Ποιος κυβερνά τη χώρα;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

 

 

 

 

 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

Όσο και αν φαίνεται παράξενο, η Ελλάδα είναι ίσως το πρώτο αναρχοαυτόνομο κράτος στον κόσμο. Για λόγους που χρήζουν κοινωνιολογικής και πολιτικής μελέτης, ο αναρχοαυτόνομος χώρος διαδραματίζει στην ελληνική πολιτική ζωή ρόλο δυσανάλογο με το μέγεθός του και τη σημασία του, από ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως το κράμα αναρχοαυτόνομων και αντιεξουσαστών είναι πολιτική δύναμη στη χώρα.

Μπορεί να καθορίσει ακόμη και την πολιτική ατζέντα, και πάντως με τις ενέργειές του όχι μόνο να επηρεάσει τη συμπεριφορά της πολιτικής εξουσίας με το να ενσπείρει το φόβο στοχοποιώντας πρόσωπα, αλλά και να εκθέσει τη χώρα. Όπως έγινε τελευταία με την αποστολή των φακέλων με το εκρηκτικό υλικό στο Βερολίνο και το Παρίσι.

Η Ελλάδα εμφανίζεται, για ακόμη μια φορά, να μην μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς ως οργανωμένη πολιτεία.

Για την ιδεολογία των ανθρώπων αυτών, που υποτίθεται ότι βρίσκονται σε διαρκή και ανελέητο πόλεμο με την εξουσία, το να φέρουν τη χώρα σε δύσκολη θέση είναι πολιτική επιτυχία. Δεν ενδιαφέρονται επίσης και για τις εντυπώσεις που θα δημιουργήσουν στο λαό, διότι θεωρούν τη στάση της κοινωνίας απαθή προς την πολιτική εξουσία.

Μέρος αυτών των –νεαράς συνήθως ηλικίας– ανθρώπων είχε διεισδύσει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι άγνωστο αν παρέμεινε ή αποχώρησε.

Πάντως, στο στελεχιακό του δυναμικό το κυβερνών κόμμα διαθέτει ακόμη δραστήρια στελέχη του χώρου αυτού, ακόμη και σε υψηλό επίπεδο συμβούλων του πρωθυπουργού. Αλλά η συγκεκριμένη περίπτωση είναι, ίσως, η πιο ακίνδυνη.

Σε μια χώρα λοιπόν που απουσιάζει, ή διαδραματίζει μικρό ρόλο, η αστική τάξη, ο αναρχοαυτόνομος χώρος είναι ένας πόλος εξουσίας.

Ένας δεύτερος πόλος εξουσίας είναι όλο αυτό το εθνικολαϊκό μόρφωμα που συσπειρώνεται γύρω από διάφορους συλλόγους. Υπό προϋποθέσεις, επηρεάζει μικρά τμήματα της κοινωνίας τα οποία, όλα μαζί, συνιστούν μια πολιτική δύναμη έστω και ανομοιογενή.

Η τρίτη μορφή εξουσίας είναι ο συντηρητικός χώρος, ο οποίος παραμένει σταθερός από τότε που συγκροτήθηκε σε πολιτική δύναμη.

Σε αντίθεση με τον κεντρώο, μετριοπαθή χώρο που εκτινάσσεται όταν βρίσκει ικανή ηγεσία και πειστικό πολιτικό αφήγημα και φθάνει στα όρια της διάλυσης όταν οι προϋποθέσεις συσπείρωσής του εκλείψουν..

Το παράδοξο είναι ότι στην μεταπολιτευτική Ελλάδα ο συντηρητικός χώρος συνυπάρχει με τον φιλελεύθερο στον ίδιο πολιτικό σχηματισμό. Φιλελεύθερα στοιχεία, όμως, είναι διασκορπισμένα σε όλο το πολιτικό φάσμα της ελληνικής πολιτικής ζωής, αλλά για διάφορους λόγους κυρίως ιστορικούς, δεν μπορούν να συγκροτήσουν όλα μαζί πολιτική δύναμη.

Μια τέταρτη πολιτική δύναμη, που συσπειρώθηκε σε υπαρκτή και αξιοσημείωτη οντότητα την περίοδο της κρίσης, είναι διάφορα στελέχη της περιφερόμενης μεταπολιτευτικής Αριστεράς που μονίμως αναζητούσαν τον δρόμο για την εξουσία έναντι κάθε τιμήματος. Αυτοί είναι που αποτέλεσαν τον πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από τον οποίο συσπειρώθηκαν οι φυγόκεντρες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλοι πολίτες προερχόμενοι από το σύνολο του πολιτικού φάσματος. Δυσαρεστήθηκαν με τους πρώην συνοδοιπόρους τους και πίστεψαν στο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ – το οποίο βασίσθηκε σε μια πλάνη, για να είμαστε επιεικείς.

Συνειδητή ή όχι, επρόκειτο για πλάνη. Διότι τίποτε από όσα υποσχέθηκε δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει η άλλοτε μαχητική αντιπολίτευση όταν έγινε κυβέρνηση.

Η εκδοχή να πρόκειται για ιδεοληπτικούς ανθρώπους που δεν μπορούσαν να έχουν γνώση της πραγματικότητας δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά αυτοί αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ με την κρίση του 2015. Όσοι έμειναν είναι μανιακοί της εξουσίας. Την ήθελαν, την φλερτάρισαν, την κατέκτησαν, και είναι διατεθειμένοι να την διατηρήσουν πάση θυσία.

Η χώρα βρίσκεται σε τρομερό αδιέξοδο από το οποίο μόνο μια προσφυγή στην κάλπη μπορεί να της παράσχει μια ανακούφιση, όχι με την έννοια ότι θα τη βγάλει από την κρίση αλλά ότι θα αναδιατάξει τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Τα ψέματα λίγο-πολύ τελείωσαν και κανείς δεν μπορεί, πλέον, να τα χρησιμοποιήσει για να ξεγελάσει την κοινωνία. Αυτό που θα προκύψει δεν θα αντανακλά τη λαϊκή βούληση, διότι ο λαός δεν θέλει κανένα από τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα, αλλά θα είναι μια καταγραφή τής μετά την παραπλάνηση πολιτικής βούλησης.

Ζαλισμένος από τα απανωτά χτυπήματα που δέχεται από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, και τον γκεμπελικό δημόσιο λόγο των προπαγανδιστών του, ο ελληνικός λαός αφήνει να περνούν απαρατήρητες καταγγελίες τεράστιας σημασίας που έχουν να κάνουν με φαινόμενα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως εκτροπή. Η πρώην βουλευτής και αντιπρόεδρος της Βουλής Δέσποινα Χαραλαμπίδου, από τα πολύ δραστήρια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη διάσπαση του καλοκαιριού του 2015, με επιστολή της στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κατήγγειλε, ουσιαστικά, τη δημιουργία παρακρατικών μηχανισμών στην Ελληνική Αστυνομία.

Συγκεκριμένα κατήγγειλε, με την παράθεση μάλιστα και δύο ονομάτων, ότι τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (στη Θεσσαλονίκη) ήσαν παρόντα και έδιναν εντολές στις αστυνομικές δυνάμεις κατά τις επιχειρήσεις στις 6/3/2017 στον χώρο του ΣΜΑ στα όρια του Δημοτικού Διαμερίσματος Ευκαρπίας του Δήμου Παύλου Μελά.

Στην επιστολή της επισήμανε, ακόμη, πως στελέχη του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ μετέχουν και στις συσκέψεις που γίνονται στην αστυνομία για να καθοριστεί η επιχειρησιακή συμπεριφορά των αστυνομικών δυνάμεων. Αν όλα αυτά συμβαίνουν, αυτό είναι ο ορισμός της δημιουργίας παρακρατικού μηχανισμού στην αστυνομία. Ένας κίνδυνος που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος γιατί θα τον βρούμε μπροστά μας.

Οι εξελίξεις από εδώ και πέρα δεν θα είναι ομαλές, και αν τέτοιου είδους φαινόμενα δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως, δεν αποκλείεται το οτιδήποτε.

Η προσπάθεια δημιουργίας παρακρατικών μηχανισμών δεν περιορίζεται, βεβαίως, στην περίπτωση αυτή. Γίνεται μια μεθοδευμένη προσπάθεια που αρχίζει από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, ακόμη και στο διαδίκτυο, και φθάνει ως τη συντήρηση ενός κοινωνικού περιθωρίου το οποίο χρησιμοποιείται ως το μακρύ δόρυ της εξουσίας, κατά το δοκούν.

Όποιος νομίζει πως η χώρα θα απαλλαγεί εύκολα από αυτό που βιώνει, είναι γελασμένος.

Στο πολιτικό αυτό τοπίο προσθέστε και τη διαρροή των νέων και μορφωμένων στρωμάτων της κοινωνίας στο εξωτερικό, για να σχηματιστεί μια –μερική, έστω– εικόνα της κατάστασης την οποία βιώνει η Ελλάδα. Κατάσταση που δύσκολα μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις δυνάμεις που διεκδικούν τη λαϊκή ετυμηγορία.

Ποιος κυβερνά και ποιος μπορεί να κυβερνήσει, πραγματικά, αυτή τη χώρα;

http://www.pontos-news.gr

spot_img

19 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ‘Αυτό που θα προκύψει δεν θα αντανακλά τη λαϊκή βούληση, διότι ο λαός δεν θέλει κανένα από τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα,’

    Eπιτέλους παραδεχόμαστε τ’ αυτονόητα αντί του ειδεχθούς “Κατά τον λαό και οι άρχοντες” ή το “Έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν” που πολύ συχνά αναφέρονταν.

    Και “Ποιος κυβερνά και ποιος μπορεί να κυβερνήσει, πραγματικά, αυτή τη χώρα;”

    Ιδού το μέγα ερώτημα . Όποιος μπορεί να το απαντήσει, θα έχε λύσε και το πρόβλημα.

  2. Μπορεί νά στερούμεθα αστικής τάξεως, αλλά

    από πανεπιστημιακή νεκροφιλί μπουρζουαζένσις,

    γιά «Για χάλια(«έχω κιλίμια, χαλέα…», θά πεί! σσ), ψώνια, πίνακες και
    κάθε είδους χλιδά(χλιδάδη λίγδα, έ;! σσ) των καθηγητών…», πού γράφει καί ό

    Suspisious,

    10 είς τήν 506, πού
    εξιτάρει κιόλας εδώ μέσα τόν φίλο μου τόν

    Βλαξ,

    έ;!

  3. Οι λιγο πιο παλαιοι-γιατι να το κρυψωμεν αλλωστε- εζησαν ,αγαπητε κ. Σαββιδη την κατασταση , που περιγραφετε στην πρωτη 4ετια της Πασοκικης Αλλαγης ,τοτε που ”εσπασε” η ραχοκοκκαλια του αστικου κρατους με την καταργηση των δημοσιων υπαλληλων γενικων γραμματεων και διεθυντων των Υπουργειων , που υπηρετουσαν στο Δημοσιο απο το 1950 ΣΥΝΕΧΩΣ και επι των αποκληθεισων δημοκρατικων κυβερνησεων των ετων 1950-53 και 1963-67 και επι επταετιας, αλλα και στη συνεχεια , -με τις επιβαλλομενες αλλαγες τους- και την αντικασταση τους απο την επομενη της ”λαικης εξουσιας” με Κουτσογεωργικο νομο απο κομματικους συμβουλους-κομισαριους- τους πασιγνωστους πρασινοφρουρους. Αυτοι οι ορκισμενοι για τον 3ο δρομο για τον σοσιαλισμο , διωρισαν πολιτικους υπαλληλους-σπιουνους σε καθε δημοσια υπηρεσια ,που διενειμαν ,η, προωθουσαν και την αποκληθεισα εφημεριδα Φ.Ε.Κ την γνωστη ΑΥΡΙΑΝΗ και ετσι το τοτε κυβερνων κομμα πολυ γρηγορα διελυσε και κομματικοιποιησε τον κρατικο μηχανισμο, που βοηθουντος και του εγκαθετου συνδικαλισμου και ο οποιος υπεταγη στην εξουσια , για να επιβιωσει, πλήν των τιμητικων εξαιρεσεων, που επεμειναν στην εφαρμογη του κρατους δικαιου και την ευθυτητα του σωματος και του λογισμου ,γιαυτο και προωρως απεβληθησαν απο τα 50 χρονια τους,η, συνταξιοδοτηθηκαν οι γυναικες απο τα 35 τους , με 15ετη υπηρεσια και ουκ ολιγοι αναπηροποιηθηκαν για αυξημενες συνταξεις. Και παρ’ολα αυτα αγαπητε κ. Σαββιδη το κομμα εκεινο επανεξελεγη σε γενικες εκλογες και κυβερνησε, μεχρι το 2004 -επι 20 χρονια απο το 1981- και με ψηφοφορους συνελληνες ανω των 3.000.000. Μαλιστα με το καταλυτικο για τον ”αχορταγο” Ελληνα συνθημα ”λεφτα υπαρχουν” επανεξελεγη αυτοδυναμως , με ανω των 3.500.000 ψηφοφορων συνελληνων και τον Οκτωβριο του 2009 και τωρα ,παρ’οτι ποντικι συνεχιζει να βρυχαται. Για τα σημερινα συγκυβερνωντα κομματα και τους αρχηγους τους, που κληρονομησαν αυτο το αποδιαρθρωμενο και κομματικα αλοιθωρο προς τα αριστερα κρατος, καθως και τα σοβαρα υπολειμματα εκεινης της κομματικης πρωτοποριας, ειναι προκληση να μη προσπαθησουν να παγιωσουν την παραμονη τους στην εξουσια. Κατα παραφραση δε της ρησεως του Θεμιστοκλεους για τον νικητη του Μαραθωνος Μιλτιαδη , μαλλον αναφωνουν το ” ουκ εα με καθευδει το του ΠΑΣΟΚ και των Ανδρεα ,Σημιτη και ΓΑΠ τροπαιον”. ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ . Να σπευσετε να συνδραμετε και να ”ξεμπροστιαζετε ” ολους τους μονιμους δημοσιους υπαλληλους ,που δεν μενουν πιστοι στην υπηρετηση του κρατους δικαιου , -με τα πολλα ευρωπαικα κεκτημενα-, γιατι χωρις την βοηθεια της 4ης εξουσιας και των πολιτων , θα υποκυπτουν καθημερινως, οπως στην εποχη της 10ετιας του 1980. .ΕΡΡΩΣΘΕ.

  4. Ψυχολογικά-μυαλικά & κοινωνικά

    πρόκειται για το τίμημα που πληρώνουμε αγνοώντας τη σημασία της Ελληνικής Παιδείας (που δεν είναι μόρφωση-καλλιέργεια ούτε δια-μόρφωση «λειτουργικών» χαρακτήρων). Η ελληνική Πολιτική θέλει την Παιδεία της, που συνίσταται στην Πολιτική Ψυχολογία της ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ:
    1) Κατά τον Αριστοτέλη, τόσο η Δημοκρατία όσο και η οικονομική Ανάπτυξη εξαρτώνται αποκλειστικά από την ύπαρξη της κοινωνικοπολιτικής ΜΕΣΟΤΗΤΑΣ.
    2) Κατά την όλη ελληνική παράδοση (αρχαία και ορθόδοξη), οι δύο συνιστώσες της Παιδείας μας είναι η Φιλοσοφία και η Φιλοκαλία, που φτιάχνουν τον Φιλότιμο άνθρωπο.

    Κοινωνικά-πολιτικά

    το αναρχοαυτόνομο κράτος μας μοιάζει μάλλον με τον θεσμό των αρματολών/αντιεξουσιαστών και κλεφτών/αναρχοαυτόνομων λόγω εξωκοινωνικής διαχείρισης του κρατικού μηχανισμού. Η αναρχοαυτόνομη ψυχική παθολογία και πρακτική σίγουρα καθορίζει τα πολικά πράγματα και, ασφαλώς,εδραιώνει τον φόβο.
    Η κηδεμονία μας ως «προστατευόμενων»(προτεκτοράτου)από τους δανειστές-Προστάτες εξηγεί τον «δυσανάλογο ρόλο» της αναρχοαυτόνομης κοινότητας στην ελληνική πολιτική ζωή.

    Ακόμα όμως και οι συνθήκες κοινωνικής αιχμαλωσίας θα έβρισκαν διέξοδο, αν γινόταν να παραδεχτούμε πως δεν γίνεται αληθινή πολιτική χωρίς αληθινή ψυχολογία, δηλαδή απελευθέρωση της νοητικής-συνειδησιακής ικανότητας του ΚΡΙΝΕΙΝ. Και μόνο ότι αναγνωρίζουμε σαν Ιδεολογία την αναρχοαυτόνομη ηλιθιότητα φτάνει για να αφήνουμε να ηγεμονεύει η απόλυτα σάχλα, η ανοργανωσιά και το παρακράτος.
    Το πρόβλημα με την αστική τάξη στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ η απουσία της αλλά (όπως σχολιάζει ο άλφα-άλφα) η σημερινή μπουρζουαζία των ΑΕΙ και ΜΜΕ, με την μη-ιδεολογία της δυτικής ελευθεριακότητας-libertarianism. Η απουσία του μεσαίου στρώματος είναι το πρόβλημά μας. Το οποίο α) βγήκε από τη μέση ως οικονομική δύναμη δια χειρός κομματοκρατίας (βοηθητική-facilitator των «Αγορών») και β) αποδομήθηκε μυαλικά και ψυχικά από την παγκόσμια ηγεμονία του απολίτικου και ψυχανώμαλου ελευθερισμού (που μεταξύ άλλων έκανε λάβαρο προοδευτισμού τον Μαρκήσιο ντε Σαντ)
    Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι γίναμε ΑΕΡΜΑΤΙΣΤΟΙ: χωρίς το έρμα της δικής μας Παράδοσης. Και σ’ αυτό φταίει η εθελοτυφλία μας για το ψυχοπρόβλημα των δυτικών «προοδευτικών» που αρνούνται να παραδεχτούν τη σημασία της συλλογικής ταυτότητας και της κοινωνικής ιστορίας.
    Έτσι, οι συντηρητικοί ρέπουν στην εθνικιστική μπουρδολογία και παρασύρονται από τους φιλελεύθερους των «Αγορών», οι κεντρώοι, όπως και η «μεταπολευτική» Αριστερά, τρέχουν πίσω από την ελευθεριακή βλακεία των “Προοδευτικών” και ενσωματώνονται στους εκάστοτε σχηματισμούς της κεντροαριστερής ανοησίας.
    Είναι καιρός να λέμε όλα τα πράγματα με το όνομά τους, δηλαδή με καθαρό, από την πλύση εγκεφάλου, μυαλό.

  5. Μυαλικά ; Αερμάτιστη ;

    Νεολογισμοί;

    Πάντως το ερώτημα ποιος κυβερνά και ποιός μπορεί να κυβερνήσει, δεν απαντήθηκε και πάλι.

    • Προφανώς στο Ανερμάτιστη ξέφυγε το ν.

      Αλλά το ‘μυαλικά’ χρησιμοποιείται στην παρ’ημίν ψυχιατρική επιστήμη για να αποδίδεται σωστά η νόηση (στο επίπεδο της καθημερινότητας) που δεν είναι ΝΟΥΣ (του ψυχικού επιπέδου της Αλήθειας, της αυτοσυνείδησης και της αυτοδημιουργίας).
      Επιπλέον, επειδή στη σημερινή σκέψη επικρατεί το αγγλοαμερικανικό “λειτουργικό σύστημα” σκέψης, στο οποίο δεν νοείται η έννοια Ψυχή ως ψυχική συνείδηση,οπότε για τις περισσότερες έννοιες που σχετίζονται με ψυχική δραστηριότητα χρησιμοποιούν το mind.

      Υ.Γ.
      Απορίας άξιο που δεν θεωρείς απάντηση στο “ποιός κυβερνά” ότι το κάνουν οι ξένοι, οι Προστάτες μας.
      Μήπως πρέπει να δουλέψεις λίγο τον όρο Διακυβέρνηση; Ο οποίος είναι άσχετος με τη γνώριμη Κυβέρνηση αλλά, όπως αυτή, είναι εντελώς άσχετη με το ελληνικό ερώτημα “ποιός άρχει”

      Αν πάλι εννοείς, με αγγλοαμερικανή σκέψη, το απομεινάρι της Διοίκησης/Administration, της “εκτελεστικής” Εξουσίας, η απάντηση είναι ΚΑΝΕΙΣ. Στην κομματική Διακυβέρνηση Κανείς δεν είναι υπόλογος, δεν έχει Ευθύνη, δεν λογοδοτεί. Κανένα κόμμα δεν υιοθετεί (δεν κάνει “ιδιοκτησία” του, κατά τη μοντέρνα αγγλοαμερικανική έκφραση) τον κοινωνικό αυτόν σκοπό. Μόνος σκοπός είναι η αρπαγή δημόσιου πλούτου και και κοινών αγαθών.
      Σημειωτέον, ότι στην ιδιοτελή αυτή κακοδιαχείριση των δημόσιων πραγμάτων, ήρθε να προστεθεί η ανεξέλεγκτη διοίκηση μέσω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων της παγκοσμιοποιημένης/οικονομίστικης Διακυβέρνησης.

  6. Ιστορικά, με όρους επιστήμης, η πραγματικότητα αυτή κύριε Σαββίδη στην οποία αναφέρεστε με περιγραφική ακρίβεια χιλιοστού, οφείλεται στο ότι το κράτος αυτό δεν λειτουργεί με όρους δημοσίου συμφέροντος και μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την εγκαθίδρυση της βαυαροκρατίας, καλείται να παίξει έναν ρόλο χειραγώγησης της κοινωνίας μέσα από προσχηματικούς κομματικούς ανταγωνισμούς για τη νομή της εξουσίας.
    Το κράτος δεν είναι “δημόσιο”.
    Είναι απλώς δημόσιο λάφυρο για τα ανταγωνιζόμενα συμφέροντα.
    Το ότι η πολιτική τάξη πολιτεύεται εκτός του κράτους δικαίου και χωρίς σοβαρότητα στην προσέγγιση των πολιτικών με όρους κοινωνικής αποτελεσματικότητας, οφείλεται ακριβώς στην αυτονόμηση του κράτους από την κοινωνία, την οποία αξιοποιεί για λόγους υφαρπαγής ευκαιριακής νομιμοποίησης και μετά τέλος…

    Ισχύει η ελεύθερη εντολή, δηλαδή η ασυδοσία.
    Και γι’ αυτό συμφωνώ με τις προσεγγίσεις του πολιτικού επιστήμονα Γ. Κοντογιώργη, καίτοι γνωρίζω πως καραδοκεί η “πέμπτη φάλαγγα” του χαφιεδισμού (μια και αναφέρεστε στο διαδίκτυο) για να αποδομήσει το πρόσωπο, μέσα από το οποίο φυσικά επιχειρείται να απαξωθεί η ίδια η φύση της επιχειρηματολογίας.

    (και πάντα με το γνώριμο καταφύγιο του παλιανθρώπου όπως λέγεται, του “πατριωτισμού” σ.σ. δεν αναφέρομαι στον πραγματικό πατριωτισμό).

  7. Έτσι, οι πελετειακές σχέσεις, η αγελαία προσέγγιση της κοινωνίας προσέλκυσε κόμματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ να παίξουν αυτό τον ρόλο καλύτερα από ότι τον διαμόρφωναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που για λόγους ισορροπιών άφηναν και κάποιες αξιοκρατικές μέριμνες ή συνθήκες διαφάνειας να διατηρούν κάποια προσχήματα.
    Με απλά λόγια, διόριζαν ξέρω ‘γω ημετέρους, αλλά άφηναν μια ελάχιστη αξιοκρατική κοιτίδα για να υπάρχει πεδίο παραγωγής δημόσιων πολιτικών.
    Αυτοί που ήρθαν τώρα, απλώς ενεργούν εξόχως παρασιτικά και υιοθετούν μάλιστα εξαιρετικά ολοκληρωτικής λογικής προπαγανδιστικές συμπεριφορές όπου εάν το “κόμμα” λέει ότι πετάει ο γάιδαρος, σημαίνει ότι “πετάει”.
    Γι’ αυτό και μπροστά στο αδιέξοδο της ανεπάρκειάς τους κατά την τρέχουσα διακυβέρνηση της χώρας, επικαλούνται τα σαράντα χρόνια των προηγούμενων αν και κυβερνούσαν σε καίριες θέσεις οι σημερινοί χωρίς να έχουν μορφοποιηθεί σε κόμμα (κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός, μηδενισμός, ισοπέδωση, μπάχαλο κλπ).
    Άρα, όχι μόνο δεν λύνουν προβλήματα αλλά τα επιτείνουν και μάλιστα με μικροκομματική σκοπιμότητα άνευ προηγουμένου.

  8. καί μέχρι νά φάει τό σάμαλι μέ τήν αχειροποίητο, ό Ερδογάνης
    πρός τό οποίο προσανατολίζεται salonikoεβραιοκεμαλικώς πως(μισοθέως/μισανθρώπως/μισελληνικώς, έ;!)

    εδώ μέσα ετοιμάζεται πορτοκαλιά επανάσταση μ’ αρχηγό
    τόν Παντειογιώργη τού galophonistan
    τής φραγκογαλλικιάς ακαδημίας(Institut français, έ;!) περικαλώ,
    πού λέει ό διατεταγμένος en καμουφλάζ μπρεϊνγουοσινικώς λόγος
    τής jacobinικης φραγκοεβραίϊκιας(κι αρχαίας!… μισοθεΐας/μισανθρωπίας/μισελληνισμού καί
    δέ μού βρίσκεται πορτοκαλιά γραβάτα καί μαύρο σακάκι, άσπρο πουκάμισο έχω…

    Ίσως νά βρίσκεται τού φίλου μου τού

    Βλαξ
    (ό κ. Σαββίδης τό χρειάζεται γιά νά κάνει τή δουλειά του· έξ επόψεως μεγέθους
    πιστεύω πώς θά μού κάνει… τό μαύρο σακάκι τού Βλαξ, λέμε!… γραβάτα βρήκα!)

    απ’ όταν έχασε τόν πατέρα του,
    τόν δικό μου τόν έχασα παιδί…

    νά πάνε κάτω τά φαρμάκια
    ώσπου η σύναξις αυτή ν’ αποδώσει επιτέλους τ’ αναμενόμενα(αδικαιολογήτως;) από ωκταετίας…:

      • Για να διαφοροποιηθείς από αυτά που ψέγεις, οφείλει να διαφέρεις και αισθητικά από τις κυρίαρχες ιστορικές εκφάνσεις αυτών όπως η διαστρεβλωτική προπαγανδιστική-συκοφαντική λογική αλά Γκέμπελς.

        Μόνο ως 5η φάλαγγα λειτουργούν τα εμμονικά σου τσιτάτα και αν αναφέρομαι τούτη τη φορά επιθετικά ο ίδιος, προλαβαίνοντάς σε, είναι γιατί δεν ανέχομαι η επίκληση του “χ” “ψ” πραγματικά πατριώτη και έντιμου στοχαστή, επιστήμονα και πάει λέγοντας, να καπελώνεται από κανέναν για λόγους εντελώς ευτελείς και κυριολεκτικά άνευ σημασίας.
        Τω όντι επιδίωξα κάποτε να κάνω μεταπτυχιακά στο εξωτερικό αλλά δεν το κατάφερα, όμως δεν μου φταίνε ως “φραγκολεβαντίνοι” όσοι απέκτησαν υψηλής υποστάθμης περγαμηνές στα ξένα.
        Αν κάτι κρίνεται ως τέτοιο (φραγκολεβαντίνικο), είναι ο δημόσιος λόγος.
        Άρα όχι μόνο είσαι άσχετος και κατακρίνεις τυφλά, αλλά παρίστασαι και ως ξερόλας για κάτι που προφανώς δεν γνωρίζεις.
        Εκτός αν είσαι βαλτός “πατριώτης” από αυτούς που χορτάσαμε είναι η αλήθεια…
        Εναλλακτικά, σε κόβω για οπαδό του Σώρρα.

        Τέλος πάντων, για να το κάνω λιανά, διεκδικώ την ελευθερία να εκφράζομαι χωρίς να χρειάζεται να προσφεύγω στο αλφαβητάρι της newspeak κάθε επίδοξου οργουελίσκου… ή στην λίστα “επτιτρεπτών αναφορών” πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για αποδεδειγμένες πατριωτικές και αξιοπεπέστατες δημόσιες φωνές.
        Από το σκοτάδι σαν αυτόφωτη “κουκουβάγια” μόνο μυστικιστική κουτοπονηριά εξάγεις (και προφανέστατο δόλο, δεν το συζητώ), την οποία δεν είμαι διατεθειμένος να ανεχτώ, να υψώνει την παρουσία της με πρακτικές βούρκου.
        Ειδικά όταν ως νέος άνθρωπος έχω δει παρέξω ποιοι είναι αδιάβλητοι, ποιοι διαβλητοί και ποιοι λειτουργούν ως κομματικοί τελάληδες.
        Και ευτυχώς, ξέρω να ξεχωρίζω την πραγματική αξία (όσο και αν αυτό ενοχλεί).

        • δεν αναφέρομαι υποτιμητικά στο πραγματικό ενδιαφέρον οργουελικό συγγραφικό έργο, αλλά στις πρακτικές που αναδεικνύονται μέσα από τους χαρακτήρες του, όταν μιλάω για “οργουελίσκους”.

        • καλό,
          συνέχισε, αγώνας καί
          πού ξέρεις,

          ενώ γιά θεραπεία αποκλείεται, εδώ μέσα
          μόνο διάγνωση,

          γιά «μεταπτυχιακά» είναι open(society ή όχι, θά σέ γελάσω)
          στό προμόουτειν, ντελαλίζειν, κλακαδορίζειν εαυτόν y αυτοδιαφημίζεσθαι παντειοτρόπως,
          κατεβάζειν νύχτα στά μουγκά(μόνο μετά δυό-τρία χρόνια, μπουμπουνοκεφαλικώς…) καί συμπραττούσης αυτοκαταστροφιλικής εξυπηρέτησης έκ κακοήθους κολεγιάς(δύο σύνδεσμοι),
          αναρτημένο άρθρο περιτέχνου μπουρδολογίας, κουτοπόνηρης καριερίστικης στοχεύσεως καί
          εβραομασόνικης μισανθρωποπανεπιστημιακής τεχνοτροπίας τού είδους
          «γράφε μπερδεμένα, νά κουμπλάρουνε…» etc,
          πάντως

          καμία σχέση μέ πολιτική, ό ασιάτης δεσπότης
          (η πολιτική είναι αποκλειστικά τού ανθρώπου, στραβάδι, όχι όσων κοπιάρουν τ’ αρπακτικά!…)
          κι ομοίως μέ parliamentary system “τών αντιπροσώπων τού λαού”, η Δημοκρατία

          έ;!

          • όταν μάθεις να αρθρώνεις προτάσεις με νηφαλιότητα θα διεξαχθεί και διάλογος.
            Δεν μιλάω την ..μιμητικήν.

            Επί του προκειμένου, το “ντελαλίζειν, αυτοδιαφημίζεσθαι” κλπ, το παρήγαγε το σύμπλεγμα που σε διακατέχει να διατυπώνεις μια φτηνή προπαγάνδα, ως εκπρόσωπος άλλωστε της πεμπτοφαλαγγίτικης λογικής της αποδόμησης της ποιότητας με κέλυφος “πατριωτισμού” εστιάζοντας κάπου ως γνήσιο διαδικτυακό hater.
            Άλλο πράγμα όμως η κριτική και άλλο ο φθόνος.
            Του οποίου δεν είμαι θιασώτης, όπως κλακαδόροι σαν και σένα που οπαδοποιούν μια συζήτηση με βάση προσωπικά κόμπλεξ, κάνουν.

            Σε κάθε περίπτωση ομολογουμένως είσαι περίπτωση οπαδού …της μυστικής τεχνολογίας του “κρόνου”, δεν χωράει αμφιβολία πάνω σε αυτό.
            Ό, τι καλύτερο για κοινωνίες άβουλων προσώπων που αντί για συλλογικότητα είναι αναγκασμένες να συμπήξουν μάζα.
            Δεν θα περάσει όμως στην επιτηδευμενη αλογία αυτό το χατίρι.
            Αρκετά κοροϊδέψατε την εθνική υπόσταση οι καμουφλαρισμένοι νεοταξίτες “υπερ-πατριώτες”.

          • άσχημο πράγμα ο καθρέφτης… ενίοτε σε οδηγεί σε κρίση αυτογνωσίας.

Leave a Reply to α.α. Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα