λευκών”, έθεσε την ισχυρή αναδυόμενη δύναμη των Μπολσεβίκων στο αντίπαλο στρατόπεδο. Το κομμουνιστικό καθεστώς ήρθε σε πολυεπίπεδη συμφωνία με τον Κεμάλ και το νέο εθνικιστικό καθεστώς του στην Άγκυρα παρέχοντας οικονομική και υλικοτεχνική στρατιωτική υποστήριξη που αναμφίβολα επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα της Μικρασιατικής εκστρατείας. Εκτός αυτού όμως, οι μπολσεβίκοι καθοδήγησαν μέσω της Παμβαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας και τον νεότευκτο πολιτικό βραχίωνα τους στην Ελλάδα το ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικό εργατικό Κόμμα Ελλάδος), να αντιταχθεί στην Ελληνική Μικρασιατική εκστρατεία ως δημιούργημα του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού. Το ΣΕΚΕ είχε ιδρυθεί το 1918 με αρχικά μέλη της μετριοπαθείς σοσιαλιστές και εργατοϋπαλλήλους. Το 1920 είχε ελάχιστα μέλη στα συνδικάτα ενώ τα πολιτικά της στελέχη είχαν λίγες πολιτικές εμπειρίες και μάλλον μικρές δυνατότητες.
Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 το ΣΕΚΕ παραδέχτηκε πλήρως την κομματική διαταγή που έλαβε και προσπάθησε με τις μικρές του δυνάμεις να βλάψει όσο το δυνατόν περισσότερο τον Ελληνική προσπάθεια, κυρίως με αντιπολεμική ηττοπαθή προπαγάνδα μέσω εφημερίδων, φυλλαδίων αλλά και στρατιωτών που ήταν μέλη του κόμματος. Τον Μάιο του 1921 το ΣΕΚΕ ίδρυσε την “Κεντρική επιτροπή των Κομμουνιστών Στρατιωτών του Μετώπου” η οποία ανέλαβε επί τόπου “την καθοδήγηση της αντιπολεμικής δραστηριότητος του κόμματος μέσα στον στρατό που βρισκόταν στην Μικρά Ασία”.
Και έτσι λοιπόν σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό καθηγητή Ιστορίας Κωνσταντίνο Φωτιάδη:
“Η απλόχερη διεθνιστική αλληλεγγύη του ΚΚΕ σε έναν λαό ο οποίος θύμα των προκαταλήψεων, της αμάθειας, του πρωτόγονου φανατισμού και των Παντουρανικών του ιδεών, είχε επιδοθεί συστηματικά στην εξόντωση εκατομμυρίων χριστιανών, αποτελεί μοναδική περίπτωση. Το χρέος της Ελλάδος απέναντι στον δοκιμαζόμενο μικρασιατικό Ελληνισμό, ο οποίος από το 1913 υφίστατο προκλητική συρρίκνωση, βαφτίστηκε επεκτατικός πόλεμος, επειδή η χώρα αναγκαστικά συμπορεύτηκε, αλλά και πολλές φορές ταυτίστηκε, με συμμαχικά συμφέροντα που έβλαψαν το δημοκρατικό της Ιστορικό παρελθόν.
Ποιο σοσιαλιστικό κράτος θα έκλεινε τα αυτιά του στις απεγνωσμένες κραυγές βοήθειας δυόμισι και πλέον εκατομμυρίων ομοεθνών του; Άραγε γνωρίζουμε πως γιορτάζει ως σήμερα η κομμουνιστική νεολαία της Τουρκίας την εθνικιστική κεμαλική επέτειο της 19ης Μαίου;”
Πηγές:Κωνσταντίνος Φωτιάδης, Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, εκδόσεις Ηρόδοτος
http://www.istorikathemata.com/2010/05/blog-post_10.html?m=1#more/ infognomon.gr
