του Δημήτρη Τσαϊλά, Υποναυάρχου Π.Ν. ε.α.
Για εφτά συναπτά χρόνια μετά την έναρξη της ελληνικής κρίσης χρέους το 2010, η μεγαλύτερη απειλή για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προήλθε από τις απότομες κινήσεις κεφαλαίων. Τώρα υπάρχει μια διαφορετική απειλή, οι απότομες μετακινήσεις των ανθρώπων, το μεταναστευτικό ρεύμα. Συνεχώς οι υπουργοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεδριάζουν σε έκτακτες συνόδους κορυφής για τη μετανάστευση. Οι είκοσι οκτώ χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο κύμα της άτακτης μετανάστευσης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες αναφέρει ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θέλουν με κάθε μέσο και κόστος να διασχίσουν τη Μεσόγειο. Ένα ποσοστό συνεχώς αυξανόμενο σε σχέση με τα προηγούμενα έτη. Πολλοί προέρχονται από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Σουδάν, και τη Λιβύη, στην προσπάθειά τους να διαφύγουν τον πόλεμο. Αυτοί δεν είναι, ως επί το πλείστον, οικονομικοί μετανάστες.
Η απάντηση της Ευρώπης στην πρόκληση αυτή παρουσιάζει μια Ευρώπη διχασμένη. Από τη μία πλευρά, ο ανθρωπισμός και η γενναιοδωρία είναι αυτονόητα. Από την άλλη οι μετανάστες κατηγορούνται για επιβάρυνση των εκπαιδευτικών, υγειονομικών και άλλων δημόσιων υπηρεσιών και ότι αποτελούν απειλή για την παραδοσιακή αρχή των ευρωπαϊκών πολιτισμών. Βλέπουμε εμπρηστικές επιθέσεις σε διακινούμενους και σε ξενώνες από συμμορίες που ανήκουν στην ακροδεξιά που απεικονίζουν το σκοτεινό υπογάστριο της εθνικής αντίδρασης.
Η προσφυγική κρίση στην Ευρώπη θα συνεχιστεί στο εγγύς μέλλον. Από τη Συρία μόνο, τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, και επιπλέον επτά εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό. Μέχρι στιγμής, μόνο ένα κλάσμα αυτής της δυναμικής παλίρροιας έχει συντριβεί στις ακτές της Ευρώπης. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να καταλήξει σε μια κοινή απάντηση στην πρόκληση, οι δύσκολες ερωτήσεις θα αυξηθούν. Αν τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης είναι πορώδη, θα κράτη μέλη της ΕΕ φαίνεται ότι θα καταστείλουν τη δέσμευσή τους στην ελεύθερη κυκλοφορία εντός της ΕΕ. Και αν η παλίρροια των μεταναστών συνεχίσει την χαοτική διαχείριση, οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι θα απολέσουν τον ενθουσιασμό για το εγχείρημα της ενωμένης Ευρώπης και τότε οι λαϊκιστές και ακροδεξιοί θα επικρατήσουν.
Σε ορισμένες χώρες, οι εθνικιστικές φωνές χρωματισμένες με ακρο-δεξιές αποχρώσεις έχουν ήδη κάνει πολιτικές επιδρομές, και έχουν πιθανότητες να επιτύχουν σε κάποια από τις προεκλογικές εκστρατείες που έχουν προγραμματιστεί για το τρέχον έτος. Οι Βουλευτικές εκλογές στην Ολλανδία θα πραγματοποιηθούν στις 15 Μαρτίου, οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν ότι το Κόμμα για την Ελευθερία, μια εθνικιστική παράταξη και μερικοί θα έλεγαν ρατσιστικό κόμμα με επικεφαλής τον Geert Wilders θα διπλασιάσει τη δύναμή του.
Ο πρώτος γύρος των γαλλικών προεδρικών εκλογών θα διεξαχθεί στις 23 Απριλίου, με το δεύτερο γύρο στις 7 Μαΐου, ενώ το κόμμα του Εθνικού Μετώπου, με επικεφαλής την Marine Le Pen είναι πιθανό να αυξήσει την δύναμή του, αν και δεν αναμένεται να κερδίσει στο δεύτερο αποφασιστικό γύρο.
Οι γενικές εκλογές θα διεξαχθούν στη Γερμανία στις 24 Σεπτεμβρίου και όλες οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν αύξηση στη δύναμη του κόμματος με την ημερήσια διάταξη κατά των μειονοτήτων, ως εναλλακτική λύση για τη Γερμανία, με επικεφαλής τον Frauke Petry.
Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι η αντίθεση της Marine Le Pen προς την ΕΕ καθώς έχει πει: “Οι εκλογές το 2017 θα φέρουν το πνεύμα της αλλαγής στην Ευρώπη,” και αναφέρθηκε ότι η σαρωτική αλλαγή στην Ευρώπη θα πρέπει να υιοθετήσει σκληρά μέτρα απέναντι στο κύμα των προσφύγων, την κρίση του ευρώ, καθώς και το καθεστώς εποπτείας για τα σύνορα της Ευρώπης. Ενώ ο Petry εξέφρασε την άποψη ότι το Ισλάμ δεν είναι μέρος της Γερμανίας, και οι λαθρομετανάστες θα πρέπει να πυροβολούνται εάν είναι απαραίτητο.
Η Γερμανία, η Γαλλία και οι Κάτω Χώρες ήταν τρία από τα έξι ιδρυτικά μέλη της ΕΕ, και η άνοδος της φυγόκεντρης κίνησης αντανακλά στην αποδυνάμωση του παν-ευρωπαϊκού πνεύματος με κέρδη του ακραίου εθνικισμού. Οψόμεθα!!!
