Δημόσια διοίκηση και κράτος – Δείτε πώς διέλυσε το κράτος ο κομματισμός και ο συνδικαλισμός των αρχήστων

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Πολύ μελάνι χύθηκε τις τελευταίες μέρες για την μη προσέλευση των δημοσίων υπαλλήλων στην αξιολόγηση που ομολογώ ότι δεν γνωρίζω σε ποιά βάση θα γίνονταν και με τι κριτήρια.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτή αποτελεί μνημονιακη υποχρέωση, οι εταίροι αξιωσαν το αυτονόητο για κάθε ευνομούμενο κράτος.
Με την ιδιότητα μου ως τέως υπάλληλος ΝΠΔΔ θέλω να καταθέσω κάποιες απόψεις και Ιστορικά γεγονότα τα οποία έζησα και τα οποία απετέλεσαν την απαρχή της σημερινής πλήρους απαξίας της Δημόσιας Διοίκησης.
Προσλήφθηκα στα μέσα της δεκαετίας του 70 κατόπιν εξετάσεων σε οργανισμό που υπάγονταν στο ΥΔΕ ως δόκιμος διοικητικός υπάλληλος (την εποχή εκείνη πρίν μονιμοποιηθεις εργαζόσουν επί διετία δοκιμαστικά, ο φάκελος της αξιολόγησης σου πήγαινε στο υπηρεσιακό συμβούλιο που αποτελείτο από ανώτατα στελέχη του Υπουργείου στο οποίο υπάγονταν η υπηρεσία σου και έναν δικαστικό εκπρόσωπο, εάν ο φάκελος σου κρίνονταν ικανός γινόσουν μόνιμος διαφορετικά πήγαινες σπίτι σου).
Ο φάκελος κάθε υπαλλήλου εμπεριείχε την κρίση του άμεσου προϊσταμένου, του τμηματαρχη του, του διευθυντή και του Γενικού διευθυντή του Οργανισμού, Επίσης συμπεριελάμβανε τις τυχόν ποινές που είχε ο υπάλληλος κατά την διάρκεια της θητείας του, οι οποίες ήταν κατα κανόνα χρηματικές,δηλαδή περικοπές μισθού.

Στη πορεία της θητείας του ο δημόσιος υπάλληλος ανά διετία αξιολογητο βάσει του φακέλου του και των τυπικών του προσοντων από το Υ.Σ προκειμένου να τύχει μισθολογικής ή βαθμολογικής προαγωγής . Για την κάλυψη της θέσεως των διευθυντων και των γενικων διευθυντων ,κατά τον τότε ισχύοντα Υπαλληλικό Κώδικα απαιτείτο, τουλάχιστον εικοσαετής ευδόκιμος υπηρεσία, ώστε οι καταλαμβάνοντες τις θέσεις αυτές να έχουν πλήρη γνώση και εμπειρία επί του υπηρεσιακού τους αντικειμένου και συνεπώς αποτελούσαν τους πλέον ενδεδειγμένους συμβούλους και παραστάτες των εκάστοτε πολιτικών τους προϊσταμένων.

Η ραχοκοκκαλιά της Δ. Διοίκησης στην Ελλαδα έσπασε με τον περίφημο νόμο Κουτσογιωργα 1232 του 1982 που αποτέλεσε την απαρχή των δεινών του κράτους δια της άλωσης της εξουσίας από τον κομματικό στρατό.
 Με τον νόμο αυτό καταργούντο οι γενικοί διευθυντες και στην θέση τους προσλαμβάνονται στα γραφεία των υπουργών και υφυπουργών, γενικοι γραμματείς, σύμβουλοι , μετακλητοί, και πάσης φύσεως συνεργάτες άσχετοι με το αντικείμενο και βεβαία υπέρογκα αμειβόμενοι. Όλοι αυτοι αλλαζαν καθε φορά που αλλαζε η κυβέρνηση.
Επίσης αλλάζει και η σύνθεση των υπηρεσιακών συμβουλίων με την κατάργηση του δικαστικού εκπροσώπου και την εκπροσώπηση των υπαλλήλων από αιρετούς συναδέλφους .
Το Δημόσιο εισέρχεται αργά άλλα σταθερά στο βασίλειο του κομματισμού και των διακρίσεων. Καταργηθηκαν τοτε 175 γενικοι διευθυντές, αυτό δε το αποκάλεσαν “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ”
Οι πολιτικές παρεμβάσεις στην άσκηση Διοίκησης, αλλά και στους διορισμούς των υπαλλήλων, είχαν σαν αποτέλεσμα αφενός να μην διορίζονται οι καλύτεροι, αφετέρου να παραλύσει η λειτουργία του μηχανισμού και ακολουθούν:
Η κατάργηση των φακέλων κρίσεως υπηρεσιακής επίδοσης που εξαγγέλθηκε με τυμπανοκρουσίες “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ” κι αυτή.
Η κατάργηση της βαθμολογικής ιεραρχίας (βαθμολογιου) και η καθιέρωση της ανά διετία μισθολογικής προαγωγής όλων ανεξαιρέτως των δημοσίων υπαλλήλων “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΉ ΚΑΤΆΚΤΗΣΗ “.
ΣΥΝΈΠΕΙΑ. Κατάργηση παντός εσωτερικού ελέγχου της λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών
ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ. Αναξιοκρατία και εκτεταμένη διαφθορά
Την δεκαετία εκείνη και τα επόμενα χρόνια προσελήφθησαν 150.000 νέοι δημόσιοι υπάλληλοι , τόσοι όσους απαίτησε η Τρόικα να απολυθούν
Έκτοτε οι προϊστάμενοι και οι διευθυντές διορίζονται με κομματικά κριτήρια στο Δημόσιο που μέχρι να αρχίσουν να καταλαβαίνουν που βρίσκονται απολύονται από τους επόμενους για να τοποθετηθούν πάλι ημέτεροι .
 Λυπάμαι που θα στενοχωρησω φιλους του ΠΑΣΟΚ αλλα την κατάργηση της αξιοκρατίας την έφερε το προοδευτικό ΠΑΣΟΚ. και στη Δημόσια Διοίκηση και στην παιδεία με την κατάργηση τον πρότυπων σχολείων και τις επεμβάσεις στα Πανεπιστήμια. Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν στην συνέχεια για εξυγίανση του δημοσίου τομέα έπεσαν σε κενό, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν επέτρεπαν παρεμβάσεις και οι ίδιοι οι υπάλληλοι παρεμποδιζαν κάθε εκσυγχρονιστική προσπάθεια.

Ο Ερχομός του ΣΎΡΙΖΑ δεν έφερε τίποτα το καινούργιο πέραν από το να συνεχίσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο το καταστροφικό έργο των προηγουμένων.

 Κλείνοντας θα πω ότι όποια κυβέρνηση αναλάβει στην συνέχεια, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει, αν δεν εξυγιανθεί ο Δημόσιος Τομέας που είναι ο πυλώνας της ανάπτυξης.
infognomon
spot_img

24 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Στην ελληνική δημόσια διοίκηση τα δεινά προέκυψαν από το δόγμα του νεοφιλελεύθερου μηδενισμού.

    Ανέκαθεν δημιουργούσε δικαιολογημένες αντισυσπειρώσεις.
    Δημιουργικές ή αντιπαραγωγικές.

    Από ένα υγιές κίνημα εναντίον του νεοφιλελευθερισμού και υπέρ των αδιάβλητων εξετάσεων και τη αξιοκρατίας μέχρι έναν αρνητικής φόρτισης “συνδικαλισμό” που λειτουργούσε ως κράτος εν κράτει.

    Όμως εδώ, όσο και να διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς με την παρούσα κυβέρνηση, τα προβλήματα δεν τα δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

    Τα πάρε-δώσε, οι “μοριοδοτήσεις”, τα στατικά κριτήρια και η συνδιαλλαγή μέσα στα πανεπιστήμια για μετεξέλιξη των συνδικαλιστών φοιτητών-πολιτευτών του παλιού δικομματισμού, είναι έργο αποκλειστικά εκείνης της εποχής.

    Μιας εποχής που υπηρετούσε το δόγμα του σοκ για να απαξιωθεί η δημόσια σφαίρα και να παραχωρηθεί βορά στα πάσης φύσεως κοράκια, με την δικαιολογία της απαξίωσης του επιχειρησιακού χαρακτήρα του κράτους.

    Τι γίνεται όμως με τα νεοφιλελέδικα κροκοδείλια δάκρυα για την πρόληψη και την καταστολή.
    Όπως και στην εποχή πριν την εφαρμογή του δόγματος του σοκ στην Ελλάδα (λίγο πριν το 2010) υπήρχαν συντονισμένες εστίες πυργκαγιών, έτσι και σήμερα όλα παραπέμπουν σε ένα κακοπαιγμένο θεατράκι.

    Κάποιοι θα θεωρήσουν την διερεύνηση των “συμπτώσεων” ως …συνωμοσιολογία.
    Κάποιοι άλλοι θα αντιτείνουν -και εδώ βρίσκεται η υποκρισία- ότι το πρόβλημα είναι η πρόληψη και όχι η καταστολή.

    Όταν από την εφαρμογή του σοκ και μετά 2010-2011, εγκαλούσαν οι νεοφιλελέδες ότι “όλοι μαζί τα φάγαμε” ακύρωναν θεσμούς αδιάβλητων εξετάσεων που θεράπευαν τον τομέα των δημόσιων πολιτικών πρόληψης, και ενίσχυαν για πελατειακούς λόγους τον τομέα της καταστολής, δεν είχε ανοίξει μύτη.

    Τώρα “ευθύνεται” ο εκδημοκρατισμός της διοίκησης (με τις σοφές επιλογές και τα λάθη της εποχής).

    Όχι δα…

    Ο επιχειρησιακός χαρακτήρας του κράτους απωλέσθηκε στο όνομα ιδεοληψιών του “ελάχιστου” κράτους, της μη παραγωγής πολιτικών δημοσίου συμφέροντος από το κράτος, ώστε να ανατίθεται σε “σωτήρες” αναλόγως των συγκυριών.

    Όσο λοιπόν και αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με την παρούσα κυβέρνηση, αυτή η αντίληψη ότι οι πελατειακά προσλαμβανόμενοι …φύτρωσαν ξαφνικά το 2015, δεν ευσταθεί.
    Πολύ περισσότερο -παρά τις επιμέρους εύστοχες επισημάνσεις του άρθρου- η αξιοκρατία δεν υπονομεύθηκε από το προοδευτικό ΠΑΣΟΚ, άλλωστε όταν το προοδευτικό ΠΑΣΟΚ έκανε επιλογές όπως το ΑΣΕΠ, ερχόντουσαν μετά οι “καλοί” της …εκσυχρονιστικής περιόδου, μητσοτακικής ή σημιτικής εκδοχής, να τροποποιήσουν τον ΑΣΕΠ ώστε αντί για γραπτές εξετάσεις σε πραγματικό χρόνο, να αξιολογείται κανείς για την πρόσληψή του με βάση στατικά κριτήρια και δοτές περγαμηνές(που όσοι έχουμε σπουδάσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο ξέρουμε ότι σε πάμπολλες περιπτώσεις δεν αντανακλούσαν την πραγματική αξία καθενός και μάλιστα λειτουργούσαν με αποκλεισμούς πραγματικά άξιων σπουδαστών), ενώ το κράτος κυριολεκτικά αποδομήθηκε ως πυλώνας παραγωγής δημόσιων πολιτικών.

    Επομένως (και σε αυτό το σημείο είχα παρασυρθεί κατά του ΣΥΡΙΖΑ), διαπιστώνω ότι παρά τις επιμέρους αρνητικές επιλογές της παρούσας κυβέρνησης στην δημόσια διοίκηση, η σθεναρή αντίστασή της απέναντι στον βόρβορο της προσχηματικής “αξιολόγησης” και των νεοφιλελεύθερων προσχημάτων που διέλυσαν την επιχειρησιακή ικανότητα του κράτους, διατηρεί ανέπαφη την αξία του κράτους πέρα από εμμονές και διλήμματα που απογυμνώνουν την ουσία για να ευνοείται το περιτύλιγμα.

    Άλλωστε ο προηγούμενος υπ. δημ. διοίκησης ο μητσοτάκης, δεν έχω την αίσθηση ότι διασφάλισε μια εικόνα ασφάλειας δικαίου και προβλεψιμότητας της διοίκησης που είναι ο βασικός πυλώνας προστασίας του πολίτη απέναντι στην αυθαιρεσία του κομματισμού και στην διαφθορά.

    Αυτά τα ζητήματα κάποτε θα ειπωθούν και με πιο λεπτομερή επιχειρήματα αν χρειαστεί…
    Πέρα από επιφανειακές προσεγγίσεις και γενικόλογους αφορισμούς.

    • Για την ακρίβεια, είμαι πεπεισμένος ότι ο μητσοτάκης υπονόμευσε με τις επιλογές του κάθε έννοια ασφάλειας δικαίου και υπήρξε πέρα για πέρα αρνητικός ως υπουργός.

  2. Επίσης, όπως έχω αναφέρει ξανά, πραγματικά προοδευτική επιλογή ήταν η εισαγωγή των σχολών της αστυνομίας στις πανελλαδικές εξετάσεις.
    Ώστε η επιλογή να γίνεται σε πραγματικό χρόνο, χωρίς πολιτική διαμεσολάβηση, χωρίς στατικά προκαθορισμένες “μοριοδοτήσεις” αλλά από την αδιαμεσολάβητη σχέση εξεταστή-εξεταζόμενου και την άδολη και αδιάβλητη εξέταση των δυνατοτήτων καθενός στο χαρτί του τετραδίου.

    Εμπνευστής της πολιτικής αυτής (πραγματικά προοδευτικής σε αντίθεσή με κατ’ευφημισμών …εκσυγχρονισμούς), είναι ο κύριος Παπαθεμελής.

    Ελάχιστοι τόλμησαν να πουν το αυτονόητο.
    Ότι κριτήριο πρόσληψης στην δημόσια διοίκηση θα είναι για τους μεν μαθητές οι πανελλαδικές εξετάσεις, για τους δε ιδιώτες ως ελάχιστη προϋπόθεση η κατοχή πτυχίου και μιας ξένης γλώσσας χωρίς ….μοριοδοτήσεις και άλλα κόλπα δοτών περγαμηνών, με βασικό κριτήριο η εξέτασή τους σε δύσκολες και αδιάβλητες εξετάσεις ώστε να πετυχαίνουν οι πιο διαβασμένοι και όχι όσοι είχαν μπάρμπα στην Κορώνη.

    Αυτές τις επιλογές ο νεοφιλελεύθερος μηδενισμός τις αποστρέφεται, γιατί το κράτος πρέπει να θεωρείται κάτι “κακό” και οι επιλογές δημοσίου συμφέροντος ως …”κρατισμός”.
    Όμως οι λύσεις υπάρχουν αλλά δεν συμφέρει να προκρίνονται από τις λογικές της μονομέρειας των “αγορών” που ορίζουν την ατζέντα της πολιτικής θέτοντας τις κοινωνίες στο περιθώριο και απαξιώνοντας τις επιστήμες του ανθρώπου και της κοινωνίας.

    Πρόκειται για νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες που οδήγησαν στο σημερινό τέλμα και δεν είναι το πρόβλημα ο εκδημοκρατισμός.
    Μακάρι να ίσχυε σε όλα τα επίπεδα ένας πραγματικός εκδημοκρατισμός της δημόσιας διοίκησης.
    Σήμερα θα είχαμε κράτος τουλάχιστον εφάμιλλο των σκανδιναβικών κρατών με τα ιδιαίτερα φυσικά γνωρίσματα κάθε κοινωνίας/συλλογικότητας.

    • Εδω ισχυει πληρως- με τα σχολια και τις απαντησεις σας- η παροιμια ” Γιαννης κερναει, Γιαννης πινει” . Να ειστε καλα. Μαλλον ομως δεν προσεξατε τις γελοιογραφιες, που παντοτε αποτυπωνουν την πραγματικοτητα, εστω καθ’υπερβολην. Δεν εγιναν υπουργοι σε κυβερνησεις του ΠΑΣΟΚ οι προεδροι της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ;;;. Κρυβονται αυτα ;;;.

      • Ναι, σαφώς, αν διαβάζατε το σχόλιό μου θα εντοπίζατε εκείνο το σημείο όπου αναφερόμουν σε αντισυσπειρώσεις απέναντι στο έκτρωμα του νεοφιλελευθερισμού (δεν αναφέρομαι στο φιλελεύθερο κράτος δικαίου για το οποίο δεν έχω παρά τουλάχιστον να αναγνωρίσω το ευνομούμενο και το συντεταγμένο της φυσιογνωμίας του).
        Αυτές οι αντισυσεπιρώσεις ενίοτε υπήρξαν πραγματικά θαυμαστές και κατέτειναν στον εκδημοκρατισμό της διοίκησης, υπήρξαν ωστόσο και αρνητικές με ένα κράτος εν κράτει “συνδικαλιστικό” μοντέλο που μόνο καλή άποψη δεν μπορεί να έχει κανείς απέναντί του.

        Αλλά ο εκδημοκρατισμός της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ, του νόμου Πεπονή (πριν τον γελοιοποιήσει η κοπτοραπτική των …μοριοδοτήσεων και των δοτών περγαμηνών έναντι στης αρχικής αδιάβλητης φυσιογνωμίας του), ή η πρόσληψη στην αστυνομία με πανελλαδικές εξετάσεις, ήταν σαφέστατες επιλογές προοδευτικές, πραγματικού εκδημοκρατισμού του συστήματος.

        Οι κακώς εννοούμενες ‘συνδικαλιστικές’ δομές στο περιβάλλον της εξουσίας, είναι κάτι ωστόσο που δεν θα μπορούσα να επικροτήσω, κάθε άλλο μάλιστα.

        • Κατ’αρχας μη ”πιανεστε στην φακα” περι νεοφιλελευθερισμου-που θα πει πανισχυρες αγορες αδιαφορια για ανθρωπους- (τωρα τι εχουμε δηλαδη στην Ελλαδα ;;; Κοινωνικο κρατος;;;. Δυο οικονομικες θεωριες -κυβερνητικες πρακτικες – υπαρχουν , με καποιες αποχρωσεις μετα την καταρρευση του κομμουνισμου το 1989. Η φιλελευθερη, που θελει ελευθερη οικονομια μεν ,αλλα και ταξη και ευνομια στο κρατος -το κρατος δικαιου, που λεμε- και η κρατικιστικη, που επιδιωκει απο το κρατος να ξεκιναει και να ελεγχεται η οικονομια ,η δε κοινωνια να ειναι εν διαλυσει , η, μονο ελεγχομενη απο το μακρυ χερι του κρατους αφεντη. Η φιλευθερη αποψη επεκραστησε μεταπολεμικως σε ολο τον Δυτικο κοσμο και δημιουργησε και το κρατος δικαιου και το κοινωνικο, που υποληπτομεθα , ενω ο κρατισμος με την ακραια του μορφη τον κομμουνισμο στην Σοβιετικη Ενωση κατερρευσε σε μια εβδομαδα το 1989 και ασπεδειχθη οτι εκει οι συνανθρωποι μας -σε συγηκριση με τους δυτικους- ζουσαν επι κομμουνισμου σαν την εποχη των σπηλαιων. Εκτοτε φυσικα διαβαλλεται ο φιλευλεθερισμος , για να μεινει και κανενα ξεροκομματο οπαδων και στην σοσιαλαριστερα , προς συμμετοχη της σε συγκτυβερνησεις . Υπαρχει σημερα στον κοσμο ,-πλην της Κουβας και της Βορειου Κορεας- αμιγης κρατισμος με αυτοδυναμες κυβερνησεις;;; . ΟΧΙ φυσικα. Οσο για τους συνανθρωπους μας, αυτους τους αγαπαμε ως χριστιανοι -αγαπατε αλληλους και τους εχθρους υμων και ελεηστε τους, ειπε ο Χριστος μας, αλλα για να τους ελεησουμε πρεπει να υπαρχουν και ανθρωποι, που εχουν περισσοτερα απο τους φτωχους , γιατι καθως ειπε ανεκδοτολογικως και η αειμνηστη ΘΑΤΣΡ δεν θα ειχαμε τον καλο Σαμαρειτη, αν δεν ειχε χρηματα , να βοηθησει τον ανημπορο συνανθρωπο του. Τελος επειδη αναφερεστε συχνα στον εκδημοκρατισμο ,ειναι μια λεξη που καθιερωθηκε απο τον μεγα γλωσσοπλαστη Ανδρεα και που σιγουρα θελει επανεξηγηση για την σημασια και ουσια της. Δυστυχως και αυτο επιδιωχθηκε και εξασφαλισθηκε με τον κομματο συνδικαλισμο. Οσο για την εισαγωγη στα Ενοπλα κρατικα σωματα (στρατος ,σωματα ασφαλειαςε) με τις Πανελληνιες εξετασεις -οι υποψηφιοι των οποιων παντως περνουσαν και περνουν-και καλως- και απο ”φέις κοντρολ”, γιατι αποτελουν τον καλουμενο σκληρο πυρηνα του κρατους, μη νομιχετε οτι ”εκδημοκρατιζονται” κατα την δικη μεταφραση του εκδημοκρατισμου, καθ’ολην τη διαρκεια της υπηρεσιακης τους ζωης . Ζουν απιστευτες καταστασεις εχοντας απεναντι τον μαζικοποιημενο λαο στα γηπεδε και στις συγκεντρωσεις και πορτειες , ”που μαυριζουν και τα ματια τους”, οχι μονο οι ψυχες τους , οταν μαλιστα υπαρχοπυν -τις περισσοτερεςς φορεςς και κυβερνητικα στελεχη , πιυ τους υβριζουν και τους; απαξιωνουν. Εδω – οπως και παντου βεβαιως-δεν ισχυει το αξιωμα . Απαξ δημοκρατης παντα δημοκρατης. Ποσοι συνελληνες ”ξεπουλησαν” τις ιδεες τους για θεσουλες, αξιωματα και οικονομησιες στην 35ετια απο το 1981;;;. Ας ξεχασουμε οσον γινεται περισσοτερο και περισσοτεροι τον ρομαντισμο και τον υποταγμενο κομματισμο μας.

          • Αυτές οι προσεγγίσεις περί δύο θεωριών και περί κρατισμού, είναι ανεδαφικές, εντελώς προσχηματικές και κυρίως κουτοπόνηρα αρθρωμένες.

            (Αναφέρομαι σε θεωρίες για να μην παρεξηγηθώ).

            Πρωτον, ο φιλελευθερισμός και ο σοσιαλισμός όντως κέντρισαν το ενδιαφέρον της νεωτερικότητας που εκδημοκράτισε με την εξέλιξη της καπιταλιστικής οικονομίας τα πάλαι ποτέ φέουδα, έστω εισάγοντας μια περιορισμένη αντιπροσώπευση ταξικής αναφοράς (φιλελευθερισμός).

            Ωστόσο, μην μπερδεύεστε παρακαλώ….

            Στον ιστορικό χρόνο αναδύθηκαν και αντισυμβατικές θεωρητικές προσεγγίσεις, βασικά απάνθρωπες που αποδημοκρατικοποιήσουν το κεκτημένο του νεωτερικού κόσμου.

            Υπήρξε ο ναζισμός, ο φασισμός, υπήρξαν οι διάφοροι ολοκληρωτισμοί, υπήρξε ο νεοφιλελευθερισμός.

            Το τι είναι νεοφιλελευθερισμός, το έχει βιώσει η κοινωνία στο πετσί της.

            Αν αναγκάζεται μια κυβέρνηση να κάνει υποχωρήσεις, ή αποδεικνύεται ότι είχε σχεδιαστικά κενά, είναι άλλης τάξεως ζήτημα στο οποίο και εγώ είχα παρασυρθεί από την κυρίαρχη προπαγάνδα του νεοφιλελεύθερου μηδενισμού.

            Είναι πρώτης τάξεως ένα κείμενο βελγίδας δικαστικής λειτουργού, της Μανουέλα Καντέλι, που απορρίπτει τεκμηριωμένα οποιαδήποτε σχέση φιλελευθερισμού-νεοφιλελευθερισμού.

            (και οπωσδήποτε, σοσιαλιστικού σχεδιασμού, αυτό είναι εκ των ων ουκ άνευ).

            Ο νεοφιλελευθερισμός ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ το κράτος δικαίου και δη το κοινωνικό κράτος δικαίου.
            ΦΟΒΑΤΑΙ τον εκδημοκρατισμό της πολιτικής και την παραγωγή πολιτικών δημοσίου συμφέροντος.
            Υπηρετεί την ανασφάλεια, τον μιλιταρισμό, την ασταθή συμπεριφορά της διοίκησης και τον αιφνιδιασμό των διοικούμενων.

            Θέλει ένα ελάχιστο (και όχι αναγκαίο) κράτος, αλλά παράλληλα -όλως τυχαίως- ευδοκιμεί μια παρασιτική γραφειοκρατία κυρίως για να δυσκολεύει την παραγωγή δημόσιων πολιτικών και να αποξενώνει τον πολίτη από την συλλογική ζωή και την νομική της έκφραση.

            Οπότε, υπολειτουργεί η κρατική τηλεόραση;;;
            Την κλείνουμε.
            Είναι εξόχως υψηλό το κόστος της ενέργειας;
            Την ιδιωτικοποιούμε.

            Εγχειρήματα όπως εποχής Πινοσέτ, ή του ψυχώ Φρίντμαν, αναδεικνύουν (βλ. ιδιωτικοποίηση ενός αγαθού που παρέχεται αφειδώς, του νερού που οδήγησε σε απώλειες αυτού του βασικού αγαθού) αναδεικνύουν την σαπίλα του πράγματος.

            Οι σημερινοί νεοφιλελέδες λένε: φταίει το κοινωνικό κράτος…
            Καταργήστε το.
            Αλλά στις εξεταστικές επιτροπές της βουλής πολλές ψευδαισθήσεις που μας καλλιεργούσαν οι θεραπαινίδες της αφόρητης κυριαρχίας του οικονομισμού,ή λογικές ψυχολογικού δόγματος σοκ στην Ελλάδα (ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας, οι άνθρωποι δεν πεθαίνουνε κιόλας, μην μου κλέβει ο τόμσεν την δόξα των …απολύσεων κλπ), καταρρίπτονται.

            Ο νεοφιλελευθερισμός, αποσκοπεί σε έναν απαξιωμένο δημόσιο χώρο για να μην υπάρχει για την κοινωνία προνομιακός χώρος παραγωγής πολιτικών δημοσίου συμφέροντος.

            Ο φιλελευθερισμός, δεν λέει αυτό.
            Μιλάει για ένα απαραίτητο κράτος, όχι απορρύθμισης και ισοπέδωσης να κάνει καθείς ό, τι του γουστάρει, αλλά για ένα επιτελικό κράτος και μια οικονομία δυνητικά αυτονομημένη από δυνητικές αυθαιρεσίες της εξουσίας.
            Προκρίνει την αρωγή της κοινωνίας, στην υγεία, τις ορθολογικές δημόσιες πολιτικές, την διασφάλιση ενός δημόσιου χώρου αξιοκρατικού, ενός σταθρού και προβλέψιμου δικαιοκρατικού συστήματος που να μην αιφνιδιάζει τους πολίτες προς όφελος κάποιων παρασιτικών ελίτ με προνομιακή πληροφόρηση.

            Ο σοσιαλισμός δίνει κατεξοχήν το στίγμα μιας κεντρικά σχεδιασμένης πολιτικής.

            Ο νεοφιλελεύθερος εξισωτισμός, μηδενίζει τον άνθρωπο και καμουφλάρεται ως παρακλάδι του φιλελευθερισμού.
            Στην πράξη είναι πίσω και από τα γαϊδούρια (αν και συμπαθώ τα γαϊδουράκια), προ-νεωτερικό καθεστώς της επιλεκτικής νομοθεσίας και της προνομιακής ρύθμισης.

            Είναι μια βάρβαρη φασίζουσα ιδεολογία και συνηθίζουν οι νεοφιλελεύθεροι να θεωρούν εαυτούς “φιλελεύθερους” ή …αντικρατιστές.

            Το άλλο παραμύθι λοιπόν, είναι ο “κρατισμός”.
            Χάρηκα πολύ την παρέμβαση Σπίρτζη στον ΟΑΣΘ.
            Δεν θα την αναλύσω, αλλά ο συμβολισμός της έχει μεγάλη σημασία.

            Οι νεοφιλελέδες αντιλαμβάνονται το κράτος ως …κρατισμό.
            Και συνήθως ιδιοποιούνται προνομιακά την δημόσια σφαίρα για να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα απογυμνώνοντας την συλλογική ζωή από κάθε προνομιακό για τις κοινωνίες πεδίο παραγωγής πολιτικών δημοσίου συμφέροντος.

            Έχω άπειρα παραδείγματα, από την ιστορία, την γεω-ιστορία, την εγχώρια και πρόσφατη πολιτική σκηνή, που δεν χωράνε σε ένα σχόλιο.

            Πάντως, ο νεοφιλελευθερισμός είναι φασισμός και ξεκάθαρα απάδει του φιλελεύθερου θεωρητικού κεκτημένου.

          • Η αρωγή αυτή στις λεγόμενες φιλελεύθερες αστικές δημοκρατίες, αφορά και στην ερμηνεία της κοινωνίας μέσα από τον ανθρωπισμό, τις κοινωνικές επιστήμες, ενώ ο νεοφιλελευθερισμός βλέπει τους ανθρώπους στο περιβάλλον της μοντελοποιημένης αφόρητης ποσοτικής εξειδίκευσης, γι’ αυτό και απέτυχαν τα οικονομικά της πάλαι ποτέ σχολής του Σικάγου και γενικά την αποτυχία τους πλήρωσαν με κόστος ζωής οι άνεργοι, οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, η οικογένεια, οι ηλικιωμένοι, ο δημόσιος πλούτος και πάει λέγοντας… προκειμένου να “βγουν” οι αριθμοί.

            Έλα όμως που δεν βγαίνουν οι άτιμοι…
            Για ευνόητους λόγους, αφού η μη κριτική σκέψη οδηγεί σε εκτρωματικές καταστάσεις και ελλιπέστατη ερμηνεία του κόσμου και των ανθρώπινων κοινωνιών.

      • Ακόμη κυνηγάτε ανεμόμυλους ορισμένοι ή σας πείραξε η σύγκλιση των ανισοτήτων που δημιουργήθηκαν στη χώρα από τον εμφύλιο και μετά.
        Φυσικά όλοι οι νεοφιλελεύθεροι δεν συγχωρούν τους πασόκους της δεκαετίας του 80, διότι ακόμη και ο νόμος του Κουτσόγιωργα έγινε λόγο της εποχής που ο δημόσιος τομέας ήταν προνόμιο μόνο των δικών μας παιδιών, ξεχνάμε τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων που συνόδευαν όλους μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ποιος μπορούσε να μπει στη διαδικασία της επιλογής στο δημόσιο που λέει και το άρθρο, μήπως κάποιος που είχε ξάδελφο “κουμουνιστή”
        Όταν η χώρα (λαός) αποφασίσει ότι χρειάζεται δικαιοσύνη πρώτα από όλα θα έρθει και η αξιοκρατία, αποσπασματικά δεν γίνετε.
        Εγώ είμαι υπέρ του χαρακίρι για όσους πρωθυπουργούς και υπουργούς και δημόσιους λειτουργούς καπηλεύθηκαν την “εξουσία” και όχι να μας λένε τι κάνει η Σουηδία ή Αυστραλία και η Ιαπωνία

  3. Τελικως αγαπητε κ. Γιωργη ,δεν καταλαβα-πως μου φαινεται και πολλοι συνανιχνευτες -αν ειστε φιλελευθερος-το νεοφιλευθερος ειναι το παρατσουκλι των αντιφρονουντων και μονο οι θερωρητικοι το υποστηριζουν, ενω στην πραξη ουτε και ο κ. ΤΡΑΜΠ το εφαρμοζει για την κοινωνικοι γαληνη-, η , κρατιστης,σοσιαλιστης,κομμουνιστης και προτιματε την διατεταγμενη κρατικη οικονομια, αλληλεγγυη και ανοχτη αγκαλια σε ολους εργαζομενους και ΑΕΡΓΟΥΣ ( οι ανεργοι και οι ανημποροι προστατευτονται-παντου στην Δυση- σε σημειο ,που μερικοι προτιμουν να μη αναζητουν εργασια, πραγμα που μπορει να συμβαινει και στην Πατριδα μας, αλλοιως πως επιβιωνουν οι χιλιες και ανω χιλιαδες ανεργοι, οπως μας ενημερωνει η ΕΛΣΤΑΤ). Τον ανθρωπισμο και την φιλαλληλια μας εχουμε απο την γεννηση μας, την οικογενειακη μας ανατροφη και την χριστιανικη μας ηθικη και γιαυτο δεν εχουμε αναγκη τους κομματικους σχηματισμους να μας καθοδηγουν -”απ’ την απ’εξω μαλιστα”- με ασυγκρατητο βερμπαλισμο. Εν τελει, να μη εξορθολογισουμε τον 35ετη κρατισμο μας-στην ΕΑλλαδα, που μας ποναει- και ο οποιος μας ”γεμισε” , πλαστους τυφλους,αναπηρους, πολυτεκνους κλπ και να μη τιμωρηθουν -στον φιλευθερισμο δεν περναει η ατιμωρησια- οσοι υπεγραψαν τα πλαστα παραστατικα με ,η, χωρις κομματικη πιεση η, προς ευκολο πλουτισμο;;;. Ειναι εποχη τωρα με τα Μνημονια-απο την αρχη επρεπε- να στερξουμε να εφαρμοσθει ο φιλελευθερισμος για καμια 10ετια,με ηθικους ανθρωπους, για να μπει καθως λεει και η λαικη παροιμια ” ο καθε κατεργαρης στον παγκο του”. Δυστυχως το δικο μας κρατος με το συνηθισμενο στον κρατισμο και την κομματοκρατια προσωπικο δεν μπορει -και να διαταχθει ακομη- να εφαρμοσει αυτο, που χρειαζομαστε. Δυστυχως μονο χρηματα μας δανειζουν οι εταιροι μας και οχι προσωπικο, γιαυτο και μας χειροδεσαν για 99 χρονια ,με τη ελπιδα να γινουμε κανονικο κρατος με την θεληση μας και με διαθεση για αριστευεια και αναδειξη στην Ευρωπη και οχι με γοερους κλαυθμους, οπως εδω και οκτω χρονια κανουμε. Ειναι καιρος οι κυβερνησαντες και οι κυβερνωντες ως αριστεροι να μη επιβεβαιωνουν την διαπιστωμενη πια ρηση οτι ”η Αριστερα στην Ελλαδα τιποτε δεν μαθαινει, για τιποτε δεν μετανοιωνει” ,αλλα αναλισκεται σε ολονυκτιες αναλυσεις για τον ανυπαρκτο εχθρο τον νεοφιλελευθερισμο και τον νικημενο σε ολη την Ευρωπη φασισμο, που ολοι μας -εν τω μεταξυ-εχουμε και επιδεικνυουμε, οταν δεν μορφωθουμε και δεν αγαπησουμε τους συνανθρωπους μας. Η καθημερινοτητα μας προδιδει.

    • Το σχόλιό σας αγαπητέ ΣΑΝ είναι μηδενιστικό, όπως και η ιδεοληψία που πρεσβεύετε.

      Είναι πέρα για πέρα ευδιάκριτες οι διαφορές νεοφιλελευθερισμού-φιλελευθερισμού.

      Συνοψίζω σχηματικά:

      Φιλελευθερισμός: κοινωνικό κράτος δικαίου, απαραίτητο και επιτελικό για την ρύθμιση της κοινωνικής ζωής με προβλέψιμη συμπεριφορά της διοίκησης, ορθολογική λειτουργία και ασφάλεια δικαίου, που μεριμνά για την διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς ζωής συνολικά.
      Το δόγμα της αφορά στην περιορισμένη αντιπροσώπευση κάποιων συμφερόντων (αρχικά της αστικής τάξης) , και στην αξίωση για αποχή του κράτους από την οικονομική σφαίρα θέτοντας όμως κανόνες που διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή.
      Διερμηνεύει την κοινωνία, με όρους κοινωνικών και ανθρωπιστικών αξιών (από την εποχή του διαφωτισμού).

      Νεοφιλελευθερισμός: Ανυπαρξία κοινωνικού κράτους δικαίου, απουσία κρατικής ρύθμισης, ελάχιστο κράτος (στρατός, δικαιοσύνη, νομισματικός έλεγχος), ορισμός της πολιτικής με βάση το συμφέρον των ελίτ, της παρασιτικής και ανεξέλεγκτης οικονομίας της αγοράς, δίχως κανόνες, δίχως ασφάλεια δικαίου για τους πολίτες εφόσον αυτό “εμποδίζει” τις “ψήφους” των οικονομικών μονάδων, που διαμορφώνουν το “δέον”.
      Ο οικονομισμός, οι “στόχοι” υποκαθιστούν την πολιτική και οι κοινωνίες ερμηνεύονται υπό το δόγμα του αφόρητου οικονομισμού.
      Η “επιτυχία” του οποίου …επιβεβαιώνεται από την επιτυχία των πολλαπλασιαστών του ΔΝΤ.

      Αλήθεια, είστε ικανοποιημένος που η ανεργία από το 7, είχε σταθεροποιηθεί μέσα σε μια 5 ετία 2009-2013, στο 27%;;;

      Είναι δείγμα …οξυδερκούς πολιτικής αυτό το αίσχος;

      Ή μήπως δεν ισχύει ότι οι ελίτ απαξίωναν την δημόσια σφαίρα για να την εκπλειστηριάσουν;
      Πάμπολλα τα παραδείγματα, μακάρι να μπορούσα να σας τα απαριθμήσω προφορικώς με καφεδάκι, δεν είναι δυνατόν όμως.

      Σοσιαλισμός: Ανάγεται σε μετασχηματισμό της κοινωνίας, με βάση ένα πρότυπο κεντρικά σχεδιασμένων πολιτικών.
      Άλλη ιστορία αυτή, που ο καθένας μπορεί να επιλέξει αν την θεωρεί επιστημονικά αποδεκτή ή όχι.
      Πάντως έχει μια συνεπή μεθοδολογία, και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

      Εκείνο που επιμένω, για να επανέλθω στο αρχικό μου σχόλιο, είναι ότι υπάρχει ένας μηδενισμός, μια προκατάληψη.

      Οι άνεργοι είναι …άεργοι, άρα μπορούσαν λχ το 2012 να βρουν εργασία, αλλά δεν έβρισκαν γιατί …ήταν τεμπέληδες.
      Οι άνθρωποι …δεν πεθαίνουνε κιόλας, επειδή η οικογένεια υποκαθιστά το κοινωνικό κράτος και πάει λέγοντας…

      Ακούστε, αυτές είναι ιδεοληψίες που ανάγονται σε έναν ψυχολογικό πόλεμο καταστολής της σκέψης και αποδίδει τα πάντα στον κόσμο.
      Όχι στο πεδίο των σχεδιασμένων πολιτικών.
      Αυτό βολεύει όσους απαξιώνουν την πολιτική ως μέσο συγκροτημένης παραγωγής πολιτικών δημοσίου συμφέροντος, και απόδοσης ευθυνών με όρους συλλογικής ρετσινιάς-ενοχοποίησης, αλλά η πραγματικότητα τους διαψεύδει.

      Και εν καιρώ μπορώ να εκθέσω ένα-ένα παραδείγματα ηθικού κρετινισμού τύπου “όλοι μαζί τα φάγαμε” που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα και διέψευδαν την θεωρία με την πράξη.

      Καλή σας νύχτα.

  4. Για να τελειωσουμε το θεμα , οντας και εγω γνησιος φιλελευθερος και ουδεποτε κρατιστης με καθε ειδους επιβαλλομμενης απο τοι κρατος ισοτητος , που ειναι η τελεια αδικια στην ανθρωπινη κοινωνια των ανισων και της αριστειας. Εσεις και πολυ αλλοι ανεκαλυψαν τον νεοφιλευθερισμο μετα το 2009 στην Ελλαδα και αν ειναι ,οπως τον περιγραφετε, δυστυχως εκτιμω οτι θα επικρατησει, οπως επεκρατησε και το το ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Ονοματιστε μου ενας κρατος , που με κυβερνητικη επιλογη καθιερωθηκε και εφαρμοζεται ο νεοφιλελευθερισμος, οταν μαλιστα τα περισσοτερα κρατη εχουν συγκυβερνησεις συμμαχικες διαφορων αποχρωσεων. Αν εννοειτε οτι εδω και μια 15ετια επεκρατησαν οι αγορες των κυβερνησεων αυτο ισχυει , αλλα γινεται προσπαθεια να τιθασσευθει το θηριο , που ηταν, ειναι και θα ειναι το χρημα. Αυτο ομως θα πιασει αρκετο χρονο . Ισως δουμε αποτελεσματα στην δευτερη 4ετια του ΤΡΑΜΠ , που φαινεται οτι ξερει το θεμα απο μεσα και μαλλον θα τολμησει το ”τρωσας και ιασεται” . Μη συγκρινετε την Ελλαδα μας μετα το 2009 , γιατι απο τοτε εχουμε ειδικο καθεστως και συνεχως χτυπιομαστε απο την μια στην αλλη οικονομικη θεωρια (προσφατη κρατικοποιηση του ΟΑΣΘ). Ας εχουμε εμπιστοσυνη στους ανθρωπους και αυτους που διευθυνουν τις αγορες και τον αμφισβητουμενο νεοφιλελευθερισμο , γιατι και αυτοι ειναι παιδια χριστιανων,η, ουμανιστων . Εξ’αλλου τα παντα ρει . Λυπουμαι, αν προτιμω τις πρακτικες καταληξεις και λυσεις , απο την απεραντολογια των θεωρητικων αναλυσεων των αμφιθεατρων και των συντεχνιακων συνεδριων. Εξ’αλλου η πολιτικη ειναι καθημερινη πραξη και οχι θεωρια . Αυτην την γραφουν στα βιβλια. Καλο Σαββατοκυριακο.

    • Αυτή η υποτιμητική προσέγγιση του συνομιλητή αναδεικνύει και το τέλμα, το αδιέξοδο της συζήτησης.
      Αν ανακάλυψα τον νεοφιλελευθερισμό μετά το 2009, ίσως είναι κάτι που δεν γνωρίζετε.
      Ούτε είναι φυσικά απαραίτητο να γνωρίζετε αν λχ είμαι από καιρό πριν επιστήμονας της πολιτικής επιστήμης.

      Εκείνο που αρνείστε επίμονα να αντιληφθείτε, είναι ότι τα παραδείγματά μου είναι πρακτικά και ότι δεν υφίσταται ένα στεγνό δυαδικό σύστημα ιδεολογιών.
      Και μόνο η αντίληψη ότι το κράτος είναι “κρατισμός” και η παραγωγή δημόσιων πολιτικών, υπόθεση “κρατισμού” που μόνο οι αγορές θα θεραπεύσουν, αναδεικνύει την ένδεια του επιχειρήματος.

      Χώρες επιχειρούμενης νεοφιλελεύθερης ισοπέδωσης υπήρξαν, όπως όταν καταδολιεύτηκαν οι ηγέτες από τον Αλιέντε, μέχρι τον Τορίχος, μέχρι τον Ρόλντος, ώστε η λατινική Αμερική να είναι συνώνυμο της “διαφθοράς” μόνο και μόνο επειδή δεν εφάρμοζε το δόγμα του Φρίντμαν.
      Είναι ενδεικτικό το παράδειγμα ότι σε ένα νεοφιλελεύθερο σύστημα υγείας, αν δεν είναι κάποιος οικονομικά επαρκής μπορεί να πεθάνει αυτοστιγμεί ελλείψει κοινωνικών σταθερών.

      Αυτά σκοπιμως τα υποβαθμίζετε.
      Όπως σκοπίμως υποβαθμίζετε την παράθεση στοιχείων και για τους πολλαπλασιαστές αλλά και μελετών περίπτωσης συγκριτικά (βλ. άρθρο βελγίδας δικαστικής λειτουργού ό.π.).

      Η αφόρητη δεοντολογία περί χριστιανών ή ουμανιστών διαχειριστών υποκρύπτει το “ποιος ελέγχει τους διαχειριστές της ζωής μας”.

      Ξέρετε, σε έναν ολοκληρωτισμό, μπορεί ο ηγέτης να είναι χριστιανός ουμανιστής και …φοβερός και τρομερός σε επίπεδο οξυδέρκειας.
      Αν πεθάνει;
      Ποιος θα τον διαδεχτεί;
      Και με ποια μέσα αξιολόγησης;
      Τι θα ίσχυσε σε ένα εκδημοκρατισμένο σύστημα και τι σε ένα εκφασισμένο/αποδημοκρατικοποιημένο περιβάλλον αν ο διάδοχος ήταν σάπιος τούτη τη φορά και ανεξέλεγκτος;

      Τα παραδείγματα που αναφέρω έχουν όλα πρακτική χροιά.

      Και δεν είναι υπόθεση αμφιθεάτρου ή διαφόρων καφενειακών προσεγγίσεων όπου για τα δεινά της χώρας μας φταίει το …survivor, επειδή κάποιος κόσμος υποκινείται μέσα από ένα αθλητικό παιχνίδι που πόρρω απέχει από αντίστοιχα ανθρωποφαγικής αισθητικής παίγνια, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει μια στερεότυπη φασιστική λογική ισοπέδωσης των πάντων.

      Φιλελευθερισμός και νεοφιλελευθερισμός λοιπόν δεν είναι απλώς διαφορετικές θεωρίες.
      Είναι εκ διαμέτρου αντίθετες και τρόπον τινά υπονομευτικές η μία της άλλης.
      Η πρώτη γιατί εκθέτει την δεύτερη ως προς την ασφάλεια του κράτους δικαίου που εγγυάται και η δεύτερη ως ρυπογόνος μετάλλαξη των αξιών της πρώτης, όπου ο σχεδιασμός πολιτικών με πρόσημο ανθρωπιστικές αξίες και κοινωνική αναφορά μετατίθεται στο επίπεδο του οικονομισμού.
      Και ο τελευταίος δεν μπορεί να συγκαλυφθεί από αυτή την αφόρητη δεοντολογία γιατί η έκταση και η επίδραση που ασκεί ξεπερνά τις καλές προθέσεις καθενός, όπως συμβαίνει σε αυτατχικά ή ολοκληρωτικά πολιτεύματα άλλωστε.
      Στον πυρήνα της δε (ακόμα χειρότερα) είναι ναζιστικής αποτίμησης της ανθρώπινης αξίας ακριβώς με πρόσημο τον οικονομισμό και την ποσοτικοποιημένη αποτίμηση του σημαντικού και του ασήμαντου για κάθε κοινωνία.

      • Τελικως μας ”εξηγησατε” τις διαφορες του φιλελευθερισμου και του εφευρεθεντος για την προπαγανδα του αντιφιλελευθερισμου ΝΕΟΦΙΛΈΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ,αλλα δεν μας εξηγησατε τις διαφορες της ελγχομενης οικονομιας-κρατισμου-απο την σοσιαλιστικη ως την κομμουνιστικη εκδοχη του και του φιλελευθερισμου. Οταν σε ενα κρατος γινονται ελευθερες πολυκομματικες εκλογες ειναι των αδυνατων αδυνατο να επιβληθει ο νεοφιλελευθερισμος στην σημερινη Ευρωωπαικη Ενωση ΜΑΣ , με την 60ετη προιστορια της στο κοινωνικο κρατος και ιδιως στην Ελλαδα μας με τον 30ετη εθισμο της στην λαμογια της σοσιαλπροοδευτικης κουλτουρας. Ολοι οι φιλελευθεροι -απλως- κ.κ. Μανος Ανδριανοπουλος και τωρα ο Πιτσιορλας περασαν και θα περασουν ως διαττοντες αστερες . Αναλογισθειτε-αναλογισθουμε, αν επανεξελεγετο ο αειμνηστος Κων/νος Μητσοτακης το 1993 τι αποτελεσματα θα ειχαμε μετα το Μαασστριχτ,τοτε που κυριαρχουσε η ελευθερη οικονομια σε ολα τα ευρωπαικα κρατη, παρα την γνωστη 10ετια του 1980;;;. Ο ενδεχομενος αντιλογος μπορει να ειναι και τι θα παθαινε ο λαος. Οπωσδηποτε πολυ λιγωτερα απο τα τωρινα και γιατι ουδεποτε η Δεξια, ριζοσπαστικως φιλελευθερη και φιλελευθερη δεν ζημιωσε τον ελληνικο λαο, στον οποιον και μονο στηριζεται απο το 1952.

        • “. Οταν σε ενα κρατος γινονται ελευθερες πολυκομματικες εκλογες ειναι των αδυνατων αδυνατο να επιβληθει ο νεοφιλελευθερισμος στην σημερινη Ευρωωπαικη Ενωση ΜΑΣ ”

          Βρήκαμε και ένα σημείο επαφής, είναι ομολογουμένως μια πρόοδος.

          Όσον αφορά στην ΕΕ, διατηρώ μια αμφίθυμη στάση που απορρίπτει μετά βδελυγμίας τον απομονωτισμό και την απαξίωση μιας σημαντικής περιφερειακής συνεργασίας αλλά και τον οπαδικό μονεταρισμό των πολλών ταχυτήτων που συνιστά υπόδειγμα έκπτωσης του ενωσιακού εγχειρήματος.

          Πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε ότι η οπαδική σκέψη αποτρέπει την ίδια την σκέψη και την κριτική διατύπωση γνώμης.

          Η ΕΕ στο μέτρο που συγκροτεί μια γεωπολιτική παράμετρο ασφάλειας σε έναν ταραγμένο κόσμο, ένα κοινωνικό μοντέλο διασφάλισης ελάχιστων συνθηκών κοινωνικού κράτους δικαίου και ενθαρρρύνει προγράμματα κοινωνικά προσανατολισμένης ανάπτυξης, είναι εκ των ων ουκ άνευ, θετική πέρα για πέρα.

          Η ΕΕ της μονεταριστικής ασφυξίας, των πολλών ταχυτήτων και μικροηγεμονισμών της λομπίστικης γραφειοπαθολογίας που ευνοεί τον παρασιτισμό των αγορών και το βαρέλι χωρίς πάτο στις δαπάνες που θα όφειλαν να ενδυναμώνουν τις κοινωνίες, αντί κάποιων παρασιτικών ελίτ, μου είναι τρομερά απεχθής.
          Αυτό μπορεί να με κάνει ευρωσκεπτικιστή, αλλά όχι ευρωφοβικό ή αντιευρωπαϊστή.

          Η συζήτηση εκτείνεται σε πολλά πεδία της δημόσιας πολιτικής και με πολλές θετικές και αρνητικές προεκτάσεις.

          Στο θέμα σοσιαλισμός, κομμουνισμός.

          Η σοσιαλιστική θεωρία, ιδιαίτερα ο μαρξισμός, διέπεται από μια σταθερά μεθοδολογική συνέπεια.
          Την οποία μπορεί κανείς να απορρίψει ή να επιλέξει.
          Αν επιθυμεί σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, ή ένα πλουραλιστικό εκδημοκρατισμένο και πλήρως αντιπροσωπευτικό σύστημα φιλελευθερισμού.

          Η μεθοδολογία είναι από εμένα σεβαστή, γιατί εμπεριέχει την ιστορία, την οικονομία, την κοινωνιολογία για να ερμηνεύει -και πάντως όχι αυθαίρετα- τον κόσμο της νεωτερικότητας.

          Ο σοσιαλισμός τι είναι;
          Σχεδιασμός πολιτικών αποκλειστικά από το κράτος σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας και της οικονομίας.
          Στην ΕΣΣΔ, ο κόσμος συνάντησε έναν σπεκουλαδόρικο “σοσιαλισμό” της nomenklatura, έναν σταλινοφασισμό.
          Αυτό δεν σήμαινε ότι ήθελε την αναρχία των παρασιτικών δυνάμεων της αγοράς που ενδυόταν τον “φιλελευθερισμό”.
          Δεν ήθελε τη νεοφιλελεύθερη ισοπέδωση της επεκτατικής εποχής Ρήγκαν, του Γιέλτσιν και των ολιγαρχών.
          Από το κακό πήγε δηλαδή στο χειρότερο.

          Και επανέρχομαι σε αυτό που ΣΚΟΠΙΜΩΣ (και λυπάμαι γι’ αυτό) προσποιείστε ότι δεν καταλαβαίνετε.
          Ο φιλελευθερισμός, είναι ένα σύστημα που διασφαλίζει την έννοια του κοινωνικού κράτους δικαίου.
          Δόγματα τύπου “σοκ” ή ερμηνείες των κοινωνικών φαινομένων υπό φράσεις συλλογικής ρετσινιάς τύπου “όλοι μαζί τα φάγαμε”, “οι άνθρωποι δεν πεθαίνουνε κιόλας”, “τιτανικοί” και άλλες τέτοιες νοστιμιές, λειτουργούσαν ως πρόκριμα για τον οικονομισμό, ως υποκατάσταση του κοινωνικού και ουμανιστικού τρόπου προσέγγισης των φαινομένων της εποχής του νεωτερικού κλασικού φιλελευθερισμού.

          Και ο σοσιαλισμός, και ο φιλελευθερισμός, παρά τις διαφορές τους, προκρίνουν την ύπαρξη ενός επιτελικού ή κεντρικού σχεδιασμού-κράτους, αλλά πάντως οπωσδήποτε ενός προνομιακού χώρου παραγωγής δημόσιων πολιτικών για να μην γίνει η κοινωνία ζούγκλα.
          Και να μην ερμηνεύονται τα πάντα υπό το πρόκριμα του αφόρητου οικονομισμού που απέτυχε παταγωδώς ιστορικά.

          Και συνήθως (πλην των πελατειακών-πατερναλιστικών τακτικών προσλήψεων που γνώρισε η χώρα ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΆ και σε όλες τις εποχές) ο σχεδιασμός δημόσιων πολιτικών από το κράτος, είναι υπόθεση αδιάβλητη και αξιοκρατική.

          Και αυτό ο νεοφιλελευθερισμός το αποστρέφεται ή το γελοιοποιεί.
          Όπως γελοιοποιεί και το Σύνταγμα όταν στέκεται “εμπόδιο” στην αυθαιρεσία της ολιγαρχίας.

          Μην κάνετε λοιπόν το λαθος να ταυτίζετε τον φιλελευθερισμό με τον νεοφιλελευθερισμό.
          Ο μεν πρώτος αφορά στην ύπαρξη του ΑΝΑΓΑΚΑΙΟΥ κοινωνικού κράτους δικαίου εμπνευσμένος από την εποχή του νεωτερικού κεκτημένου των αξιών του ανθρωπισμού και ο δε δεύτερος ανάγεται στην σχολή του αφόρητου μηδενισμού και της ισοπέδωσης που εκκινεί από την σχολή του Σικάγο, του Φρίντμαν και ιστορικά εκδηλώθηκε σε Χιλή, Ιράκ, κοκ…
          Ενώ τυπικό παράδειγμά της είναι το σύστημα ανεπτυγμένων χωρών (εδώ ούτε καν αναπτυσσόμενων) στον τομέα της υγείας, όπου όποιος δεν έχει πόρους πεθαίνει.

          Άρα η ταύτιση φιλελευθερισμού-νεοφιλελευθερισμού, όπως και η ταύτιση σοσιαλισμού ή κοινωνικού φλελευθερισμού με τον κρατισμό, είναι μέθοδοι προπαγάνδισης του ακραίου αυτού μηδενιστικού δόγματος.
          Είτε είναι κανείς μαρξιστής, είτε όχι, είτε εκτιμά περισσότερο τις μεταβατικές φιλελεύθερες αστικές δημοκρατίες και αποζητά τον εκδημοκρατισμό και όχι τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό τους, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ταυτίζεται με την φρενοβλαβή νεοφιλελεύθερη πανάκεια που έχει διαστρέψει τις έννοιες προσαρμόζοντάς τες στο κοστούμι των σκοπιμοτήτων της παρασιτικής οικονομίας και του οικονομισμού.

        • Γι’ αυτό και ο νεοφιλελευθερισμός όχι μόνο συνιστά ένα παράδειγμα ακραίας αποδημοκρατικοποίησης των κοινωνικών κατακτήσεων του νεωτερικού κράτους, αλλά δεν έχει την παραμικρή σχέση με την δημοκρατία και τις ανθρώπινες και κοινωνικές αξίες.
          Γι’ αυτό και πάντοτε θα αποτυγχάνει όσο και αν επιχειρείται (πχ δια της μιλιταριστικής βιομηχανίας και άλλων μέσων) να επιβληθεί κατά καιρούς.

          Αναζητήστε τι έγινε με την ιδιωτικοποίηση του νερού που τελικά ο κόσμος δεν είχε καν πρόσβαση στο νερό και τελικά οι τιμές αυξήθηκαν στα ύψη.

          Στον τομέα των υπηρεσιών μειώνονται οι τιμές ώστε να κλείσουν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις αλλά στις αγορές προϊόντων οι τιμές δεν πέφτουν γιατί δεν θέλουν οι μεσάζοντες να υπάρχει το κακό …κράτος, το θεωρούν “κρατισμό”.
          Επίσης για την δομική ανεργία …φταίνε οι άνεργοι και τα επιδόματα ανεργίας (Θεός φυλάξοι), αλλά ποτέ η επιβολή της οικονομικής παρασιτικής ολιγαρχίας.

          Αν ένας δημόσιος οργανισμός δεν λειτουργεί σωστά ο φιλελευθερισμός προκρίνει την ορθολογική του λειτουργία με πολιτικές δημόσιου σκοπού ενώ ο νεοφιλελευθερισμός την εκποίησή του.

          Συγκριτικά λοιπόν οι θεωρίες του φιλελευθερισμού, του σοσιαλισμού είναι μακράν πιο εμπνευσμένες από το τερατούργημα του προσχηματικά διαμορφωμένου νεοφιλελευθερισμού και σαφώς ενταγμένες στο κρατούν έστω υπόδειγμα των νεωτερικών δημοκρατιών, ή ορθότερα της σύγχρονης ευνομούμενης πολιτείας του κοινωνικού κράτους δικαίου.

          Ο σχεδιασμός πολιτκών γίνεται λοιπόν από το κράτος για λόγους δημοσίου συμφέροντος (με διαφορετική έκταση και συμπεριφορά στην οικονομική λειτουργία και στον βαθμό έντασης των παρεμβάσεων) στον σοσιαλισμό και στον φιλελευθερισμό, ενώ στον νεοφιλελευθερισμό, η ευθύνη αυτή ανάγεται στην ζούγκλα του οικονομισμού και της τερατογέννεσης των δυνάμεων της απορρύθμισης.
          Και όλως τυχαίως …όπου επιχειρήθηκε αυτό το τερατούργημα υπήρξαν δράματα, ακραίος κοινωνικός αποκλεισμός, φτώχεια, αποδημοκρατικοποίηση, δημογραφικός μαρασμός, διαφθορά..

  5. Εν κατακλείδι, το νεοφιλελευθερισμό τον συμφέρει να υπάρχει αναξιοκρατία, απαξιωμένο κράτος και διαφθορά στο σύστημα μονίμων προσλήψεων μέσω διαφόρων μεθοδεύσεων επιλεκτικών μοριοδοτήσεων, αιφνιδιασμού των διοικούμενων, προνομιακής/επιλεκτικής πληροφόρησης, αντί λχ αδιάβλητων γραπτών εξετάσεων χωρίς προσοντολαγνείες, αλλά με βασικές προϋποθέσεις και κύριο κριτήριο την διαμεσολαβημένη από ανεξάρτητους θεσμούς και όχι από κόμματα, σχέση εξεταστή εξεταζόμενου, την ανορθολογική λειτουργία των δημόσιων επιχειρήσεων και πάει λέγοντας…, ώστε στο τέλος να επιχειρηματολογεί περί “κρατισμού”.

    Γι’ αυτό και επί εποχής Μητσοτάκη είχαμε διορισμούς με ρουσφέτι, και επί εποχής Σημίτη υπήρξε διαφθορά στην τοπικής αυτοδιοίκηση με την μετάθεση του υδροκεφαλισμού του κράτους αντί για γνήσια αποκέντρωση και επί ΓΑΠ με πάγκαλους και σία καταργήθηκαν στο όνομα της συγχώνευσης “εξυγίανσης” αδιάβλητοι θεσμοί ή μετατέθηκε η ζημιά της απουσίας πολιτικών κοινωνικά αποτελεσματικών στο επίπεδο των αποθεμάτων των ασφαλιστικών ταμείων (PSI), στο χαράτσωμα (ΕΝΦΙΑ) και στην συζήτηση για εκποίηση του δημόσιου πλούτου, στα επιδόματα με οριζόντιο τρόπο κοκ….

    Άρα η δημόσια διοίκηση νοσεί όταν …πρέπει να νοσήσει.

    Και σε αυτό απαιτείται η εγρηγορση των δημοκρατικών δυνάμεων (με τα λάθη που έχουν κάνει), είτε του κοινωνικού φιλελευθερισμού, είτε του σοσιαλισμού/μαρξισμού κλπ, ώστε να μην δίνουν επιχειρήματα περί “κρατισμού” στους καραδοκούντες οπαδούς του φρίντμαν και λοιπών άλλων…

    Αυτή η αφύπνιση θα είναι ο κινητήριος μοχλός για μια ορθολογική και συγκροτημένη δημόσια διοίκηση που να υπηρετεί την αντιδιαφθορά και το δημόσιο συμφέρον, δίχως να χρειάζεται να εκποιείται προσχηματικά ο δημόσιος πλούτος και κάθε προνομιακό πεδίο ρύθμισης ενός απαραίτητου μέτρου διασφάλισης της κοινωνικής ζωής.

    Σε κάθε περίπτωση οφείλει η διοίκηση (όπως στο πρωτόλειο νεωτερικό κράτος) να διατηρήσει αυτές τις απλές αλλά όχι και τόσο αυτονόητες για το νεοφιλελεύθερο κανιβαλικό μοντέλο, κατακτήσεις του κράτους δικαίου:

    -Ορθολογικά σχεδιασμένες δημόσιες πολιτικές
    -Γενικότητα των νόμων
    -Διαφάνεια
    -Αποκομματισμός (και όχι αποπολιτικοποίηση) της διοίκησης
    -Προβλέψιμη και σταθερή συμπεριφορά της διοίκησης ώστε κάθε νέο μέτρο να μην αιφνιδιάζει τους διοικούμενους προς όφελος άνομων συμφερόντων, άρα να ισχύει μετά από μεταβατικές περιόδους που δεν θα αποσταθεροποιούν τους πολίτες
    κοκ…

    Δεν λέω ότι υφίσταται ένα ουδέτερο κράτος με δική του βούληση, αλλά οι συσχετισμοί αυτών των δυνάμεων μπορούν να διαφυλάξουν την αμεροληψία και κυρίως την ουδετερότητά του απέναντι στις παρασιτικές δυνάμεις της οικονομίας και των ολιγαρχών πάσης φύσεως (οικονομικόπολιτικής)

    • Ευχαριστω για την προσφορα σας της πρωτης παραγραφου, που περιγραφετε με λεπτομερειες την επικρατησασα κατασταση στα ( 22 ) ετη της 30ετιας των αυτοδυναμων κυβερνησεων του ΠΑΑΣΟΚ (1981-2011), με την οποιαν χαρακτηριζετε την κυβερνητικη πρακτικη του ΠΑΣΟΚ των Ανδρεα, Σημιτη και ΓΑΠ , ως νεοφιλελευθερη. Αντε τωρα να ξεμπλεξετε με τους οπαδους του τριτου δρομου για τον σοσιαλισμο και της αυτοδιαζειρισης ,που διωριζαν μεχρι το 1997 -που λειτουργησε το ΑΣΕΠ με το διατρητο διχτυ αντικειμενοκιοτητος -οσους υπηρξαν αφισσοκολλητες και ειχαν εγγραφει στις Τ.Ο ΠΑΣΟΚ . Δεν ξεχνιουνται , αγαπητε φιλε και δεν εξωραιζονται δυστυχως . Τα δεοντα τελειωσαν. Οι πραξεις μενουν , οι οποιες δυστυχως επαναλαμβανονται και σημερα ως πιστα ,η, κακεκτυπα αντιγραφα της περιοδου εκεινης, με την στηριξη και του μεγαλου θεωρητικου του Πασοκ κ. Λαλιωτη. (Νομος για την Παιδεια και ποσα αλλα που εχουν το ”προοδευτικο” προσημο . Και εμεις οι αλλοι -μα το ναι- συζητασμε για τον δονκιχωτικο νεοφιλελευθερισμο, που οπως ο κομμουνισμος ,μονο με δικτατορια μπορει να επιβληθει ΑΜΙΓΩΣ στην Ευρωπαικη μας Ενωση, παρ’οτι τον εφηρμοσε σε μεγαλο βαθμο του ΠΑΣΟΚ του Ανδρεα και των αλλων παιδιων, οπως υπογραμμισατε στην πρωτη παραγραφο σας. Τωρα μετα το 3ο Μνημονιθο ”μας τελειωσαν”οι εταιροι μας στην ΟΝΕ.

      • Μην παραφράζετε τε λεγόμενά μου.
        Έχετε δίκαιο σε κάποια αλλά μάλλον δεν διαβάσατε τι ακριβώς έγραψα.

        Το ΠΑΣΟΚ της πρώτης δεκαετίας του ’80 εκδημοκράτισε την δημόσια διοίκηση αλλά συναμα την υπονόμευσε με τις κλαδικές και τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό.
        Η περίοδος Μητσοτάκη (νεοφιλελεύθερη περίοδος) είχε και αυτή ρουσφέτια και απαξίωση του δημόσιου χώρου.
        Όχι στο χάλι που εκτιμώ οδήγησε την δημόσια διοίκηση από το ’14 και μετά ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ.

        Η σημητική περίοδος εκτός της διαφθοράς στην τοπική αυτοδιοίκηση τροποποίησε τον ΑΣΕΠ και εισήγαγε δεσμευτικά την αναίσχυντη πρακτική των δοτών περγαμηνών και των μοριοδοτήσεων αλλοιώνοντας την φυσιογνωμία των αξιοκρατικών γραπτών εξετάσεων.

        Η ΝΔ ευθύνεται για τα πανεπιστήμια λόγω της ΔΑΠ για την οποία ως παλιότερος σπουδαστής έχω την χειρότερη εικόνα που δεν χωράει σε ένα σχόλιο για να την αποτυπώσω σε πλήρη έκταση.

        Οι πάγκαλοι και οι παπακωνσταντίνου των “μαζί τα φάγαμε” και των “τιτανικών” αποδεικνύεται στην πράξη ότι εισήγαγαν το νεοφιλελεύθερο δόγμα του σοκ με εντελώς προσχηματικό τρόπο αναντιστοιχίας πράξεων-φληναφημάτων.

        Από τη ΝΔ εξαιρώ προσωπικότητες όπως η κυρία Γιαννάκου που επιχείρησε να εισαγάγει την βάση του 10, για εισαγωγή στα πανεπιστήμια ενώ ευχάριστη έκπληξη (και ας μην συμφωνώ με την πολιτική του παρουσία) είναι η παρουσία του τωρινού ΠτΔ με αφορμή την υποστήριξή του στο θέμα της αριστείας.

        Γενικά, αγαπητέ, αξιοκρατία είναι η γραπτή κρίση.
        Όπως τα παιδιά που πήγαν στην μαθητική ολυμπιάδα και διέπρεψαν.
        Εδώ σε μια διεστραμμένη αντίληψη της πραγματικότητας, η αξία δεν αποτιμάται σε πραγματικό χρόνο, αλλά με βάση τα στατικά “μόρια” που έχει μαζέψει κανείς ή μπόρεσε να συγκεντρώσει με θεμιτό και αθέμιτο τρόπο.

        Και γενικά, θεωρώ πως οτιδήποτε συμβαίνει στην δημόσια διοίκηση οφείλει να έχει μεταβατική περίοδο πριν την εφαρμογή και να υπάρχει ασφάλεια δικαίου και γενικά ανθρωπισμός, εκδημοκρατισμός και αξιοκρατία.
        Δεν είναι βάρβαρη η αξιοκρατία, αλλά τα παράθυρα μέσω των οποίων γίνονταν προσλήψεις παλιότερα, οι δοτές περγαμηνές, οι μοριοδοτήσεις, οι βαθμολογίες χωρίς καν να διαβάζει ο άλλος απλά και μόνο επειδή είναι “δικός μας”.

        Σε ό, τι με αφορά, διατηρώ μια επιφυλακτική και κριτική στάση απέναντι σε κάθε ιδεολογία ή πολιτική θέση, αλλά αποστρέφομαι κατά σειρά:
        τον ναζισμό, τον φασισμό, τον σταλινισμό της σοβιετικής nomenklatura, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα τύπου Κιμ Γιονγκ Ουν, τον νεοφιλελευθερισμό και γενικά είμαι ενάντιος σε κάθε σύστημα οργουελικής δικτατορίας, όπου υφίσταται αστυνομία σκέψης.

        Σέβομαι κάθε διαφορετική άποψη, πιστεύω λχ στον Θεό, αλλά δεν είμαι φονταμενταλιστής, και θεωρώ ιδανικό (ceteris paribus) το παρόν πολίτευμα της λεγόμενης φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας, της ύπαρξης ΜΜΕ, δικαιοσύνης, ανεξαρτήτων αρχών, αξιοκρατικής δ.δ., του πολυκομματισμού, της κριτικής δημοσιότητας και γενικά ένα τοκβιλικής επεξεργασίας νεωτερικό κεκτημένο, σταθερών ανθρωπιστικο΄και κοινωνικού πολιτισμού που επιτρέπει να έχουμε τις απαραίτητες ατομικές ελευθερίες και τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, που καθιστούν ακόμα ελεύθερους ανθρώπους.

        Δεν το θεωρώ τέλειο, προκρίνω την ενίσχυση του αντιπροσωπευτικού και κοινωνικά δίκαιου χαρακτήρα του, τον εκδημοκρατισμό του, αλλά σε γενικές γραμμές σε σύγκριση με τους ολοκληρωτισμούς που ανέφερα πιο πάνω, το θεωρώ το καλύτερο πολίτευμα.

        Σε αυτό το σύστημα επιτρέπονται “αντίβαρα” υπάρχει απαραίτητο αντίδοτο εξουσιασμού, καθώς κυριαρχεί ο νόμος και η κάθε κυβέρνηση εξουσιάζει με γνώμονα το Σύνταγμα και τους νόμους και κυριαρχεί ως πολιτική κυβέρνηση και όχι ως τύρρανος ή ως αυθαίρετος μονάρχης, καθώς εκτός των άλλων έχει ημερομηνία λήξης και εντάσσεται σε ένα δικαιοκρατικό σύστημα (με τα όποια σημαντικά ελατώματά του).

        Σε αυτό το δικαιοκρατικό περιβάλλον δεν εντάσσεται με κανέναν τρόπο ο νεοφιλελευθερισμός, που είναι μια μορφή φασισμού και απάδει της δικαιοκρατικής αρχής, της προβλέψιμης συμπεριφοράς της διοίκησης, της ασφάλειας δικαίου κοκ…

  6. Και οφείλω να παραδεχθώ ότι παρά τις αλλοπρόσαλλες αντιλήψεις κάποιων ακραίων της τωρινής κυβέρνησης που βγάζουν διάφορες μηδενιστικές ανακοινώσεις για την παιδεία κλπ, υπάρχουν ιδεολόγοι της αριστερής σκέψης (είτε διαφωνεί είτε συμφωνεί κανείς περισσότερο ή λιγότερο μαζί τους) , που δείχνουν να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους, καθώς και να συμμερίζονται την δικαιοκρατική αρχή.
    Σαφώς περισσότερο από τον προκάτοχό τους και νυν πρόεδρο της ΝΔ.

    • Μαυτα και μαυτα μειναμε μονοι απο τους συνανιχνευτες να ”ξενυχταμε” στα αμφιθετρα της αληστου μνημης εποχης του εκδημοκρατισμου, του κομματισμου και του ισχυρου βαθρου του συνδικαλισμου των αχρηστων,που αποτελεσε και την επικεφαλιδα του αρθρου με τις ανταλλαγεισες- μακροσκελεις απο πλευρας σας- αποψεις μας. Μετρηστε ποτε μπηκαν στο Δημοσιο οι περισσοτεροι αχρηστοι. Τελος -δεν θα συνεχισω αλλο- αλλα σας παρακαλω να κατονομασετε τους ιδεολογους της αιστερης σκεψης-τι ειν’τουτο παλι-, που δειχνουν -εστω-να σεβονταιτο Συνταγμα και τους νομους, καθως και να συμμεριζονταιτην δικαιοκρατικη αρχη, οπως επι παραδειγματι ενω το ΣτΕ προχθες ”παγωσε” την εκκαθαριση του ΟΑΣΘ ,ο αρμοδιος υπουργος και ο διορισμενος προεδρος του ΟΑΣΘ ”γιορταζει” την νικη-ΗΤΤΑ του-και θα συνεχισει την εκκαθαριση. Με κατι τετοια εκτιθεσθε -ειναι ελικρινες το ενδιαφερον μου-, οταν συγκρινετε προηγουμενους και τον νυν προεδρο της Ν.Δ , που σαυτο ακριβς”παταει”,οπως με τον νομο Παππα για τα καναλια και κατηγορει-φθειρει αποπτελεσματικα την σημερινη κυβερνηση του κρατους μας με τα ευρωπαικα κεκτημενα. Καλη εβδομαδα.

      • Η ταύτιση εκδημοκρατισμού και κομματισμού (αρνητικής υποσημείωσης/φόρτισης) είναι σαφώς αντιεπιστημονική, και θαρρώ αυτό το καταλαβαίνετε.
        Για το μακροσκελές, συγχωρήστε με.

        Για τον ΟΑΣΘ, μιλώντας για υποκρισία, παρακαλώ εξετάστε το καθεστώς λειτουργίας και όχι το νομικής φύσης ζήτημα του πράγματος, το οποίο είναι αυστηρά διαδικαστικής φύσης.

        Για τα ΜΜΕ, ήμουν από εκείνους που διαφωνούσα με το νόμο Παππά, κυρίως λόγω της αντίληψης περί ιδιοκτησίας των ΜΜΕ.
        Δικοί σας και δικοί μας.

        Με αυτό διαφωνώ ακόμα ως γενικότερη αντίληψη.
        Όμως, αναλογιζόμενος και την σοβαρή δουλειά που γίνεται στις εξεταστικές επιτροπές για τα διάφορα σκάνδαλα, όπου νεοφιλελεύθεροι μύθοι “όλοι μαζί τα φάγαμε”, “δεν υπάρχει σάλιο” ή η εκπλειστηρίαση για λόγους “αντικρατισμού” με προσχηματικές διεργασίες, της δημόσιας σφαίρας, παραμερίζοντας την έννοια του δημοσίου συμφέροντος, με κάνουν να καταλάβω ότι κάπου οι συριζαίοι έχουν δίκιο για τις σπασμωδικές αντιδράσεις τους.

        Όχι όμως.
        Δεν ταυτίζομαι με την οργουελικής φύσεως νομενκλατούρα, με το δόγμα “ότι λέει το κόμμα είναι σωστό”, αλλά σαφώς υπάρχουν (όχι συριζαίοι απαραίτητα) αλλά αριστεροί συνταγματολόγοι, που φαίνεται να έχουν κάνει τον δικό τους μικρό ή μεγάλο αγώνα απέναντι στο νεοφιλελεύθερο ισοπεδωτικό δόγμα του σοκ, κυρίως σεβόμενοι τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας, ενδεχομένως με λογικές δημοκρατικού σοσιαλιστικού μετασχηματισμού ενός Πουλατζά, και όχι σταλινικών προσεγγίσεων ή κομματισμών.

        Σαφώς υπάρχουν και ταλιμπάν συριζαίοι που θεωρούν την αξιοκρατία “κακούργημα”, έχουν μηδενιστικές αντιλήψεις για την λαϊκή παράδοση, για την παιδεία κοκ…
        Και δεν εννοώ τα προσωπικά τους ιδανικά, αυτά τα σέβομαι.
        Εννοώ τις γνωστές συμπεριφορές που έχει κάθε κόμμα εξουσίας στο εσωτερικό του με φαρισαίους και γραμματείς που θέλουν να επιβάλλουν στον λαό ετσιθελικά την δική τους κοσμοθεωρία, αρνούμενοι να κατανοήσουν ότι είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ κυβέρνηση, και έχουν ΠΟΛΙΤΙΚΗ εξουσία, αλλά δεν είναι λογοκριτές, ή ευρισκόμενοι σε καθεστώς στρατιωτικής πειθαρχίας στο κόμμα.

        Ο κόσμος τους ψήφισε εξ αντανακλάσεως ενός ακραίου καθεστώτος νεοφιλελεύθερης αποδημοκρατικοποίησης, ώστε υπό τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού να διατηρήσουν κάποια θεμελιώδη που μας διατηρούν σε συνθήκες κοινωνικού κράτους δικαίου (όπως τα ανέπτυξα παραπανω).

        Πάντως ο τότε υπουργός διοικητ. μεταρρύθμισης, για τους γνώστες της δημόσιας διοίκησης, ειδικά το 2014 υπήρξε εξαιρετικά αρνητικός, αλλά δεν σκοπεύω να μπω σε λεπτομέρειες.

        Για τον συνδικαλισμό, τα είπαμε.
        Τι να προσθέσω παραπάνω;
        Αν θέλετε τα ακούτε, αν όχι ας λέμε τα ίδια και τα ίδια.

        Καλή εβδομάδα, επίσης.

      • ΥΓ
        Υπονοώ σαφώς ότι δόγματα τύπου: “όλοι μαζί τα φάγαμε”, “ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας”, “δεν υπάρχει σάλιο” υποστηρίζονταν από τα ΜΜΕ, λες και επρόκειτο για πλύση εγκεφάλου.
        Γι’ αυτό και θεωρώ δικαιολογημένη την σπασμωδική αντίδραση των συριζαίων.
        Εξακολουθώ όμως να την θεωρώ σπασμωδική και πως δεν είναι το ζήτημα να χτιστεί μια “αντιπροπαγάνδα” στην προπαγάνδα με όρους οικειότητας κομματικής.
        Αυτό.

        Πάρτε παράδειγμα την ΕΡΤ.
        Αντί να τεθεί το ζήτημα της λειτουργίας, ο νεοφιλελεύθερος μηδενισμός προέκρινε το κλείσιμο και μετά η μια σπασμωδική αντίδραση διαδεχόταν την άλλη.

        Τα μμε δυστυχώς διαμορφώνουν ακόμα και την εικόνα που έχουμε για την ζωή, την πολιτική, τα πάντα.
        Όταν μου μοστράρεις τον τάδε λχ υπουργό υγείας ως έναν ….μπρουτάλ άνθρωπο των σπηλαίων, αγροίκο αλλά παρακάμπτεις τα θέματα της υγείας με τα οποία καταπιάνεται, ε αυτό δεν είναι πληροφόρηση αντικειμενική.
        Το ίδιο και στον ΟΑΣΘ.
        Το πρόβλημα των νεοφιλελεύθερων μηδενιστών είναι ότι αποϊδιωτικοποιήθηκε, ή αν νομικά υπήρξε διαδικαστική εμπλοκή.
        Το πως λειτουργεί με όρους κοινωνικής αποτελεσματικότητας, απασχόλησε κανέναν;
        Ή μόνο αν ο Παππάς είναι επικεφαλής;
        Είναι και λένε πως βρίσκεται εκεί αμισθί.
        Λοιπόν, πολλές φορές και ο τύπος πρέπει να εξετάζεται, αλλά η ουσία οφείλει να εξετάζεται περισσότερο, γιατί εκεί επηρεάζεται η καθημερινότητα ενός εκάστου.

        Άλλωστε, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι από όσο έχω καταλάβει, με τις δικές τους ιδιαίτερες ιδέες με αρκετές από τις οποίες διαφωνώ ίσως, αλλά που σέβονται το κράτος δικαίου και έχουν ένα πρότυπο δημοκρατικού σοσιαλισμού ή ευρωπαϊκής αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, είναι πραγματικά ιδεολόγοι και δεν είναι κομματικοί μόνο που κοιτάνε να κάνουν το κράτος λάφυρο.

        Ε, αυτούς που κοιτάνε να κάνουν το κράτος λάφυρο ή να αλλάξουν την χώρα, τις αξίες, τα ιδανικά των ανθρώπων ή παρεμβαίνουν ως οργουελικοί παρατηρητές της λαϊκής ψυχαγωγίας, τους θεωρώ πολύ μακριά από όσα με εκράζουν και τους απορρίπτω.
        Απλά δεν θέλω να είμαι μηδενιστής και εθισμένα αντιπολιτευτικός ειδικά για να κάνουν οι επίδοξοι νεοφιλελέδικες ιδέες την δική τους σπέκουλα, επικοινωνιακή ή εκλογική.

Leave a Reply to Stratus Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα